The Prodigy

The Prodigy
The Prodigy
	Το αρχικό (πάνω) και το πιο πρόσφατο (μέση) λογότυπο του συγκροτήματος; Οι Prodigy ζωντανά στο Rock Am Ring το 2009 (κάτω).
Πληροφορίες
Προέλευση	Έσσεξ, Αγγλία
Μουσικά είδη	Ηλεκτρονική
Παρουσία	1990-παρόν
Μέλη	Liam Howlett; Keith Flint; Maxim Reality
Πρώην μέλη	Leeroy Thornhill (1988-2000); Sharky (1988-1990)
Ιστότοπος
	Επίσημη ιστοσελίδα
	wikidata (π)

Οι Prodigy είναι αγγλικό συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής από το Μπρέιντρι του Έσσεξ, που σχηματίστηκε το 1990 από τον Λίαμ Χάουλετ. Τα βασικά μέλη της μπάντας σήμερα είναι ο ίδιος ο Χάουλετ (συνθέτης και πλήκτρα), ο Κιθ Φλιντ (χορευτής και φωνητικά) και ο Maxim Reality (MC και φωνητικά), ο Λίο Κράμπτρι (live τύμπανα) και ο Ρομπ Χόλιντεϊ (live κιθάρα). Ο Λίροϊ Θόρνχιλ (χορευτής και πλήκτρα) ήταν μέλος της μπάντας από το 1990 μέχρι το 2000, ενώ πρώην μέλος είναι επίσης μια κοπέλα με το ψευδώνυμο "Sharky" (χορεύτρια).

Υποδοχή

Οι Prodigy έχουν θεωρηθεί από τους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής και big beat μουσικής, δίπλα στους Fatboy Slim, The Chemical Brothers, Orbital, Daft Punk και The Crystal Method τις δεκαετίες 1990 και 2000.^[1] Έχουν πουλήσει πάνω από 25 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.^[2] Κατά τη διάρκεια της καριέρας τους έχουν κερδίσει, συμπεριλαμβανομένων δύο βραβείων Brit, τρία MTV Video Music Award, δύο Kerrang!, πέντε MTV Europe Music Awards, και έχουν υπάρξει δύο φορές προτεινόμενοι για βραβείο Grammy.^[3] Έχει ειπωθεί για αυτούς ότι είναι οι "Νονοί της rave μουσικής".^[4]

Ιστορία

Γύρω στο 1988, ο Λίαμ Χάουλετ σύχναζε στο club The Barn, ένα δημοφιλές rave στέκι. Εκεί, η αγάπη του για τη μουσική μεγάλωσε. Σε λιγότερο από δύο μήνες ξεκίνησε να παίρνει μέρος σε πάρτυ και πήρε τη δουλειά του DJ στο club. Μια νύχτα, δύο νεαροί χορευτές, ο Κιθ Φλιντ και ο Λίροϊ Θόρνχιλ, χόρευαν εκεί καθώς ο Χάουλετ δούλευε ως DJ. Όταν τελείωσε, ο Φλιντ τον πλησίασε και του ζήτησε να γράψει μερικά remix των αγαπημένων του τραγουδιών. Ο Χάουλετ δέχτηκε, και έγραψε 4 κομμάτια στο B-side μιας κασέτας, πάνω στην οποία σημείωσε "The Prodigy". Το όνομα αυτό ήταν φόρος τιμής στο πρώτο του συνθεσάιζερ, που είχε το όνομα "Moog Prodigy".^[5] Όταν ο Φλιντ και ο Θόρνχιλ άκουσαν την κασέτα, εντυπωσιάστηκαν από την ποιότητα όλων των τεσσάρων τραγουδιών. Την επόμενη φορά που πήγαν στο The Barn, ο Flint ρώτησε τον Χάουλετ αν ενδιαφερόταν να σχηματίσουν γκρουπ, πράγμα που σήμαινε ότι αυτός θα έπαιζε τη μουσική του, και οι άλλοι δύο θα χόρευαν σε αυτή. Ο Χάουλετ δέχτηκε, και μαζί με τη χορεύτρια Sharky, σχημάτισαν τους Prodigy.

Η πρώτη συναυλία των Prodigy έγινε το 1990 στο Club Labyrinth^[6] στο Ντάλστον του Λονδίνου. Εκεί ο Χάουλετ συνειδητοποίησε πως η μπάντα χρειαζόταν και έναν MC. Η αναζήτησή του αυτή τον οδήγησε σε έναν Άγγλο MC, τον Κιθ ή "Κίτι" Πάλμερ, γνωστό με το ψευδώνυμο Maxim Reality, τον οποίο τελικά και προσέλαβε. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του Club Laryrinth, Νιούτον Ντάνμπαρ, "το πρώτο τους ακόμα live πήγε καταπληκτικά" και όταν ήρθαν ξανά την επόμενη εβδομάδα, "ένα κοινό εκατοντάδων ατόμων τους περίμενε."

