Σιδηροδρομική γραμμή Ζέμερινγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 09:33, 2 Ιανουαρίου 2023

Η Σιδηροδρομική γραμμή Ζέμερινγκ ή Σέμερινγκ είναι μέρος της νότιας αυστριακής σιδηροδρομικής γραμμής, συνδέει την πόλη Γλόγκνιτς (Gloggnitz) και, μέσω του περάσματος Σέμερινγκ που δίνει το όνομά του σε ολόκληρη τη διαδρομή, φτάνει στην πόλη Μούρτσουσλαγκ (Mürzzuschlag). Ήταν ο πρώτος ορεινός σιδηρόδρομος στην Ευρώπη που κατασκευάστηκε με το κανονικό Εύρος σιδηροδρομικής γραμμής , νικώντας τις τεράστιες δυσκολίες της περιοχής στην οποία είναι κατασκευασμένος και τις μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1848 και 1854 και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από τους αυστριακούς σιδηροδρόμους. Το 1998, ο σιδηρόδρομος Σέμερινγκ εντάχθηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Ιστορία

Μια σιδηροδρομική γραμμή μέσα από το πέρασμα του Σέμερινγκ ήταν επιθυμία του Αρχιδούκα της Αυστρίας Ιωάννη^{[σημ. 1]}, γιου του αυτοκράτορα Λεοπόλδου Β', στον οποίο αρχικά αφιερώθηκε ολόκληρη η σιδηροδρομική γραμμή που θα συνέδεε τη Βιέννη με την Τεργέστη (το επίνειο της Αυστριακής αυτοκρατορίας). Ο σχεδιαστής του σιδηροδρόμου Σέμερινγκ, Κάρλο φον Γκέκα^{[σημ. 2]} χρησιμοποίησε τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες για την κατασκευή ατμομηχανών που έγιναν οι πρώτες που μπόρεσαν να ξεπεράσουν σημαντικές διαφορές στο υψόμετρο και να εκτελέσουν στενές στροφές.

Περίπου 20.000 εργάτες απασχολήθηκαν για έξι χρόνια, μεταξύ 1848 και 1854, για την κατασκευή των οδογέφυρων και των σηράγγων και το αποτέλεσμα, τόσο από οργανωτική όσο και από τεχνική άποψη, χαιρετίστηκε ως μεγάλη επιτυχία. Ο σιδηρόδρομος Σέμερινγκ, από την κατασκευή του, θεωρήθηκε ως έργο «αρχιτεκτονικής τοπίου», εννοώντας έτσι την επιτυχημένη εναρμόνιση τεχνολογίας και φύσης. Ο σιδηρόδρομος πρόσφερε μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία και άνοιξε το φυσικό τοπίο του αλπικού περάσματος Σέμερινγκ στον τουρισμό, γι' αυτό πολλά σπίτια και ξενοδοχεία χτίστηκαν μέσα σε λίγα μόνο χρόνια. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή γνώρισε επίσης μεγάλη ανάπτυξη ως προορισμός για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ. Παρ’ όλα αυτά το φυσικό και πολιτιστικό τοπίο διατηρήθηκε ανέπαφο για τις επόμενες δεκαετίες κι έτσι, το 1998, ο σιδηρόδρομος Σέμερινγκ συμπεριλήφθηκε από την UNESCO στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Το συνολικό μήκος της γραμμής είναι 41 χιλιόμετρα και ξεπερνά μια υψομετρική διαφορά 460 μέτρων. Κατά μήκος της διαδρομής του υπάρχουν 14 σήραγγες (εκ των οποίων μία μήκους 1.431 μέτρων), δεκαέξι οδογέφυρες (μερικές από τις οποίες έχουν δύο ορόφους) και περισσότερες από 100 γέφυρες (πέτρινες ή σιδερένιες). Το 60% της σιδηροδρομικής διαδρομής Σέμερινγκ αντιμετωπίζει υψομετρικές διαφορές με κλίσεις που κυμαίνονται μεταξύ 20 και 25 τοις χιλίοις. Σχεδόν για όλο το μήκος της η αμαξοστοιχία ταξιδεύει σε κλειστές στροφές με καμπύλες συχνά μικρότερες των 200 μέτρων. Οι τοίχοι αντιστήριξης που κατασκευάστηκαν κατά μήκος της διαδρομής, οι σταθμοί και τα κτίρια εξυπηρέτησης χτίστηκαν χρησιμοποιώντας τα απόβλητα που εξήχθησαν από τις εκσκαφές των σηράγγων.

