Μετάβαση στο περιεχόμενο

The Prodigy: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Ακριβέστερη μετάφραση
Γραμμή 52: Γραμμή 52:


* [[Κιθ Φλιντ]] – χορός, φωνητικά (1990–2019, απεβίωσε το 2019)
* [[Κιθ Φλιντ]] – χορός, φωνητικά (1990–2019, απεβίωσε το 2019)
* [[Λίροϊ Θόρνχιλ]] – χορός, περιστασιακά πλήκτρα στα live (1990–2000)
* [[Λίροϊ Θόρνχιλ]] – χορός, πλήκτρα και συνθεσάιζερ στα live (1990–2000)
* Sharky – χορός (1990–1991)
* Sharky – χορός (1990–1991)


Έκδοση από την 17:55, 28 Σεπτεμβρίου 2019

The Prodigy
Το λογότυπο του συγκροτήματος (πάνω)
Οι Prodigy ζωντανά στο Rock Am Ring το 2009 (κάτω).
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΈσσεξ, Αγγλία
Μουσικά είδηΗλεκτρονική
Παρουσία1990–παρόν
ΜέληΛίαμ Χάουλετ
Maxim Reality
Πρώην μέληΚιθ Φλιντ (1990–2019)
Λίροϊ Θόρνχιλ (1990–2000)
Sharky (1990–1991)
Ιστότοπος
http://theprodigy.com
wikidata (π)

Οι Prodigy είναι αγγλικό συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής από το Μπρέιντρι του Έσσεξ, που σχηματίστηκε το 1990 από τον Λίαμ Χάουλετ. Τα βασικά μέλη της μπάντας σήμερα είναι ο ίδιος ο Χάουλετ (συνθέτης και πλήκτρα) και ο Maxim Reality (MC και φωνητικά). Στις ζωντανές εμφανίσεις, πλαισιώνονται από τους Λίο Κράμπτρι (live ντραμς) και Ρομπ Χόλιντεϊ (live κιθάρα). Ο Κιθ Φλιντ (χορευτής και φωνητικά) ήταν ιδρυτικό και βασικό μέλος του συγκροτήματος μέχρι τον Μάρτιο του 2019, όταν απεβίωσε. Ο Λίροϊ Θόρνχιλ (χορευτής και πλήκτρα) ήταν μέλος της μπάντας από το 1990 μέχρι το 2000, ενώ πρώην μέλος είναι επίσης μια κοπέλα με το ψευδώνυμο "Sharky" (χορεύτρια).

Στα πρώιμα χρόνια της, η μπάντα χρησιμοποιούσε διάφορα μουσικά είδη όπως rave, hardcore techno, industrial, jungle και breakbeat, ενώ σήμερα συνδυάζει είδη όπως ηλεκτρονική ροκ και big beat μουσική, με punk στοιχεία στα φωνητικά.

Οι Prodigy αναδείχθηκαν στην underground rave σκηνή στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και έκτοτε έλαβαν παγκόσμια αναγνωρισιμότητα. Έχουν θεωρηθεί από τους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής και big beat μουσικής, δίπλα στους Fatboy Slim, The Chemical Brothers, Orbital, Daft Punk και The Crystal Method τις δεκαετίες 1990 και 2000,[1][2] ενώ έχει ειπωθεί για αυτούς ότι είναι οι "Νονοί της rave μουσικής".[3] Έχουν πουλήσει περίπου 30 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.[4]

Κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, έχουν κερδίσει πολλά βραβεία, συμπεριλαμβανομένων δύο βραβείων Brit, τρία MTV Video Music Award, δύο Kerrang!, πέντε MTV Europe Music Awards, και δύο υποψηφιότητες για Grammy.[5] Επίσης, έχουν συμπεριληφθεί στη λίστα του περιοδικού Q "50 μπάντες που πρέπει να δεις πριν πεθάνεις".[6]

