Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διάμεσος
A
M
{\displaystyle \mathrm {AM} }
του τριγώνου
A
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB\Gamma } }
που αντιστοιχεί στην κορυφή
A
{\displaystyle \mathrm {A} }
(και
M
{\displaystyle \mathrm {M} }
το μέσο της
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {B\Gamma } }
).
Οι διάμεσοι ενός τριγώνου διέρχονται από το ίδιο σημείο, το κέντρο βάρους του.
Στη γεωμετρία , η διάμεσος ενός τριγώνου είναι το ευθύγραμμο τμήμα το οποίο ενώνει μία κορυφή του τριγώνου με το μέσο της απέναντι πλευράς. Κάθε τρίγωνο έχει ακριβώς τρεις διάμεσους: μία από κάθε κορυφή προς την αντίθετη πλευρά. Συνήθως οι διάμεσοι συμβολίζονται ως
μ
A
,
μ
B
,
μ
Γ
{\displaystyle \mu _{\rm {A}},\mu _{\rm {B}},\mu _{\rm {\Gamma }}}
ή
μ
α
,
μ
β
,
μ
γ
{\displaystyle \mu _{\alpha },\mu _{\beta },\mu _{\gamma }}
αντίστοιχα.
Στην περίπτωση των ισοσκελών και ισόπλευρων τριγώνων, η διάμεσος είναι και διχοτόμος και ύψος μίας κορυφής, της οποίας οι δύο προσκείμενες πλευρές της είναι ίσες.
Απόδειξη
Σχήμα απόδειξης πρώτου θεωρήματος διαμέσων.
Χρησιμοποιώντας τον νόμο των συνημιτόνων στο τρίγωνο
A
M
B
{\displaystyle {\rm {AMB}}}
έχουμε ότι
A
B
2
=
A
M
2
+
M
B
2
−
2
⋅
A
M
⋅
M
B
⋅
cos
φ
{\displaystyle {\rm {AB^{2}=AM^{2}+MB^{2}-2\cdot AM\cdot MB}}\cdot \cos \varphi }
.
(1 )
Χρησιμοποιώντας τον νόμο των συνημιτόνων στο τρίγωνο
A
M
Γ
{\displaystyle {\rm {AM\Gamma }}}
έχουμε ότι
A
Γ
2
=
A
M
2
+
M
Γ
2
−
2
⋅
A
M
⋅
M
Γ
⋅
cos
(
180
∘
−
φ
)
{\displaystyle {\rm {A\Gamma ^{2}=AM^{2}+M\Gamma ^{2}-2\cdot AM\cdot M\Gamma }}\cdot \cos(180^{\circ }-\varphi )}
A
Γ
2
=
A
M
2
+
M
B
2
+
2
⋅
A
M
⋅
M
B
⋅
cos
φ
{\displaystyle {\phantom {\rm {A\Gamma ^{2}}}}={\rm {AM^{2}+MB^{2}+2\cdot AM\cdot MB}}\cdot \cos \varphi }
,
(2 )
καθώς
M
B
=
M
Γ
{\displaystyle {\rm {MB=M\Gamma }}}
, αφού
M
{\displaystyle {\rm {M}}}
το μέσο του
B
Γ
{\displaystyle {\rm {B\Gamma }}}
.
Προσθέτοντας τις εξισώσεις (1 ) και (2 ), λαμβάνουμε ότι
A
B
2
+
A
Γ
2
=
2
⋅
A
M
2
+
2
M
B
2
.
{\displaystyle \mathrm {AB} ^{2}+\mathrm {A\Gamma } ^{2}=2\cdot \mathrm {AM} ^{2}+2\mathrm {MB} ^{2}.}
Χρησιμοποιώντας ότι
M
B
=
M
Γ
=
1
2
B
Γ
{\displaystyle {\rm {MB=M\Gamma ={\tfrac {1}{2}}B\Gamma }}}
λαμβάνουμε την ζητούμενη σχέση.
◻
{\displaystyle \square }
Απόδειξη
Σχήμα απόδειξης δεύτερου θεωρήματος διαμέσων.
