Ντομένικο Β΄ Κονταρίνι
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ντομένικο Β΄ Κονταρίνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 28 Ιανουαρίου 1585[1] Βενετία |
| Θάνατος | 26 Ιανουαρίου 1675[1] Βενετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[2] λατινική γλώσσα[2] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Πάδοβας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[3] κυβερνητικός υπάλληλος[2] |
| Οικογένεια | |
| Οικογένεια | Κονταρίνι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1659–1675) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ντομένικο Β΄ Κονταρίνι (Ιταλικά : Domenico II Contarini, Βενετία, 28 Ιανουαρίου 1585 - 26 Ιανουαρίου 1675) ήταν ο 104ος Δόγης της Βενετίας (16 Οκτωβρίου 1659 - 26 Ιανουαρίου 1675). Ο Ντομένικο Κονταρίνι ήταν γιος του Τζούλιο Κονταρίνι και της Λουκρεζίας Κορνέρ, είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό τον Άντζελο Κονταρίνι γεννημένο το 1581 με προορισμό να γίνει δόγης της Βενετίας κάτι που δεν συνέβη λόγω του θανάτου του.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η καταγωγή του ήταν από τον κλάδο της Οικογένειας Κονταρίνι με γενάρχη τον Μαφφέο Κονταρίνι. Ο Ντομένικο σαν δεύτερος γιος δεν συμμετείχε ενεργά στη δημόσια ζωή, ο Άντζελο ακολούθησε ολόκληρη τη Διαδρομή Αξιωμάτων στη Δημοκρατία της Βενετίας. Ο Ντομένικο παντρεύτηκε την Παυλίνα Τρον και απέκτησε έναν γιο τον Τζούλιο Κονταρίνι (1611 - 1676) που έγινε Πραίτορας στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου και πέντε κόρες: Τσιάρα, Μανταλένα, Λάουρα και άλλες δυο που έγιναν μοναχές. Έζησε ήσυχα αλλά συμμετείχε πάντοτε στην πολιτική ζωή της Βενετίας στο πλευρό του μεγαλύτερου αδελφού του.
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τη διετία 1627 - 1628 η Βενετία βρέθηκε σε εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους οπαδούς του δόγη Τζοβάννι Α΄ Κορνέρ μέλος της Οικογένειας Κορνάρο και του Ρενιέρ Ζεν που συμμετείχε στο Συμβούλιο των Δέκα. Ο Ντομένικο Κονταρίνι ήταν ουδέτερος αλλά κατηγόρησε και τους δυο, τον δόγη για κατάχρηση εξουσίας και τον Ρενιέρ Ζεν για διχαστική ρητορική που προκαλούσε ζημιά στη Δημοκρατία. Το γεγονός ότι ήταν δεύτερος γιος και είχε δευτερεύοντα ρόλο στην εξουσία πίσω από τον αδελφό του δεν τον εμπόδισε να έχει παντού ενεργό πολιτικό ρόλο. Διορίστηκε μέλος στο Συμβούλιο των Δέκα, στο Συμβούλιο των Σοφών και τον Μάρτιο του 1655 εξελέγη αναπληρωτής δόγης την περίοδο που μεσολάβησε από τον θάνατο του Φραντσέσκο Μολίν μέχρι την εκλογή του Κάρλο Κονταρίνι. Οι φιλοδοξίες της οικογένειας του φάνηκε προσωρινά να τερματίζουν όταν σαν υποψήφιος δόγης ο αδελφός του Άντζελο έχασε την εκλογή από τον Φραντσέσκο Μολίν (1646). Ο Άντζελο πέθανε το 1657, την ίδια εποχή ο Ντομένικο ήταν πάνω από 70 πολύ μεγάλη ηλικία για να ξεκινήσει τη Διαδρομή Αξιωμάτων και ο γιος του Τζούλιο ήταν πολύ νέος για να ξεκινήσει πολιτική σταδιοδρομία. Ο χήρος Ντομένικο Κονταρίνι αποσύρθηκε στο Βαλ Νογκαρέντο για να ζήσει ειρηνικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Δόγης της Βενετίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι τύχες του άλλαξαν με τον αιφνίδιο θάνατο του Τζιοβάνι Πεζάρο (30 Σεπτεμβρίου 1659) χωρίς σοβαρό διάδοχο, υπήρχαν μόνο τρεις ασθενείς υποψήφιοι : Αλβίζε Κονταρίνι, Αντρέα Πιζάνι και Λορέντζο Ντολφίν. Οι 41 εκλέκτορες που είχαν εκλεγεί με κλήρο βρέθηκαν σε αδιέξοδο και δεν μπορούσαν να εκλέξουν νέο δόγη, στην όγδοη ψηφοφορία (16 Οκτωβρίου 