Στα τέλη της ίδιας χρονιάς, ο Χάουλετ δέχτηκε μια πρόταση από την δισκογραφική εταιρία XL Recordings, να υπογράψει συμβόλαιο και να γράψει δικά του τραγούδια. Μέχρι να σιγουρευτεί ότι όλα θα πήγαιναν καλά, το έκρυψε από τα υπόλοιπα μέλη. Όταν επιβεβαιώθηκε όμως το ανακοίνωσε σε αυτούς, πράγμα που οδήγησε τη Sharky να αφήσει το γκρουπ γιατί, όπως είχε πει, δεν της άρεσε η ιδέα της μεταμόρφωσής του σε εμπορική επιχείρηση.

Ο Χάουλετ έπαιξε αρκετά κομμάτια σε μια συνάντηση με το αφεντικό της XL Records, Νικ Χαλκς. Έπειτα η XL Records πήρε το demo, και έβγαλε ένα βινύλιο 12" το Φεβρουάριο του 1991. Κάπως έτσι κυκλοφόρησε το πρώτο single του συγκροτήματος, το What Evil Lurks, το οποίο έγινε κλασσικό στη rave μουσική σκηνή, ενώ επίσης ήταν ένα πολύ δημοφιλές βινύλιο και για τους συλλέκτες.

Έπειτα, έβγαλαν αρκετά ακόμη singles, μεταξύ των οποίων και τα Charly, Everybody in the place, Fire και Jericho.^[7] Το πρώτο τους studio album βγήκε την ίδια χρονιά και είχε τον τίτλο Experience. Οι κριτικοί το αποθέωσαν και θεωρήθηκε το καλύτερο χορευτικό άλμπουμ της χρονιάς. Στις 4 Ιουλίου του 1994, κυκλοφόρησε και το δεύτερο άλμπουμ τους με τον τίτλο Music for the Jilted Generation, που χαρακτηρίστηκε ως πιο σκοτεινό από τον προκάτοχο του. Το 1997 βγήκε το The Fat of the Land, που έγινε και η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία τους, ενώ ακόμη ειπώθηκε γι' αυτό ότι έφερε την ηλεκτρονική και techno μουσική στο ευρύτερο αμερικάνικο κοινό. Μετά από ένα διάλειμμα 6 χρόνων, επιστρέφουν με ένα νέο single, το Baby's got a Temper, που ήταν εντελώς διαφορετικό από την προηγούμενή τους δουλειά δείχνοντας το πιο επιθετικό πρόσωπο των Prodigy, και αργότερα οι ίδιοι το επικήρυξαν. Το καλοκαίρι του 2004 κυκλοφόρησε το πιο αμφιλεγόμενο άλμπουμ τους, το Always Outnumbered, Never Outgunned. Το 2009 επέστρεψαν με το δίσκο Invaders Must Die, που είχε επίσης εμπορική επιτυχία. Η πιο πρόσφατη δουλειά τους είναι το άλμπουμ The Day is my Enemy, που βγήκε το Μάρτιο του 2015.

Ύφος

Η μπάντα στα νεότερα χρόνια της χρησιμοποιεί διάφορα μουσικά είδη όπως rave, hardcore techno, industrial, jungle και breakbeat, ενώ πιο πρόσφατα είδη όπως ηλεκτρονική ροκ και big beat, με punk στοιχεία στα φωνητικά.

Απόψεις

Σε συνέντευξη που παραχώρησαν στην Guardian με αφορμή την κυκλοφορία του πιο πρόσφατου δίσκου τους, The Day is my Enemy, ο δημιουργός της μπάντας Χάουλετ και ο τραγουδιστής και χορευτής Φλιντ εξέθεσαν τις απόψεις τους σχετικά με τη μουσική σκηνή του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος. Συγκεκριμένα, ο Howlett ανέφερε πως "είναι λίγο βαρύγδουπη δήλωση, αλλά οι Prodigy μπορούν να θεωρηθούν ως ένα πολύ σημαντικό συγκρότημα, τόσο σημαντικό όσο οι Oasis ή οι Blur ή οτιδήποτε άλλο από αυτές τις μ******ς. Δεν πρόκειται να εμφανίζομαι σε τηλεοπτικά προγράμματα λέγοντας οι Prodigy έκαναν αυτό κι αυτό, απλά λέω ότι ναι, νομίζω πως είμαστε σπουδαίοι... Οι Prodigy θα πρέπει να θεωρηθούν ως μια πολιτιστική μπάντα. Ακολουθούμε τις γραμμές πίσω στους Sex Pistols και τους Clash, είμαστε πάνω σε αυτές τις γραμμές...".^[8]

Ο Κιθ Φλιντ από την άλλη, δηλώνει ότι "όλα είναι τόσο εμπορευματοποιημένα που δεν υπάρχει χώρος για το underground. Αν είσαι σε μια ανεξάρτητη δισκογραφική, κανείς από αυτούς τους βλάκες δεν καταπιάνεται με μια συναρπαστική ιδέα. Όταν ήμασταν στην XL, ήθελαν να δείχνουν "επικίνδυνοι" και συναρπαστικοί, γιατί ήμασταν εμείς επικίνδυνοι και συναρπαστικοί! Τώρα όμως δεν υπάρχει κανείς που να θέλει να γίνει ριψοκίνδυνος, και για αυτό το λόγο οι άνθρωποι γίνονται εμπορικά, γενικευμένα αντίγραφα που απλά είναι ασφαλή..."