Ιστορία

Το πρώτο λογότυπο του συγκροτήματος

Γύρω στο 1988, ο Λίαμ Χάουλετ σύχναζε στο club The Barn, ένα δημοφιλές rave στέκι. Εκεί, η αγάπη του για τη μουσική μεγάλωσε. Σε λιγότερο από δύο μήνες ξεκίνησε να παίρνει μέρος σε πάρτυ και πήρε τη δουλειά του DJ στο club. Μια νύχτα, δύο νεαροί χορευτές, ο Κιθ Φλιντ και ο Λίροϊ Θόρνχιλ, χόρευαν εκεί καθώς ο Χάουλετ δούλευε ως DJ. Όταν τελείωσε, ο Φλιντ τον πλησίασε και του ζήτησε να γράψει μερικά remix των αγαπημένων του τραγουδιών. Ο Χάουλετ δέχτηκε, και έγραψε 4 κομμάτια στο B-side μιας κασέτας, πάνω στην οποία σημείωσε "The Prodigy". Το όνομα αυτό ήταν φόρος τιμής στο πρώτο του συνθεσάιζερ, που είχε το όνομα "Moog Prodigy".[7] Όταν ο Φλιντ και ο Θόρνχιλ άκουσαν την κασέτα, εντυπωσιάστηκαν από την ποιότητα όλων των τεσσάρων τραγουδιών. Την επόμενη φορά που πήγαν στο The Barn, ο Φλιντ ρώτησε τον Χάουλετ αν ενδιαφερόταν να σχηματίσουν γκρουπ, πράγμα που σήμαινε ότι αυτός θα έπαιζε τη μουσική του και οι άλλοι δύο θα χόρευαν σε αυτή. Ο Χάουλετ δέχτηκε και, μαζί με τη χορεύτρια Sharky, σχημάτισαν τους Prodigy.

Η πρώτη συναυλία των Prodigy έγινε το 1990 στο Club Labyrinth[8] στο Ντάλστον του Λονδίνου. Εκεί, ο Χάουλετ συνειδητοποίησε πως η μπάντα χρειαζόταν και έναν MC. Η αναζήτησή του αυτή τον οδήγησε σε έναν Άγγλο MC, τον Κιθ ή "Κίτι" Πάλμερ, γνωστό με το ψευδώνυμο Maxim Reality, τον οποίο τελικά και προσέλαβε. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του Club Laryrinth, Νιούτον Ντάνμπαρ, "το πρώτο τους ακόμα live πήγε καταπληκτικά" και όταν ήρθαν ξανά την επόμενη εβδομάδα, "ένα κοινό εκατοντάδων ατόμων τους περίμενε."

Στα τέλη της ίδιας χρονιάς, ο Χάουλετ δέχτηκε μια πρόταση από την δισκογραφική εταιρία XL Recordings, να υπογράψει συμβόλαιο και να γράψει δικά του τραγούδια. Μέχρι να σιγουρευτεί ότι όλα θα πήγαιναν καλά, το έκρυψε από τα υπόλοιπα μέλη. Όταν επιβεβαιώθηκε όμως το ανακοίνωσε σε αυτούς, πράγμα που οδήγησε τη Sharky να αποχωρήσει από το γκρουπ γιατί, όπως είχε πει, δεν της άρεσε η ιδέα της μεταμόρφωσής του σε εμπορική επιχείρηση.

Ο Χάουλετ έπαιξε αρκετά κομμάτια σε μια συνάντηση με το αφεντικό της XL Records, Νικ Χαλκς. Έπειτα η XL Records πήρε το demo, και έβγαλε ένα βινύλιο 12" το Φεβρουάριο του 1991. Κάπως έτσι κυκλοφόρησε το πρώτο single του συγκροτήματος, το What Evil Lurks, το οποίο έγινε κλασσικό στη rave μουσική σκηνή, ενώ επίσης ήταν ένα πολύ δημοφιλές βινύλιο και για τους συλλέκτες.

Έπειτα, έβγαλαν αρκετά ακόμη singles, μεταξύ των οποίων και τα Charly, Everybody in the Place, Fire και Jericho.[9] Το πρώτο τους studio album βγήκε την ίδια χρονιά και είχε τον τίτλο Experience. Οι κριτικοί το αποθέωσαν και θεωρήθηκε το καλύτερο χορευτικό άλμπουμ της χρονιάς. Στις 4 Ιουλίου του 1994, κυκλοφόρησε και το δεύτερο άλμπουμ τους με τον τίτλο Music for the Jilted Generation, που χαρακτηρίστηκε ως πιο σκοτεινό από τον προκάτοχο του. Το 1997 βγήκε το The Fat of the Land, που έγινε και η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία τους, ενώ ακόμη ειπώθηκε γι' αυτό ότι έφερε την ηλεκτρονική και techno μουσική στο ευρύτερο αμερικάνικο κοινό.

