Элранд
| Элранд | |
|---|---|
| Бацька | Эарэндзіл[d] |
| Маці | Elwing[d] |
| Брат/сястра | Elros[d] |
| Сужэнец | Celebrían[d] |
| Дзіця | Арвен, Elrohir[d] і Elladan[d] |
| Удзельнічаў у | the Council of Elrond[d][1] |
| Член у | |
| Валодае | Vilya[d] |
| Стваральнік твора | Джон Рональд Руэл Толкін |
| Выканаўца/артыст | Х'юга Уівінг і Robert Aramayo[d] |
| Прадстаўлена ў працы | Хобіт, або Туды і назад, Валадар Пярсцёнкаў, Сільмарыліян, Уладар пярсцёнкаў: Вяртанне караля, Appendices of The Lord of the Rings[d] і Няскончаныя паданні[d] |
| З мастацкага твора | легендарыум Толкіна[d] |
| Вораг | Саўран |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Э́лранд[2] (сінд.: Elrond) — адзін з галоўных персанажаў легендарыума Джона Р. Р. Толкіна, паўэльф, кіраўнік Раздола.
Роднасныя сувязі
[правіць | правіць зыходнік]Сын паўэльфа Эарэндзіла (у сваю чаргу, сына эльфійкі Ідрыль і чалавека Туара) і паўэльфійкі Эльвінг (дачкі Дзіёра, паўэльфа, і эльфійкі Німлат), брат Эльраса, муж Келебрыян, бацька Арвен, Эладана і Элрахіра. Нарадзіўся ў Гаванях Сірыяна ў другой палове Першай Эпохі.
Элранд адбываецца з Трох Родаў Эдайн, хоць у яго жылах цячэ кроў Эльдар і Маяр, бо яго прамаці былі Ідрыль Гондалінская і Луціен, дачка Меліян. Дзякуючы гэтаму ён мог сам выбраць свой лёс і прыняў долю бессмяротных эльфаў.
Калі казаць больш дакладна, то пра паходжанне Элранда можна сказаць наступнае:
- у ім 3/8 крыві Эдайн (людзей): яго дзед Туар родам з Дому Хадара, яго прадзед Берэн — з Дому Беара. Ён таксама з’яўляецца нашчадкам другога Дому Эдайн — Дому Халадзіна праз бабку Туара Харэт.
- у ім 5/16 крыві Сіндар, (эльфаў) — ад яго бабулі Німлат і прапрадзеда Цінгала.
- у ім 5/32 крыві Ваніяр — ад прабабулі Эленвэ і прапрапрабабулі Індзіс, другой жонкі Фінвэ.
- у ім 3/32 крыві Нолдар — ад прадзеда Тургана.
- у ім 1/16 крыві Маяр — ад прапрабабулі Меліян.
Больш таго, Элранд даводзіцца далёкім сваяком Арагорну, які з’яўляецца нашчадкам яго брата, Эльраса, і мужам яго дачкі Арвен.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]У Вайне Гневу Элранд разам з братам патрапіў у палон да сыноў Феанара. Маглар пашкадаваў сыноў Эарэндзіла і абыходзіўся з імі ласкава. Калі дзяцей знайшлі, Элранд гуляў у пячоры пад вадаспадам і так атрымаў сваё імя (Элранд азначае Эльф пячоры, хоць ёсць варыянт перакладу Зорнае скляпенне). Пасля заканчэння вайны і зняцця праклёну валар многія эльфы вярнуліся ў Валінор, але Элранд застаўся з Гіль-галадам у Ліндане.
Пасля ўварвання Саўрана ў Эрыядор, забойства Келебрымбара і зачынення варот Морыі ў сярэдзіне Другой Эпохі Элранд заснаваў цвярдыню Імладрыс, якую людзі называлі Раздолам, гэта крэпасць стала галоўным эльфійскім паселішчам нолдар у Эрыядоры, а сам Элранд быў прызначаны Гіль-галадам намеснікам Вярхоўнага Караля ў Эрыядоры. У паселішчы засталіся ацалелыя жыхары Эрэгіяна і рэшткі эльфійскай арміі, пасланай Гіль-галадам на дапамогу Эрэгіяну. Неўзабаве Раздол быў абложаны арміяй Саўрана, і аблога была знята толькі пасля разгрому асноўных сіл Саўрана нуменорцамі. У дні Трэцяй Эпохі, пасля гібелі Гіль-галада, Элранд сабраў у Імладрысе мноства эльфаў і іншых магутных і мудрых прадстаўнікоў народаў Серадзем’я. Там ён захоўваў памяць пра былое.