Αντίστοιχα με την απόδειξη του 1ου θεωρήματος των διαμέσων, έχουμε ότι
A
B
2
=
A
M
2
+
M
B
2
−
2
⋅
A
M
⋅
M
B
⋅
cos
φ
{\displaystyle {\rm {AB^{2}=AM^{2}+MB^{2}-2\cdot AM\cdot MB\cdot \cos \varphi }}}
,
και
A
Γ
2
=
A
M
2
+
M
B
2
+
2
⋅
A
M
⋅
M
B
⋅
cos
φ
{\displaystyle {\rm {A\Gamma ^{2}=AM^{2}+MB^{2}+2\cdot AM\cdot MB\cdot \cos \varphi }}}
.
Παίρνοντας την διαφορά για των δύο παραπάνω σχέσεων, έχουμε ότι
A
Γ
2
−
A
B
2
=
4
⋅
A
M
⋅
M
B
⋅
cos
φ
=
2
⋅
B
Γ
⋅
M
H
{\displaystyle {\rm {A\Gamma ^{2}-AB^{2}=4\cdot AM\cdot MB\cdot \cos \varphi =2\cdot B\Gamma \cdot MH}}}
,
ολοκληρώνοντας την απόδειξη.
◻
{\displaystyle \square }
Η διάμεσος χωρίζει το τρίγωνο σε δύο τρίγωνα με ίσο εμβαδόν .
Για τις διαμέσους
μ
A
,
μ
B
,
μ
Γ
{\displaystyle \mu _{\rm {A}},\mu _{\rm {B}},\mu _{\rm {\Gamma }}}
ενός τριγώνου, ισχύουν οι εξής τριγωνομετρικές σχέσεις[ 4] :261-262 [ 5] :71 [ 6] :127
μ
α
2
=
α
2
⋅
2
sin
2
B
+
2
sin
2
Γ
−
sin
2
A
4
⋅
sin
2
A
{\displaystyle \mu _{\alpha }^{2}=\alpha ^{2}\cdot {\frac {2\sin ^{2}{\rm {B}}+2\sin ^{2}{\rm {\Gamma }}-\sin ^{2}{\rm {A}}}{4\cdot \sin ^{2}{\rm {A}}}}}
,
μ
β
2
=
α
2
⋅
2
sin
2
Γ
+
2
sin
2
A
−
sin
2
B
4
⋅
sin
2
A
{\displaystyle \quad \mu _{\beta }^{2}=\alpha ^{2}\cdot {\frac {2\sin ^{2}{\rm {\Gamma }}+2\sin ^{2}{\rm {A}}-\sin ^{2}{\rm {B}}}{4\cdot \sin ^{2}{\rm {A}}}}}
και
μ
γ
2
=
α
2
⋅
2
sin
2
A
+
2
sin
2
B
−
sin
2
Γ
4
⋅
sin
2
A
{\displaystyle \quad \mu _{\gamma }^{2}=\alpha ^{2}\cdot {\frac {2\sin ^{2}{\rm {A}}+2\sin ^{2}{\rm {B}}-\sin ^{2}{\rm {\Gamma }}}{4\cdot \sin ^{2}{\rm {A}}}}}
.
Σε κάθε τρίγωνο
A
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB\Gamma } }
,[ 7] [ 5] : 42
μ
A
2
+
μ
B
2
+
μ
Γ
2
=
3
4
(
α
2
+
β
2
+
γ
2
)
{\displaystyle \mu _{\rm {A}}^{2}+\mu _{\rm {B}}^{2}+\mu _{\rm {\Gamma }}^{2}={\tfrac {3}{4}}(\alpha ^{2}+\beta ^{2}+\gamma ^{2})}
,
και
μ
A
4
+
μ
B
4
+
μ
Γ
4
=
9
16
⋅
(
α
4
+
β
4
+
γ
4
)
{\displaystyle \mu _{\rm {A}}^{4}+\mu _{\rm {B}}^{4}+\mu _{\rm {\Gamma }}^{4}={\tfrac {9}{16}}\cdot (\alpha ^{4}+\beta ^{4}+\gamma ^{4})}
.
