Manuel Ávila Camacho

Manuel Ávila Camacho (24 d'abril de 1897, Teziutlán – 13 d'ochobre de 1955, Ciudá de Méxicu y Huixquilucan) foi un militar y políticu mexicanu que foi Presidente de Méxicu del 1 d'avientu de 1940 al 30 de payares de 1946. Foi conocíu como'l "presidente caballeru”, llamátigu que ganó depués de comprometer la so pallabra en pro de la llibertá de cultu nel país. La so alministración completó la transición del lideralgu militar al civil, terminó col anticlericalismu de confrontación, revirtió l'impulsu de la educación socialista y restableció una rellación llaboral colos EE. XX. mientres la Segunda Guerra Mundial.

Manuel Ávila Camacho
45. Presidente de Méxicu 1r avientu 1940 - 30 payares 1946 ← Lázaro Cárdenas del Río - Miguel Alemán Valdés → Secretario de la Defensa Nacional de México (es) 18 ochobre 1936 - 31 xineru 1939
Vida
Nacimientu	Teziutlán, 24 d'abril de 1897
Nacionalidá	Méxicu
Muerte	Ciudá de Méxicu y Huixquilucan, 13 d'ochobre de 1955 (58 años)
Sepultura	Panteón Francés de San Joaquín (es)
Familia
Casáu con	Soledad Orozco
Hermanos/es	Maximino Ávila Camacho Rafael Ávila Camacho
Estudios
Estudios	Escuela Nacional Preparatoria (es)
Oficiu	políticu
Premios	ver Orde de l'Águila Blanca Orden de la Nube Propicia  (1945)
Serviciu militar
Cuerpu militar	Ejército Constitucionalista (es)
Graduación	xeneral
Creencies
Relixón	católicu romanu
Partíu políticu	Partíu Revolucionariu Institucional

Biografía

Nació na ciudá de Teziutlán, Puebla, el 24 d'abril de 1897. Efectuó los sos estudios primarios nel Llicéu Teziuteco, colexu llaicu qu'empezó a tener sonadía ente la sociedá de la rexón. Nun fixo estudios universitarios, pos la Revolución mexicana apenes-y dexó concluyir los sos estudios de bachilleratu na Escuela Nacional Preparatoria.

Participación na Revolución Mexicana

En 1914 xunir a la Revolución mexicana como segundu teniente al mandu de tropa y algamó el grau de coronel en 1920. Esi mesmu añu desempeñóse como xefe del estáu mayor del xeneral Lázaro Cárdenas quien se desempeñaba como xefe militar y gobernador de Michoacán. Cárdenas y Ávila Camacho fixéronse bonos amigos. El 16 d'avientu de 1925, casóse con Soledad Orozco, orixinaria de Zapopan, Jalisco.

Para 1929 apaez combatiendo so les órdenes del Cardenista Rafael M. Pedrajo contra la rebelión escobarista, les sos aiciones en campaña dexáron-y algamar esi mesmu añu'l grau de xeneral de brigada. En 1933–1934, a la rebalguina ente les alministraciones de Pascual Ortiz Rubio y Abelardo L. Rodríguez, Ávila Camacho desempeñóse como oficial mayor de la Secretaría de Guerra y Marina, antecedente de l'actual Secretaría de la Defensa Nacional, a la que tornaría dos años dempués p'actuar como titular del ramu dende 1936 y hasta 1939, mientres la presidencia de Lázaro Cárdenas.

Ávila Camacho arrenunció a esa dependencia pa ser nomáu candidatu a la presidencia de Méxicu del acabante crear Partíu de la Revolución Mexicana.

Candidatu presidencial

Más tempranu de lo que Cárdenas quixera, desamarróse la carrera de la socesión. Les fuercies internes empobinar polos xenerales Manuel Ávila Camacho, nesi tiempu'l secretariu de la presidencia, y Francisco J. Múgica. Los grupos anticardenistas postularon a Juan Andrew Almazán pol Partíu Revolucionariu d'Unificación Nacional. Aparentemente, pensábase que la eleición lóxica de Cárdenas sería Francisco Múgica. Sicasí, el presidente fixo a un llau a dichu home y decídese por un militar moderáu, el so antiguu y fiel llugarteniente, Manuel Ávila Camacho. Cárdenas mesmu reveló los motivos de la so decisión.

