Εκκλησία

Για την εκκλησία ως ναό, δείτε: Εκκλησία (αρχιτεκτονική).

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Εκκλησία (αποσαφήνιση).

Με τον όρο Εκκλησία περιγράφεται το σύνολο των Χριστιανών στην οικουμένη (ή σε μία περιοχή ή ένα έθνος) η οποία παρέχει ιεροσύνη και αποστολική διακονία, μοιράζεται ένα κοινό δόγμα και διακηρύσσει ορθόδοξα την πίστη της στον δημιουργό της Κύριο Ιησού Χριστό.

Αρχικά, ο όρος είχε την έννοια της συνέλευσης. Στην Αρχαία Αθήνα υπήρχε η Εκκλησία του δήμου, αντίστοιχη με τη σπαρτιατική Απέλλα, όπου οι πολίτες, οι κάτοικοι της πόλης που είχαν πολιτικά δικαιώματα, συγκεντρώνονταν και έκαναν συνέλευση για να πάρουν αποφάσεις για την πόλη. Επίσης, στην αρχαιότητα ο όρος εκκλησία περιέγραφε τη συνάθροιση του συνόλου του στρατού για να γίνει κάποια ανακοίνωση ή σύσκεψη.

Στα νεότερα χρόνια, ο όρος εκκλησία περιγράφει επίσης την αυτοκέφαλη εκκλησιαστική εξουσία που μπορεί να υπάρχει σε μία χώρα (όπως για παράδειγμα η Εκκλησία της Ελλάδας) αλλά και τον χριστιανικό ναό. Ακόμη, με τον όρο εκκλησία περιγράφεται η εκκλησιαστική Ακολουθία που τελείται σε ένα ναό.

Ετυμολογία

Η λέξη Εκκλησία έχει συνεχή χρήση στην ελληνική γλώσσα από την αρχαιότητα. Ετυμολογείται από το ρήμα εκ-καλώ, με χρήση του θέματος από το επίθετο έκ-κληση (καλεσμα για προσευχη). Εκκαλώ σήμαινε προσκαλώ άτομα εκ (από) του συνόλου να σχηματίσουν ομάδα. Με τη λέξη Εκκλησία περιγράφεται τόσο η διαδικασία της συνέλευσης, όσο και το αποτέλεσμά της.

Ο όρος Εκκλησία στην αρχαιότητα

Η Εκκλησία του Δήμου

Η Εκκλησία του Δήμου ήταν η βασική δημοκρατική συνέλευση στην αρχαία Αθήνα. Ήταν ανοιχτή σε όλους τους άρρενες πολίτες (που είχαν πολιτικά δικαιώματα) με ηλικία μεγαλύτερη των 18 ετών, και καθιερώθηκε από τον Σόλωνα το 594 π.Χ.. Η συνέλευση ήταν αρμόδια για γενικά θέματα της πόλης, αλλά και για την κήρυξη του πολέμου, τις επιλογές στρατιωτικής στρατηγικής, και για την εκλογή στρατηγών και άλλων ανώτερων αξιωματούχων. Η ημερήσια διάταξη για την εκκλησία του δήμου γινόταν από τη Βουλή. Οι ψηφοφορίες γινόντουσαν με ανάταση του χεριού.

Άλλες χρήσεις του όρου στην αρχαία ελληνική γραμματεία

Στην Αρχαία Ελλάδα πολλές φορές ο όρος εκκλησία περιέγραφε τη συνάθροιση του συνόλου του στρατού για να γίνει κάποια ανακοίνωση ή σύσκεψη για να βγουν κάποιες αποφάσεις. Συναντούμε αυτή τη χρήση του όρου πολλές φορές στην αρχαία ελληνική γραμματεία.

Απόσπασμα από το έργο του Ξενοφώντα Κύρου Ανάβασις (Βιβλίο Α', 4.12):
«Κῦρος μεταπεμψάμενος τοὺς στρατηγοὺς τῶν Ἑλλήνων ἔλεγεν ὅτι ἡ ὁδὸς ἔσοιτο πρὸς βασιλέα μέγαν εἰς Βαβυλῶνα· καὶ κελεύει αὐτοὺς λέγειν ταῦτα τοῖς στρατιώταις καὶ ἀναπείθειν ἕπεσθαι. οἱ δὲ ποιήσαντες ἐκκλησίαν ἀπήγγελλον ταῦτα·»

Ο Αισχίνης στον λόγο του Κατά Κτησιφώντος, 3.124:
"τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ Κόττυφος ὁ τὰς γνώμας ἐπιψηφίξων ἐκκλησίαν ἐποίει τῶν Ἀμφικτυόνων: ἐκκλησίαν γὰρ ὀνομάζουσιν, ὅταν τις μὴ μόνον τοὺς πυλαγόρους καὶ τοὺς ἱερομνήμονας συγκαλέσῃ, ἀλλὰ καὶ τοὺς θύοντας καὶ τοὺς χρωμένους τῷ θεῷ."

