Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπέντζαμιν Μπρίτεν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|10|11|2024}}
Μπέντζαμιν Μπρίτεν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Benjamin Britten (Αγγλικά)
Γέννηση22  Νοεμβρίου 1913[1][2][3]
Λόουεστοφτ[4][5][6]
Θάνατος4  Δεκεμβρίου 1976[1][2][3]
Άλντεμπουργκ[7][6]
Αιτία θανάτουκαρδιακή ανεπάρκεια
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςSt Peter and St Paul's Church, Aldeburgh
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο[8]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[9][10]
ΣπουδέςΒασιλικό Κολέγιο Μουσικής
Gresham's School
Old Buckenham Hall School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιευθυντής ορχήστρας[6]
συνθέτης
πιανίστας[6]
πολιτικός[11]
χορογράφος
Αξιοσημείωτο έργοΌνειρο Θερινής Νυκτός
Το στρίψιμο της βίδας
Πίτερ Γκράιμς
Ο βιασμός της Λουκρητίας
Albert Herring
Οδηγός στην ορχήστρα για νέους
Περίοδος ακμής1937
Οικογένεια
ΣύντροφοςΠήτερ Πίαρς
ΓονείςRobert Victor Britten[12] και Edith Rhoda Hockey[12]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου (Ιουλίου 1976 – Δεκέμβριος 1976)
ΒραβεύσειςΜουσικό βραβείο Λέονι Σόνινγκ (1968)
χρυσό μετάλλιο της Βασιλικής Φιλαρμονικής Εταιρείας (1964)
Βραβείο Βιχούρι Σιμπέλιους (1965)[13]
Ernst von Siemens Music Prize (1974)[14]
Johann-Heinrich-Merck-Ehrung (1972)
Companion of Honour (1953)[15]
Τάγμα της Αξίας του Ηνωμένου Βασιλείου (1965)[15]
Ιστότοπος
www.brittenpears.org
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν, Βαρώνος Μπρίτεν (Edward Benjamin Britten, 22 Νοεμβρίου 1913 – 4 Δεκεμβρίου 1976), Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Σύντροφος της Τιμής ήταν Άγγλος συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας και πιανίστας. Η φήμη του ως συνθέτη καθιερώθηκε με τα χορωδιακά του έργα, που περιλαμβάνουν τον «Ύμνο στην Αγία Καικιλία» και το «Rejoice in the Lamb», καθώς και με το Πολεμικό ρέκβιεμ και την όπερα Peter Grimes. Άφησε ένα μεγάλο συνθετικό έργο που καλύπτει τα περισσότερα είδη (ορχηστρικά, χορωδιακά, τραγούδια, μουσική για τον κινηματογράφο κλπ), ενώ έγραψε και μουσική για παιδιά. Σε ένδειξη τιμής, ο Εσθονός συνθέτης Άρβο Περτ του αφιέρωσε μετά θάνατον το περίφημο Cantus in memoriam Benjamin Britten.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπρίτεν γεννήθηκε στο Λόουστοφτ, κοντά στο Σάφολκ της Αγγλίας· ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα παιδιά του Ρόμπερτ (οδοντιάτρου στο επάγγελμα) και της Ήντιθ, ερασιτέχνιδος μουσικού, που του έδωσε τα πρώτα μαθήματα πιάνου και θεωρίας. Το ταλέντο του δεν άργησε να φανεί και ο μικρός Μπρίτεν άρχισε να γράφει μουσική από την ηλικία των πέντε ετών. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισε μαθήματα πιάνου και βιόλας με την Ώντρεϋ Άλιστον, ενώ στα δεκατέσσερά του κάνει μαθήματα σύνθεσης με τον Φρανκ Μπριτζ. Το 1930 με 1933 σπουδάζει σύνθεση στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής με τον Τζον Άιρλαντ και πιάνο με τον Άρθουρ Μπέντζαμιν. Στις προθέσεις του ήταν και ένα μεταπτυχιακό στη Βιέννη με τον συνθέτη Άλμπαν Μπεργκ, κάτι που δεν τελεσφόρησε κατά την προτροπή των γονιών του. Από την πρώιμη αυτή περίοδο σώζονται τουλάχιστον 800 έργα, που περιλαμβάνουν την Συμφωνιέττα op. 1, το χορωδιακό "A Hymn to the Virgin" και τις χορωδιακές παραλλαγές "A Boy was Born", που έγραψε το 1934 για τους BBC Singers.