Ένα σημαντικό πρόβλημα που είχε ο σιδηρόδρομος στην κατασκευή του ήταν το γεγονός ότι, με τα διαθέσιμα μέσα εκείνης της εποχής, ήταν αδύνατο να ληφθούν ακριβείς μετρήσεις για τα σχέδια και την υλοποίησή τους. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, αναπτύχθηκαν νέες μέθοδοι και νέα όργανα μέτρησης. Για την λειτουργία του σιδηροδρόμου επιλέχτηκε ύστερα από πολλές μελέτες και πειραματικές δοκιμές η ατμομηχανή Engerth, ένας τύπος αρθρωτής ατμομηχανής που σχεδιάστηκε από τον Wilhelm Freiherr von Engerth^{[σημ. 3]} ειδικά για τον σιδηρόδρομο Σέμερινγκ. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Engerth ήταν ότι το καύσιμο υλικό και το νερό μεταφέρονταν σε ειδικά διαμορφωμένο βαγόνι, μια αρθρωτή εφοδιοφόρο, (κοινώς "καρβουνιέρα", αγγλ. tender) ως μέρος του κύριου πλαισίου της ατμομηχανής. Ως εκ τούτου, μέρος του βάρους της εφοδιοφόρου ακουμπούσε στους κινητήριους τροχούς, βελτιώνοντας την πρόσφυση, ενώ η άρθρωση επέτρεπε στην ατμομηχανή να κινηθεί στις στενές καμπύλες των ορεινών περασμάτων. Δεκαέξι ατμομηχανές παραδόθηκαν στον σιδηρόδρομο Σέμερινγκ μεταξύ Νοεμβρίου 1853 και Μαΐου 1854. Πετύχαιναν επιτάχυνση 19 χιλιόμετρων την ώρα σε ανηφόρες με κλίση 2,5%.

Ο σιδηρόδρομος Σέμερινγκ χρησιμοποιείται πλήρως 160 χρόνια μετά την κατασκευή του και επί του παρόντος, χρησιμοποιεί τις γνωστές ατμομηχανές ES64U2 της Siemens.

Το 2012 ξεκίνησαν οι εργασίες κατασκευής της «Βασικής Σήραγγας Σέμερινγκ» (στα γερμανικά Semmering-Basistunnel), το μήκος της οποίας θα είναι 27,3 χιλιόμετρα. Στόχος είναι η παράκαμψη του περάσματος Σέμερινγκ, που βρίσκεται στα 985 μ., με μείωση του χρόνου ταξιδιού της γραμμής από τα σημερινά 45 λεπτά στα 15.

Νομισματολογία και Φιλοτελισμός

Αρχείο:20 Schilling 1967 Vorderseite.jpg

Ο Καρλ φον Γκέγκα στο χαρτονόμισμα των 20 σελινιών

Το χαρτονόμισμα των 20 σελινιών του 1968, που κυκλοφορούσε έως το 1989, απεικόνιζε στην μπροστινή όψη του τον σχεδιαστή του σιδηροδρόμου Σέμερινγκ, Καρλ φον Γκέγκα.

Το 2004 κυκλοφόρησε ένα αναμνηστικό νόμισμα των 25 ευρώ για τα 150 χρόνια του αλπικού σιδηροδρόμου Σέμερινγκ. Η εμπρόσθια όψη δείχνει δύο ατμομηχανές: μια ιστορική και μια σύγχρονη. Στην πίσω όψη του κέρματος εμφανίζεται μια ατμομηχανή να εξέρχεται από μια σήραγγα, διασχίζοντας μια οδογέφυρα. Την ίδια χρονιά, τα Αυστριακά ταχυδρομεία κυκλοφόρησαν επετειακό γραμματόσημο με μια ατμομηχανή Engerth.

