Μοναρχία της Ελλάδας

Μοναρχία της Ελλάδας
	Βασιλικός θυρεός
	Ο θυρεός του βασιλιά Όθωνα
Στοιχεία
Προσφώνηση	Η Αυτού Μεγαλειότητα
Διάδοχος	Πρίγκιπας Παύλος
Πρώτος μονάρχης	Όθων Α΄ ; (ως Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος)
Τελευταίος μονάρχης	Κωνσταντίνος Β΄ ; (ως Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων)
Δημιουργία	27 Μαΐου 1832
Κατάργηση	1 Ιουλίου 1973
Κατοικία	Κατάλογος
Διεκδικητής	Πρίγκιπας Παύλος
Ιστοσελίδα	greekroyalfamily.gr

Η Μοναρχία της Ελλάδας (ή Ελληνική Μοναρχία) ήταν το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, στο οποίο ο κληρονομικός μονάρχης ήταν ο ανώτατος άρχοντας του Βασιλείου της Ελλάδας από το 1832 ως το 1924, και έπειτα από το 1935 ως το 1973.

Ιστορικά

Η Μοναρχία στην Ελλάδα ορίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία, βάσει των συμφωνιών του Πρωτόκολλου του Λονδίνου του 1830^[1]. Για τη θέση του μονάρχη οι συμβαλλόμενες χώρες επέλεξαν τον πρίγκιπα Λεοπόλδο της Σαξονίας-Κόμπουργκ και Γκότα (μετέπειτα Βασιλιά του Βελγίου), ο οποίος δεν δέχτηκε. Ο Λεοπόλδος, μεταξύ άλλων, επικαλέστηκε στην άρνησή του ζητήματα αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, καθώς η επιλογή του είχε γίνει από ξένες δυνάμεις. Έπειτα, οι τρεις Δυνάμεις κατέληξαν στον Όθωνα, δευτερότοκο γιο του Λουδοβίκου A' της Βαυαρίας. Η επίσημη αναγόρευση του Όθωνα ως Βασιλιά της Ελλάδας οριστικοποιήθηκε με τις Συνδιάσκεψης του Λονδίνου του 1832. Η επιλογή του Όθωνα επικυρώθηκε τυπικά από την ελληνική πλευρά τον Ιούλιο του 1832^[2].

Ο Βασιλιάς της Ελλάδας Όθων ο Α΄ παρέμεινε στον ελληνικό θρόνο για 30 χρόνια, μέχρι τον Οκτώβριο του 1862, όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα, εν μέσω κοινωνικών αναταραχών^[3]. Τον Νοέμβριο του 1862 θα διεξαχθεί ένα δημοψήφισμα στην Ελλάδα για την εύρεση ενός νέου Βασιλιά^[4]. Οι περισσότεροι Έλληνες προτίμησαν τον πρίγκιπα Αλφρέδο, Δούκα του Εδινβούργου^[5]. Η βρετανική κυβέρνηση μπλόκαρε την μετάβαση του πρίγκιπα στην Ελλάδα, κυρίως επειδή δεν το επιθυμούσε η Βασίλισσα Βικτώρια του Ηνωμένου Βασιλείου. Στην αδυναμία εξεύρεσης ενός βασιλιά η προσωρινή ελληνική κυβέρνηση πρότεινε το θρόνο στον πρίγκιπα Γουλιέλμο της Δανίας του Οίκου των Γκλύξμπουργκ, γιο του Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄. Ο Γουλιέλμος δέχτηκε την πρόταση των Ελλήνων αντιπροσώπων, ενώ αμέσως μετά η Βουλή των Ελλήνων, επικύρωσε κατά πλειοψηφία την επιλογή του Γουλιέλμου, ο οποίος έπειτα θα ονομαζόταν Γεώργιος Α΄, Βασιλεύς των Ελλήνων^[6].

Το 1924 με δημοψήφισμα καταργείται η Μοναρχία και εγκαθιδρύεται η Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία. Λίγα χρόνια μετά, το 1935 με νέο δημοψήφισμα η Μοναρχία επανέρχεται, καθώς το 97,88% των Ελλήνων θα ταχθεί υπέρ αυτού του πολιτεύματος. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελληνική Βασιλική Οικογένεια θα εγκαταλείψει την χώρα μαζί με την κυβέρνηση, ενώ όταν μετά το τέλος του πολέμου θα επιστρέψει στη χώρα, αυτό θα επικυρωθεί από νέο δημοψήφισμα του 1946.