Τα πρώιμα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον επόμενο χρόνο γράφει τη μουσική για το ντοκιμαντέρ The King's Stamp του σκηνοθέτη Αλμπέρτο Καβαλκάντι, ενώ στη συνέχεια αναλαμβάνει τη μουσική επένδυση των ποιημάτων του Ουίσταν Ώντεν (Wystan H. Auden) "Coal Face" και "Night Mail". Με τον εν λόγω ποιητή συνεργάστηκε και στον κύκλο τραγουδιών Our Hunting Fathers Op. 8, έργο ρηξικέλευθο τόσο από πολιτικής σκοπιάς, όσο και μουσικού μανιερισμού. Σημείο-σταθμός στη ζωή του Μπρίτεν αποτέλεσε η συνάντησή του με τον τενόρο Πήτερ Πήαρς το 1937, ο οποίος έμελε να γίνει συνεργάτης, «μούσα» και διά βίου σύντροφός του. Έργο αυτής της περιόδου είναι οι "Παραλλαγές σ' ένα θέμα του Φρανκ Μπριτζ για ορχήστρα εγχόρδων", op. 10, καθώς και ένα Ειρηνιστικό Εμβατήριο, το οποίο καθότι ανεπιτυχές το απέσυρε.

Το 1939 βρίσκει τον Μπρίτεν στην Αμερική, όπου μαζί με τον Πήαρς ακολουθεί τα βήματα του Ώντεν. Εκεί γράφει τον κύκλο τραγουδιών "Seven Sonnets of Michelangelo", έργο που αφιερώνει στον Πήαρς, ενώ γίνεται φίλος με τον συνθέτη Άαρον Κόπλαντ και επηρεάζεται από τη μουσική του. Επίσης γράφει το πρώτο του λυρικό θεατρικό έργο, την οπερέτα "Paul Bunyan" σε λιμπρέτο του 'Ωντεν, αλλά και το κοντσέρτο για βιολί (op. 15), καθώς και το "Συμφωνικό Ρέκβιεμ" ("Sinfonia da Requiem" Op. 20). Την ίδια εποχή πρωτοέρχεται σε επαφή με τη μουσική Γκαμελάν του Μπαλί, μέσω των μεταγραφών της για δύο πιάνα του Καναδού συνθέτη Κόλιν Μακφί. Η μουσική αυτή θα τον επηρεάσει βαθύτατα και το αποτέλεσμα θα φανεί χρόνια αργότερα, στα έργα "Ο Πρίγκηπας της Παγόδας", "Ο Κατακλυσμός του Νώε" και "Θάνατος στη Βενετία".

Η επιστροφή στην Αγγλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν ακόμη τελειώσει ο πόλεμος, το 1942 το ζεύγος Μπρίτεν - Πήαρς επιστρέφει στην Αγγλία· καθώς θεωρούνται λιποτάκτες, αιτούνται ασυλία ως αντιρρησίες συνείδησης, την οποία και λαμβάνουν κατόπιν έφεσης. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής του, ο Μπρίτεν ολοκληρώνει εν πλω τα χορωδιακά "Ύμνος στην Αγία Καικιλία" και "A Ceremony of Carols". Η όπερα "Peter Grimes" είναι ήδη στα σκαριά και σημειώνει τεράστια επιτυχία στην πρεμιέρα της το 1945. Βρίσκοντας αντίσταση από τη λονδρέζικη μουσική σκηνή, σταδιακά αποσύρεται από την αγγλική πρωτεύουσα, ιδρύοντας το 1947 το English Opera Group. Τον επόμενο χρόνο ιδρύει το Aldeburgh Festival, όπου και βρίσκει πρόσφορη στέγη για τα έργα του, αλλά και για πλήθος άλλους Βρετανούς συνθέτες της νέας γενιάς. Το φεστιβάλ λειτουργεί ακόμη, όπου παρουσιάζονται νέα έργα Βρετανών και μη συνθετών, καθώς επίσης αναβιώνονται έργα ξεχασμένων συνθετών

Η όπερα "Peter Grimes" αποτέλεσε την πρώτη από μια σειρά επιτυχιών. Ακολούθησαν οι "Billy Budd" (1951), "Το Στρίψιμο της Βίδας" (1954) και η σαιξπηρική του όπερα "Όνειρο Θερινής Νυκτός" (1960). Κοινό σημείο αυτών των έργων αποτελεί ο χαρακτήρας του "παρία", ενός ανθρώπου κοινωνικά εξόριστου και παρεξηγημένου, κάτι που είναι εμφανές ακόμη και στην κωμική του όπερα "Albert Herring" του 1947.

