Ford Transit

Ford Transit
Ford Transit 350 2.2 του 2016
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Ford
Παραγωγή	1965 — σήμερα
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Επαγγελματικό αυτοκίνητο
Σχετική εξέλιξη	Ford E-Series
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Ευρώπη: Ford Thames 400E Βόρεια Αμερική: Ford E-Series / Econoline (ΗΠΑ, Καναδάς, Μεξικό) Ford Freestar (Μεξικό)

Το Ford Transit, επίσης γνωστό σε ορισμένες αγορές ως Ford T-Series, είναι σειρά ελαφρών επαγγελματικών αυτοκινήτων που παράγονται από την Ford από το 1965 μέχρι σήμερα, σε 4 γενιές. Πωλείται κυρίως ως ελαφρύ φορτηγό βαν, αλλά και ως επιβατικό βαν (διατίθεται στο εμπόριο ως Ford Tourneo, από το 1995), μίνι λεωφορείο, πτυσσόμενο σασί και ως ημιφορτηγό. Πάνω από 8.000.000 αντίτυπα Transit έχουν πουληθεί μέχρι σήμερα, καθιστώντας το το τρίτο σε πωλήσεις επαγγελματικό όχημα όλων των εποχών. Έχει παραχθεί σε τέσσερις βασικές γενιές πλατφόρμας (έναρξη το 1965, 1986, 2000 και 2013 αντίστοιχα), με διάφορες εκδόσεις ενδιάμεσων λίφτινγκ της καθεμιάς.

Ως πρώτο προϊόν της συγχωνευμένης Ford Ευρώπης, το Transit διατέθηκε στο εμπόριο μέσω της Δυτικής Ευρώπης και της Αυστραλίας μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα και κυκλοφόρησε σχεδόν παγκοσμίως, με εξαίρεση τη Βόρεια Αμερική μέχρι το 2013, όπου και αντικατέστησε τη Ford E-Series τη σεζόν του 2015. Το Transit είναι το διασημότερο ελαφρύ εμπορικό όχημα στην Ευρώπη εδώ και 40 χρόνια, σε βαθμό που σε ορισμένες χώρες ο όρος Transit έχει συνηθίσει να χρησιμοποιείται ως γενικό εμπορικό σήμα που ισχύει για οποιοδήποτε ελαφρύ εμπορικό φορτηγό σε αυτή την κατηγορία μεγέθους. Ενώ αρχικά σχεδιάστηκε για την ευρωπαϊκή αγορά, το Ford Transit παράγεται τώρα στην Ασία, τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη για παγκόσμιους αγοραστές. Με την παραγωγή του στη Βόρεια Αμερική, το Transit κέρδισε τη δεύτερη θέση στο βραβείο «Truck of the Year» του αμερικανικού περιοδικού Motor Trend το 2015, πίσω από το νέο Chevrolet Colorado μεσαίου μεγέθους και μπροστά από το νέο Ford F-150.

Ford Taunus Transit

Ford Thames Transit.

Προκάτοχος του βρετανικής και γερμανικής κατασκυής Transit, και το πρώτο μοντέλο που έφερε το σήμα Transit ήταν ένα βαν που κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο της Ford στην Κολωνία, στη Γερμανία. Παρουσιάστηκε το 1953 ως FK 1000 (βάρους 1 τόνου) με κινητήρα 1.2-λίτρων inline-four από το σύγχρονο Taunus. Το 1955 η χωρητικότητα του κινητήρα αυξήθηκε στα 1,5 λίτρα. Από το 1961, αυτό το όχημα ονομάστηκε Ford Taunus Transit. Η παραγωγή αυτού του μοντέλου σταμάτησε το 1965.

Το κανονικό Transit

Πρώτη γενιά (1965-1986)

Η πρώτη γενιά Transit (ή Transit Mark I, στο Ηνωμένο Βασίλειο) εισήχθη τον Οκτώβριο του 1965, αντικαθιστώντας απευθείας το Thames 400E. Αυτή η γενιά είχε τη μεγαλύτερη διάρκεια παραγωγής οποιουδήποτε Transit μέχρι σήμερα, παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητη για 12 χρόνια μέχρι το μεγάλο facelift του 1978, με συνολική παραγωγή που διήρκεσε πάνω από 20 χρόνια πριν τελικά αντικατασταθεί από την, ολοκαίνουργια πλατφόρμα VE6 το 1986.