Η Μοναρχία κράτησε σταθερή πορεία στην Ελλάδα μέχρι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967. Παρόλο που αρχικά ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄ θα ορκίσει πραξικοπηματική κυβέρνηση, αργότερα θα προσπαθήσει να την ανατρέψει, κάτι που δεν θα καταφέρει και θα έχει ως αποτέλεσμα της αυτοεξορία της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας στο εξωτερικό^[7]^[8]. Το 1973 με ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα το στρατιωτικό καθεστώς θα καταργήσει τη Μοναρχία και θα εγκαθιδρύσει Προεδρική Δημοκρατία. Αργότερα, με την έλευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην πρωθυπουργία της χώρας, το δημοψήφισμα θα επαναληφθεί το 1974^[9] επικυρώνοντας επίσημα το τέλος της ελληνικής Μοναρχίας^[10].

Κατάλογος Ελλήνων Μοναρχών

Μονάρχης			Σύζυγος		Βασιλική εξουσία		Βασιλικός Οίκος
#	Εικόνα	Όνομα	Εικόνα	Όνομα	Έναρξη βασιλείας	Λήξη βασιλείας	Βασιλικός Οίκος
1		Βασιλιάς Όθων Α' (1815–1867)		Βασίλισσα Αμαλία (1818–1875)	27 Μαΐου 1832	23 Οκτωβρίου 1862 (Καθαιρέθηκε)	Οίκος του Βίττελσμπαχ
2		Βασιλιάς Γεώργιος Α' (1845–1913)		Βασίλισσα Όλγα (1851–1926)	30 Μαρτίου 1863	18 Μαρτίου 1913	Οίκος του Γκλύξμπουργκ
3		Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α' (1868–1923)		Βασίλισσα Σοφία (1870–1932)	18 Μαρτίου 1913	11 Ιουνίου 1917 (Παραιτήθηκε)	Οίκος του Γκλύξμπουργκ
4		Βασιλιάς Αλέξανδρος Α' (1893–1920)		Πριγκίπισσα Ασπασία (1896–1972)	11 Ιουνίου 1917	25 Οκτωβρίου 1920	Οίκος του Γκλύξμπουργκ
(3)		Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α' (1868–1923)		Βασίλισσα Σοφία (1870–1932)	19 Δεκεμβρίου 1920	27 Σεπτεμβρίου 1922 (Παραιτήθηκε)	Οίκος του Γκλύξμπουργκ
5		Βασιλιάς Γεώργιος Β' (1890–1947)		Βασίλισσα Ελισάβετ (1894–1956)	27 Σεπτεμβρίου 1922	25 Μαρτίου 1924 (Καθαιρέθηκε)	Οίκος του Γκλύξμπουργκ
Βασίλειο της Ελλάδας (1935-1967)
(5)		Βασιλιάς Γεώργιος Β' (1890–1947)	Διαζευγμένος		3 Νοεμβρίου 1935	1 Απριλίου 1947	Οίκος του Γκλύξμπουργκ
6		Βασιλιάς Παύλος Α' (1901–1964)		Βασίλισσα Φρειδερίκη (1917–1981)	1 Απριλίου 1947	6 Μαρτίου 1964	Οίκος του Γκλύξμπουργκ
7		Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β' (1940–2023)		Βασίλισσα Άννα-Μαρία (1946–)	6 Μαρτίου 1964	1 Ιουνίου 1973 (Καθαιρέθηκε)	Οίκος του Γκλύξμπουργκ

Μονογράμματα Βασιλέων της Ελλάδας

Μονόγραμμα του Όθωνα Α΄
Μονόγραμμα του Γεωργίου Α΄
Μονόγραμμα του Κωνσταντίνου Α΄
Μονόγραμμα του Αλεξάνδρου Α΄
Μονόγραμμα του Γεωργίου Β΄
Μονόγραμμα του Παύλου Α΄
Μονόγραμμα του Κωνσταντίνου Β΄

Κατάλογος Ελλήνων Αντιβασιλέων

Ακολουθεί ο κατάλογος με τους Έλληνες αντιβασιλείς, που εκτελούσαν χρέη ανώτατου άρχοντα της Ελλάδας, εξαιτίας της αδυναμίας του μονάρχη να ασκήσει τα καθήκοντά του, λόγω ηλικίας, απουσίας από τη χώρα ή προβλημάτων υγείας.

