Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πνευμονική ίνωση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πνευμονική ίνωση
Παραμόρφωση νυχιών (πληκτροδακτυλία) σε ασθενή με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση.
ΕιδικότηταΠνευμονολογία
ΣυμπτώματαΔύσπνοια, ξηρός βήχας, αίσθηση κόπωσης, απώλεια βάρους, παραμόρφωση νυχιών
ΑίτιαΠεριβαλλοντική μόλυνση ορισμένα φάρμακα διάμεση πνευμονοπάθεια, άγνωστη[1][2]
ΘεραπείαΟξυγονοθεραπεία, πνευμονική αναζωογόνηση, μεταμόσχευση πνευμόνων[3]
Φαρμακευτική αγωγήΠιρφεναδόνη, νιντεδανίμπη[3]
ΠρόγνωσηΠτωχή[2]
Νοσηρότητα>5 εκατ. άτομα[4]
Ταξινόμηση

Η πνευμονική ίνωση είναι κατάσταση στην οποία οι πνεύμονες αποκτούν ουλές με την πάροδο του χρόνου. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν δύσπνοια, ξηρό βήχα, αίσθημα κόπωσης, απώλεια βάρους και παραμόρφωση των νυχιών. (πληκτροδακτυλία - hippocratisme digitale)[1] Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν πνευμονική υπέρταση, αναπνευστική ανεπάρκεια, πνευμοθώρακα και καρκίνο του πνεύμονα.[5]

Οι αιτίες περιλαμβάνουν περιβαλλοντική ρύπανση, ορισμένα φάρμακα, ασθένειες του συνδετικού ιστού, λοιμώξεις (συμπεριλαμβανομένων των λοιμώξεων του SARS - Covid-19), διάμεσες πνευμονοπάθειες.[1] Η Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση (IPF), διάμεση πνευμονοπάθεια άγνωστης αιτίας, είναι πιο συχνή. Η διάγνωση μπορεί να βασίζεται σε συμπτώματα, ιατρική απεικόνιση, βιοψία πνευμόνων και έλεγχο λειτουργίας των πνευμόνων.

Δεν υπάρχει θεραπεία και υπάρχουν περιορισμένες διαθέσιμες επιλογές θεραπείας.[1] Η θεραπεία κατευθύνεται προς προσπάθειες βελτίωσης των συμπτωμάτων και μπορεί να περιλαμβάνει θεραπεία οξυγόνου και πνευμονική αποκατάσταση. Ορισμένα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσπαθήσουν να επιβραδύνουν την επιδείνωση των ουλών.[3] Η μεταμόσχευση πνευμόνων μπορεί περιστασιακά να αποτελεί μια επιλογή.[2] Τουλάχιστον 5 εκατομμύρια άνθρωποι επηρεάζονται παγκοσμίως.[4] Το μέσο προσδόκιμο ζωής, μετά τη διάγνωση, είναι περίπου τέσσερα έτη[6] με μέγιστο τα 10 έτη.[7]

Σημεία και συμπτώματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα συμπτώματα της πνευμονικής ίνωσης είναι κυρίως:[8]

  • Δύσπνοια, ιδιαίτερα με άσκηση
  • Χρόνιος ξηρός, διακεκομμένος βήχας
  • Κόπωση και αδυναμία
  • Δυσφορία στο στήθος συμπεριλαμβανομένου του πόνου στο στήθος
  • Απώλεια όρεξης και ταχεία απώλεια βάρους

Η πνευμονική ίνωση υποδηλώνεται από ιστορικό προοδευτικής δύσπνοιας (δύσπνοια) με άσκηση. Μερικές φορές μπορεί να ακουστεί λεπτό ήχο σαν κροτάλισμα στις βάσεις των πνευμόνων κατά την ακρόαση. Η ακτινογραφία θώρακα μπορεί ή όχι να είναι μη φυσιολογική, αλλά η αξονική τομογραφία υψηλής ανάλυσης συχνά θα εμφανίζει ανωμαλίες.[2]