Σημειώσεις

↑ Ο Αρχιδούκας Ιωάννης έχει μείνει στην ιστορία ως ο μεγάλος εκμοντερνιστής του κρατιδίου της Στυρίας
↑ Αυστριακός μηχανικός, αλβανικής καταγωγής, γεννημένος στην Βενετία
↑ Γερμανός μηχανικός, στα τέλη της δεκαετίας του 1850 ήταν ο Γενικός Διευθυντής των Αυτοκρατορικών Αυστριακών Κρατικών Σιδηροδρόμων

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[1] Ο Αρχιδούκας Ιωάννης έχει μείνει στην ιστορία ως ο μεγάλος εκμοντερνιστής του κρατιδίου της Στυρίας

[2] Αυστριακός μηχανικός, αλβανικής καταγωγής, γεννημένος στην Βενετία

[3] Γερμανός μηχανικός, στα τέλη της δεκαετίας του 1850 ήταν ο Γενικός Διευθυντής των Αυτοκρατορικών Αυστριακών Κρατικών Σιδηροδρόμων

[σημ. 1]

[σημ. 2]

[σημ. 3]

@@ Γραμμή 5: / Γραμμή 5: @@
 Μια σιδηροδρομική γραμμή μέσα από το πέρασμα του Σέμερινγκ ήταν επιθυμία του [[Ιωάννης, αρχιδούκας της Αυστρίας| Αρχιδούκα της Αυστρίας Ιωάννη]]<ref group="σημ.">Ο Αρχιδούκας Ιωάννης έχει μείνει στην ιστορία ως ο μεγάλος εκμοντερνιστής του [[Ομόσπονδα κρατίδια της Αυστρίας|κρατιδίου]] της [[Στυρία]]ς</ref>, γιου του αυτοκράτορα [[Λεοπόλδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδου Β']], στον οποίο αρχικά αφιερώθηκε ολόκληρη η σιδηροδρομική γραμμή που θα συνέδεε τη [[Βιέννη]] με την [[Τεργέστη]] (το επίνειο της [[Αυστριακή Αυτοκρατορία|Αυστριακής αυτοκρατορίας]]). Ο σχεδιαστής του σιδηροδρόμου Σέμερινγκ, Κάρλο φον Γκέκα<ref group="σημ.">Αυστριακός μηχανικός, [[Αλβανία|αλβανικής]] καταγωγής, γεννημένος στην [[Βενετία]]</ref> χρησιμοποίησε τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες για την κατασκευή ατμομηχανών που έγιναν οι πρώτες που μπόρεσαν να ξεπεράσουν σημαντικές διαφορές στο υψόμετρο και να εκτελέσουν στενές στροφές.
+Περίπου 20.000 εργάτες απασχολήθηκαν για έξι χρόνια, μεταξύ 1848 και 1854, για την κατασκευή των οδογέφυρων και των σηράγγων και το αποτέλεσμα, τόσο από οργανωτική όσο και από τεχνική άποψη, χαιρετίστηκε ως μεγάλη επιτυχία. Ο σιδηρόδρομος Σέμερινγκ, από την κατασκευή του, θεωρήθηκε ως έργο «αρχιτεκτονικής τοπίου», εννοώντας έτσι την επιτυχημένη εναρμόνιση τεχνολογίας και φύσης. Ο σιδηρόδρομος πρόσφερε μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία και άνοιξε το φυσικό τοπίο του αλπικού περάσματος Σέμερινγκ στον τουρισμό, γι' αυτό πολλά σπίτια και ξενοδοχεία χτίστηκαν μέσα σε λίγα μόνο χρόνια. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή γνώρισε επίσης μεγάλη ανάπτυξη ως προορισμός για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ. Παρ’ όλα αυτά το φυσικό και πολιτιστικό τοπίο διατηρήθηκε ανέπαφο για τις επόμενες δεκαετίες κι έτσι, το 1998, ο σιδηρόδρομος Σέμερινγκ συμπεριλήφθηκε από την UNESCO στα [[Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς|Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς]].
