Τροϊάν

Τροϊάν
; Σημαία	; Έμβλημα
	Τροϊάν 42°53′29″N 24°42′38″E
Χώρα	Βουλγαρία
Διοικητική υπαγωγή	Δήμος του Τροϊάν
Έκταση	60,243 km²
Υψόμετρο	380 μέτρα
Πληθυσμός	19.984 (15 Μαρτίου 2024)
Ταχ. κωδ.	5600
Τηλ. κωδ.	0670
Ζώνη ώρας	UTC+02:00 (επίσημη ώρα); UTC+03:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 42°53′N 24°43′E / 42.883°N 24.717°E / 42.883; 24.717

Η Τροϊάν (βουλγαρικά: Троян) είναι πόλη της κεντρικής Βουλγαρίας, που μνημονεύει το όνομα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τραϊανού και ανήκει στην Επαρχία Λόβετς. Έχει πληθυσμό 21.723 κατοίκους (2012). Είναι διοικητικό κέντρο του ομώνυμου δήμου. Η πόλη βρίσκεται 162 χλμ. από την πρωτεύουσα της χώρας Σόφια. Το πλησιέστερο πολιτικό αεροδρόμιο είναι της Γκόρνα Οριαχόβιτσα σε απόσταση 105 χλμ. Ο ποταμός Μπέλι Οσαμ περνά από την καρδιά της πόλης. Με την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός του Τρόιαν ήταν 21.194 κάτοικοι. Από εθνική άποψη η πλειοψηφία των κατοίκων (87,29%) ήταν Βούλγαροι, με μειονότητες Ρομά (1,23%) και Τούρκων (1,03%). Το 10,21% των κατοίκων είναι άγνωστης εθνικότητας. Το γεγονός μπορεί να συνδέεται με τις πολιτικές εθνικών μειονοτήτων της Σόφιας, που αρνείται να αναγνωρίσει τη μακρά ιστορικά Ρουμανική (Βλαχική)^{[εκκρεμεί παραπομπή]} παρουσία στην περιοχή.

Ιστορία

Το Τρόιαν ονομάστηκε πόλη το 1868, οπότε αναπτύχθηκε ως κέντρο βιοτεχνίας της περιοχής. Μετά την απελευθέρωση αναπτύχθηκε με αργούς ρυθμούς. Εναυσμα για την ανάπτυξη της πόλης αποτέλεσε η δημιουργία ενός μικρού υδροηλεκτρικού έργου και εργοστασίων υφασμάτων. Το 1948 η πόλη συνδέθηκε με τη σιδηροδρομική γραμμή Λόβετς-Λέβσκι-Σβιστόφ. Αργότερα αναπτύχθηκαν στην πόλη εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικών μηχανών, προϊόντων ηλεκτροτεχνίας, δομικών μηχανημάτων, μαλιού και επίπλων.

Πολιτισμός

Στην περιοχή του Τρόιαν βρίσκεται η ομώνυμη Μονή, πολιτιστικό και ιστορικό μνημείο. Εορτάζει την 15 Αυγούστου (Κοίμηση της Θετόκου), οπότε συγκεντρώνεται χιλιάδες λαού από όλη τη χώρα για τον εορτασμό και να δουν μια μοναδική εικόνα της Παναγίας. Η εικόνα είναι μοναδική για το ότι έχει τρία χέρια από ασήμι. Η προέλευσή της είναι άγνωστη αλλά υπάρχουν πολλές ιστορίες, μερικές περιλαμβάνοντας θαύματα.

Η πόλη φημίζεται για την παραδοσιακή της κεραμεική, που πιθανόν αναπτύχθηκε λόγω της ποσότητας των τοπικών αργιλωδών εδαφών. Η κεραμεική ήταν βασική πηγή εισοδήματος για τους ντόπιους τεχνίτες την εποχή της Βουλγαρικής Αναγέννησης (1762–1878). Σήμερα τα χειροποίητα κεραμεικά αντικείμενα πωλούνται ως σουβενίρ στους τουρίστες. Θαυμάσια δείγματα της παραδοσιακής κεραμεικής υπάρχουν στο δημοτικό μουσείο, απέναντι από το δημαρχείο.

Αξιόλογα είναι επίσης το Συγκρότημα Νούνκι και η Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, και τα δύο του πρώτου μισού του 19ου αιώνα.

Η παραγωγή παραδοσιακού πρώτης ποιότητας μπράντι από δαμάσκηνο (ρακίγια) έχει γίνει τμήμα της τοπικής κουλτούρας. Σχετική με αυτό είναι και η διεξαγωγή στην πολή της Γιορτής Δαμάσκηνου το φθινόπωρο. Το μπράντι από δαμάσκηνο του Τρόιαν έχει κερδίσει την εθνική και διεθνή αναγνώριση σε μεγάλες εκθέσεις.

Φύση

Η περιοχή του Τρόιαν έχει τρία καταφύγια άγριας ζωής : Κόζια Στένα, Στένετο και Σέβερεν Γιέντεμ, τμήματα του ευρύτερου Εθνικού Δρυμού του Κεντρικού Αίμου. Αυτά είναι πλούσια σε βραχώδεις σχηματισμούς, καταρράκτες και άγρια ζωή. Τα περισσότερα από τα ενδιαφέροντα σημεία είναι προσβάσιμα για τους τουρίστες.