Αίτια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πνευμονική ίνωση μπορεί να είναι δευτερεύουσα επίδραση άλλων ασθενειών. Οι περισσότερες από αυτές ταξινομούνται ως διάμεσες πνευμονικές παθήσεις. Παραδείγματα περιλαμβάνουν αυτοάνοσες διαταραχές, ιογενείς λοιμώξεις και βακτηριακή λοίμωξη όπως η φυματίωση, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν ινωτικές μεταβολές στους άνω και κάτω λοβούς του πνεύμονα και άλλους μικροσκοπικούς τραυματισμούς στον πνεύμονα. Ωστόσο, η πνευμονική ίνωση μπορεί επίσης να εμφανιστεί χωρίς καμία γνωστή αιτία. Στην περίπτωση αυτή, ονομάζεται «ιδιοπαθής». Οι περισσότερες ιδιοπαθείς περιπτώσεις διαγιγνώσκονται ως ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση. Πρόκειται για μια διάγνωση αποκλεισμού ενός χαρακτηριστικού συνόλου ιστολογικών / παθολογικών χαρακτηριστικών γνωστών ως συνηθισμένη διάμεση πνευμονία (UIP). Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει ένα αυξανόμενο σύνολο στοιχείων που δείχνουν μια γενετική προδιάθεση σε ένα υποσύνολο ασθενών. Για παράδειγμα, βρέθηκε μετάλλαξη στην επιφανειοδραστική πρωτεΐνη C (SP-C) σε ορισμένες οικογένειες με ιστορικό πνευμονικής ίνωσης.[9] Αυτοσωμικές επικρατούσες μεταλλάξεις στα γονίδια TERC ή TERT, τα οποία κωδικοποιούν την τελομεράση, έχουν ταυτοποιηθεί σε περίπου 15% των ασθενών με πνευμονική ίνωση.[10]

Ασθένειες και καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσουν πνευμονική ίνωση ως δευτερογενές αποτέλεσμα περιλαμβάνουν:[2][9]

Παθογένεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πνευμονική ίνωση περιλαμβάνει σταδιακή ανταλλαγή φυσιολογικού πνευμονικού παρεγχύματος με ινωτικό ιστό. Η αντικατάσταση φυσιολογικού πνεύμονα με ουλώδη ιστό προκαλεί μη αναστρέψιμη μείωση της ικανότητας διάχυσης οξυγόνου και η προκύπτουσα δυσκαμψία ή μειωμένη συμμόρφωση καθιστά την πνευμονική ίνωση περιοριστική πνευμονοπάθεια.[14] Η πνευμονική ίνωση διαιωνίζεται με παρεκκλίνουσα επούλωση πληγών, παρά με χρόνια φλεγμονή.[15] Είναι η κύρια αιτία της περιοριστικής πνευμονικής νόσου που είναι εγγενής στο πνευμονικό παρέγχυμα. Αντιθέτως, η τετραπληγία[16] και η κύφωση είναι παραδείγματα αιτιών περιοριστικής πνευμονικής νόσου που δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα πνευμονική ίνωση.

Διάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
HRCT του πνεύμονα που εμφανίζει εκτεταμένη ίνωση πιθανώς από τη συνήθη διάμεση πνευμονίτιδα. Υπάρχει επίσης μεγάλος χρόνιοα αποφρακτική πνευμονοπάθεια.

Η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί με βιοψία του πνεύμονα.[2] Ενδέχεται να είναι απαραίτητη μια βιοψία θωρακοσκοπικής σφήνας με υποβοηθούμενη από βιντεοσκοπική (VATS) γενική αναισθησία για να ληφθεί αρκετή ποσότητα ιστού για να γίνει ακριβής διάγνωση. Αυτό το είδος βιοψίας περιλαμβάνει τοποθέτηση πολλών σωλήνων μέσω του θωρακικού τοιχώματος, ένας από τους οποίους χρησιμοποιείται για να αποκόψει ένα τμήμα πνεύμονα για αποστολή και αξιολόγηση. Ο αφαιρούμενος ιστός εξετάζεται ιστοπαθολογικά με μικροσκοπία για να επιβεβαιωθεί η παρουσία και το σχήμα της ίνωσης, καθώς και η παρουσία άλλων χαρακτηριστικών που μπορεί να υποδηλώνουν μια συγκεκριμένη αιτία, π.χ. συγκεκριμένους τύπους ορυκτής σκόνης ή πιθανή απόκριση στη θεραπεία, π.χ. ένα πρότυπο της λεγόμενης μη ειδικής διάμεσης ίνωσης.