Разам з Гіль-галадам і Элендзілам Элранд удзельнічаў у Вайне Апошняга саюза (Другая эпоха), дапамагаў саюзнікам у вайне з Ангмарам і ў Вайне Пярсцёнка (Трэцяя эпоха).
Знакавая фігура Серадзем’я
[правіць | правіць зыходнік]Элранд валодаў мудрасцю эльфаў-эльдар і дарам прадбачання. Толькі яму і Кірдану Карабелу адкрыліся магі-істары, якія з’явіліся ў Серадзем’і. Ён быў членам Белага Савета, сабранага Галадрыеллю для барацьбы з Пярсцёнкам і яго ўладаром Саўранам. Элранд адразу западозрыў нядобрае, калі ў Другую Эпоху Саўран з’явіўся ў Серадзем’і ў цудоўным абліччы пад імем Анатар, таму што прадбачыў яго вяртанне.
Кольцы Серадзем’я
[правіць | правіць зыходнік]Элранд біўся з Саўранам разам з Ісільдурам. Калі Ісільдур зрынуў Саўрана і ўзяў Пярсцёнак Усеўладдзя, Элранд параіў знішчыць крыніцу сілы Ворага ў агні Арадруіна. Аднак Ісільдур не стаў рабіць гэтага і забраў Пярсцёнак як віру за забітага бацьку і брата. Аднак Пярсцёнак здрадзіў уладальніку: на зваротным шляху непадалёк ад Касачовай Нізіны ў пойме Андуіна на атрад Ісільдура напалі оркі і перабілі амаль усіх воінаў караля, а таксама забілі самога Ісільдура, які спрабаваў з дапамогай Пярсцёнка ўцячы, аднак згубіў яго і быў застрэлены пераследнікамі. Нешматлікія выжылыя з атрада Ісільдура прыйшлі ў Імладрыс, сярод іх — збраяносец Охтар, які прынёс абломкі Нарсіла. Элранд прадказаў, што меч не будзе перакаваны, пакуль не адшукаецца Пярсцёнак Усеўладдзя і не вернецца Саўран.
Калі Саўран вярнуўся ў абліччы Вока і стаў шукаць Кольца, Элранд ізноў прыняў рашэнне знішчыць знойдзены Пярсцёнак на Савеце ў Раздоле. Для выканання гэтай місіі і дапамогі Захавальніку па яго ініцыятыве быў утвораны Брацтва Пярсцёнка.
Як высвятлілася да канца Трэцяй Эпохі, Элранд валодаў адным з Трох эльфійскіх Пярсцёнкаў, якія не кранула рука Саўрана — пярсцёнкам Вілья, пярсцёнкам Паветра, наймацнейшым з Трох.
Генеалагічнае дрэва
[правіць | правіць зыходнік]Генеалогія Першанароджаных Эльфаў
Адаптацыя вобраза
[правіць | правіць зыходнік]У мультфільме Рэнкіна і Бэса «Хобіт» (1977 г.) Элранда агучыў Кірыл Рычард; сам персанаж намаляваны ў мультфільме як высокі стройны эльф з сівой вострай бародкай і каронай з зорак.
У мультфільме Ральфа Бакшы «Уладар Пярсцёнкаў» (1978 г.) ролю Элранда сыграў Андрэ Марэль.
Зноскі
- ↑ Tolkien J. R. R. The Fellowship of the Ring — United Kingdom: George Allen & Unwin Limited, 1954.
- ↑ Напісанне Элранд згодна з выданнем Дж. Р. Р. Толкін. Валадар Пярсцёнкаў. Брацтва Пярсцёнка / Пераклад з англійскай Ігара Кулікова. — Зомбкі: Выдавецтва «Янушкевіч», 2023. — 562 с. — ISBN 978-83-969297-6-1.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Толкин Дж. Р. Р. Властелин Колец. Книга I. Содружество Кольца = The Lord of the Rings. The Fellowship of the Ring / Пер. с англ. М. Каменкович, В. Каррика. — СПб: Азбука, 1999. — 704 с. — 7000 экз. — ISBN 5-7684-0747-2.
- Толкин Дж. Р. Р. Властелин Колец. Книга III. Возвращение Короля = The Lord of the Rings. The Return of the King / Пер. с англ. М. Каменкович, В. Каррика. — СПб: Азбука, 1999. — 734 с. — 7000 экз. — ISBN 5-7684-0749-9.
- Толкин Дж. Р. Р. Сильмариллион. Эпос нолдор. М., 1992.
