Καθεδρικός Ναός της Κρακοβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο πρώτος καθεδρικός ναός που οικοδομήθηκε στο Λόφο του Βάβελ (Wawel) χρονολογείται από το 1025, ενώ ένας δεύτερος καθεδρικός ναός χτίστηκε στα 1090 - 1142. Ήταν μία βασιλική σε ρωμανικό[[Ρομανική τέχνη|ρομανικό ρυθμό]] με φανερές επιρροές από τη θρησκευτική αρχιτεκτονική των περιοχών του [[Ρήνος|Ρήνου]]. Η ρωμανικήρομανική μητρόπολη καταστράφηκε ολοκληρωτικά από πυρκαγιά το 1305 και μια καινούργια [[Γοτθική τέχνη#Γοτθική αρχιτεκτονική|γοτθική]] εκκλησία άρχισε να οικοδομείται στη θέση της το 1320. Ολοκληρώθηκε στο δεύτερο μισό του ΙΔ' αιώνα (1364).

Ο σημερινός καθεδρικός ναός, παρ' όλες τις μεταγενέστερες επεκτάσεις και μετατροπές, έχει διατηρήσει την αυστηρή δομή της γοτθικής μητρόπολης. Πρόκειται για τρίκλιτη βασιλική γοτθικού ρυθμού, με μεγαλοπρεπές κεντρικό κλίτος. Κατά μήκος του ναού υπάρχουν περισσότερα από δεκαπέντε πλευρικά παρεκκλήσια σε γοτθικό ή σε μπαρόκ ρυθμό, όπου είναι ενταφιασμένοι βασιλείς, πρίγκιπες και επίσκοποι. Ο ναός έχει τρεις πύργους, με πιο σημαντικό τον "Πύργο του Κωδωνοστασίου", όπου φιλοξενείται η μεγαλύτερη καμπάνα της χώρας, γνωστής ως "Καμπάνα του Σιγισμούνδου" (1520), το βάρος της οποίας φτάνει τους 11 [[Τόνος (μονάδα μέτρησης)|τόνους]].

Ο Καθεδρικός Ναός της Κρακοβίας κοσμείται με πλήθος βασιλικών τάφων και μνημείων. Το πιο καλοδιατηρημένο μέρος της μεσαιωνικής μητρόπολης είναι το "Παρεκκλήσιο του Τιμίου Σταυρού", που κατασκευάστηκε στο δεύτερο μισό του ΙΕ' αιώνα, ως χώρος ταφής του βασιλιά Κάζιμιρ Δ' Γιαγκελόν (CasimirKazimierz IV JagiellonJagiellończyk) και της συζύγου του Ελισάβετ της Αυστρίας. Το εσωτερικό του καλύπτεται από [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινής]] τεχνοτροπίας [[Βυζαντινή τέχνη#Τοιχογραφίες|τοιχογραφίες]], ενώ μεγαλοπρεπές είναι το ταφικό μνημείο του βασιλιά Κάζιμιρ Δ', που φιλοτέχνησε το 1492 ο [[Γερμανοί|Γερμανός]] γλύπτης και χαράκτης από τη [[Νυρεμβέργη]] Φάιτ Στος (γερμ. Veit Stoss, πολων. Wit Stwosz, 1438/1447 - 1533).

Ο παλαιότερος βασιλικός τάφος είναι του Λαδίσλαου Α΄του "Βραχύ", που χρονολογείται από το πρώτο μισό του ΙΔ' αιώνα. Το αποκορύφωμα όμως της κλασικής ταφικής τέχνης αντικατοπτρίζεται στο μνημείο του βασιλιά Κάζιμιρ Γ' του Μέγα (CasimirKazimierz theIII GreatWielki), χρονολογούμενο από τα 1370 - 1382 και με φανερή την επίδραση της βιεννέζικης αυλικής τέχνης. Είναι φτιαγμένο από κόκκινο ουγγαρέζικο μάρμαρο, ενώ το ξαπλωμένο ομοίωμα του βασιλιά καλύπτεται από θολωτό κουβούκλιο βασισμένο σε έξι λεπτούς μαρμάρινους κίονες.