Στη δεκαετία του 1960 ο Μπρίτεν συνδέεται φιλικά με τον Ρώσσο τσελίστα Μστισλάβ Ροστροπόβιτς και τον συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς· γράφει για τον πρώτο τις "Σουίτες για Βιολοντσέλο", τη "Σονάτα για τσέλο" και τη "Συμφωνία για τσέλο", ενώ διευθύνει την 14η Συμφωνία του Σοστακόβιτς, που παίζεται για πρώτη φορά εκτός Σοβιετικής Ένωσης. Χαίρει μεγάλης εκτίμησης του Ρώσσου συνθέτη, ο οποίος και του αφιερώνει το έργο αυτό· σε ανταπόδοση, ο Μπρίτεν του είχε ήδη αφιερώσει το έργο "The Prodigal Son". Το 1962 εγκαινιάζεται εκ νέου ο βομβαρδισμένος καθεδρικός ναός του Κόβεντρυ· ο Μπρίτεν γράφει τη μεγαλύτερη μέχρι τότε επιτυχία του, το Πολεμικό ρέκβιεμ, αποτείοντας παράλληλα φόρο τιμής στα θύματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Την ίδια χρονιά τιμάται με το αξίωμα του Companion of Honour (CM), ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 1965, λαμβάνει το αξίωμα του Order of Merit (OM).

Κατά την τελευταία δεκαετία της ζωής του, η κατάσταση της υγείας του χειροτέρεψε και τα έργα του αντανακλούν ακριβώς αυτό. Είναι η εποχή που γράφει την όπερα "Owen Wingrave" (1970), τον περίφημο "Θάνατο στη Βενετία" (1971–1973), τη "Σουίτα πάνω σε Παραδοσιακές Αγγλικές Μελωδίες A Time There Was" (1974), τη δραματική καντάτα "Φαίδρα" (1975) και το "Τρίτο Κουαρτέτο Εγχόρδων" (1975). Τα έργα αυτά αντλούν τη θεματολογία τους από τον "Θάνατο στη Βενετία", όπερα πάνω στην ομώνυμη νουβέλα του Τόμας Μαν, όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η ορχηστρική απόδοση της μουσικής Γκαμελάν. Σημειωτέον ότι την ιδία εποχή γυρίστηκε η ομώνυμη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, την οποία ο Μπρίτεν απέφυγε να παρακολουθήσει ώστε να μην επηρεαστεί.

Έχοντας αρνηθεί τον τίτλο του ιππότη (Sir), ο Μπρίτεν έγινε εντούτοις Βαρώνος στις 2 Ιουλίου 1976. Λίγους μήνες αργότερα απεβίωσε από ανακοπή, στο σπίτι του στο Aldeburgh. Ετάφη στον περίβολο της Εκκλησίας των Αγ. Πέτρου και Παύλου της μικρής πόλης· στον διπλανό τάφο κείται ο σύντροφός του Σερ Πήτερ Πήαρς και κοντά βρίσκεται και ο τάφος της κοντινής φίλης τους Ίμοτζεν Χολστ, κόρης του Άγγλου συνθέτη Γκούσταβ Χολστ. Ένα αναθεματικό ανάγλυφο προς ανάμνησή του βρίσκεται στο Αβαείο Γουέστμινστερ, που τοποθετήθηκε το 1978. Το "Κόκκινο Σπίτι" στο Aldeburgh, όπου διέμεναν ο Μπρίτεν και ο Πήαρς για περίπου 30 χρόνια, στεγάζει πλέον το Ίδρυμα Μπρίτεν-Πήαρς, με σκοπό την προώθηση του μουσικού τους κληροδοτήματος.

Εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπερες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Paul Bunyan (οπερέτα -1941)
  • Peter Grimes (1945)
  • The Rape of Lucretia ("Ο βιασμός της Λουκρητίας" - 1946)
  • Albert Herring (1947)
  • The Beggar's Opera (προσαρμογή από το αυθεντικό έργο του Τζον Γκέι - 1948)
  • The Little Sweep (παιδική όπερα - 1949)
  • Billy Budd (1951)
  • Gloriana (1953)
  • The Turn of the Screw ("Το στρίψιμο της βίδας", βασισμένη στη νουβέλα του Χένρυ Τζέιμς - 1954)
  • Noye's Fludde ("Ο κατακλυσμός του Νώε", για ερασιτέχνες μουσικούς - 1958)
  • A Midsummer Night's Dream ("Όνειρο θερινής νυκτός", πάνω στο ομώνυμο θεατρικό του Σαίξπηρ - 1960)
  • Owen Wingrave (τηλεοπτική όπερα - 1971)
  • Death in Venice ("Θάνατος στη Βενετία", πάνω στην ομώνυμη νουβέλα του Τόμας Μαν - 1973)
  • Ημιτελής χριστουγεννιάτικη όπερα, αγνώστων λοιπών στοιχείων (1976)

Εκκλησιαστικές παραβολές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Curlew River (1964)
  • The Burning Fiery Furnac (1966)
  • The Prodigal Son (1968)

Μπαλέτα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Plymouth Town (1931)
  • The Prince of the Pagodas ("Ο Πρίγκηπας της Παγόδας" - 1956)

Ορχηστρικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Συμφωνιέτα (για ορχήστρα δωματίου - 1932)
  • Simple Symphony ("Απλή Συμφωνία", για ορχήστρα εγχόρδων - 1934)
  • Soirées Musicales ("Μουσικά Βραδυνά", πάνω σε έργα του Ροσσίνι - 1936)
  • Variations on a Theme of Frank Bridge ("Παραλλαγές πάνω σ' ένα θέμα του Φρανκ Μπριτζ", για ορχήστρα εγχόρδων - 1937)
  • Mont Juic (Σουίτα με χορούς της Καταλωνίας, γραμμένο σε συνεργασία με τον Λένοξ Μπέρκλεϋ - 1937)
  • Canadian Carnival ("Καναδέζικο Καρναβάλι - 1939)
  • Sinfonia da Requiem ("Συμφωνικό Ρέκβιεμ" - 1940)
  • Matinées musicales ("Μουσικά Πρωινά", πάνω σε έργα του Ροσσίνι - 1941)
  • An American Overture ("Αμερικανική Εισαγωγή" - 1941)
  • Prelude and Fugue for 18 Strings ("Πρελούδιο και Φούγκα για 18 Έγχορδα" - 1943)
  • Four Sea Interludes ("Τέσσερα Θαλασινά Ιντερλούδια") και Passacaglia ("Πασσακάλια") από την όπερα Peter Grimes (μεταγραφή για ορχήστρα - 1945)
  • The Young Person's Guide to the Orchestra ("Οδηγός Ορχήστρας για Νέους" - 1946)
  • Occasional Overture ("Περιστασιακή Εισαγωγή" - 1946)
  • Men of Goodwill (παραλλαγές σ' ένα χριστουγεννιάτικο κάλαντο - 1947)
  • Variations on an Elizabethan Theme ("Παραλλαγές σ' ένα Ελισαβετιανό Θέμα", σε συνεργασία με τους Λένοξ Μπέρκλεϋ, Άρθουρ Όλντχαμ, Χάμφρεϋ Σήρλ, Μάικλ Τίπετ και Ουίλιαμ Ουάλτον - 1953)
  • Συμφωνική Σουίτα από την όπερα Gloriana (1954)
  • Suite on English Folk Tunes, A Time There Was... ("Σουίτα πάνω σε Παραδοσιακές Αγγλικές Μελωδίες", για ορχήστρα δωματίου - 1966/1974)

Κοντσερτάντε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Διπλό Κοντσέρτο για Βιολί, Βιόλα και Ορχήστρα (1932, ημιτελές, ολοκληρ. Colin Matthews)
  • Κοντσέρτο για Πιάνο (1938, αναθεωρ. 1945)
  • Κοντσέρτο για Βιολί (1939, αναθεωρ. 1958)
  • Young Apollo ("Ο Απόλλων Νέος", για πιάνο, κουαρτέτο εγχόρδων και ορχήστρα εγχόρδων - 1939)
  • Diversions for Piano (left hand) and Orchestra (1940 αναθεωρ. 1954)
  • Scottish Ballad ("Σκωτική Μπαλάντα", για δύο πιάνα και ορχήστρα - 1941)
  • Κοντσέρτο για Κλαρινέτο (ημιτελές: 1η κίνηση, 1942/3, ενορχ. Colin Matthews)
  • Συμφωνία για Βιολοντσέλο (1963)

