Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φαντασία (ταινία, 1940)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φαντασία
Fantasia
Αφίσα της ταινίας.
ΣκηνοθεσίαJames Algar[1][2], Samuel Armstrong[1][2], Ford Beebe Jr.[1][2], Νορμ Φέργκιουσον[1][2], Jim Handley[1][2], Τ. Χι[1][2], Ουίλφρεντ Τζάκσον[1][2], Χάμιλτον Λάσκε[1][2], Bill Roberts[1][2], Paul Satterfield[1][2], Ford Beebe[3] και Μπεν Σάρπστιν[3]
ΠαραγωγήΓουόλτ Ντίσνεϊ[4]
ΣενάριοΤζόε Γκραντ[1][2][4] και Ντικ Χούμερ[1][2][4]
ΠρωταγωνιστέςΛίοπολντ Στοκόφσκι, Deems Taylor, Πολ Σμιθ[3], Τζίμι ΜακΝτόναλντ και Γουόλτ Ντίσνεϊ[3]
ΜουσικήΓιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ[4], Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι[4], Πωλ Ντυκά[4], Ίγκορ Στραβίνσκι[4], Λούντβιχ βαν Μπετόβεν[4], Αμιλκάρε Πονκιέλλι[4], Μοντέστ Μουσόργκσκι[4] και Φραντς Σούμπερτ[4]
ΤραγούδιΟρχήστρα της Φιλαδέλφειας[4]
ΦωτογραφίαΤζέιμς Γούνγκ Χάου[5]
ΜοντάζStephen Csillag[1][4]
Εταιρεία παραγωγήςWalt Disney Pictures
ΔιανομήRKO Pictures[6][2] και Disney+
Πρώτη προβολή13  Νοεμβρίου 1940 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[7]
Διάρκεια120 λεπτά[1]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
ΈπεταιΦαντασία 2000
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Φαντασία (πρωτότυπος τίτλος: Fantasia) είναι αμερικανική σπονδυλωτή ταινία κινουμένων σχεδίων που αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από την Walt Disney Productions το 1940. Η επίβλεψη της ιστορίας έγινε από τους Τζο Γκραντ και Ντικ Χιούμερ, ενώ η επίβλεψη της παραγωγής από τους Ουώλτ Ντίσνεϋ και Μπεν Σάρπστιν. Πρόκειται για την τρίτη κινηματογραφική ταινία της Disney. Αποτελείται από οκτώ ιστορίες κινουμένων σχεδίων, η δημιουργία των οποίων είναι εμπνευσμένη από κομμάτια κλασικής μουσικής που ενορχηστρώθηκαν από τον Λίοπολντ Στοκόφσκυ, επτά από τα οποία εκτελέσθηκαν από την Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας.[8] Την εισαγωγή σε κάθε ιστορία παρουσιάζει και περιγράφει ο κριτικός μουσικής και συνθέτης, Ντημς Τέυλορ.[9]

Ο ίδιος ο Ντίσνεϋ σκέφτηκε την ιδέα της ταινίας το 1938, καθώς η δουλειά στον Μαθητευόμενο Μάγο είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Αρχικά, αυτή η ιστορία είχε αποφασιστεί ότι θα είναι κομμάτι της σειράς κινουμένων σχεδίων Silly Symphony και θα σηματοδοτούσε την επιστροφή του Μίκυ Μάους, η δημοφιλία του οποίου είχε πρόσφατα πέσει.[10][11] Καθώς το κόστος παραγωγής ξεπέρασε το ποσό των υπολογιζόμενων εισπράξεων, ο Ντίσνεϋ αποφάσισε να το συμπεριλάβει σε μια ταινία μεγάλου μήκους, αποτελούμενης από πολλαπλά τμήματα συνδυασμένα με κλασική μουσική, με τους Στοκόφσκυ και Τέυλορ ως συνεργάτες.[12] Η μουσική της ταινίας ηχογραφήθηκε με τη χρήση πολλών καναλιών και αναπαράχθηκε με το Fantasound, ένα επαναστατικό σύστημα ήχου που αναπτύχθηκε από τη Disney και την RCA και έκανε τη Φαντασία την πρώτη εμπορική ταινία που προβλήθηκε σε στέρεο και έναν προάγγελο του surround ήχου.[13]

