Λάβα

Λάβα (αγγλικά Lava, από την λατινική λέξη labes), είναι η εξαιρετικά ιξώδης διάπυρη ύλη, από τα έγκατα της Γης, από τηγμένα πετρώματα, που εξέρχεται από τα ηφαίστεια. Λάβα λέγεται επίσης και η ίδια «βραχώδης» ηφαιστειακή ύλη που προκύπτει μετά από τη ψύξη και στερεοποίησή της.

Ροή διάπυρης λάβας στην Ισλανδία.

Χαρακτηριστικά

Η λάβα σχηματίζεται στο εσωτερικό ουρανίων σωμάτων, όπως λ.χ. της Γης, με τη μορφή μάγματος. Αρχικά, όταν εξέρχεται στην επιφάνεια από μια ηφαιστειακή φλέβα, έχει θερμοκρασία από 800 °C έως 1.200 °C. Η λάβα είναι παχύρευστη και έχει 100.000 μεγαλύτερο ιξώδες από ότι έχει το νερό και μπορεί να διανύσει μεγάλη απόσταση πριν ψυχθεί και στερεοποιηθεί.

Λάβα σε παχύρευστη μορφή.

Η πρώτη ακριβής περιγραφή τους μάγματος αυτού (λιωμένη λάβα) περιγράφτηκε από τον Φραντζέσκο Σεράο, κατά την έκρηξη του ηφαιστείου του Βεζούβιου, το 1737. Περιγράφτηκε τότε ως «ρευστή καυτή ύλη σαν μείγμα ύδατος και λάσπης».

Χημική σύσταση

Η λάβα καταρχήν συντίθεται από κρυσταλλικά υλικά, ηφαιστειακή ύαλο και ηφαιστειακά αέρια. Ως μάγμα, όσο πλησιάζει να εξαχθεί στην επιφάνεια του πλανήτη, τόσο χαμηλώνει η θερμοκρασία της και αρχίζει να ψύχεται σχηματίζοντας ένα ηφαιστειακό γυαλί. Χημικά, τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται (κατά μέσο όρο) είναι 45-47% οξυγόνο, 27-28% πυρίτιο, 8% αλουμίνιο, 5% σίδηρο και άλλες μικρότερες ποσότητες από μαγνήσιο, ασβέστιο, νάτριο, κάλιο, φώσφορο, τιτάνιο κ.ά.