Όνομα	Έναρξη αντιβασιλείας	Λήξη αντιβασιλείας
Κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσπεργκ Πρόεδρος του συμβουλίου της Αντιβασιλείας μέχρι την ενηλικίωση του Βασιλιά Όθων Α'	6 Φεβρουαρίου 1833	1 Ιουνίου 1835
Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης Αντιβασιλέας μέχρι το δημοψήφισμα του 1920 για την επανόρθωση του Κωνσταντίνου Α	28 Οκτωβρίου 1920	17 Νοεμβρίου 1920
Βασίλισσα-Βασιλομήτωρ Όλγα Αντιβασίλισσα μέχρι την επιστροφή του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α'	17 Νοεμβρίου 1920	19 Δεκεμβρίου 1920
Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης Αντιβασιλέας μέχρι το δημοψήφισμα του 1924	20 Δεκεμβρίου 1923	25 Μαρτίου 1924
Στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης Αντιβασιλέας μέχρι το δημοψήφισμα του 1935	10 Οκτωβρίου 1935	22 Νοεμβρίου 1935
Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός Αντιβασιλέας από τα Δεκεμβριανά μέχρι το δημοψήφισμα του 1946	31 Δεκεμβρίου 1944	27 Σεπτεμβρίου 1946
Διάδοχος Κωνσταντίνος Αντιβασιλέας κατά την αδυναμία του Βασιλιά Παύλου λόγω της επιδείνωσης της υγείας του	20 Φεβρουαρίου 1964	6 Μαρτίου 1964
Στρατηγός Γεώργιος Ζωιτάκης Αντιβασιλέας από την αυτοεξορία του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β' μέχρι την παραίτησή του υπέρ του Γεωργίου Παπαδόπουλου	13 Δεκεμβρίου 1967	21 Μαρτίου 1972
Συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος Αντιβασιλέας από την παραίτηση του Γεώργιου Ζωιτάκη μέχρι την κατάργηση της Μοναρχίας	21 Μαρτίου 1972	1 Ιουνίου 1973

Γραμμή διαδοχής του πρώην ελληνικού θρόνου

Η Ελληνική μοναρχία έχει καταργηθεί από την 1η Ιουνίου 1973 από το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967. Αργότερα ακολούθησαν δύο δημοψηφίσματα που επικύρωσαν την κατάργηση του θεσμού. Ο τελευταίος Έλληνας μονάρχης Κωνσταντίνος Β' διατηρεί και χρησιμοποιεί τον τίτλο του βασιλιά για να περιγράψει τον εαυτό του, όχι όμως του βασιλιά των Ελλήνων, ο οποίος του έχει αφαιρεθεί. Ο πρωτότοκος γιος του, Παύλος, ο οποίος γεννήθηκε το 1967, απέκτησε με την γέννησή του τον τίτλο του διαδόχου του ελληνικού θρόνου, που πλέον δεν τον κατέχει. Αντίθετα, κατέχει μόνο τον τίτλο του διαδόχου της κυριότητας της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας. Ακολουθεί ένας κατάλογος σχετικά με την γραμμή διαδοχής του πρώην ελληνικού θρόνου:

Βασιλιάς Παύλος (1901–1964)
- Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄ (1940-2023)
  - Διάδοχος Παύλος (γεν. 1967)
    - (1) Πρίγκιπας Κωνσταντίνος-Αλέξιος (γεν. 1998)
    - (2) Πρίγκιπας Αχιλλέας-Ανδρέας (γεν. 2000)
    - (3) Πρίγκιπας Οδυσσέας-Κίμων (γεν. 2004)
    - (4) Πρίγκιπας Αριστείδης-Σταύρος (γεν. 2008)
    - (5) Πριγκίπισσα Μαρία-Ολυμπία (γεν. 1996)
  - (6) Πρίγκιπας Νικόλαος (γεν. 1969)
  - (7) Πρίγκιπας Φίλιππος (γεν. 1986)
  - (8) Πριγκίπισσα Θεοδώρα (γεν. 1983)
- (9) Πριγκίπισσα Ειρήνη (γεν. 1942)

Χρονολόγιο Ελλήνων Μοναρχών

Παραπομπές

↑ http://www.cityofnafplio.com/2011/02/02/protocol-independence-of-the-greek-state/
↑ http://www.hellasforce.com/blog/ο-όθων-ορκίζεται-ενώπιον-της-συνελεύσ/
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2014.
↑ http://www.academia.edu/2582953/_
↑ http://mardakis.blogspot.gr/2013/07/2-1862-64.html
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2014.
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2019.
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2014.
↑ http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=117238
↑ http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=322401

[1] ttps://www.cityofnafplio.com/2011/02/02/protocol-independence-of-the-greek-state/

[2] ttps://www.hellasforce.com/blog/ο-όθων-ορκίζεται-ενώπιον-της-συνελεύσ/

[3] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2014.

[4] ttps://www.academia.edu/2582953/_

[5] ttps://mardakis.blogspot.gr/2013/07/2-1862-64.html

[6] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2014.

[7] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2019.

[8] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2014.

[9] ttps://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=117238

[10] ttps://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=322401

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]