Μέλλον

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 2015, ο Χάουλετ δήλωσε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Rolling Stone ότι "Βασικά δε νιώθω ότι θέλω να κάνω άλλα άλμπουμ, γιατί απλά παίρνουν πολύ χρόνο. Παίρνει πολύ χρόνο να δώσεις τη μουσική στους φανς, παίρνει πολύ χρόνο για μας." Ωστόσο, η μπάντα δεν θα απέχει από τη μουσική, καθώς στο εξής θα κυκλοφορούν EPs (Extended Plays). Συγκεκριμένα, δήλωσε "Θέλουμε να κάνουμε κάτι που να γίνεται γρηγορότερα. Έτσι, αυτό που αποφασίσαμε να κάνουμε στο εξής είναι EPs".^[9]

Δισκογραφία

Στούντιο άλμπουμ

Experience (1992)
Music for the Jilted Generation (1994)
The Fat of the Land (1997)
Always Outnumbered, Never Outgunned (2004)
Invaders Must Die (2009)
The Day is my Enemy (2015)

Demo

What Evil Lurks (1991)

EP (Extended Play)

Baby's got a Temper (2002)

Μίξεις

The Dirtchamber Sessions, Volume One (1999)

Συλλογές

Their Law: The Singles 1990–2005 (2005)

Live

World's on Fire (2011)

Ντοκυμανταίρ

Electronic Punks (1995)

Πηγές

Παραπομπές

↑ «Music Genres | AllMusic». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.
↑ Roach, Martin (24 Ιουλίου 2010). The Prodigy: Electronic Punks 1988-1994 (New Edition edition έκδοση). Church Stretton: Independent Music Press. ISBN 9781906191177. CS1 maint: Extra text (link)
↑ «Rock On The Net: The Prodigy». www.rockonthenet.com. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.
↑ «Music for the Jilted Generation - The Prodigy | Songs, Reviews, Credits | AllMusic». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.
↑ James M (2002). Prodigy. Sanctuary Publishing. p. 44.
↑ Warren, Emma (2011-12-09). «From the Dug Out and dreads to DMZ and dubstep: 10 classic club nights» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.guardian.co.uk/music/musicblog/2011/dec/09/10-classic-club-nights. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23.
↑ «The Prodigy: Their Law: The Singles 1990-2005». PopMatters. http://www.popmatters.com/pm/review/prodigy-theirlaw. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23.
↑ McQuaid, Ian (2015-01-17). «The Prodigy: 'we should be as important as Oasis or Blur'» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2015/jan/17/the-prodigy-the-day-is-my-enemy-oasis-blur. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23.
↑ «The Prodigy Fight ‘Lazy,’ ‘Monotonous’ EDM». Rolling Stone. http://www.rollingstone.com/music/news/the-prodigy-fight-lazy-monotonous-edm-20150914?page=2%7C. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
The Prodigy

Επίσημη ιστοσελίδα
Επίσημο κανάλι στο YouTube
The Prodigy στο WhoSampled
The Prodigy στην IMDb
The Prodigy στο Allmusic
Δισκογραφία The Prodigy στο Discogs
The Prodigy, επίσημος λογαριασμός στο Facebook.
The Prodigy, επίσημος λογαριασμός στο Twitter.

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα The Prodigy της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

[1] «Music Genres | AllMusic». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.

[2] Roach, Martin (24 Ιουλίου 2010). The Prodigy: Electronic Punks 1988-1994 (New Edition edition έκδοση). Church Stretton: Independent Music Press. ISBN 9781906191177. CS1 maint: Extra text (link)

[3] «Rock On The Net: The Prodigy». www.rockonthenet.com. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.

[4] «Music for the Jilted Generation - The Prodigy | Songs, Reviews, Credits | AllMusic». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.

[5] James M (2002). Prodigy. Sanctuary Publishing. p. 44.

[6] Warren, Emma (2011-12-09). «From the Dug Out and dreads to DMZ and dubstep: 10 classic club nights» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.guardian.co.uk/music/musicblog/2011/dec/09/10-classic-club-nights. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23.

[7] «The Prodigy: Their Law: The Singles 1990-2005». PopMatters. http://www.popmatters.com/pm/review/prodigy-theirlaw. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23.

[8] McQuaid, Ian (2015-01-17). «The Prodigy: 'we should be as important as Oasis or Blur'» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2015/jan/17/the-prodigy-the-day-is-my-enemy-oasis-blur. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23.

[9] «The Prodigy Fight ‘Lazy,’ ‘Monotonous’ EDM». Rolling Stone. http://www.rollingstone.com/music/news/the-prodigy-fight-lazy-monotonous-edm-20150914?page=2%7C. Ανακτήθηκε στις 2017-08-23.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]