”El señor xeneral Múgica, el mio bien queríu amigu, yera un radical llargamente conocíu. Sorteáramos una guerra civil y soportábamos, por cuenta de la espropiación petrolera, una presión internacional tarrecible. ¿Para qué un radical?” ^{[ensin referencies]}

Lázaro Cárdenas

La eleición llevar a cabu'l 7 de xunetu de 1940, con 2 476 641 votos a favor d'Ávila Camacho metanes diverses irregularidaes. Los enfrentamientos ente los partidarios de Almazán y Ávila Camacho dexaron un total de 30 muertos y 158 mancaos solu na Ciudá de Méxicu; tamién se reportaron incidentes n'otres ciudaes del país.

Presidente de Méxicu (1940-1946)

Política gubernamental

Mientres la so alministración, el discursu oficial foi a favor de la denominada Política d'unidá nacional y apostrando el modelu socialista de los sos predecesores. Nesti periodu llibró la Segunda Guerra Mundial (1939-1945); asina taba latente l'amenaza del "nazifascismo", que pretendía'l predominiu de les idees totalitaries de la raza aria”. El gobiernu foi sofitáu por organizaciones de diversos ámbitos; d'esta manera manifestábase la unidá nacional. Vicente Lombardo Toledano foi remplazado por Fidel Velázquez pa dirixir la Secretaría Xeneral de la Confederación de Trabayadores de Méxicu (CTM). Decretóse la Llei del Seguru Social y coles mesmes creóse l'Institutu Mexicanu del Seguru Social y diversos centros hospitalarios, como'l Hospital Infantil de Méxicu y l'Institutu Nacional de Cardioloxía.

La unidá nacional frente al divisionismo políticu

Como una muestra más de que la Unidá Nacional pretendía erradicar los divisionismos políticos, el 15 de setiembre de 1942, Ávila Camacho convocó una Asamblea d'Acercamientu Nacional, a la que fueron convidaos tolos expresidentes: Adolfo de la Huerta, Plutarco Elías Calles, Emilio Portes Gil, Pascual Ortiz Rubio, Abelardo L. Rodríguez y Lázaro Cárdenas. El fechu d'axuntar nun mesmu eventu a estos personaxes —qu'a pesar de militar nel mesmu Partíu de la Revolución, teníen fondes diferencies ideolóxiques ente sigo— llevaba la intención de faer públicu'l llogru de la Unidá Nacional, y de que tal acontecimientu sirviera d'exemplu pa quien entá persistíen na discordia.

El gobiernu avilista favorecióse por cuenta de la so aportación de materies primes agrícoles y minerales pa la producción de materiales de guerra. A cambéu, recibió maquinaria, ferramientes, capitales y creitos, qu'activaron la industria, l'agricultura y la minería. D'esta manera, el modelu económicu capitalista favoreció a la burguesía, que se convirtió nuna clase poderosa y rica. Tamién usó'l modelu de sustitución interna. La moneda devaluóse y provocó una crisis inflacionaria.

La política agraria cardenista nun tuvo siguimientu. El ejido dexó de ser prioritariu y beneficióse a los terratenientes que recibieron tierres con sistemes de riego, canales, preses, etc.; amplióse la estensión de tierres en propiedá con calter de inafectable, poro, la repartida agraria quedó suspendíu. La Confederación Nacional Llabradora (CNC) foi un preséu del Estáu y el llabrador foi desaposiáu de les sos tierres. D'esta manera esa central llabradora sofitaba la política gubernamental, cola que se-y llamó'l "Presidente Caballero".

El políticu mexicanu Fidel Velázquez y la Confederación de Trabayadores de Méxicu (CTM) suxetar al gobiernu, los obreros ayudaron con motivu a la guerra, y desoyéronse la xusticia y el derechu de fuelga. Asina, l'Estáu foi l'árbitru de la vida sindical.