Επίσης ο (ψευδο) Απολλόδωρος στο έργο Βιβλιοθήκης Επιτομή, κεφάλαιο 6, 1b:
"Καὶ μετὰ ταῦτα συνελθόντων εἰς ἐκκλησίαν, Ἀγαμέμνων καὶ Μενέλαος ἐφιλονείκουν, Μενελάου λέγοντος ἀποπλεῖν, Ἀγαμέμνονος δὲ ἐπιμένειν κελεύοντος καὶ θύειν Ἀθηνᾷ."

Στα ελληνικά (Βιβλίο Β', 4.38) του Ξενοφώντα διαβάζουμε ότι στη Σπάρτη και αλλού, οι έκκλητοι ήταν μια επιτροπή πολιτών που εκλέγονταν για να εισηγηθούν σε ορισμένα ζητήματα.

Ο όρος Εκκλησία στην Παλαιά Διαθήκη

Στο βιβλίο Παραλειπομένων Α΄, κεφάλαιο κθ', έχουμε περιγραφή του Ναού που έχτισε ο Σολωμόντας για να γίνεται η λατρεία του Θεού.

Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν επίσης διάφορα χωρία για τη συναγωγή, τον περιούσιο λαό, που αργότερα στον Χριστιανισμό ταυτίστηκαν με την Εκκλησία, καθώς στην Καινή Διαθήκη αλλάζει η έννοια του περιούσιου λαού. Σε πολλά χωρία η λέξη συναγωγή περιγράφει την κοινότητα των εκλεκτών του Θεού, που καλέστηκαν (εκκαλώ) και συνάχθηκαν απ' τον Θεό.

Ένα χωρίο στην Καινή Διαθήκη που δείχνει τη διεύρυνση του όρου περιούσιος λαός βρίσκουμε στο κατά Ιωάννην, ι':16
"καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν."

Ο όρος Εκκλησία στη Χριστιανική Πίστη

Θεία Λειτουργία ανήμερα της Πεντηκοστής, 2004

Ο όρος Εκκλησία, στη Χριστιανική Πίστη, δηλώνει την ιδρυθείσα κοινωνία από τον Ιησού Χριστό, την οποία αποτελούν όλοι οι πιστεύοντες στον Χριστό, με σκοπό την προσωπική τους σωτηρία.

Με αυτή την έννοια, Εκκλησία είναι η Βασιλεία του Θεού, που ο Ιησούς Χριστός θεμελίωσε στη γη για την πραγμάτωση της Θείας Βούλησης και σημαίνει Κοινωνία ανθρώπων, οι οποίοι με την πίστη τους στον Ιησού αποτελούν μέλη της.

Από τους λόγους του Ιησού ότι «η βασιλεία η εμοί ουκ έστι εκ του κόσμου τούτου», γίνεται φανερό, ότι η Εκκλησία κυρίως αποτελεί την ουράνια Βασιλεία του Θεού, όπου καλούνται να μετάσχουν όλοι οι άνθρωποι. Αλλού η Εκκλησία παραβάλεται προς σώμα, κεφαλή του οποίου είναι ο Χριστός και μέλη του σώματος όλοι οι πιστοί.

Κατά τη διδασκαλία των Χριστιανών Πατέρων, η κοινωνία των Πρωτοπλάστων, μέσα στον Παράδεισο, με τον Τριαδικό Θεό και τους Αγγέλους αποτελεί την πρώτη Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης. Μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων, κατά την παράδοση, η Διαθήκη (Συμφωνία) μεταξύ Θεού και Αβραάμ αποτελεί την ανασύσταση της πρώτης Εκκλησίας. Η εκλογή των δώδεκα Αποστόλων, ο νέος Ισραήλ του Θεού είναι η Εκκλησία της Καινής Διαθήκης, η οποία συνεχίζεται έως τη συντέλεια του αιώνος, από τους διαδόχους των Αποστόλων, τους Επισκόπους.

