Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλέν Ρενέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι η τρέχουσα έκδοση της σελίδας Αλέν Ρενέ, όπως διαμορφώθηκε από τον InternetArchiveBot (συζήτηση | συνεισφορές) στις 17:00, 26 Σεπτεμβρίου 2021. Αυτό το URL είναι ένας μόνιμος σύνδεσμος για αυτή την έκδοση της σελίδας.
(διαφ.) ← Παλαιότερη έκδοση | Βλέπε τελευταία έκδοση (διαφ.) | Νεότερη έκδοση → (διαφ.)
Αλέν Ρενέ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Alain Resnais (Γαλλικά)
Γέννηση3  Ιουνίου 1922[1][2][3]
Βαν[4][5][6]
Θάνατος1  Μαρτίου 2014[1][3][7]
Νεγί-συρ-Σεν[8]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[9][10]
ΣπουδέςΙνστιτούτο Προηγμένων Σπουδών Κινηματογράφου[11] και Cours Simon
Ιδιότητασκηνοθέτης κινηματογράφου[12], σεναριογράφος[12], μοντέρ, κινηματογραφιστής[13], ηθοποιός[14][15][12], παραγωγός ταινιών[12] και σκηνοθέτης[16]
ΣύζυγοςFlorence Malraux (1969 – Δεκαετία του 1980) και Sabine Azéma (1998–2014)[17]
ΚίνημαΝουβέλ Βαγκ
Καλλιτεχνικά ρεύματαΝουβέλ Βαγκ
ΒραβεύσειςΧρυσός Λέων (1961), United Nations Awards (1961), Βραβείο Σάδερλαντ (1963), βραβείο Λουί Ντελούκ (1966), βραβείο Σεζάρ καλύτερου σκηνοθέτη (1978), βραβείο Σεζάρ καλύτερης ταινίας (1978), τιμητικό βραβείο Σεζάρ (1981), Νταβίντ Λουκίνο Βισκόντι (1987), βραβείο Λουί Ντελούκ (1993), βραβείο Σεζάρ καλύτερου σκηνοθέτη (1994), βραβείο Σεζάρ καλύτερης ταινίας (1994), βραβείο Λουί Ντελούκ (1997), βραβείο Σεζάρ καλύτερης ταινίας (1998), Βραβείο της Ακαδημίας Ευρωπαίων Κριτικών Κινηματογράφου (2007)[18] και Jean-Le-Duc award
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αλέν Ρενέ (Γαλλικά: Alain Resnais, 3 Ιουνίου 1922 - 1η Μαρτίου 2014) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης γνωστός κυρίως για τις ταινίες του Χιροσίμα, αγάπη μου (1959), Πέρυσι στο Μάριενμπαντ (1961) και Providence (1977) . Κατά τη διάρκεια της κινηματογραφικής σταδιοδρομίας του κέρδισε πολλές διακρίσεις ενώ συνδέθηκε[19] στενά και με το κινηματογραφικό ρεύμα του "Νέου Κύματος" (Nouvelle Vague).

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1922 στη Βαν (Vannes) της Γαλλίας και ήταν γιος φαρμακοποιού. Το 1940 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου σπούδασε στην κινηματογράφο στο IDHEC[19]. Η πρώτη του σημαντική επιτυχία ήρθε το 1956 με το ντοκιμαντέρ για τα ναζιστικά στρατόπεδα "Νύχτα και ομίχλη". Το 1961 ολοκλήρωσε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο Χιροσίμα, αγάπη μου (1959), με την οποία συστήθηκε στο παγκόσμιο κοινό. Δύο χρόνια αργότερα (1961) κέρδισε το Χρυσό Λέοντα, το ανώτερο βραβείο του Φεστιβάλ της Βενετίας, για την ταινία Πέρυσι στο Μάριενμπαντ, ταινία ιδιόρρυθμη, μη αφηγηματική, που περιστρέφεται γύρω από τις έννοιες της μνήμης, της σκέψης, του χρόνου, με αφορμή τα ερωτήματα ενός άντρα, τα οποία προκύπτουν από τη συνάντησή του με μία γυναίκα[20]. Οι δύο προηγούμενες ταινίες αποτέλεσαν τριλογία με τελευταία την ταινία "Μύριελ" (1963).

Το 1978 και 1994 τιμήθηκε[21] με το βραβείο σκηνοθεσίας για τις ταινίες "Providence" (1997) και "Smoking/No Smoking" (1993) ενώ το 1980 το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών του απένειμε[21] για την ταινία του, "Ο θείος μου από την Αμερική" (Mon oncle d'Amérique, 1980), το Μεγάλο Βραβείο. Το 1998 το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου του απένειμε την Αργυρή Άρκτο[21] για τη συνεισφορά του στην τέχνη του κινηματογράφου.

Ήταν παντρεμένος δύο φορές: σε πρώτο γάμο με την Φλοράνς Μαλρώ, κόρη του Αντρέ Μαλρώ και βοηθός σκηνοθέτη του Ρενέ στις ταινίες της περιόδου 1961 - 1986, και σε δεύτερο με την ηθοποιό Σαμπίν Αζεμά (Sabine Azéma).

Απεβίωσε την 1η Μαρτίου 2014 σε ηλικία 92 ετών.[22]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11921604j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ «Рене Ален» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. ↑ explore.bfi.org.uk/4ce2b9f0a4b31.
  7. ↑ lifeinlegacy.com/Display.aspx?weekof=2014-03-01.
  8. ↑ «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2023.
  9. ↑ www.nytimes.com/movies/person/108005/Alain-Resnais/biography.
  10. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 32354. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  11. ↑ francearchives.fr/findingaid/9873b4d9c6a2c09a1a114d34b91a470a891e2fb8.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/152587. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  13. ↑ frenchfilmsite.com/bio/Al/Alain_Resnais.html.
  14. ↑ www.monstersandcritics.com/rendez-vous-with-french-cinema-returns-to-london-on-8-11-june-2010/.
  15. ↑ www.nytimes.com/movies/movie/33081/Mon-oncle-d-Amerique/overview.
  16. ↑ www.acmi.net.au/creators/71944.
  17. ↑ www.gala.fr/stars_et_gotha/sabine_azema.
  18. ↑ www.europeanfilmacademy.org/European-Film-Awards-Winners-2007.66.0.html. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2019.
  19. ↑ 19,0 19,1 Βιογραφικό Ρενέ Αρχειοθετήθηκε 2014-03-05 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα της Κινηματογραφικής Λέσχης Γυθείου
  20. ↑ Βραβεία σε ταινίες-σταθμούς, Ιστορικό Λεύκωμα 1961, σελ. 147, Καθημερινή (1997)
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 Διακρίσεις Ρενέ, από την ιστοσελίδα imdb.com
  22. ↑ «Director Alain Resnais dies aged 91». euronews. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2014. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλέν_Ρενέ&oldid=9067637"