Падуанскі ўнівэрсытэт
Падуанскі ўнівэрсытэт | |
Università di Padova | |
па-лацінску: Universitas Studii Paduani | |
Дэвіз | Universa Universis Patavina Libertas |
---|---|
Дэвіз па-беларуску | Свабода Падуі паўсюль і для ўсіх |
Заснаваны | 1222 |
Тып | грамадзкі |
Рэктар | Расарыё Рыцута |
Колькасьць пэрсаналу | 2201 |
Колькасьць студэнтаў | 59 317 |
Колькасьць магістрантаў | 38 495 |
Колькасьць асьпірантаў | 20 822 |
Месцазнаходжаньне | |
Геаграфічныя каардынаты | 45°25′ пн. ш. 11°52′ у. д. / 45.417° пн. ш. 11.867° у. д.Каардынаты: 45°25′ пн. ш. 11°52′ у. д. / 45.417° пн. ш. 11.867° у. д. |
Горад | Падуя |
Краіна | Італія |
Кампус | мескі |
Спартовыя клюбы | СК «Падуя»[1] |
Колеры | Падуанскі чырвоны |
Знаходзіцца ў складзе | Куімбрская група, сетка TIME |
Вэб-сайт | unipd.it |
Падуанскі ўнівэрсытэт |
Падуанскі ўнівэрсытэт (па-італьянску: Università degli Studi di Padova, UNIPD) — унівэрсытэт у Падуі (Італія), заснаваны ў 1222 року. Гэта другі найстарэйшы ўнівэрсытэт краіны і пяты ўнівэрсытэт сьвету, які працягвае сваю дзейнасьць.
Мінуўшчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Да заснаваньня ўнівэрсытэту ў Падуі ўжо існавалі царкоўныя школы, якія належалі пераважна кляштарам, дзе вывучалі кананічнае права і багаслоўе. Дзейнічалі таксама прыватныя школы вольных мастацтваў, а з XII стагодзьдзя — юрыдычныя і натарыяльныя школы.
У 1222 року біскуп Джардана і мескі староста Джавані Руска надалі ў Падуі прытулак выкладчыкам і студэнтам з Балёнскага ўнівэрсытэту, якія сышлі адтуль у пошуках большых акадэмічных свабодаў (Libertas scholastica). Гэты год паводле першай згадкі ў дакумэнтах і лічыцца датай заснаваньня Падуанскага ўнівэрсытэту. Сюды таксама перайшлі выкладчыкі з зачыненай у 1209 року школы ў Вічэнцы.
Сьпярша тут вывучалі права і багаслоўе, але навучальныя пляны хутка пашыраліся, і да 1399 року ўстанова была падзеленая на дзьве: Universitas Iuristarum для вывучэньня грамадзянскага ды кананічнага права і Universitas Artistarum для вывучэньня астраноміі, дыялектыкі, філязофіі, граматыкі, мэдыцыны і рыторыкі. У 1373 року Папа Урбан V дадаткова заснаваў Universitas Theologorum.
Студэнцкая супольнасьць падзялялася на асобныя групы, называныя «нацыямі(en)» паводле паходжаньня. Існаваў таксама падзел на cismontanes (італьянцаў) і ultramontanes (з-за гораў, то бок тых, хто прыехаў з-за Альпаў).
У XV—XVIII стагодзьдзях унівэрсытэт славіўся навуковымі дасьледаваньнямі па мэдыцыне, астраноміі, філязофіі і праве. У гэты час ён займеў лацінскі дэвіз: Universa universis patavina libertas (Свабода Падуі паўсюль і для ўсіх). На гэты ж час прыходзяцца і пэрыяды хваляваньняў, калі заняткі ня ладзіліся: 1237—1261, 1509—1517, 1848—1850 рокі.
Батанічны сад Падуі, закладзены ўнівэрсытэтам у 1545, быў адным з найстарэйшых падобных садоў у сьвеце (пасьля вісячых садоў Бабілёну). Тытул найстарэйшага акадэмічнага батанічнага саду зь ім аспрэчвае пізанскі, закладзены родам Мэдычы ў 1544 року. Унівэрсытэт Падуі таксама зьмяшчае дзевяць музэяў.
Ва ўнівэрсытэце знаходзіцца найстарэйшы з захаваных анатамічных тэатраў у Эўропе. Пасьля выхаду працы «De Humani Corporis Fabrica» прафэсара Андрэаса Вэсальюса ў 1543 року падобныя тэатры пачалі зьяўляцца і ў іншых эўрапейскіх местах.
25 чэрвеня 1678 року ўпершыню ў гісторыі ўладальніцай званьнем доктара філязофіі была ўшанаваная жанчына — вэнэцыянская матэматычка Алена Люкрэцыя Карнара.
У канцы XIX — першай палове XX стагодзьдзя былі пабудаваныя асобныя будынкі факультэту мастацтваў і філязофіі; астрафізычнае абсэрваторыі; і цалкам абноўлены Палац Бо(it). Напрыканцы XX стагодзьдзя з-за перасяленьня ўнівэрсытэт быў разьмеркаваны па ўсёй Вэнэце: у Вічэнцы, Леньяры, Равізе, Трэвізе, Фэльтрэ, Кастэльфранка Вэнэта, Канэльяна, Кьёджы ды Азыязе.