Η λανθασμένη διάγνωση είναι συχνή διότι, ενώ η συνολική πνευμονική ίνωση δεν είναι σπάνια, κάθε μεμονωμένος τύπος πνευμονικής ίνωσης είναι ασυνήθιστος και η αξιολόγηση των ασθενών με αυτές τις ασθένειες είναι περίπλοκη και απαιτεί διεπιστημονική προσέγγιση. Η ορολογία έχει τυποποιηθεί, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν δυσκολίες στην εφαρμογή της. Ακόμη και ειδικοί μπορεί να διαφωνούν με την ταξινόμηση ορισμένων περιπτώσεων.[17]

Στην σπιρομέτρηση, ως περιοριστική πνευμονοπάθεια, τόσο το FEV1 (αναγκαστικός εκπνευστικός όγκος σε 1 δευτερόλεπτο) όσο και το FVC (αναγκαστική ζωτική ικανότητα) μειώνονται έτσι ο λόγος FEV1 / FVC είναι φυσιολογικός ή ακόμη και αυξημένος σε αντίθεση με την αποφρακτική πνευμονοπάθεια όπου αυτός ο λόγος είναι μειωμένος. Οι τιμές για τον εναπομένοντα όγκο και τη συνολική πνευμονική ικανότητα μειώνονται γενικά σε περιοριστική πνευμονοπάθεια.[18]

Θεραπευτική αγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πνευμονική ίνωση δημιουργεί ουλώδη ιστό. Η ουλή είναι μόνιμη μόλις αναπτυχθεί.[2] Η επιβράδυνση της προόδου και της πρόληψης εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία:

  • Οι επιλογές θεραπείας για ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση είναι πολύ περιορισμένες. Αν και οι ερευνητικές δοκιμές συνεχίζονται, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οποιαδήποτε φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά σε αυτήν την κατάσταση. Η μεταμόσχευση πνευμόνων είναι η μόνη θεραπευτική επιλογή που διατίθεται σε σοβαρές περιπτώσεις. Δεδομένου ότι ορισμένοι τύποι πνευμονικής ίνωσης μπορούν να ανταποκριθούν στα κορτικοστεροειδή (όπως πρεδνιζόνη ) ή / και άλλα φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος, αυτοί οι τύποι φαρμάκων συνταγογραφούνται μερικές φορές σε μια προσπάθεια να επιβραδυνθούν οι διαδικασίες που οδηγούν σε ίνωση.
Το ανοσοποιητικό σύστημα θεωρείται ότι παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη πολλών μορφών πνευμονικής ίνωσης. Ο στόχος της θεραπείας με ανοσοκατασταλτικούς παράγοντες, όπως τα κορτικοστεροειδή, είναι η μείωση της φλεγμονής των πνευμόνων και των επακόλουθων ουλών. Οι αποκρίσεις στη θεραπεία είναι ποικίλες. Εκείνοι των οποίων οι καταστάσεις βελτιώνονται με ανοσοκατασταλτική θεραπεία πιθανότατα δεν έχουν ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση, επειδή η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση δεν έχει σημαντική θεραπεία.
  • Δύο φαρμακολογικοί παράγοντες που αποσκοπούν στην πρόληψη των ουλών σε ήπια ιδιοπαθή ίνωση είναι η πιρφενιδόνη, η οποία μείωσε τις μειώσεις του ποσοστού μείωσης του FVC κατά ένα έτος. Η πιρφενιδόνη μείωσε επίσης την απόκλιση των αποστάσεων κατά τη δοκιμή 6 λεπτών βάδισης, αλλά δεν είχε καμία επίδραση στα αναπνευστικά συμπτώματα.[19] Ο δεύτερος παράγοντας είναι η νιντεδανίμπη, η οποία δρα ως αντι-ινωτικό, προσλαμβάνεται μέσω της αναστολής μιας ποικιλίας υποδοχέων κινάσης τυροσίνης (συμπεριλαμβανομένου παράγοντα ανάπτυξης που προέρχεται από τα αιμοπετάλια, παράγοντα ανάπτυξης ινοβλαστών και παράγοντα ανάπτυξης αγγειακού ενδοθηλίου).[20] Τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή έδειξε ότι ελάττωσε τη μείωση της λειτουργίας των πνευμόνων και τους οξείς παροξυσμούς.[21]
  • Οι αντιφλεγμονώδεις παράγοντες έχουν περιορισμένη επιτυχία μόνο στη μείωση της ινωτικής διαδικασίας. Μερικοί από τους άλλους τύπους ίνωσης, όπως η μη ειδική διάμεση πνευμονία, μπορεί να ανταποκρίνονται σε ανοσοκατασταλτική θεραπεία, όπως κορτικοστεροειδή. Ωστόσο, μόνο μια μειονότητα ασθενών ανταποκρίνεται μόνο στα κορτικοστεροειδή, έτσι μπορούν να χρησιμοποιηθούν επιπλέον ανοσοκατασταλτικά, όπως κυκλοφωσφαμίδη, αζαθειοπρίνη, μεθοτρεξάτη, πενικιλαμίνη και κυκλοσπορίνη. Η κολχικίνη έχει επίσης χρησιμοποιηθεί με περιορισμένη επιτυχία.[2] Υπάρχουν συνεχείς δοκιμές με νεότερα φάρμακα όπως το IFN-γ και το μυκοφαινολικό οξύ.
  • Η πνευμονίτιδα υπερευαισθησίας, μια λιγότερο σοβαρή μορφή πνευμονικής ίνωσης, αποτρέπεται από το να επιδεινωθεί αποφεύγοντας την επαφή με τον αιτιολογικό παράγοντα.
  • Συμπλήρωμα οξυγόνου βελτιώνει την ποιότητα ζωής και την ικανότητα άσκησης. Η μεταμόσχευση πνευμόνων μπορεί να εξεταστεί σε ορισμένους ασθενείς.[22]

Πρόγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πνεύμονας με πνευμονική ίνωση τελικού σταδίου κατά την αυτοψία.

Η υποξία που προκαλείται από την πνευμονική ίνωση μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονική υπέρταση, η οποία, με τη σειρά της, μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια της δεξιάς κοιλίας. Η υποξία μπορεί να προληφθεί με συμπλήρωση οξυγόνου.[2]

Η πνευμονική ίνωση μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο πνευμονικής εμβολής, η οποία μπορεί να προληφθεί από αντιπηκτικά.[2]

Επιδημιολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέντε εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως επηρεάζονται από πνευμονική ίνωση. Οι παρακάτω τιμές είναι ανά 100.000 άτομα και τα εύρη αντικατοπτρίζουν στενά και ευρεία κριτήρια ένταξης, αντίστοιχα:

Ποσοστό επίπτωσης Ποσοστό επικράτησης Πληθυσμός Χρόνια καλυμμένα Αναφορά
6.8-16.3 14.0-42.7 Σύστημα επεξεργασίας ισχυρισμών υγειονομικής περίθαλψης στις ΗΠΑ 1996–2000 Οι Raghu et al. [23]
8.8-17.4 27.9-63.0 Olmsted County, ΜΝ 1997–2005 Οι Fernandez Perez et al. [24]
27.5 30.3 Άνδρες στο Bernalillo County, NM 1988-1990 Οι Coultas et al. [25]
11.5 14.5 Γυναίκες

Με βάση αυτά τα ποσοστά, ο επιπολασμός της πνευμονικής ίνωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να κυμαίνεται από πάνω από 29.000 έως σχεδόν 132.000, με βάση τον πληθυσμό το 2000 που ήταν 18 ετών και άνω. Οι πραγματικοί αριθμοί μπορεί να είναι σημαντικά υψηλότεροι λόγω εσφαλμένης διάγνωσης. Συνήθως, οι ασθενείς είναι σαράντα ως πενήντα ετών όταν διαγιγνώσκονται, ενώ η συχνότητα της ιδιοπαθούς πνευμονικής ίνωσης αυξάνεται δραματικά μετά την ηλικία των πενήντα. Ωστόσο, η απώλεια πνευμονικής λειτουργίας αποδίδεται συνήθως σε γήρας, καρδιακές παθήσεις ή σε πιο συχνές πνευμονικές παθήσεις. 