1659) ο Ντομένικο Κονταρίνι πήρε 40 ψήφους σπάζοντας το αδιέξοδο και την ώρα που πίστεψε ότι συνταξιοδοτήθηκε κλήθηκε να κυβερνήσει. Οι περισσότεροι από τους ευγενείς εξοργίστηκαν με την εκλογή, η Πολιορκία του Χάνδακα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τη Δημοκρατία, ήθελαν κάποιον νεώτερο αποφασισμένο δόγη αντί για τον 74χρονο Κονταρίνι. Οι Βενετοί εκλέκτορες προτίμησαν ωστόσο τον Ντομένικο Κονταρίνι με την πρόφαση ότι κάποιος νέος θα ήταν πολύ ισχυρός και θα έβαζε σε κίνδυνο τη Δημοκρατία με φιλοδοξίες να δημιουργήσει κληρονομική μοναρχία. Ο Ντομένικο Κονταρίνι αν και ήταν έκπληκτος δέχτηκε με μεγάλη ευχαρίστηση τη θέση, δεν είχε παραιτηθεί ποτέ από τις προθέσεις του να αποκτήσει κάποιο ψηλό αξίωμα στη Δημοκρατία. Έζησε άλλα 16 χρόνια παρά την πολύ μεγάλη του ηλικία, κυβέρνησε με επιτυχία και έφερε πολιτική σταθερότητα που είχε καταρρεύσει με όλους τους προκατόχους του.
Η πτώση του Χάνδακα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Την πρώτη δεκαετία που κυβέρνησε ο Ντομένικο Κονταρίνι ο πόλεμος με την Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο αποκορύφωμα του. Η Πολιορκία του Χάνδακα είχε ξεκινήσει από το 1648, αν χανόταν η Κρήτη από τη Βενετία οι Τούρκοι θα αποκτούσαν τον έλεγχο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο και οι Βενετσιάνοι θα τα έχαναν όλα. Η Γερουσία της Βενετίας αποφάσισε να συνεχίσει τον πόλεμο πάση θυσία, όλο το θησαυροφυλάκιο της πόλης σπαταλήθηκε, χιλιάδες Βενετοί θανατώθηκε και οι περισσότεροι έμποροι έχασαν την περιουσία τους. Ο Ντομένικο Κονταρίνι αποδείχτηκε άξιος και συνετός κυβερνήτης, χειρίστηκε την κατάσταση με τον καλύτερο τρόπο αλλά το τέλος στον πόλεμο με τους Τούρκους ήταν πολύ άσχημο.
Ο Φραντσέσκο Μοροζίνι που διορίστηκε από τον Ντομένικο Κονταρίνι δυο φορές Προβλεπτής στην Κανδία (το Βενετικό όνομα για την Κρήτη) (1661, 1667) δήλωσε την υποταγή του στους Οθωμανούς και την παράδοση του Χάνδακα (6 Σεπτεμβρίου 1669). Ο Μοροζίνι επέστρεψε στη Βενετία, δικάστηκε για δειλία αλλά αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες. Ο Κρητικός Πόλεμος κόστισε στη Δημοκρατία της Βενετίας 134.000.000 Δουκάτα και 30.000 ζωές, οι Οθωμανοί αντίστοιχα είχαν 80.000 απώλειες και τους κόστισαν εκατομμύρια δουκάτα για μια εκστρατεία που πίστεψαν ότι θα τελειώσει σε λίγους μήνες.
Τελευταία χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το ανεπιτυχές αποτέλεσμα με την Κρήτη ο Ντομένικο Κονταρίνι έζησε ειρηνικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, η μεγαλύτερη ευτυχία του ήταν ο γάμος του εγγονού του Άντζελο που πήρε το όνομα του αδελφού του με την Έλενα Νάνι, απέκτησαν έναν γιο τον Τζούλιο Φελίτσε που βαπτίστηκε το 1671. Δεν είναι γνωστές πολλές πληροφορίες για τα τελευταία χρόνια που κυβέρνησε, προσπάθησε να αποκαταστήσει το εμπόριο και να επαναφέρει το παλιό κύρος στη Δημοκρατία. Ο Ντομένικο Κονταρίνι πέρασε τον τελευταίο χρόνο της ζωής του κατάκοιτος και πέθανε υπέργηρος σε ηλικία 90 ετών (26 Ιανουαρίου 1675).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6vh9bxd. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ntk20231176861. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2015.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Andrea Da Mosto, I dogi di Venezia, Giunti Martello, Firenze 1983.
- Enciclopedia bibliografica degli italiani, Vol.28.
- Claudio Rendina, I dogi, Newton, Roma 1984.
- Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei.