Асобы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Выпускнікі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- У натуральных навуках
- Мікалай Капэрнік (1473—1543) — польскі матэматык і астраном
- Джон Каюс (1510—1573) — ангельскі лекар
- Андрэас Вэсальюс (1514—1564) — заснавальнік сучаснай анатоміі
- Габрыеле Фалёпьё (1523—1562) — італьянскі анатом
- Фрэнсіс Ўолсынгем (к. 1532—1590) — шпіён каралевы Ангельшчыны Лізаветы I
- Ўільям Гарві (1578—1657) — ангельскі анатом
- Томас Браўн (1605—1682) — ангельскі пісьменьнік і лекар
- Фэдэрыка Фаджын (1941—) — стваральнік першага камэрцыйнага мікрапрацэсара
- У палітыцы
- Ян Замойскі (1542—1605) — польскі магнат
- Ян Кападыстрыя (1776—1831) — 1-ы губэрнатар Грэцыі
- Аляксандрам Маўракардатас (1791—1865) — прэм’ер-міністар Грэцыі
- Абдырахман Джама Барэ (1937—) — самалійскі міністар
- У мастацтвах, тэалёгіі і літаратуры
- Мікалай Кузанскі (1401—1464) — нямецкі філёзаф, багаслоў
- Франчэска дэльля Равэрэ (1414—1484) — Папа рымскі Сыкст IV
- Эрмаляо Барбара (1454—1493) — італьянскі філёзаф
- Джавані Піка дэля Мірандоля (1463—1494) — італьянскі гуманіст
- П’етра Бэмба (1470—1547) — вэнэцыянскі паэт, кардынал
- Францішак Скарына (к. 1486 — к. 1551) — усходнеславянскі першадрукар
- Рэджыналд Поўл (1500—1588) — ангельскі кардынал
- Станіслаў Гозі (1504—1579) — польскі кардынал
- Бэрнардына Тэлезіё (1509—1588) — італьянскі філёзаф
- Даніеле Барбара (1514—1570) — італьянскі перакладнік Вітрувіюса
- Ян Каханоўскі (1530—1584) — польскі паэт
- Джакопа Дзабарэля (1533—1589) — італьянскі філёзаф
- Тарквата Таса (1544—1595) — італьянскі паэт
- Ангелюс Сылезіюс (1624—1677) — нямецкі сьвятар, паэт
- Алена Люкрэцыя Карнара (1646—1684) — першая жанчына—доктар філязофіі
- Джузэпэ Тартыні (1692—1770) — вэнэцыянскі музыка, кампазытар
- Мойша Хаім Люццата (1707—1746) — рабі, заснавальнік жыдоўскай літаратуры
- Джакама Казанова (1725—1798), італьянскі падарожнік
- Уга Фасколя (1778—1827) — італьянскі пісьменьнік, рэвалюцыянэр
- Борыс Пахар (1913—) — славенскі пісьменьнік
Прафэсары
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Эрмаляо Барбара (1454—1493) — прафэсар філязофіі з 1477
- Ніколя Леаніка Тамэо (1456—1531) — прафэсар грэказнаўства
- Джакопа Дзабарэля (1533—1589) — дэкан катэдраў лёгікі і філязофіі ў 1564—1589
- Галілеа Галілей (1564—1642) — дэкан катэдры матэматыкі ў 1592—1610
- Антоніё Вльліснэры (1661—1730) — дэкан катэдраў практычнай і тэарэтычнай мэдыцыны ў 1700—1730
- Масіма Марк’ёры (1970—) — італьянскі інфарматык
Аддзяленьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Факультэт аграноміі, харчаваньня, прыродных рэсурсаў, жывёлаў і навакольнага асяродзьдзя
- Факультэт біялёгіі
- Факультэт вэтэрынарыі, гадаваньня і харчаваньня жывёлаў
- Біямэдыцынскі факультэт
- Факультэт сардэчных, грудных і судзінных навукаў
- Хімічны факультэт
- Факультэт цывільнага, прыроднага і архітэктурнага будаўніцтва
- Факультэт камунікацыйных дасьледаваньняў
- Факультэт параўнальнай біямэдыцыны і харчаваньня
- Факультэт культурнай спадчыны: археалёгіі і гісторыі мастацтва, кіно і музыкі
- Факультэт разьвіваючай псыхалёгіі і сацыялізацыі
- Факультэт эканомікі і кіраваньня
- Факультэт агульнай псыхалёгіі
- Факультэт зямных навук
- Факультэт гістарычных і геаграфічных навук і старажытнага сьвету
- Факультэт прамысловай інжынэрыі
- Факультэт інфармацыйнай інжынэрыі
- Факультэт зямлі, навакольнага асяродзьдзя, сельскай і лясной гаспадаркі
- Факультэт мовазнаўства і літаратуразнаўства
- Факультэт кіраваньня і інжынэрыі
- Матэматычны факультэт
- Мэдычны факультэт
- Факультэт малекулярнай мэдыцыны
- Факультэт нэўранавукі
- Факультэт фармацэўтычных і фармакалягічных навук
- Факультэт філязофіі, сацыялёгіі, адукацыі і дастасоўнай псыхалёгіі
- Факультэт фізыкі і астраноміі
- Факультэт паліталёгіі, права і міжнародных дасьледаваньняў
- Факультэт прыватнага права і крытыкі права
- Факультэт грамадзкага, міжнароднага і супольнага права
- Факультэт статыстыкі
- Факультэт хірургіі, анкалёгіі і гастраэнтэралёгіі
- Факультэт жаночага і дзіцячага здароўя
Музэі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Музэй антрапалёгіі
- Батанічны музэй
- Музэй пэдагогікі
- Музэй геалёгіі і палеанталёгіі
- Музэй аўтамабіляў Энрыка Бэрнардзі
- Музэй мінэралёгіі
- Археалягічны музэй навукі і мастацтва
- Музэй гісторыі фізыкі
- Музэй гісторыі мэдыцыны і аховы здароўя
- Музэй астранамічных інструмэнтаў
- Музэй заалёгіі
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Афіцыйная бачына (італ.) (анг.)