Ἔρως

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἔρως	οἱ	Ἔρωτες
γενική	τοῦ	Ἔρωτος	τῶν	Ἐρώτων
δοτική	τῷ	Ἔρωτῐ	τοῖς	Ἔρωσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἔρωτᾰ	τοὺς	Ἔρωτᾰς
κλητική ὦ!		Ἔρως		Ἔρωτες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἔρωτε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐρώτοιν
Το θεωνύμιο, στον ενικό.
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρως' όπως «ἔρως» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἔρως < → δείτε τη λέξη ἔρως

Κύριο όνομα

Ἔρως αρσενικό

1. (ελληνική μυθολογία, θεωνύμιο) θεός του έρωτα, γιος της Αφροδίτης

   ※  5ος αιώνας πκε ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, η αρχή του 3ου στάσιμου στίχ.781 @greek-language.gr (781-790)

   Ἔρως ἀνίκατε μάχαν,
   Ἔρως, ὃς ἐν κτήνεσι πίπτεις,
   ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖς
   νεάνιδος ἐννυχεύεις,
   φοιτᾷς δ᾽ ὑπερπόντιος ἔν τ᾽
   ἀγρονόμοις αὐλαῖς·
   καί σ᾽ οὔτ᾽ ἀθανάτων φύξιμος οὐδεὶς
   οὔθ᾽ ἁμερίων σέ γ᾽ ἀνθρώ-
   πων, ὁ δ᾽ ἔχων μέμηνεν.

   Έρωτ᾽ ανίκητε στον πόλεμο / που κάνεις χτήμα σου όπου πέσεις, / που στ᾽ απαλά τα μάγουλα / της κορασίδας νυχτερεύεις / και γυρνάς πάνω από τα πέλαγα / και στους πιο απόμερους τους τόπους, / δε σου ξεφεύγει εσένα ούτε θεός / ούτε κανείς απ᾽ τους λιγόζωους ανθρώπους / κι όποιον θα πιάσεις γίνεται τρελός.

   Μετάφραση (1940): Ιωάννης Γρυπάρης, Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της «Εστίας»

   ※  5ος αιώνας πκε ⌘ Πλάτων, Συμπόσιο, 203b ( Ο μύθος της Διοτίμας στη Βικιπαίδεια )

   οὗτοι δὴ οἱ δαίμονες πολλοὶ καὶ παντοδαποί εἰσιν, εἷς δὲ τούτων ἐστὶ καὶ ὁ Ἔρως.

2. (ελληνική μυθολογία) γιος τους Χάους και της Γαίας (Ησίοδος, θεογονία)
3. (ελληνική μυθολογία) γιος της Ίριδας και του Ζεφύρου κατά τον Αλκαίο
4. ανδρικό όνομα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἔρως

Δείτε επίσης

• Πόθημα
• Παθώ
• Ίμερος

Πηγές

• ἔρως - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ἔρως, ἔρως - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.