Перайсці да зместу

Хіранума Кіітыра

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Хіранума Кіітыра
яп.: 平沼騏一郎
Сцяг35-ы прэм’ер-міністр Японіі
5 студзеня 1939 — 30 жніўня 1939
Папярэднік Каноэ Фумімара
Пераемнік Набуюкі Абэ
Сцяг21-ы старшыня Тайнага савета Японіі
9 красавіка 1945 — 3 снежня 1945
Папярэднік Кантара Судзукі
Пераемнік Кантара Судзукі
Сцяг39-ы Міністр унутраных спраў Японіі
21 снежня 1940 — 18 ліпеня 1941
Папярэднік Эйдзі Ясуі
Пераемнік Харуміты Танабэ
Сцяг Міністр замежных спраў Японіі
2 лютага 1937 — 31 мая 1937
Сцяг17-ы старшыня Тайнага савета Японіі
13 сакавіка 1936 — 5 студзеня 1939
Папярэднік Ітыкі Кітокура
Пераемнік Фумімара Каноэ
Сцяг Міністр юстыцыі Японіі
верасень 1923 — студзень 1924
Нараджэнне 28 верасня 1867(1867-09-28)[1][2]
Смерць 22 жніўня 1952(1952-08-22)[1][2] (84 гады)
Месца пахавання
Веравызнанне сінтаізм
Партыя
Адукацыя
Навуковая ступень доктар права[d]
Месца працы
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
Ордэн Узыходзячага сонца 1 класа
Ордэн Узыходзячага сонца 1 класа
Ордэн Кветак паўлоўніі
Ордэн Кветак паўлоўніі
Ордэн Свяшчэннага скарбу 1 класа
Ордэн Свяшчэннага скарбу 1 класа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У гэтым японскім імі прозвішча (Хіранума) стаіць перад асабістым імем.

Хіранума Кіітыра (яп.: 平沼 騏一郎 Хіранума Кіітыра:, 28 верасня 1867, г. Цуяма, Акаяма, Японія — 22 жніўня 1952, г. Токіа, Японія) — японскі палітычны і дзяржаўны дзеяч. Нарадзіўся ў сям’і небагатага самурая. Генерал. Ваенны злачынец.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

У 1888 годзе скончыў Імператарскі ўніверсітэт у Токіа. Накіраваны на працу ў Міністэрства юстыцыі Японіі. Праславіўся як барэц з карупцыяй. Затым займаў пасады, паслядоўна: Старшыні Вярхоўнага суда Токіа, пракурора пры Вярхоўным судзе Японіі. У 1910 годзе абраны рэктарам Імператарскага ўніверсітэта ў Токіа. У 1911 віцэ-міністр Міністэрствы юстыцыі.

У 1920 годзе стаў віцэ-прэзідэнтам Тайнага Савета. У 1921 годзе абраны Старшынёй Вярхоўнага суда Японіі. Старшыня нацыяналістычнага Грамадства дзяржаўных асноў.

У 1923 годзе ён быў прызначаны Міністрам юстыцыі Японіі і заставаўся ў гэтай пасадзе да 1924 года. У 1924 годзе прызначаецца старшынёй Палаты пэраў Японскага парламента. У 1936 годзе становіцца старшынёй Тайнага савета і застаецца на гэтай пасадзе да 1939 года.

У 1939 годзе быў абраны прэм’ер-міністрам Японіі, але ў гэтым жа годзе сыходзіць у адстаўку. Затым нядоўгі час займае пасаду Міністра замежных спраў. Пасля, з 1940 па 1941 год Міністр унутраных спраў. Затым з 1945 года зноў старшыня Тайнага савета.

Пасля Другой сусветнай вайны, у 1946 годзе арыштаваны, асуджаны на Такійскім працэсе на пажыццёвае зняволенне. У 1952 годзе быў амніставаны, але ў гэтым жа годзе сканаў.

Зноскі

  1. ↑ а б Kiichiro Hiranuma // Find a Grave — 1996. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б Bibliothèque nationale de France Kiichirō Hiranuma // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Bix, Herbert B. Hirohito and the Making of Modern Japan. Harper Perennial (2001). ISBN 0-06-093130-2
  • Brendon, Piers. The Dark Valley: A Panorama of the 1930s. Vintage; Reprint edition (2002). ISBN 0-375-70808-1
  • Frank, Richard B. Downfall: The End of the Imperial Japanese Empire. Penguin (Non-Classics); Reissue edition (2001). ISBN 0-14-100146-1
  • Sherman, Christine. War Crimes: International Military Tribunal. Turner Publishing Company. (2001). ISBN 1-56311-728-2
  • Wolferen, Karel van. The Enigma of Japanese Power: People and Politics in a Stateless Nation. Vintage; Reprint edition (1990). ISBN 0-679-72802-3
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Хіранума_Кіітыра&oldid=4465059"