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Pulmonary Fibrosis». medlineplus.gov. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2019. 
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 «Pulmonary Fibrosis». MedicineNet, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2014. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Pulmonary fibrosis - Diagnosis and treatment - Mayo Clinic». www.mayoclinic.org. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2019. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «American Thoracic Society - General Information about Pulmonary Fibrosis». www.thoracic.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2019. 
  5. ↑ «Pulmonary fibrosis - Symptoms and causes». Mayo Clinic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2019. 
  6. ↑ «Idiopathic Pulmonary Fibrosis». NHLBI. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2018. 
  7. ↑ «Predicting prognosis in idiopathic pulmonary fibrosis». PMID. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2019. 
  8. ↑ Mayo Clinic Staff. «Symptoms». Mayo Foundation for Medical Education and Research. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2014. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Mayo Clinic Staff. «Causes». Mayo Foundation for Medical Education and Research. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2014. 
  10. ↑ «Idiopathic pulmonary fibrosis». Genetics Home Reference, United States National Library of Medicine. 
  11. ↑ «Risk of cryptogenic fibrosing alveolitis in metal workers.». Lancet 355 (9202): 466–467. 2000. doi:10.1016/S0140-6736(00)82017-6. PMID 10841131. 
  12. ↑ «Not Found - BIDMC». bidmc.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2018. 
  13. ↑ «Nitrofurantoin-induced pulmonary fibrosis: a case report». J Med Case Rep 2: 169. 2008. doi:10.1186/1752-1947-2-169. PMID 18495029. 
  14. ↑ Mayo Clinic Staff. «Complications». Mayo Foundation for Medical Education and Research. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2014. 
  15. ↑ «Idiopathic pulmonary fibrosis». N Engl J Med 345 (7): 517–525. 2001. doi:10.1056/NEJMra003200. PMID 16928146. 
  16. ↑ «Improved pulmonary function in chronic quadriplegics after pulmonary therapy and arm ergometry». Paraplegia 27 (4): 278–83. August 1989. doi:10.1038/sc.1989.42. PMID 2780083. 
  17. ↑ Mayo Clinic Staff. «Tests and diagnosis». Mayo Foundation for Medical Education and Research. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2014. 
  18. ↑ «www.spirXpert.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2010. 
  19. ↑ King TE Jr; Bradford WZ; Castro-Bernardini S (May 2014). «A phase 3 trial of pirfenidone in patients with idiopathic pulmonary fibrosis.». NEJM 370 (22): 2083–2092. doi:10.1056/NEJMoa1402582. PMID 24836312. http://espace.library.uq.edu.au/view/UQ:710540/UQ710540_OA.pdf. 
  20. ↑ «Efficacy of a tyrosine kinase inhibitor in idiopathic pulmonary fibrosis». N Engl J Med 365 (12): 1079–1087. 2011. doi:10.1056/nejmoa1103690. PMID 21992121. 
  21. ↑ «Efficacy and Safety of Nintedanib in Idiopathic Pulmonary Fibrosis». N Engl J Med 370 (22): 2071–2082. May 2014. doi:10.1056/NEJMoa1402584. PMID 24836310. https://usiena-air.unisi.it/bitstream/11365/974374/1/nejmoa1402584.pdf. 
  22. ↑ Mayo Clinic Staff. «Lifestyle and home remedies». Mayo Foundation for Medical Education and Research. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2014. 
  23. ↑ Raghu G, Weycker D, Edelsberg J, Bradford WZ, Oster G. Incidence and Prevalence of Idiopathic Pulmonary Fibrosis. Am J Respir Crit Care Med. 2006;174:810-6.
  24. ↑ Fernandez Perez ER, Daniels CE, Schroeder DR, St Sauver J, Hartman TE, Bartholmai BJ, Yi ES, Ryu JH. Incidence, Prevalence, and Clinical Course of Idiopathic Pulmonary Fibrosis: A Population-Based Study. Chest. Jan 2010;137:129-37.
  25. ↑ Coultas DB, Zumwalt RE, Black WC, Sobonya RE. The Epidemiology of Interstitial Lung Diseases. Am J Respir Crit Care Med. Oct 1994;150(4):967-72. cited by Michaelson JE, Aguayo SM, Roman J. Idiopathic Pulmonary Fibrosis: A Practical Approach for Diagnosis and Management. Chest. Sept 2000;118:788-94.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πνευμονική_ίνωση&oldid=10617972"