Πρώτα χριστιανικά χρόνια

Η συγγραφή των τριών πρώτων ευαγγελίων τοποθετείται, γύρω στο 70 μ.Χ. ήδη όμως η εκκλησία υπήρχε και είχε αναπτύξει ιεραποστολική δράση, λάτρευε τον Κύριο και κατηχούσε τα μέλη της. Την πίστη της στον λυτρωτικό θάνατο του Χριστού εκδήλωνε η εκκλησία με τις διάφορες ομολογίες πίστης και διακήρυσσε τις συνέπειες του σταυρικού θανάτου με τους ύμνους της, ενώ παράλληλα τις κήρυττε και προς όλους τους ανθρώπους. Το κήρυγμα της πρώτης εκκλησίας, οι ύμνοι της και οι ομολογίες πίστης διασώζονται στα βιβλία της Καινής Διαθήκης, εκτός των ευαγγελίων, ιδίως στις Πράξεις των Αποστόλων και στις επιστολές του Παύλου, οι όποιες είναι και τα πρώτα γραπτά κείμενα της Καινής Διαθήκης.

Αναφορές στην Καινή Διαθήκη

Για τους πρώτους Χριστιανούς η λέξη εκκλησία είχε ήδη θρησκευτική σημασία λόγω της χρήσης της στην Παλαιά Διαθήκη (μετάφραση στα ελληνικά από τους εβδομήκοντα). Ακολουθούν αναφορές της Καινής Διαθήκης στην εκκλησία που καταδεικνύουν τη σημασία της εκκλησίας στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, καθώς και τη λειτουργία της.

Θεμελίωση και λειτουργία της εκκλησίας:

Κατά Ματθαίον, ιστ' 18-19
"18 κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς. 19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς."

Πράξεις Αποστόλων, κ':28
"προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος."

Πράξεις Αποστόλων, κ':29-31
29 ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· 30 καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. 31 διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον."

Στις Πράξεις Αποστόλων, ιε':6-22
έχουμε περιγραφή της συνόδου των Αποστόλων στα Ιεροσόλυμα.

επιστολή προς Εβραίους, ιγ':17
"Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο."

κατά Ιωάννην, κ':22-23
"22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· 23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται."

Πράξεις Αποστόλων, β':1-4
"1 Καί ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. 2 καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· 3 καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, 4 καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι."

επιστολή Πέτρου Β', γ':16
"ὡς καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἐπιστολαῖς λαλῶν ἐν αὐταῖς περὶ τούτων, ἐν οἷς ἐστι δυσνόητά τινα, ἃ οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν ὡς καὶ τὰς λοιπὰς γραφὰς πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν."

επιστολή Ιούδα, α':3
"᾿Αγαπητοί, πᾶσαν σπουδὴν ποιούμενος γράφειν ὑμῖν περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας, ἀνάγκην ἔσχον γράψαι ὑμῖν παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει."

επιστολή προς Γαλάτας, γ':27-28
"27 ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. 28 οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ."

Εκκλησία γενικά:

επιστολή προς Κορινθίους Α', ια':22
"μὴ γὰρ οἰκίας οὐκ ἔχετε εἰς τὸ ἐσθίειν καὶ πίνειν; ἢ τῆς ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ καταφρονεῖτε καὶ καταισχύνετε τοὺς μὴ ἔχοντας; τί ὑμῖν εἴπω; ἐπαινέσω ὑμᾶς ἐν τούτῳ; οὐκ ἐπαινῶ."

επιστολή προς Εφεσίους, ε':3-6
"3 σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. 4 ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· 5 εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· 6 εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν."

επιστολή προς Εφεσίους, ε':11-16
"11 καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, 12 πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, 13 μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, 14 ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης, 15 ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός, 16 ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας κατ' ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ."

επιστολή προς Εφεσίους, ε':23-27
"23 ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος. 24 ἀλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί. 25 οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, 26 ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι, 27 ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ' ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος."

Κατ' οίκον εκκλησία:

επιστολή προς Ρωμαίους, ιστ':4
"οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν."

Η εκκλησία ως σώμα Χριστού:

επιστολή προς Εφεσίους, α':22-23
"22 καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ, 23 ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου."

επιστολή προς Εφεσίους, δ':15-16
"15 ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός, 16 ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας κατ' ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ."

επιστολή προς Ρωμαίους, ιβ':5
"οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ᾿ εἷς ἀλλήλων μέλη."

επιστολή προς Κορινθίους Α', ιβ':27
"῾Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους."

επιστολή προς Κολοσσαείς, α':18
"καὶ αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας·"

επιστολή προς Τιμόθεον Α', γ':15
"ἐὰν δὲ βραδύνω, ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας."