Στο παρεκκλήσιο που φέρει το όνομά του, βρίσκεται ο τάφος του Πολωνού βασιλιά Ιωάννη Α' Αλβέρτου (JohnJan AlbertI Olbracht), που έχει φιλοτεχνήσει ο [[Ιταλοί|Ιταλός]] γλύπτης Φραντσέσκο Φιορεντίνο (Francesco ofFranciszek FlorenceFlorentczyk). Στο "Παρεκκλήσιο Βάζα" έχουν ενταφιαστεί τρία μέλη της δυναστείας των Βάζα (VasaWaza), η οποία προέρχεται από τη [[Σουηδία]].

Το αριστούργημα όμως στον Καθεδρικό Ναό της Κρακοβίας είναι το "Παρεκκλήσιο του Σιγισμούνδου" (1519 - 1533), με τους χρυσούς τρούλους, το οποίο θεωρείται το πιο αξιόλογο αρχιτεκτόνημα σε ρυθμό [[αναγεννησιακή τέχνη|ιταλικής αναγεννησιακής τέχνης]] σε ολόκληρη την Πολωνία, έργο του Ιταλού γλύπτη από την [[Τοσκάνη]] Μπαρτολομέο Μπερέτσι (BartolomeoBartolommeo Berrecci). Το Παρεκκλήσιο είναι διακοσμημένο με μυθολογικές σκηνές και θαλάσσια τέρατα, αλλά και τις κλασικές μορφές της [[Δάφνη (νύμφη)|Δάφνης]], της [[Κλεοπάτρα Ζ' της Αιγύπτου|Κλεοπάτρας]] και του [[Ηρακλής (μυθολογία)|Ηρακλή]]. Σ' αυτό υπάρχουν τα ταφικά μνημεία, από κόκκινο μάρμαρο της [[Ουγγαρία]]ς, των βασιλέων Σιγισμούνδου Α' του Γηραιού (1529 - 1531) και Σιγισμούνδου Β' Αυγούστου (1574 - 1575), καθώς και το μνημείο της βασίλισσας Άννας (1574 - 1575).

Έξοχη ομορφιά αποπνέει και το μαρμάρινο μνημείο της βασίλισσας και μετέπειτα [[Εδβίγη της Πολωνίας|Αγίας Εδβίγης]] (St.Święta Jadwiga), φιλοτεχνημένο το 1902, η οποία πέθανε το 1399 και αγιοποιήθηκε τον 20ο αιώνα από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β'. Στη διάρκεια του ΙΖ' και ΙΗ' αιώνα, νέες καλλιτεχνικές δημιουργίες εμπλούτισαν το εσωτερικό του καθεδρικού ναού. Εντυπωσιακή είναι η ασημένια σαρκοφάγος του Αγίου Στάνισλας (St.Święty StanislausStanisław), φιλοτεχνημένη κατά τη διάρκεια των ετών 1669 - 1671 από το χρυσοχόο Πέτερ φον ντερ Ρένεν (Peter von der Rennen) από το Γκντανσκ.

Ανάμεσα σ' αυτούς υπάρχουν οι τάφοι-μνημεία των [[Ταντέους ΚοστσιούκοΚοστσιούσκο]] (Tadeusz KosciuszkoKościuszko, 1746 - 1817), [[ΓιόζεφΓιούζεφ ΠιλσούντσκιΠιουσούτσκι]] (JosefJózef PolsudskiPiłsudski, 1867 - 1935) και [[Βλαντίσλαβ Σικόρσκι]] (WladyslawWładysław Sikorski, 1881 - 1943). Εδώ έχουν ακόμη ενταφιαστεί οι μεγάλοι ρομαντικοί ποιητές της Πολωνίας [[Άνταμ Μιτσκιέβιτς]] (Adam Mickiewicz, 1798 - 1855) και [[Γιούλιους Σλοβάτσκι]] (Juliusz SlowackiSłowacki, 1809 - 1849).

[[Κατηγορία:Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην Πολωνία]]