Φωνητικά & Χορωδιακά με ορχήστρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Quatre Chansons Françaises ("Τέσσερις Γαλλικές Σανσόν", για σοπράνο και ορχήστρα - 1928)
  • Our Hunting Fathers ("Οι Κυνηγοί Πατέρες μας", για σοπράνο ή τενόρο και ορχήστρα, σε κείμενο του Ώντεν - 1936)
  • The Company of Heaven ("Ουράνια Συντροφιά", για ομιλητές, σολίστες, χορωδία και ορχήστρα - 1937)
  • Les Illuminations ("Φωταψίες", για σοπράνο ή τενόρο και έγχορδα, σε κείμενο του Αρθούρου Ρεμπώ - 1939)
  • Σερενάτα για τενόρο, κόρνο και έγχορδα (1943)
  • Saint Nicolas ("Αη Νικόλας", για σόλο τενόρο, παιδική χορωδία, χορωδία και ορχήστρα - 1948)
  • Spring Symphony ("Συμφωνία της Άνοιξης", για σόλο σοπράνο, κοντράλτο και τενόρο, μεικτή χορωδία, χορωδία αγοριών και ορχήστρα - 1949)
  • "Νυκτερινό", για τενόρο, 7 obbligato όργανα και έγχορδα (1958)
  • War Requiem ("Πολεμικό ρέκβιεμ", για σόλο σοπράνο, τενόρο και βαρύτονο, οργανικό σύνολο δωματίου, χορωδία αγοριών, μεικτή χορωδία και ορχήστρα - 1961)
  • Cantata misericordium για σόλο τενόρο και βαρύτονο, μικρή χορωδία, κουαρτέτο εγχόρδων, ορχήστρα εγχόρδων, πιάνο, άρπα και τυμπάνια (1963)
  • Phaedra ("Φαίδρα", καντάτα για μέτζο-σοπράνο, βιολοντσέλο, τσέμπαλο, κρουστά και ορχήστρα εγχόρδων - 1975)
  • Praise we great men, για σολίστες, χορωδία και ορχήστρα (1976, ολοκληρ. Colin Matthews 1985)
  • Sea Symphony, για σολίστες, χορωδία και ορχήστρα (ανολοκλήρωτο, 1976)

Φωνητικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • On this Island, για ψηλή φωνή και πιάνο (1937)
  • Seven Sonnets of Michelangelo ("Επτά Σονέτα του Μικελάντζελο", για τενόρο και πιάνο - 1940)
  • The Holy Sonnets of John Donne ("Τα Ιερά Σονέτα του John Donne", για τενόρο και πιάνο - 1945)
  • Canticle I: My beloved is mine, για τενόρο και πιάνο (1947) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα")
  • A Charm of Lullabies, για μέτζο-σοπράνο και πιάνο (1947)
  • Canticle II: Abraham and Isaac, για άλτο ή κοντρα-τενόρο, τενόρο και πιάνο (1952) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα")
  • Winter Words, για ψηλή φωνή και πιάνο (1953)
  • Canticle III: Still falls the rain, για τενόρο, κόρνο και πιάνο (1954) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα")
  • Winter Words, κύκλος τραγουδιών για τενόρο και πιάνο, σε ποίηση Τόμας Χάρντυ (1954)
  • The Heart of the Matter, για αφηγητή, τενόρο, κόρνο και πιάνο (1956)
  • Sechs Hölderlin-Fragmente, για τενόρο και πιάνο (1958)
  • Songs and Proverbs of William Blake, για βαρύτονο και πιάνο (1965)
  • The Poet's Echo, για σοπράνο και πιάνο (1965)
  • Canticle IV: Journey of the Magi, για κοντρα-τενόρο, τενόρο, βαρύτονο και πιάνο (1971) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα")
  • Canticle V: The Death of Saint Narcissus, για τενόρο και άρπα (1974) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα")
  • A Birthday Hansel, για ψηλή φωνή και άρπα (1975)
  • Οκτώ βιβλία με διασκευές παραδοσιακών και λαϊκών τραγουδιών της Βρετανίας και της Γαλλίας, για φωνή και πιάνο, κιθάρα και άρπα
  • Πολυάριθμες εναρμονίσεις τραγουδιών του Χένρυ Πέρσελ