Educación, ciencia y cultura

Na xestión d'Ávila Camacho atayóse la educación socialista, la CNC arrexuntó al maxisteriu rural; creóse'l Sindicatu Nacional de Trabayadores de la Educación (SNTE), qu'arrexuntó a la totalidá del personal que llaboriaba dientro del sistema educativu nacional. Asina, la educación y l'instrucción fortalecieron la economía, al preparar a individuos pal trabayu eficiente y granible. El gobiernu dexó instituciones educatives privaes y con enclinos relixosos, qu'abondaben; amontóse la matrícula según les instalaciones en tolos niveles educativos.

Obres públiques

Amplióse la rede de carreteres pa coneutar ciudaes importantes, construyéronse víes ferriales en diversos llugares de la República Mexicana, ampliáronse les redes de corréu y telégrafos, les tresmisiones de radiu llegaron a un auditoriu más numberosu, edificáronse obres de riego: como preses y canales de riego. Una de les principales empreses a cargu yera Techu Eternu Eureka, impulsóse la campaña alfabetizadora. Tamién se fundó la Secretaría de Trabayu.

Política esterna

Problemes pendientes

Los problemes pendientes colos Estaos Xuníos yeren, esencialmente, d'orde económicu: la compensación a les compañíes petroleres espropiaes en 1938 y el pagu de les deldes esterna y ferrocarrilera. El gobiernu afixo la economía y asina tuvo estrecha cooperación col so vecín, empeñáu en ganar la guerra. Esti sofitu siguió: Estaos Xuníos amenorgó un 20% aproximao la delda esterna de Méxicu, a cambéu, devaluóse'l pesu $4.85 por dólar, d'esa manera'l gobiernu d'Estaos Xuníos pudo adquirir materies primes y mercancíes a un menor costu.

= Alcuerdu billateral de comerciu

Otru aspeutu importante nes rellaciones mexicanu-estauxunidense en tiempos d'Ávila Camacho foi un alcuerdu comercial, robláu n'avientu de 1942. Por aciu el conveniu con Méxicu, el gobiernu d'Estaos Xuníos tendría la venta esclusiva de Méxicu de tola producción exportable de materiales estratéxicos pa la guerra y de fibres dures; sicasí, Estaos Xuníos comprometer a vender a Méxicu productos necesarios pal so desenvolvimientu industrial.

La firma del alcuerdu billateral de comerciu provocó en Méxicu reaiciones adverses, pola rocea escontra'l gobiernu d'Estaos Xuníos, por cuenta de que siempres trataba de llograr enormes ventayes del so tratu comercial con Méxicu.

Méxicu na Segunda Guerra Mundial

Manuel Ávila Camacho, nuna cena ufiertada en Monterrey al presidente d'Estaos Xuníos Franklin D. Roosevelt.

El 13 de mayu de 1942 el buque mexicanu Potreru del Llanu foi fundíu cerca de les mariñes de Florida nel Golfu de Méxicu por submarinos alemanes pereciendo cinco marinos mexicanos. Ante esti fechu, Méxicu demandó al Ministeriu de Rellaciones Esteriores d'Alemaña que si nel plazu de 7 díes, cuntaos a partir del 14 de mayu de 1942, el país responsable de l'agresión nun dar# en pagar los daños y perxuicios causaos, el gobiernu mexicanu adoptaría les midíes que reclame l'honor nacional. Esa mesma nueche, el presidente Ávila Camacho emitió un anunciu empobináu a la nación comunicándo-y qu'un submarín de les Potencies de la Exa fundiría nel Atlánticu el buque de matrícula mexicana Potreru del Llanu, y que de nun satisfaese les reclamaciones, a partir del día 22 va esistir un estáu de guerra ente Méxicu y les Potencies de la Exa. El 20 d'esi mesmu mes, otru buque–tanque llamáu Faxa d'Oru tamién ye torpediáu y fundíu. Italia y Xapón nun respondieron a la protesta, y la cancillería alemana refugar a recibila. Méxicu entró asina a la Segunda Guerra Mundial. El gobiernu mexicanu unvió al Escuadrón 201, integráu por 300 homes, que foi una agrupación de la Fuercia aérea mexicana, que foi unviada a combatir per Méxicu como parte de los aliaos.

