exclusief

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French exclusif, from Medieval Latin exclusivus. Alternatively, but less probably, directly borrowed from Mediaeval Latin.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɛks.klyˈzif/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ex‧clu‧sief
• Rhymes: -if

Adjective

exclusief (comparative exclusiever, superlative exclusiefst)

1. exclusive

Declension

Declension of exclusief
uninflected	exclusief
inflected	exclusieve
comparative	exclusiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		exclusief	exclusiever	het exclusiefst het exclusiefste
indefinite	m./f. sing.	exclusieve	exclusievere	exclusiefste
	n. sing.	exclusief	exclusiever	exclusiefste
	plural	exclusieve	exclusievere	exclusiefste
definite		exclusieve	exclusievere	exclusiefste
partitive		exclusiefs	exclusievers	—

Derived terms

• exclusiviteit

Related terms

• exclusie

Descendants

• → Indonesian: eksklusif

Adverb

exclusief

1. exclusively