Χορωδιακά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Hymn to the Virgin ("Ύμνος στην Παρθένο", για χορωδία και σολίστες - πιθ. 1930)
  • A Boy Was Born, για παιδικές φωνές και χορωδία (1933/55)
  • Jubilate Deo in E flat, για χορωδία και όργανο (1934) εκδ. μετά θάνατον
  • Te Deum in C, για χορωδία, τρομπέτα και όργανο (1934)
  • Friday Afternoons, για παιδικές φωνές και πιάνο (1935)
  • Advance Democracy, για χορωδία a cappella (1938)
  • A.M.D.G. (Ad Majorem Dei Gloriam), επτά χορωδιακά σε κείμενο του Gerard Manley Hopkins για τέσσερις φωνές (SATB) a cappella (1939)
  • A Ceremony of Carols, για παιδικές φωνές και άρπα (1942 - και σε διασκευή για μεικτή χορωδία και άρπα ή πιάνο)
  • Hymn to St. Cecilia ("Ύμνος στην Αγία Καικιλία", για χορωδία a cappella, σε ποίηση του Ώντεν - 1942)
  • Rejoice in the Lamb, για τέσσερις σολίστες, χορωδία και όργανο, σε ποίηση του Κρίστοφερ Σμαρτ (1943)
  • Festival Te Deum in E, για χορωδία και όργανο (1944)
  • Amo Ergo Sum, γαμήλιο ανθέμιο για σοπράνο, τενόρο, χορωδία και όργανο (1949)
  • Five Flower Songs, για τέσσερις φωνές (SATB) (1950)
  • Hymn to St. Peter ("Ύμνος στον Άγιο Πέτρο", για σόλο υψίφωνο (treble), τέσσερις φωνές (SATB) και όργανο - 1955)
  • Antiphon, για τέσσερις φωνές (SATB) και όργανο (1955)
  • Missa Brevis, για χορωδία αγοριών και όργανο (1959)
  • Jubilate Deo in C, για χορωδία και όργανο (1961)
  • A Hymn of St Columba, για χορωδία και όργανο (1962)
  • The Golden Vanity, για πέντε σόλο αγόρια (treble), παιδική (treble) χορωδία και πιάνο (1966)
  • The Building of the House, για χορωδία και όργανο, ή χάλκινα πνευστά ή ορχήστρα (1967)
  • Sacred and Profane, οκτώ μεσαιωνικοί ψαλμοί για πέντε φωνές (SSATB) (1974-5)

Μουσική δωματίου - Οργανικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πιάνο σόλο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πέντε Βαλς, για πιάνο (1925, αναθεωρ. 1969)
  • Holiday Diary, για πιάνο (1934)
  • Night-Piece, νυχτερινό για πιάνο (1963)

Δύο πιάνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Introduction and Rondo alla burlesca, για δύο πιάνα (1940)
  • Mazurka elegiaca, για δύο πιάνα (1941)

Όργανο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πρελούδιο και Φούγκα πάνω σ' ένα θέμα του Βιττόρια, για όργανο (1946)

Κουαρτέτο εγχόρδων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Κουαρτέτο εγχόρδων σε Φα μείζωνα (1928)
  • Κουαρτέτο εγχόρδων σε Ρε μείζωνα (1931, αναθεωρ. 1974)
  • Τρία Ντιβερτιμέντι, για κουαρτέτο εγχόρδων (1933, αναθεωρ. 1936): March, Waltz, Burlesque
  • Κουαρτέτο εγχόρδων Νο. 1 σε Ρε μείζωνα (1941)
  • Κουαρτέτο εγχόρδων Νο. 2 σε Ντο μείζωνα (1945)
  • Κουαρτέτο εγχόρδων Νο. 3 σε Σολ μείζωνα (1975)

Βιολί και πιάνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σουίτα για Βιολί και Πιάνο (1935)

Βιόλα και πιάνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Lachrymae, Αντικατοπτρισμοί σ' ένα τραγούδι του Τζον Ντόουλαντ για βιόλα και πιάνο (1950)
    • Διασκευή του ως άνω για βιόλα και ορχήστρα εγχόρδων (1976) για τον Cecil Aronowitz

