Кашуля

Кашуля — вопратка з лёгкай тканіны, якая пакрывае верхнюю частку цела і ўжываецца як частка бялізны ці як верхняя вопратка.

Гісторыя

Кашуля ў сучасным выглядзе з’явілася ў канцы эпохі антычнасці. Яе «папярэднікамі» былі старажытнагрэчаскі хітон і рымская туніка. Як самая ніжняя (да з’яўлення сподняй бялізны) адзенне, непасрэдна прылеглая да цела чалавека, яна ва ўсіх народаў мела не толькі чыста практычнае, але і сімвалічнае значэнне. Чыстая (белая) кашуля асацыявалася з чыстай душой: чалавек, які прымаў хрост, апранаў асаблівую «хрысцільную (хрэсбіную)» кашулю. Адсюль жа, верагодна, пайшоў звычай апранаць чыстую кашулю перад боем. У той жа час пакаянцы-грэшнікі і асуджаныя злачынцы таксама павінны былі паўставаць перад публіках ў адных кашулях. Гатоўнасць аддаць іншаму «апошнюю кашулю» лічылася вершынёй дабрыні і бескарыслівасці.