El xeneral Ávila Camacho declaró ante'l Congresu de la Unión el 22 de mayu de 1942 al declarar la guerra a les Potencies de la Exa: "L'estáu de guerra ye la guerra. Sí, la guerra, con toles sos consecuencies; la guerra, que Méxicu quixera proscribir para siempres de los métodos de convivencia civilizada, pero qu'en casos como'l presente, y nel actual desorde del mundu, constitúi l'únicu mediu pa reafitar el nuesu derechu a la independencia y de caltener intacta la dignidá de la República".

Atentáu

El 10 d'abril de 1944, Ávila Camacho taba nel Palaciu Nacional y dirixíase a les 9:30 a les sos oficines pa empezar los sos llabores. Crució'l patiu mientres había una guardia d'honor interpretando una marcha. Al salir del elevador, averóse-y un teniente d'artillería de filiación sinarquista, José Antonio del Lama y Rojas de 31 años quien foi saludáu por el mesmu Ávila. Del Lama preguntó-y "¿señor presidente ¿cómo ta usté?", a lo que-y contestó "¿cómo te va, qu'andes faciendo?", momentu en que l'atacante disparó contra'l primer mandatariu cola so arma de cargu cubique .45. El "presidente caballeru" balancióse sobre l'agresor y resultó ilesu, pos portaba debaxo del so traxe un chalecu antibales, desarmándolo.

Yá nel elevador, Ávila preguntó-y a Del Lama que qué lu pasaba. "Nesti país nun hai llibertá nin xusticia; nun nos dexen a los militares entrar uniformados a les ilesies nin a les logias", contestó-y el so agresor. Hores más tarde reportes oficiales citaron que tando deteníu Del Lama quixo fuxir, polo que foi abatíu, finando'l 12 d'abril del mesmu añu por peritonitis.

Dempués de la Presidencia, últimos años y muerte

Una vegada termináu'l so sexeniu, Ávila Camacho retirar de la política y foise a vivir al so ranchu "La Ferradura". Una vegada ende, él y la so esposa dedicar a una intensa vida social. A la so residencia llegaron personaxes de les altes esferes, ente ellos: Rita Hayworth, Emil Ludwig, Carlos Chávez, José Clemente Orozco, Manuel Suárez y Suárez, Juan Rulfo, Dolores del Río, Carlos Pellicer, Eleanor Roosevelt, Harry S. Truman, los príncipes Felipe d'Edimburgu y Bernardo d'Holanda, los duques de Windsor, Fulgencio Batista, Orson Welles. Pa esi tiempu, el xeneral y la so esposa aniciaben nun enorme terrén nel qu'había un ranchu ganaderu y una luxosa residencia, compuesta por trés formoses edificaciones. Toes amoblaes y afataes espléndidamente con muebles finos italianos y franceses, cuadros y escultures, porzolanes y plateríes, cacíes y candiles componíen la residencia de los Ávila Camacho.

Tan grande yera la propiedá que tiempu dempués foi convertida nun fraccionamiento que lleva'l mesmu nome del ranchu de los Ávila Camacho. El matrimoniu caltuvo más de cinco mil metros de xardín. Amás, el luxosu llar de don Manuel y de doña Soledad taba dotáu d'una biblioteca con llibros de la disciplina militar. El Xeneral Manuel Ávila Camacho, tamién llamáu "El Presidente Caballero", carauterizar por faer usu de la estructura corporativa del PRI pa menguar los problemes sociopolíticos mientres una dómina conflictiva, nun llogrando la so total solución; finó nel so ranchu'l 13 d'ochobre de 1955. Los sos restos reposaben nel ranchu "La Ferradura" allugáu en Huixquilucan, Estáu de Méxicu. Agora reposen xunto colos de la so esposa nel panteón francés de la Ciudá de Méxicu.

Ver tamién

• Gabinete de Manuel Ávila Camacho

Referencies

Bibliografía

• Aguilar Cases, Elsa; Serrano Álvarez, Pablo (2012) Posrevolución y estabilidá. Cronoloxía (1917-1967), 1a., Institutu Nacional d'Estudios Históricos de les Revoluciones de Méxicu. ISBN 978-607-7916-65-9. Consultáu'l 25 d'avientu de 2017.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Manuel Ávila Camacho.

• Datos: Q315626
• Multimedia: Manuel Ávila Camacho
• Testos: Autor:Manuel Ávila Camacho