-Χτίστηκε μεταξύ 1848 και 1854 και κατά μήκος της διαδρομής του υπάρχουν 14 σήραγγες (εκ των οποίων μία μήκους 1.431 μέτρων), δεκαέξι οδογέφυρες (μερικές από τις οποίες έχουν δύο ορόφους) και περισσότερες από 100 γέφυρες (πέτρινες ή σιδερένιες). Το 60% της σιδηροδρομικής διαδρομής Σέμερινγκ αντιμετωπίζει υψομετρικές διαφορές με κλίσεις που κυμαίνονται μεταξύ 20 και 25 τοις χιλίοις. Σχεδόν για όλο το μήκος της η αμαξοστοιχία ταξιδεύει σε κλειστές στροφές με καμπύλες συχνά μικρότερες των 200 μέτρων. Οι τοίχοι αντιστήριξης που κατασκευάστηκαν κατά μήκος της διαδρομής, οι σταθμοί και τα κτίρια εξυπηρέτησης χτίστηκαν χρησιμοποιώντας τα απόβλητα που εξήχθησαν από τις εκσκαφές των σηράγγων.
+==Τεχνικά χαρακτηριστικά==
+Το συνολικό μήκος της γραμμής είναι 41 χιλιόμετρα και ξεπερνά μια υψομετρική διαφορά 460 μέτρων.
+Κατά μήκος της διαδρομής του υπάρχουν 14 σήραγγες (εκ των οποίων μία μήκους 1.431 μέτρων), δεκαέξι οδογέφυρες (μερικές από τις οποίες έχουν δύο ορόφους) και περισσότερες από 100 γέφυρες (πέτρινες ή σιδερένιες). Το 60% της σιδηροδρομικής διαδρομής Σέμερινγκ αντιμετωπίζει υψομετρικές διαφορές με κλίσεις που κυμαίνονται μεταξύ 20 και 25 τοις χιλίοις. Σχεδόν για όλο το μήκος της η αμαξοστοιχία ταξιδεύει σε κλειστές στροφές με καμπύλες συχνά μικρότερες των 200 μέτρων. Οι τοίχοι αντιστήριξης που κατασκευάστηκαν κατά μήκος της διαδρομής, οι σταθμοί και τα κτίρια εξυπηρέτησης χτίστηκαν χρησιμοποιώντας τα απόβλητα που εξήχθησαν από τις εκσκαφές των σηράγγων.
-Ένα σημαντικό πρόβλημα που είχε ο σιδηρόδρομος στην κατασκευή του ήταν το γεγονός ότι, με τα διαθέσιμα μέσα εκείνης της εποχής, ήταν αδύνατο να ληφθούν ακριβείς μετρήσεις για τα σχέδια και τις κατασκευές. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, αναπτύχθηκαν νέες μέθοδοι και νέα όργανα μέτρησης. Περίπου 20.000 εργάτες απασχολήθηκαν για έξι χρόνια για την κατασκευή των οδογέφυρων και των σηράγγων και το αποτέλεσμα, τόσο από οργανωτική όσο και από τεχνική άποψη, χαιρετίστηκε ως μεγάλη επιτυχία.
+Ένα σημαντικό πρόβλημα που είχε ο σιδηρόδρομος στην κατασκευή του ήταν το γεγονός ότι, με τα διαθέσιμα μέσα εκείνης της εποχής, ήταν αδύνατο να ληφθούν ακριβείς μετρήσεις για τα σχέδια και την υλοποίησή τους. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, αναπτύχθηκαν νέες μέθοδοι και νέα όργανα μέτρησης. Για την λειτουργία του σιδηροδρόμου επιλέχτηκε ύστερα από πολλές μελέτες και πειραματικές δοκιμές η ατμομηχανή Engerth, ένας τύπος αρθρωτής ατμομηχανής που σχεδιάστηκε από τον Wilhelm Freiherr von Engerth<ref group="σημ.">Γερμανός μηχανικός, στα τέλη της δεκαετίας του 1850 ήταν ο Γενικός Διευθυντής των Αυτοκρατορικών Αυστριακών Κρατικών Σιδηροδρόμων </ref> ειδικά για τον σιδηρόδρομο Σέμερινγκ. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Engerth ήταν ότι το καύσιμο υλικό και το νερό μεταφέρονταν σε ειδικά διαμορφωμένο βαγόνι, μια αρθρωτή εφοδιοφόρο, (κοινώς "καρβουνιέρα", αγγλ. tender) ως μέρος του κύριου πλαισίου της ατμομηχανής. Ως εκ τούτου, μέρος του βάρους της εφοδιοφόρου ακουμπούσε στους κινητήριους τροχούς, βελτιώνοντας την πρόσφυση, ενώ η άρθρωση επέτρεπε στην ατμομηχανή να κινηθεί στις στενές καμπύλες των ορεινών περασμάτων. Δεκαέξι ατμομηχανές παραδόθηκαν στον σιδηρόδρομο Σέμερινγκ μεταξύ Νοεμβρίου 1853 και Μαΐου 1854. Πετύχαιναν επιτάχυνση 19 χιλιόμετρων την ώρα σε ανηφόρες με κλίση 2,5%.
+Ο σιδηρόδρομος Σέμερινγκ χρησιμοποιείται πλήρως 160 χρόνια μετά την κατασκευή του και επί του παρόντος, χρησιμοποιεί τις γνωστές ατμομηχανές [[Siemens EuroSprinter|ES64U2 της Siemens]].
-Ο σιδηρόδρομος Σέμερινγκ, από την κατασκευή του, θεωρήθηκε ως έργο «αρχιτεκτονικής τοπίου», εννοώντας έτσι την επιτυχημένη εναρμόνιση τεχνολογίας και φύσης. Ο σιδηρόδρομος πρόσφερε μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία και άνοιξε το φυσικό τοπίο του αλπικού περάσματος Σέμερινγκ στον τουρισμό, γι' αυτό πολλά σπίτια και ξενοδοχεία χτίστηκαν μέσα σε λίγα μόνο χρόνια. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή γνώρισε επίσης τεράστια ανάπτυξη ως προορισμός για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ. Παρ’ όλα αυτά το φυσικό και πολιτιστικό τοπίο διατηρήθηκε ανέπαφο για τις επόμενες δεκαετίες κι έτσι, το 1998, ο σιδηρόδρομος Σέμερινγκ εγγράφηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
+Το 2012 ξεκίνησαν οι εργασίες κατασκευής της «Βασικής Σήραγγας Σέμερινγκ» (στα γερμανικά Semmering-Basistunnel), το μήκος της οποίας θα είναι 27,3 χιλιόμετρα. Στόχος είναι η παράκαμψη του περάσματος Σέμερινγκ, που βρίσκεται στα 985 μ., με μείωση του χρόνου ταξιδιού της γραμμής από τα σημερινά 45 λεπτά στα 15.
-== Τίτλος ενότητας ==
+==Νομισματολογία και Φιλοτελισμός==
+[[Αρχείο:20_Schilling_1967_Vorderseite.jpg | μικρογραφία |Ο Καρλ φον Γκέγκα στο χαρτονόμισμα των 20 σελινιών ]]
+Το χαρτονόμισμα των 20 [[Αυστριακό σελίνι|σελινιών]] του 1968, που κυκλοφορούσε έως το 1989, απεικόνιζε στην μπροστινή όψη του τον σχεδιαστή του σιδηροδρόμου Σέμερινγκ, Καρλ φον Γκέγκα.
-== Δείτε επίσης ==
+Το 2004 κυκλοφόρησε ένα αναμνηστικό νόμισμα των 25 ευρώ για τα 150 χρόνια του αλπικού σιδηροδρόμου Σέμερινγκ. Η εμπρόσθια όψη δείχνει δύο ατμομηχανές: μια ιστορική και μια σύγχρονη. Στην πίσω όψη του κέρματος εμφανίζεται μια ατμομηχανή να εξέρχεται από μια σήραγγα, διασχίζοντας μια οδογέφυρα. Την ίδια χρονιά, τα Αυστριακά ταχυδρομεία κυκλοφόρησαν επετειακό γραμματόσημο με μια ατμομηχανή Engerth.
 == Σημειώσεις ==
 <references group="σημ." />
@@ Γραμμή 24: / Γραμμή 27: @@
 == Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
+*[https://www.youtube.com/watch?v=5jQU4cKgIeI Semmeringbahn]
-*
+*[https://www.suedbahnmuseum.at/en/ Μουσείο Σιδηροδρόμων στην Μούρτσουσλαγκ]
-*
 {{DEFAULTSORT:}}