Σε κάθε τρίγωνο
A
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB\Gamma } }
,[ 7]
3
4
⋅
(
α
+
β
+
γ
)
<
μ
A
+
μ
B
+
μ
Γ
<
3
2
⋅
(
α
+
β
+
γ
)
{\displaystyle {\tfrac {3}{4}}\cdot (\alpha +\beta +\gamma )<\mu _{\rm {A}}+\mu _{\rm {B}}+\mu _{\rm {\Gamma }}<{\tfrac {3}{2}}\cdot (\alpha +\beta +\gamma )}
.
Αν
A
B
>
A
Γ
>
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB} >\mathrm {A\Gamma } >\mathrm {B\Gamma } }
, τότε
μ
Γ
<
μ
B
<
μ
A
{\displaystyle \mu _{\rm {\Gamma }}<\mu _{\rm {B}}<\mu _{\rm {A}}}
.
Αν
A
B
>
A
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB} >\mathrm {A\Gamma } }
, τότε
A
B
−
A
Γ
2
<
μ
A
<
A
B
+
A
Γ
2
{\displaystyle {\tfrac {\mathrm {AB} -\mathrm {A\Gamma } }{2}}<\mu _{\rm {A}}<{\tfrac {\mathrm {AB} +\mathrm {A\Gamma } }{2}}}
.
Αν
A
^
{\displaystyle {\hat {\mathrm {A} }}}
οξεία γωνία, τότε
A
M
>
B
Γ
2
{\displaystyle \mathrm {AM} >{\tfrac {\mathrm {B\Gamma } }{2}}}
.
Η διάμεσος κατασκευάζεται με τον ίδιο τρόπου που βρίσκουμε το μέσο ενός ευθύγραμμου τμήματος (δηλαδή κατασκευάζοντας την μεσοκάθετο ):
Με τον διαβήτη χαράζουμε δύο κύκλους με κέντρα τα
B
{\displaystyle \mathrm {B} }
και
Γ
{\displaystyle \mathrm {\Gamma } }
και ακτίνα
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {B\Gamma } }
.
Βρίσκουμε τα σημεία τομής
T
1
{\displaystyle \mathrm {T} _{1}}
και
T
2
{\displaystyle \mathrm {T} _{2}}
των δύο κύκλων.
Χαράζουμε το ευθύγραμμο τμήμα
T
1
T
2
{\displaystyle \mathrm {T} _{1}\mathrm {T} _{2}}
.
Βρίσκουμε το σημείο τομής
M
{\displaystyle \mathrm {M} }
του
T
1
T
2
{\displaystyle \mathrm {T} _{1}\mathrm {T} _{2}}
με το
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {B\Gamma } }
.
Ενώνουμε τα σημεία
A
{\displaystyle \mathrm {A} }
και
M
{\displaystyle \mathrm {M} }
↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Τόγκας, Πέτρος Γ. (1957). Θεωρητική Γεωμετρία . Αθήνα: Πέτρου Γ. Τογκα.
↑ 2,0 2,1 Πανάκης, Ιωάννης (1974). Μαθηματικά Δ',Ε',ΣΤ' Γυμνασίου Τόμος Δεύτερος . Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων.
↑ 3,0 3,1 Κανελλος, Σπ. Γ. (1975). Ευκλείδειος Γεωμετρία . Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων.
↑ Τόγκας, Πέτρος Γ. (1957). Ευθύγραμμος τριγωνομετρία . Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος Πέτρου Γ. Τόγκα.
↑ 5,0 5,1 Παπατριανταφύλλου, Ε. (1974). Μαθηματικά ΣΤ' Γυμνασίου Θετικής Κατευθύνσεως: Τριγωνομετρία . Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.
↑ Τόγκας, Πέτρος Γ. Ασκήσεις και προβλήματα τριγωνομετρίας . Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος Πέτρου Γ. Τόγκα.
↑ 7,0 7,1 Posamentier, Alfred S., and Salkind, Charles T., Challenging Problems in Geometry , Dover, 1996: pp. 86-87.
Βασικές έννοιες Είδη τριγώνου
Βάσει μεγαλύτερης γωνίας Βάσει πλευρών Άλλα
Σημεία τριγώνου
Ευθείες τριγώνου
Κύκλοι τριγώνου
Μετρικές σχέσεις
Αναλογίες Εμβαδόν Μήκη σεβιανών Τριγωνομετρικές σχέσεις Άλλες
Σχετικά θεωρήματα Παράγωγα τρίγωνα