ο απόστολος Παύλος απευθυνόμενος σε τοπικές εκκλησίες (επίσης στον Ακύλα και στην Πρίσκιλλα και στην κατ' οίκον εκκλησία τους):

επιστολή προς Γαλάτας, α':2,22
"2 καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ πάντες ἀδελφοί, ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Γαλατίας·"
"22 ἤμην δὲ ἀγνοούμενος τῷ προσώπῳ ταῖς ἐκκλησίαις τῆς ᾿Ιουδαίας ταῖς ἐν Χριστῷ·"

επιστολή προς Κορινθίους Α', α':2
"τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, κλητοῖς ἁγίοις, σὺν πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐν παντὶ τόπῳ αὐτῶν τε καὶ ἡμῶν·"

επιστολή προς Κορινθίους Α', ιστ':19
"᾿Ασπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι τῆς ᾿Ασίας. ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολλὰ ᾿Ακύλας καὶ Πρίσκιλλα σὺν τῇ κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ."

Η Χριστιανική Εκκλησία γενικά

Η Εκκλησία είναι παγκόσμια κοινότητα ανθρώπων, το σύνολο των πιστών του Θεού που λατρεύουν τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα μέσω της λειτουργίας των μυστηρίων και της Αγίας Γραφής. Διακονούν και αγαπούν μέσω των πράξεων και προσευχών τους, όπως ο Χριστός επιθυμεί.

Η πορεία της Εκκλησίας ξεκινάει με την Πεντηκοστή την ημέρα όπου το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε στους Αποστόλους. Συνεχίζει το έργο της κατά τη διάρκεια των αιώνων έως τις μέρες μας. Βάση της Εκκλησίας αποτελεί η αγαπητική σχέση μεταξύ των προσώπων της Αγίας Τριάδος.

Τα μέλη της Εκκλησίας είναι απαραίτητο να μετέχουν στα Μυστήριά της. Μυστήρια στη χριστιανική ορολογία είναι ιερές τελετές, με τις οποίες μεταδίδεται στον άνθρωπο η χάρη του Θεού. Το βάπτισμα, πρώτο και βασικό ιερό Μυστήριο, με το οποίο ο άνθρωπος απαλλάσσεται από την ενοχή του προπατορικού αμαρτήματος και γίνεται μέλος της Εκκλησίας του Χριστού.

Νεότερες προσθήκες στη σημασία του όρου

Ακολουθία

Με τη λέξη εκκλησία περιγράφονται και οι εκκλησιαστικές ακολουθίες γενικά, αλλά κυρίως η Θεία Λειτουργία. Στην καθομιλουμένη γλώσσα, όταν κάποιοι χρησιμοποιούν τη φράση «πήγαμε στην εκκλησία» συνήθως δεν εννοούν τον Ιερό Ναό, αλλά τη Θεία Λειτουργία. Με τον όρο εκκλησιαστική ακολουθία περιγράφονται όλες οι λατρευτικές τελετές: ο όρθρος, ο εσπερινός κ.τ.λ. Η Θεία Λειτουργία συγκεκριμένα είναι η μόνη ακολουθία στην οποία τελείται το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Με τη συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία γινόμαστε κοινωνοί της Θείας φύσης, το μυστήριο παραδόθηκε στον Μυστικό Δείπνο, και η Θεία Κοινωνία είναι Σώμα και Αίμα Χριστού.

Η Εκκλησία νομικά

Για την ελληνική πολιτεία είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, ενώ κατά το Κανονικό Δίκαιο (εκκλησιαστικούς κανόνες) αποτελεί θείο καθίδρυμα.

Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας

Οι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας στην Ελλάδα ορίζονται σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ' Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, και δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 84 Α'/17.4.2001

Άρθρο 3

1. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού. τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων και από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ' (29) Ιουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
2. Το εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Κράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.
3. Το κείμενο της Αγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. Η επίσημη μετάφρασή του σ' άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδας και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη.

Βιβλιογραφία

• Συλλογικό, Σεμινάριον Θεολόγων Θεσσαλονίκης, Τί είναι η Εκκλησία, (ανάτυπον εκ του περιοδικού ΄΄Γρηγόριος Παλαμάς΄΄,τ/χ.606-607 (1968),Θεσσ/ίκη 1968
• Βλάσιος Φειδάς, Ἡ εὐθύνη τῆς Πολιτείας στή λειτουργία τῶν διακριτῶν ρόλων Εκκλησίας καί Κράτους-Εἰσήγηση στήν Ἡμερίδα Μνήμης τοῦ Ἱεροῦ Φωτίου, Ἱ. Μονή Πεντέλης, 6 Φεβρουαρίου 2001 [3]