Το 2000, από την μπάντα αποχώρησε ο Θόρνχιλ, επειδή είχαν ψυχρανθεί οι σχέσεις του με τους Χάουλετ και Φλιντ. Ωστόσο, κράτησαν αδερφικές σχέσεις έκτοτε.[10]

Μετά από ένα διάλειμμα 6 χρόνων, οι Prodigy επέστρεψαν με ένα νέο single, το Baby's got a Temper, που ήταν εντελώς διαφορετικό από την προηγούμενή τους δουλειά, δείχνοντας το πιο επιθετικό πρόσωπο των Prodigy, και αργότερα οι ίδιοι το επικήρυξαν. Το καλοκαίρι του 2004 κυκλοφόρησε το πιο αμφιλεγόμενο άλμπουμ τους, το Always Outnumbered, Never Outgunned. Το 2009 επέστρεψαν με το δίσκο Invaders Must Die, που σημείωσε επίσης εμπορική επιτυχία.

Τον Μάρτιο του 2015 κυκλοφόρησε το The Day Is My Enemy. Στις 14 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, ο Χάουλετ δήλωσε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Rolling Stone ότι: "Βασικά δε νιώθω ότι θέλω να κάνω άλλα άλμπουμ, γιατί απλά παίρνουν πολύ χρόνο. Παίρνει πολύ χρόνο να δώσεις τη μουσική στους φανς, παίρνει πολύ χρόνο για μας." Ωστόσο, η μπάντα δεν θα απείχε από τη μουσική, καθώς θα κυκλοφορούσε EPs (Extended Plays). Συγκεκριμένα, ο Χάουλετ δήλωσε "Θέλουμε να κάνουμε κάτι που να γίνεται γρηγορότερα. Έτσι, αυτό που αποφασίσαμε να κάνουμε στο εξής είναι EPs".[11] Ωστόσο, στις 19 Σεπτεμβρίου του 2017 και μέσω της επίσημης σελίδας της στο Facebook, η μπάντα ανακοίνωσε ότι θα βγάλει νέο άλμπουμ στις αρχές του 2018,[12] το οποίο τελικά ονομάστηκε No Tourists.

Τον Μάρτιο του 2019 ανακοινώθηκε ότι ο 49χρονος Φλιντ βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του, πράγμα που τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας θεώρησαν ως αυτοκτονία.[13][14] Ακολούθως, ακυρώθηκε η περιοδεία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.[15][16] Στις 20 Αυγούστου του 2019 και μετά τον θάνατο του Φλιντ, ο Χάουλετ ανακοίνωσε μέσω του λογαριασμού του στο Twitter ότι επιστρέφει στο στούντιο "κάνοντας φασαρία", καθώς δημιουργεί νέα μουσική.[17][18]

Απόψεις

Σε συνέντευξη που παραχώρησαν το 2015 στην Guardian με αφορμή την κυκλοφορία του The Day Is My Enemy, ο Χάουλετ και ο Φλιντ εξέφρασαν τις απόψεις τους σχετικά με τη μουσική σκηνή του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος. Συγκεκριμένα, ο Χάουλετ ανέφερε πως "είναι λίγο βαρύγδουπη δήλωση, αλλά οι Prodigy θα έπρεπε να θεωρούνται ως ένα σημαντικό πολιτιστικό συγκρότημα, τόσο σημαντικό όσο οι Oasis ή οι Blur ή οτιδήποτε άλλο από αυτές τις μ***ς. [...] Δεν ξέρω τί αποζητώ... δεν είναι ότι ζητάω μεγαλύτερο σεβασμό, και δεν πρόκειται να εμφανίζομαι και σε άλλα τηλεοπτικά προγράμματα λέγοντας 'οι Prodigy το έκαναν αυτό!'. Απλά λέω ότι ναι, νομίζω πως είμαστε σημαντικοί. Όταν ψάχνεις τις γραμμές πίσω στους Sex Pistols και τους Clash, είμαστε σε αυτή τη γραμμή".[19]

Ο Κιθ Φλιντ πρόσθεσε ότι "όλα είναι τόσο εμπορευματοποιημένα που δεν υπάρχει χώρος για το underground. Αν είσαι σε μια ανεξάρτητη δισκογραφική τώρα, ούτε μία φορά κανείς από αυτά τα α***α δεν βρίσκει μια συναρπαστική ιδέα. Όταν ήμασταν στην XL, ήθελαν να είναι επικίνδυνοι και ήθελαν να είναι συναρπαστικοί, γιατί εμείς ήμασταν επικίνδυνοι συναρπαστικοί! Αλλά τώρα δεν υπάρχει κανείς εκεί που να θέλει να είναι επικίνδυνος. Και για αυτό οι άνθρωποι ταΐζονται με το ζόρι εμπορικά, τυχάρπαστα κομμάτια που είναι απλά ασφαλή, ασφαλή, ασφαλή".[20]