Βιολοντσέλο και πιάνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σονάτα για Βιολοντσέλο σε Ντο μείζωνα (1960)

Βιολοντσέλο σόλο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σουίτα για βιολοντσέλο Νο. 1 (1964)
  • Σουίτα για βιολοντσέλο No. 2 (1967)
  • Σουίτα για βιολοντσέλο Νο. 3 (1972)
  • Tema "Sacher" για βιολοντσέλο σόλο (1976)

Όμποε και πιάνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Two Insect Pieces, για όμποε και πιάνο (1935)
  • Temporal Variations, για όμποε και πιάνο (1936)

Κουαρτέτο με όμποε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Phantasy, για κουαρτέτο με όμποε (1932)

Όμποε σόλο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Six Metamorphoses after Ovid ("Έξι Μεταμορφώσεις", για όμπο σόλο, πάνω στο ποίημα "Μεταμορφώσεις" του Οβίδιου

Φλάουτο, βιολί και πιάνο για τέσσερα χέρια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Gemini Variations, για φλάουτο, βιολί και πιάνο για τέσσερα χέρια (1965)

Τυμπάνια σόλο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Timpani Piece for Jimmy, για τυμπάνια σόλο (1955)

Τρεις τρομπέτες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Fanfare for St Edmundsbury, σύντομο αντιφωνικό και πολυτονικό κομμάτια για τρεις τρομπέτες (1959)

Κιθάρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Nocturnal after John Dowland ("Νυκτερινό κατά Τζων Ντόουλαντ", για κιθάρα (1963)

Άρπα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σουίτα για άρπα σόλο (1969)

Κινηματογραφική μουσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Night Mail (1936), σε στίχους του Ώντεν

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13891862t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6dv1hwd. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 12821. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  8. ↑ LIBRIS. 26  Μαρτίου 2018. khwzzq730smmqsd. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13891862t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. ↑ CONOR.SI. 14766435.
  11. ↑ (Αγγλικά) Hansard 1803–2005. mr-edward-britten. Ανακτήθηκε στις 22  Απριλίου 2022.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  13. ↑ wihuriprizes.fi/wihuri-sibelius-prize/?lang=en.
  14. ↑ www.evs-musikstiftung.ch/en/prize/prize/archive/prize-winner-archive.html.
  15. ↑ 15,0 15,1 Άντριου Μπελ: «Encyclopædia Britannica» (Βρετανικά αγγλικά) Encyclopædia Britannica Inc.. biography/Benjamin-Britten. Ανακτήθηκε στις 27  Νοεμβρίου 2023.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • F. Avellar de Aquino. "Song of Sorrow". in The Strad Magazine, London, v. 117, Vol. 1391, p. 52–57, 2006. (on Britten's 3rd. Cello Suite)
  • Philip Brett. "Benjamin Britten", Grove Music Online, ed. L. Macy (accessed 18 October 2004), grovemusic.comΑρχειοθετήθηκε 2008-05-16 στο Wayback Machine. (subscription access).
  • Bridcut, John, Britten's Children, Faber and Faber, 2006. ISBN 0-571-22839-9
  • Britten, Benjamin (edited by Philip Reed, Mervyn Cooke and Donald Mitchell) Letters from a Life: The Selected Letters of Benjamin Britten, Volume IV, 1952–1957 The Boydell Press, 633pp
  • Britten, Benjamin (edited by John Evans) Journeying Boy: the Diaries of the Young Benjamin Britten, 1928–1938 (London: Faber and Faber), 2009)
  • Humphrey Carpenter, Benjamin Britten: a biography (London: Faber and Faber, 1992) ISBN 0-571-14324-5
  • Peter Evans. The Music of Benjamin Britten (London: J. M. Dent, 1979) ISBN 0-460-04350-1
  • Michael Kennedy, 1981. Britten (London: J. M. Dent, 1983) ISBN 0-460-02201-6
  • Donald Mitchell, "Britten, (Edward) Benjamin, Baron Britten (1913–1976)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004. Accessed 18 October 2004: http://www.oxforddnb.com/view/article/30853
  • Michael Oliver. Benjamin Britten (London: Phaidon Press, 1996) ISBN 0-7148-3277-4


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπέντζαμιν_Μπρίτεν&oldid=10780397"