Лявон Гмырак
Лявон Гмырак (сапр. Мечыслаў Бабровіч; 6 (18) красавіка 1891, фальв. Пархвенава, Вілейскі павет, цяпер Докшыцкі раён, Віцебская вобласць — 30 чэрвеня (13 ліпеня) 1915[2]) — беларускі крытык, публіцыст і празаік[1].
Лявон Гмырак | |
---|---|
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | Мечыслаў Бабровіч |
Псеўданімы | З. Б., Барыс Заяц, Лявон Хмуры[1][2] |
Дата нараджэння | 6 (18) красавіка 1891 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 30 чэрвеня (13 ліпеня) 1915 (24 гады) |
Месца смерці | |
Альма-матар | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | |
Гады творчасці | 1913-1915 |
Мова твораў | беларуская |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфічныя звесткі
правіцьВучыўся ў 1-й Віленскай гімназіі, якую скончыў у 1908 годзе[1]. Пасля адвучыўся ў прыватнай тэхнічна-прамысловай школе ў Варшаве (1912)[1]. Працаваў у Вільні, фальварках Віленскай губерні. У 1914 прызваны ў армію, загінуў на фронце Першай Сусветнай вайны[1].
Біяграфія вывучана недастаткова, магчыма, што ён з’яўляецца братам дзеяча рэвалюцыйнага руху ў Заходняй Беларусі Я. С. Бабровіча[2].
Творчасць
правіцьДрукавацца пачаў з 1913 ў газеце «Наша ніва»[1], з якой супрацоўнічаў і пазней: друкаваў там апавяданні («Васілёва вяселле»), фельетоны, публіцыстычныя і крытычныя артыкулы.
Аўтар апавядання «Васілёва вяселле» (1913), нарыса па гісторыі нацыянальна-культурнага руху «Беларускае нацыянальнае адраджэнне» (1914), артыкулаў па гісторыі беларускай культуры, актуальных праблемах сацыяльна-палітычнага жыцця, артыкула «Тарас Шаўчэнка» (1914) і інш.
Выступаў за культурна-нацыянальную аўтаномію Беларусі ў саюзе з дэмакратычнымі сіламі Расіі, супраць хутарызацыі, падатковай палітыкі царызму і г. д. Як крытык абараняў пазіцыі рэалізму і народнасці , выступаў супраць дэкадэнцтва , прызываў пісьменнікаў адгукацца на ўсе важныя з’явы жыцця, абуджаць ў грамадстве гуманныя імкненні, вучыцца ў класікаў сусветнай літаратуры.
Бібліяграфія
правіць- Творы: Проза. Крытыка. Публіцыстыка. Мн., 1992.
Зноскі
Літаратура
правіць- Гарэцкі М. Лявон Гмырак (1891—1915) // Гарэцкі М. Творы. Мн., 1990.
- Александровіч С. Пуцявіны роднага слова. Мн., 1971. С. 217—219.
- Конан У. Гмырак Лявон // БелЭн у 18 т. Т. 5. Мн., 1997. С. 312.
- Гмырак Лявон // Памяць: гісторыка-дакументальная хроніка Докшыцкага раёна / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]; маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн., 2004. — С. 619—622.
- Хілько, В. Любіў свой край пакутны / В. Хілько // Родныя вытокі (Докшыцы). — 2001. — 14 крас. — С. 2.
Спасылкі
правіць- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Лявон Гмырак
- Лявон Гмырак — нашанівец