Γλαρέντζα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 21:12, 8 Αυγούστου 2007

Η Γλαρέντζα ή Clarentia ή Clarence ήταν σημαντική οχυρωμένη πόλη και λιμάνι της Πελοποννήσου κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας. Χτίστηκε από τους Βιλλεαρδουίνους του Πριγκιπάτου της Αχαΐας στη θέση της αρχαίας Κυλλήνης, στην Ηλία κατά τον 13ο αιώνα και χρησίμευσε ως επίνειο της Ανδραβίδας, της πρωτεύουσας του πριγκιπάτου.

Η ιδιαίτερη σημασία της πόλης φαίνεται από το γεγονός ότι τα νομίσματα του πριγκιπάτου, τα τορνέζια, έφεραν την ένδειξη CLARENTIA.

Το λιμάνι και το κάστρο της Γλαρέντζας υποστηριζόταν και από το φρούριο Χλεμούτσι το οποίο βρίσκεται στην ίδια ευρύτερη περιοχή.

Η πόλη αναφέρεται στις πηγές της εποχής με διάφορα ονόματα όπως Γραρέντζα, Κλαρένζα, Κλαρέντσα, Κλορένστια και Κιοφέντσα ^[1].

Στις αρχές του 15ου αιώνα αρχίζει να χάνει τον πλούτο της όπως και όλο το πριγκιπάτο, περνώντας στα χέρια της οικογένειας των Τόκκων και αλλάζει χέρια αρκετές φορές μεταξύ των πριγκίπων της Αχαΐας, των Καταλανών και των Βυζαντινών.

Το 1430 ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος γκρεμίζει τα τείχη της για να σταματήσει τις συνεχείς ανακαταλήψεις. Μετά την Οθωμανική κυριαρχία του Μοριά, η Γλαρέντζα ερημώνει.

Αναφορές

↑ Κυλλήνη, Ιστορικά στοιχεία, ΤΕΕ Λεχαινών

Πηγές

Το κάστρο της Γλαρέντζας Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού, ανακτήθηκε 9/8/2007

[1] Κυλλήνη, Ιστορικά στοιχεία, ΤΕΕ Λεχαινών

[1]

@@ Γραμμή 5: / Γραμμή 5: @@
 Το λιμάνι και το κάστρο της Γλαρέντζας υποστηριζόταν και από το φρούριο [[Χλεμούτσι]] το οποίο βρίσκεται στην ίδια ευρύτερη περιοχή.
-«Γραρέντζα, Κλαρένζα, Κλαρέντσα, Κλορένστια, Κιοφέντσα <ref>[http://1tee-lechain.ilei.sch.gr/area/klstory.htm Κυλλήνη, Ιστορικά στοιχεία, ΤΕΕ Λεχαινών]</ref>
+Η πόλη αναφέρεται στις πηγές της εποχής με διάφορα ονόματα όπως Γραρέντζα, Κλαρένζα, Κλαρέντσα, Κλορένστια και Κιοφέντσα <ref>[http://1tee-lechain.ilei.sch.gr/area/klstory.htm Κυλλήνη, Ιστορικά στοιχεία, ΤΕΕ Λεχαινών]</ref>.
 Στις αρχές του 15ου αιώνα αρχίζει να χάνει τον πλούτο της όπως και όλο το πριγκιπάτο, περνώντας στα χέρια της οικογένειας των Τόκκων και αλλάζει χέρια αρκετές φορές μεταξύ των πριγκίπων της Αχαΐας, των Καταλανών και των Βυζαντινών.