Μέλη

Τωρινά μέλη

Πρώην μέλη

  • Κιθ Φλιντ – χορός, φωνητικά (1990–2019, απεβίωσε το 2019)
  • Λίροϊ Θόρνχιλ – χορός, πλήκτρα και συνθεσάιζερ στα live (1990–2000)
  • Sharky – χορός (1990–1991)

Τωρινά live μέλη

  • Λίο Κράμπτρι – ντραμς, κρουστά (2008–παρόν)
  • Ρομπ Χόλιντεϊ – κιθάρα, μπάσο (2005–2006, 2008–παρόν)

Πρώην live μέλη

  • Κιέρον Πέπερ – ντραμς, κρουστά, περιστασιακά κιθάρα (1997–2007)
  • The Rev – κιθάρα (2007)
  • Snell – ντραμς, κρουστά (2007)
  • Μπράιαν Φέρμπερν – ντραμς, κρουστά (2007)
  • Τζιμ Ντέιβις – κιθάρα (1995–1996, 2002–2004)
  • Άλι ΜακΊνς – κιθάρα (2001, 2002)
  • Γκιζ Μπατ – κιθάρα (1996–1999)
  • Μπεν Γουάινμαν – κιθάρα, μπάσο (2017)

Δισκογραφία

Στούντιο άλμπουμ

Demo

EP (Extended Play)

Μίξεις

Συλλογές

Live

Ντοκυμανταίρ

Παραπομπές

  1. ↑ «Music Genres | AllMusic». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. 
  2. ↑ «The Prodigy are back - and here's what they've been doing since their huge hit Smack My B**** Up». The Sun (στα Αγγλικά). 31 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  3. ↑ «Music for the Jilted Generation - The Prodigy | Songs, Reviews, Credits | AllMusic». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. 
  4. ↑ Roach, Martin (24 Ιουλίου 2010). The Prodigy: Electronic Punks 1988-1994 (New Edition edition έκδοση). Church Stretton: Independent Music Press. ISBN 9781906191177. CS1 maint: Extra text (link)
  5. ↑ «Rock On The Net: The Prodigy». www.rockonthenet.com. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. 
  6. ↑ «Rocklist.net...Q Magazine Lists». www.rocklistmusic.co.uk. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2017. 
  7. ↑ James M (2002). Prodigy. Sanctuary Publishing. p. 44.
  8. ↑ Warren, Emma (2011-12-09). «From the Dug Out and dreads to DMZ and dubstep: 10 classic club nights» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.guardian.co.uk/music/musicblog/2011/dec/09/10-classic-club-nights. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23. 
  9. ↑ «The Prodigy: Their Law: The Singles 1990-2005». PopMatters. http://www.popmatters.com/pm/review/prodigy-theirlaw. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23. 
  10. ↑ «The Prodigy are back - and here's what they've been doing since their huge hit Smack My B**** Up». The Sun (στα Αγγλικά). 31 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  11. ↑ «The Prodigy Fight ‘Lazy,’ ‘Monotonous’ EDM». Rolling Stone. http://www.rollingstone.com/music/news/the-prodigy-fight-lazy-monotonous-edm-20150914?page=2%7C. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23. 
  12. ↑ «The Prodigy». www.facebook.com. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2017. 
  13. ↑ DiVita, Joe. «The Prodigy Singer Keith Flint Dead From Apparent Suicide». Loudwire (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  14. ↑ «The Prodigy official στο Instagram: "The news is true , I can't believe I'm saying this but our brother Keith took his own life over the weekend , I'm shell shocked , fuckin…"». Instagram. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  15. ↑ Hartmann, Graham. «The Prodigy Cancel Tour Dates Following Keith Flint's Death». Loudwire (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  16. ↑ «Twitter». mobile.twitter.com. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  17. ↑ «Twitter». mobile.twitter.com. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  18. ↑ Hartmann, Graham. «The Prodigy Return to the Studio Following Keith Flint's Death». Loudwire (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  19. ↑ McQuaid, Ian (2015-01-17). «The Prodigy: 'we should be as important as Oasis or Blur'» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2015/jan/17/the-prodigy-the-day-is-my-enemy-oasis-blur. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23. 
  20. ↑ McQuaid, Ian (2015-01-17). «The Prodigy: 'we should be as important as Oasis or Blur'» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2015/jan/17/the-prodigy-the-day-is-my-enemy-oasis-blur. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Prodigy&oldid=7768044"