Павал Стэфан Сапега

Павал Стэфан Сапега
	П. С. Сапега. Невядомы мастак, XVIII ст.
	; Герб «Ліс»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1565
Памёр	19 ліпеня 1635; Гальшаны, Ашмянскі павет, Віленскае ваяводзтва, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая;
Пахаваны	Касьцёл Сьвятога Яна Хрысьціцеля і кляштар францішканаў;
Род	Сапегі
Бацькі	Багдан Сапега; Марыя Капуста
Жонка	Рэгіна з Дыбоўскіх ; Альжбета Вэсэлен ; Кацярына з Гаслаўскіх ; Соф’я з Даніловічаў
Дзеці	ад 2-га шлюбу: Ганна Кацярына, Тэафілія, Крыстына
Дзейнасьць	дзяржаўны дзяяч

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Павал Сапега.

Павал Стэфан Сапега (1565 — 19 ліпеня 1635, Гальшаны) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Канюшы вялікі літоўскі (1593—1623), падканцлер вялікі літоўскі (з 1623)^[1].

Біяграфія

З коданскай лініі роду Сапегаў гербу «Ліс», сын Багдана і Марыі Капусьцянкі. Меў брата Мікалая Крыштапа.

Павал Стэфан Сапега

Навучаўся ў Віленскай акадэміі. У 1593, дзякуючы падтрымцы Льва Сапегі, атрымаў пасаду канюшага вялікага літоўскага. У 1600 зьдзейсьніў паломніцтва ў Рым, дзе яго прыняў папа Клімэнт VIII.

Браў удзел у смаленскай кампаніі 1609—1611. У часе аблогі Смаленску страціў руку. За заслугі перад Айчынай атрымаў у 1611 Гомельскае староства.

14 сакавіка 1623 атрымаў пасаду падканцлера вялікага літоўскага. Быў прыхільнікам зьніжэньня вартасьці талераў і дукатаў дзеля спыненьня іх вывазу за мяжу.

Знаходзіўся пры двары Жыгімонта Вазы няпэрэдадні ягонай сьмерці, браў удзел у таемных нарадах Сэнату пад кіраўніцтвам прымаса Яна Вэнжыка (2—5 траўня 1632), а таксама ў каранаваньні Ўладзіслава Вазы ў лютым 1633.

Упершыню ажаніўся з Рэгінай Дыбоўскай (шлюб у 1599), другі раз — з Альжбетай Вэселены (у 1602)), зь якой меў дачок Ганну Кацярыну, Тэафілію і Крыстыну. Трэці раз пабраўся шлюбам з Кацярынай Гаслаўскай (у 1618), чацьверты — з Соф’яй Даніловіч (у 1630). Пахавалі П. С. Сапегу ў касьцёле францішканаў у Гальшанах, дзе раней вырабілі мармуровае надмагільле для яго і трох жонак^[2]

Крыніцы

^ Анатоль Грыцкевіч. Сапегі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 547.
^ Sapieha E., Saeed-Kałamajska M. Dom Sapieżyński. cz. 2. — Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2008. S. 178.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8

Вонкавыя спасылкі

Павал Стэфан Сапега — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

[1] Анатоль Грыцкевіч. Сапегі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 547.

[2] Sapieha E., Saeed-Kałamajska M. Dom Sapieżyński. cz. 2. — Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2008. S. 178.

[1]

[2]