Ford Transit.

Τον Αύγουστο του 1977, μια βελτιωμένη έκδοση (εντός της Ford αναφερόταν ως «Transit 1978 1/2» αλλά συνήθως αναφέρεται ως Transit Mark II), πρωτοπαρουσιάστηκε με ανανεωμένο, μακρύτερο ρύγχος που μπορούσε τώρα να φιλοξενήσει σωστά έναν κινητήρα με διάταξη κυλίνδρων σε σειρά, αντί των Essex και Cologne που ήταν 4κύλινδροι - κι έτσι ο κινητήρας Pinto από την Cortina έγινε η κυρίαρχη μονάδα ισχύος του Transit. Πολλοί ιδιοκτήτες στόλων αντιμετώπισαν πρόωρη φθορά εκκεντροφόρου στις πρώτες μονάδες Pinto στην Cortina και για δύο χρόνια το Transit 75 ήταν διαθέσιμο με τον κινητήρα Ford Crossflow L 1.6 λίτρων. Οι εκδόσεις υψηλής απόδοσης που προορίζονταν για χρήση αστυνομίας ή ασθενοφόρων χρησιμοποίησαν την έκδοση 3.0 λίτρων V6 του κινητήρα Essex. Οι αυστραλιανές παραλλαγές είχαν 6-κύλινδρους εν σειρά κινητήρες 4.1 λίτρων, από τον Σεπτέμβριο του 1978. Ο κινητήρας 3.0 των 100 PS (74 kW; 99 hp) διετίθετο και σε ορισμένα πιο ενισχυμένα μοντέλα. Το νέο μετωπικό στιλ έφερε το Transit σε ευθυγράμμιση με το υπόλοιπο φάσμα επιβατικών αυτοκινήτων της Ford Ευρώπης της περιόδου, με τετράγωνους προβολείς και τη μαύρη γρίλια, αν και το πίσω στυλ παρέμεινε αμετάβλητο. Ο μάλλον λιτός μεταλλικός πίνακας εργαλείων του Mk1 με τον μονό του χώρο οργάνων αντικαταστάθηκε με πλαστικό ταμπλό πλήρους πλάτους, με έναν πιο ολοκληρωμένο πίνακα οργάνων και διακόπτες που ελήφθησαν από το Taunus / Cortina Mk.4.

Δεύτερη γενιά (1986-2000)

Ford Transit 190 του 1989

Με κωδικό όνομα VE6, η δεύτερη γενιά της πλατφόρμας Transit εμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 1986 και ήταν αξιοσημείωτη για το ολοκαίνουργιο αμάξωμα του σχεδιασμού ενός όγκου (δηλαδή το παρμπρίζ και το καπό είναι στην ίδια γωνία) και η μπροστινή ανάρτηση έγινε πλήρως ανεξάρτητη στις εκδόσεις SWB (κοντού μεταξονίου). Η διαθέσιμη παλέτα κινητήρων κρατήθηκε σε μεγάλο βαθμό ίδια με αυτή του μοντέλου facelift 1978-1985 Mk.1, αν και το 1989 ο κινητήρας βενζίνης Essex V6 υψηλής απόδοσης 3.0 λίτρων αντικαταστάθηκε από το Cologne 2.9 EFI V6, κυρίως λόγω των νέων κανονισμών εκπομπών ρύπων, καθώς ο Essex V6 ήταν σχεδόν 25 ετών τότε και εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί καρμπυρατέρ. Η 2η γενιά Transit αναπτύχθηκε με το κωδικό όνομα «Triton».

Τρίτη γενιά (2000-2014)

Το Transit 3ης γενιάς σχεδιάστηκε από τη Ford Β. Αμερικής αλλά δεν διατέθηκε ποτέ στις ΗΠΑ. Το 2013 σταμάτησε να κατασκευάζεται στη Βρετανία αλλά η παραγωγή του συνεχίζεται ακόμη (2021) στην Κίνα, όπου ξεκίνησε να παράγεται το 2008.

Τέταρτη γενιά (2013 έως σήμερα)

Το Transit 4ης γενιάς σχεδιάστηκε από τη Ford Ευρώπης και τη Ford Β. Αμερικής.

Παραλλαγές

Κάποιες εταιρείες προσέφεραν 4κίνητες παραλλαγές όπως το Transit County 4×4 και 8θέσια ή 9θέσια μικρά λεωφορεία όπως το Tourneo.