Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βήτα Νοτίου Στεφάνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η εκτυπώσιμη έκδοση δεν υποστηρίζεται πλέον και μπορεί να έχει σφάλματα μορφοποίησης. Παρακαλούμε ενημερώστε τους σελιδοδείκτες του περιηγητή σας και παρακαλούμε χρησιμοποιήστε εναλλακτικά την προεπιλεγμένη λειτουργία εκτύπωσης του περιηγητή σας.
β Νοτίου Στεφάνου
Αστερισμός: Νότιος Στέφανος
Συντεταγμένες
(εποχή 2000.0):
α = 19h:10m:02s,
δ = −39°.20′.27″[1]
Φαινόμενο μέγεθος: 4,10
Φασματικός τύπος: K0 II/III CNIb
Απόσταση από τη Γη: 470 ± 20 έτη φωτός
Ονομασίες σε καταλόγους CD−39°13146, HD 178345,
HIP 94160, HR 7259,
SAO 211005, PPM 298639

Ο β (βήτα) Νοτίου Στεφάνου (διεθνώς Beta Coronae Australis, β CrA) είναι ο φωτεινότερος (όπως φαίνεται από τη Γη) αστέρας στον αστερισμό Νότιο Στέφανο. Είναι ορατός εύκολα με γυμνό μάτι μόνο σε σκοτεινούς τόπους και ασέληνες νύκτες, όντας αστέρας τετάρτου μεγέθους σε οπτικό φαινόμενο μέγεθος[2].

Το φως του αστέρα εμφανίζεται κίτρινο-πορτοκαλί, καθώς ο φασματικός τύπος του είναι ενός πορτοκαλί λαμπρού γίγαντα[2] με ενεργό θερμοκρασία 4.771 K.[3], δείκτη χρώματος[4] (B−V) = +1,20 και ασυνήθιστα μεγάλη περιεκτικότητα σε κυάνιο. Ο β Νοτίου Στεφάνου βρίσκεται σε απόσταση περίπου 470 έτη φωτός από τον Ήλιο και τη Γη με βάση την παράλλαξή του[1] και απομακρύνεται από εμάς με ακτινική ταχύτητα +2,7 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (περίπου 9.700 χιλιόμετρα την ώρα).[2]

Ο β Νοτίου Στεφάνου είναι ένας ηλικιωμένος αστέρας, που έχει εξαντλήσει τα αποθέματα υδρογόνου στον πυρήνα του και για αυτό έχει διασταλεί ώστε να έχει διάμετρο 41 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο του Ήλιου[5]. Εξαιτίας της μεγάλης του επιφάνειας έχει απόλυτη λαμπρότητα περίπου 694 φορές μεγαλύτερη της λαμπρότητας του Ήλιου[2], που αντιστοιχεί σε απόλυτο μέγεθος −1,71.

Δείτε επίσης


Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 van Leeuwen, F. (2007), «Validation of the new Hipparcos reduction», Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653–664, doi:10.1051/0004-6361:20078357 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Anderson, E.; Francis, Ch. (2012), «XHIP: An extended hipparcos compilation», Astronomy Letters 38 (5): 331, doi:10.1134/S1063773712050015 
  3. McDonald, I.; Zijlstra, A.A.; Boyer, M.L. (2012), «Fundamental Parameters and Infrared Excesses of Hipparcos Stars», Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 427 (1): 343-357, doi:10.1111/j.1365-2966.2012.21873.x 
  4. HR 7259, database entry, The Bright Star Catalogue, 5th Revised Ed. (Preliminary Version), D. Hoffleit and W.H. Warren, Jr., CDS ID V/50. Accessed on line September 5, 2008.
  5. Brown, A.G.A. κ.ά.: «Gaia Data Release 2: Summary of the contents and survey properties», Astronomy & Astrophysics, τόμ. 616 A1, Αύγουστος 2018. arXiv: 1804.09365. Bibcode: 2018A&A...616A...1G. doi: 10.1051/0004-6361/201833051.