Σάιμον Λέικ

Ο Σάιμον Λέικ (Simon Lake, 4 Σεπτεμβρίου 1866 - 23 Ιουνίου 1945) ήταν Αμερικανός μηχανικός και ναυπηγός, ο οποίος κατασκεύασε το πρώτο χρησιμοποιήσιμο υποβρύχιο.

Σάιμον Λέικ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	4 Σεπτεμβρίου 1866 Πλέσαντβιλ, Νιου Τζέρσεϊ, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Θάνατος	25 Ιουνίου 1945 (79 ετών) Μίλφορντ, Κονέκτικατ, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Τόπος ταφής	Kings Highway Cemetery
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μέλος πληρώματος υποβρυχίου εφευρέτης μηχανικός μηχανικός σχεδιασμού
Γνωστός για	τον σχεδιασμό και την κατασκευή υποβρυχίων
Οικογένεια
Τέκνα	4
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Ο Σάιμον Λέικ γεννήθηκε στο Πλέσαντβιλ του Νιου Τζέρσεϊ σε οικογένεια εφευρετών. Ο κατάλογος των εφευρέσεων της οικογενείας περιελάμβανε μία σπαρτική μηχανική, ρολό παραθύρου, τηλέφωνο, γραφομηχανή, εκτυπωτικό μηχάνημα και ένα αεροπλάνο. Το 1880, όταν ο Λέικ ήταν 14 ετών, έτυχε να διαβάσει το βιβλίο του Ιουλίου Βερν "20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα" και από τότε απέκτησε έντονο ενδιαφέρον για τα υποβρύχια ταξίδια, στα οποία αφιέρωσε όλη του τη ζωή.

Κι άλλοι εφευρέτες πριν από τον Λέικ είχαν επιχειρήσει να κατασκευάσουν υποβρύχια πλοία, αλλά κανένα από αυτά δεν ήταν πρακτικό, κι όλα τους βυθίζονταν πρώτα με την πλώρη. Γενικά, το πλήρωμα έβρισκε οικτρό θάνατο ή το πλοίο κολλούσε στο βυθό. Ο νεαρός Λέικ αντιλήφθηκε ότι το υποβρύχιο θα έπρεπε να καταδύεται οριζόντια.

Πριν ακόμα κατασκευάσει το πρώτο του υποβρύχιο, ο Λέικ διαπίστωσε με αυτοπειραματισμούς ότι ένα άτομο χρειάζεται 15 κυβικά μέτρα αέρος την ώρα. Στο συμπέρασμα αυτό έφτασε χρησιμοποιώντας ένα αεροστεγές ξύλινο κιβώτιο, που μέσα του είχε κλειστεί ο ίδιος. Η ποσότητα αυτή αποδείχθηκε ότι ήταν ακριβής και από τότε χρησιμοποιήθηκε ως κανόνας στην κατασκευή υποβρυχίων.

Για να επιτύχει την ομαλή κατάδυση του υποβρυχίου, ο Λέικ έκρινε ότι έπρεπε να κατασκευάσει προεξέχοντα πτερύγια από τη μια άκρη του υποβρυχίου στην άλλη (αρχή που εφαρμόστηκε αργότερα σε όλα τα υποβρύχια). Ο Λέικ χρειαζόταν μια καταπακτή στον πυθμένα του υποβρυχίου, που θα χρησιμοποιούσαν οι δύτες για να βγουν από το σκάφος. Αλλά όταν άνοιγε η πόρτα, το νερό θα ορμούσε μέσα στο υποβρύχιο και θα το πλημμύριζε. Για να υπερνικήσει τον κίνδυνο αυτό, ο Λέικ επινόησε μια αεροθυρίδα. Θα ήταν ένα μικρό διαμέρισμα με μια πόρτα προς το εσωτερικό του υποβρυχίου και μια άλλη προς τη θάλασσα. Δημιουργώντας αρκετή πίεση αέρος στο διαμέρισμα αυτό για να κρατά έξω το νερό όταν θα άνοιγε την πόρτα, οι δύτες θα μπορούσαν να βγουν χωρίς φόβο να πλημμυρίσει το υποβρύχιο.

Ο Λέικ εργαζόταν 12 χρόνια στα σχέδιά του για το υποβρύχιο, μη κατορθώνοντας να προχωρήσει πιο πέρα από τα χαρτιά. Το 1892, το Αμερικανικό Ναυτικό ζήτησε προσφορές για υποβρύχια. Ο Λέικ υπέβαλε τα σχέδιά του, αλλά απορρίφθηκαν. Κάποιος άλλος κατασκεύασε ένα υποβρύχιο για το Ναυτικό, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν πρακτικό.

Το 1894, με χρήματα κάποιας θείας του, ο Λέικ και ο ξάδερφός του κατασκεύασαν ένα υποβρύχιο 14 ποδών. Το σκάφος του ήταν κατασκευασμένο από διπλό στρώμα πεύκου με καραβόπανο ανάμεσα. Τέλος, το υποβρύχιο δοκιμάστηκε στον ποταμό Σρούσμπερι. Τα αποτελέσματα της δοκιμής ήταν απολύτως ικανοποιητικά.

Μη κατορθώνοντας ακόμα να κινήσει το ενδιαφέρον του Αμερικανικού Ναυτικού για το σκάφος του, ο Λέικ προμηθεύτηκε μερικά χρήματα για να κατασκευάσει ένα υποβρύχιο ολόκληρο από μέταλλο. Αποδείχθηκε τόσο ικανοποιητικό, ώστε τράβηξε την προσοχή όλου του κόσμου. Το 1901, κατασκεύασε ένα περισκόπιο για να μπορεί το πλήρωμα να βλέπει επάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης.

Ο Λέικ βοήθησε τη Ρωσία στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας (1904-1905) και κατασκεύασε πλοία για το Τσαρικό Ναυτικό. Ήταν τόσο πρακτικά, ώστε η γερμανική πολεμική βιομηχανία Krupp έκλεψε τα σχέδια κι άρχισε να κατασκευάζει υποβρύχια για τον παγκόσμιο πόλεμο που ακολούθησε.

Τα υποβρύχια του Λέικ βοήθησαν να κλίνει η πλάστιγγα κατά της Γερμανίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς κατασκεύασε 40 υποβρύχια για τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ενώ σημαντική ήταν η συνεισφορά τους και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Σάιμον Λέικ απεβίωσε στις 23 Ιουνίου 1945, σε ηλικία 79 ετών.