Η Φαντασία προβλήθηκε ως θεατρική περιοδεία σε 14 αμερικανικές πόλεις μεταξύ του 1940 και του 1941.[14] Η πρώτη προβολή έγινε στο Θέατρο Μπρόντγουεϋ της Νέας Υόρκης στις 13 Νοεμβρίου 1940.[14] Ενώ απέσπασε θετική υποδοχή από τους κριτικούς, απέτυχε εμπορικά, εξαιτίας της αποκοπής της διανομής στην ευρωπαϊκή αγορά λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,[15] του υψηλού κόστους παραγωγής, των εξόδων για την κατασκευή του εξοπλισμού Fantavision[16] και τέλος λόγω των εξόδων για τη μίσθωση των περιοδειών. Από το 1942, η ταινία έχει επανεκδοθεί πολλές φορές από την RKO Radio Pictures και τη Buena Vista Distribution, με το γνήσιο υλικό (εικόνα και ήχο) να έχουν διαγραφεί, τροποποιηθεί ή διορθωθεί σε κάθε εκδοχή. Με την προσαρμογή στον πληθωρισμό που μεσολάβησε, η Φαντασία είναι η 23η ταινία με τα μεγαλύτερα έσοδα όλων των εποχών στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η φήμη της Φαντασίας είναι διαχρονική και έχει οδηγήσει στη δημιουργία ενός franchise που συμπεριλαμβάνει βιντεοπαιχνίδια, ατραξιόν στην Disneyland και μια σειρά ζωντανών συναυλιών. Στις 17 Δεκεμβρίου του 1999 προβλήθηκε στο Κάρνεγκυ Χωλ η συνέχεια της ταινίας με τίτλο Φαντασία 2000, που συγχρηματοδοτήθηκε από τον ανιψιό του Ουώλτ Ντίσνεϋ, Ρόυ Ε. Ντίσνεϋ.[17][18][19] Το ταινία ξεκίνησε να προβάλλεται παγκοσμίως το 2000.[20] Η Φαντασία θεωρείται ευρέως ως μία από τις σημαντικότερες ταινίες κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών. Το 1998, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 58η θέση ως καλύτερη αμερικανική ταινία στη λίστα 100 Χρόνια... 100 Ταινίες[21] και 5η καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων στη λίστα 10 Top 10.[22] Το 1990, η Φαντασία επιλέχθηκε για να διατηρηθεί στο αμερικανικό Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, καθώς θεωρείται "πολιτιστικά, ιστορικά, ή αισθητικά σημαντική".[23]

Καθεμιά ιστορία ξεκινά με τα μέλη της ορχήστρας σε μπλε φόντο να προετοιμάζονται, ενώ ο παρουσιαστής, Ντημς Τέυλορ, κάνει την εισαγωγή στην ιστορία:

Τοκάτα και Φούγκα σε Ρε ελάσσονα, BWV 565

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ημιφωτισμένη ορχήστρα εμφανίζεται σε μπλε και χρυσό, σταδιακά δίνοντας τη θέση της σε αφηρημένα σχέδια που ακολουθούν τη μελωδία.

Κύριο λήμμα: Ο Καρυοθραύστης

Έξι κομμάτια του κλασικού μπαλέτου συνοδεύουν την εναλλαγή των τεσσάρων εποχών με νεράιδες, ψάρια, μανιτάρια, λουλούδια και φύλλα να συμβολίζουν την καθεμιά εποχή.

Ο Μαθητευόμενος Μάγος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το συμφωνικό ποίημα του Πωλ Ντυκά προσαρμόζεται στον ντισνεϋκό κόσμο, με το Μίκυ Μάους στο ρόλο του μαθητευόμενου του μάγου Γεν Σιντ να χρησιμοποιεί μαγεία που δεν μπορεί να ελέγξει.

Ιεροτελεστία της Άνοιξης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γένεση της Γης, ο σχηματισμός της, τα πρώτα έμβια όντα και η εποχή των δεινοσαύρων απεικονίζονται με το μουσικό χρωματισμό μερών του μπαλέτου του Ίγκορ Στραβίνσκυ.

Διάλειμμα / Γνωρίστε το Σάουντρακ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι μουσικοί αποχωρούν και η κάρτα με τον τίτλο της Φαντασίας αποκαλύπτεται. Μετά το διάλειμμα ξεκινά ένα μικρό jam session, ένα αυτοσχεδιαστικό κομμάτι τζαζ, από τον κλαρινετίστα, ενώ η ορχήστρα επιστρέφει. Το κομμάτι αυτό τελειώνει με μια χιουμοριστική παρουσίαση του soundtrack και του τρόπου που μοντάρεται στην ταινία.

Η Ποιμενική Συμφωνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε ένα μυθικό βουκολικό τοπίο κένταυροι και κενταυρίδες, ερωτιδείς, φαύνοι και άλλα πλάσματα της ελληνικής και ρωμαϊκής μυθολογίας συγκεντρώνονται για τη γιορτή του Βάκχου, η οποία όμως διακόπτεται από το Δία και τον Ήφαιστο.

Το μικρό μπαλέτο του Αμίλκαρε Πονκιέλλι από την όπερα Τζοκόντα ζωντανεύει από τη Μαντάμ Ουπάνοβα[24] και τις στρουθοκαμήλους της (Πρωί), την Χάυασινθ Χίππο[25] και τους υπηρέτες της (Μεσημέρι), την Ελεφανσίν και τους ελέφαντες με τις φυσαλίδες (Απόγευμα) και τον Μπεν Αλί Γκέιτορ[26] με τους αλιγάτορές του (Νύχτα), που στο τέλος συναντώνται σε ένα τελευταίο κωμικό χορό.

