καλότυχος
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Byzantine Greek καλότυχος (kalótukhos). By surface analysis, καλο- (kalo-) + τύχ(η) (tých(i)) + -ος (-os).[1]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]καλότυχος • (kalótychos) m (feminine καλότυχη, neuter καλότυχο)
Declension
[edit]Declension of καλότυχος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | καλότυχος • | καλότυχη • | καλότυχο • | καλότυχοι • | καλότυχες • | καλότυχα • |
| genitive | καλότυχου • | καλότυχης • | καλότυχου • | καλότυχων • | καλότυχων • | καλότυχων • |
| accusative | καλότυχο • | καλότυχη • | καλότυχο • | καλότυχους • | καλότυχες • | καλότυχα • |
| vocative | καλότυχε • | καλότυχη • | καλότυχο • | καλότυχοι • | καλότυχες • | καλότυχα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο καλότυχος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο καλότυχος, etc.) | |||||
Derived terms
[edit]- καλοτυχιά f (kalotychiá)
- καλοτυχία f (kalotychía)
- καλοτυχίζω (kalotychízo)
- καλοτύχισμα n (kalotýchisma)
References
[edit]- ^ καλότυχος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language