Νύχτα στο Φαλακρό Βουνό και Ave Maria

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη Βαλπουργιανή Νύχτα, ο γιγαντιαίος δαίμονας Τσέρναμπογκ[27] ξυπνά και καλεί κακά πνεύματα και ψυχές νεκρών που δεν έχουν αναπαυθεί στο Φαλακρό Βουνό. Τον αλλόφρονα χορό τους διακόπτει η καμπάνα της εκκλησίας και τα πνεύματα εξαφανίζονται. Μια χορωδία μοναχών με φανούς ψάλλει το Άβε Μαρία και κατευθύνεται μέσα από το δάσος στα ερείπια του καθεδρικού ναού.

Ελληνική μεταγλώττιση (2010)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Κωνσταντίνος Τσάκωνας: αφηγητής
  • Πέτρος Σπυρόπουλος: Μίκυ Μάους
  • Στέλιος Ψαρουδάκης: Λίοπολντ Στοκόφσκυ
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 «Walt Disney» (Αγγλικά) G. K. Hall & Co.. 1979. σελ. 19.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 Leonard Maltin: «The Disney Films» (Αγγλικά) Crown Publishing Group. 1984. σελ. 38. ISBN-13 978-0-517-55407-4. ISBN-10 0-517-55407-0.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  4. 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 «Fantasia» (Αγγλικά) 13  Νοεμβρίου 1940.
  5. www.csfd.cz/film/577-fantazie/strana-3/.
  6. «Walt Disney» (Αγγλικά) G. K. Hall & Co.. 1979. σελ. 21.
  7. Didier Ghez: «The Hidden Art of Disney's Mid-Century Era» (Αγγλικά) Chronicle Books. 2018. σελ. 34.
  8. Smith, David R. (February 1976). «The Sorcerer's Apprentice: Birthplace of Fantasia». Millimeter Magazine: 18–20, 22, 24, 64–67. 
  9. Lovejoy, Suzanne. «Yale University Library Research Guides: LITR 022 Music and Literature : Fantasia & Deems Taylor». guides.library.yale.edu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  10. Gass, Zach (9 Ιανουαρίου 2021). «Fantasia: 10 Things You Didn't Know About The Sorcerer's Apprentice». ScreenRant (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  11. Adams, Bob. «The Sorcerer's Apprentice». 27gen.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  12. Solomon, Charles (26 Αυγούστου 1990). «Fantastic 'Fantasia' : Disney Channel Takes a Look at Walt's Great Experiment in Animation». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  13. «Fantasound». ETHW. 12 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  14. 14,0 14,1 «Fantasia is Released». D23 (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  15. Culhane, John (1983). Walt Disney's Fantasia. Harry N. Abrams Inc. σελ. 30–31. ISBN 978-3-8228-0393-6. 
  16. Sheldon Hall, Neale Stephen (2010). Epics, Spectacles, and Blockbusters: A Hollywood History. Wayne State University Press. σελ. 110. ISBN 978-0-8143-3008-1. 
  17. Brennan, Judy (19 Αυγούστου 1997). «Coming, Sooner or Later». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  18. «'Fantasia 2000' Grows To Imax Height Disney's Xl Version Of Its Classic 'toon Brings New Composers, Animation Styles To Mix - New York Daily News». web.archive.org. 25 Νοεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  19. «'Fantasia 2000' Grows To Imax Height Disney's Xl Version Of Its Classic 'toon Brings New Composers, Animation Styles To Mix - New York Daily News». web.archive.org. 25 Νοεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  20. Welkos, Robert W. (12 Ιουνίου 2000). «Animated Clash of the 'Titan'». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  21. «"AFI's 10 Top 10"» (PDF). web.archive.org. 7 Ιουλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  22. «"AFI's 100 Years...100 Movies -- 10th Anniversary Edition"» (PDF). web.archive.org. 7 Ιουλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  23. Gamarekian, Barbara; Times, Special To the New York (1990-10-19). «Library of Congress Adds 25 Titles to National Film Registry» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1990/10/19/movies/library-of-congress-adds-25-titles-to-national-film-registry.html. Ανακτήθηκε στις 2023-05-09. 
  24. Εμπνευσμένη από τη διάσημη μπαλαρίνα Γκαλίνα Ουλάνοβα.
  25. Από τις λέξεις hyacinth (= υάκινθος) και hippo (= ιπποπόταμος), ο χαρακτήρας αυτός απεικονίζει τη Λάουρα Αντόρνο της Τζοκόντα.
  26. Από τη λέξη aligator (= αλιγάτορας). Ο χαρακτήρας του αλιγάτορα που φλερτάρει τη μπαλαρίνα-ιπποπόταμο προέρχεται από τον Έντσο Γκριμάλντο, εραστή της Λάουρα Αντόρνο στην όπερα του Πονκιέλλι.
  27. Από το Τσέρνομπογκ (= μαύρο θεό), θεότητα της σλαβικής μυθολογίας.

Ακαδημαϊκά ντοκουμέντα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]