złoto

See also: zloto

Kashubian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *zolto.

Noun

złoto n

1. gold

Lower Sorbian

złoto

Etymology

From Proto-Slavic *zolto, from Proto-Indo-European *ǵʰl̥tóm.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzwɔtɔ/

Noun

złoto n (diminutive złotko)

1. gold (“element with symbol Au and atomic number 79”)
2. gold coin

Declension

Declension of złoto

	Singular	Dual	Plural
Nominative	złoto	złośe	złota
Genitive	złota	złotowu	złotow
Dative	złotoju, złotu	złotoma	złotam
Accusative	złoto	złośe	złota
Instrumental	złotom	złotoma	złotami
Locative	złośe	złotoma	złotach

Polish

złoto

Etymology

Inherited from Old Polish złoto, from Proto-Slavic *zolto, from Proto-Indo-European *ǵʰelh₃-, whence English gold.

Noun

Chemical element
Au
Previous: platyna (Pt)
Next: rtęć (Hg)

złoto n (diminutive złotko)

1. (uncountable) gold (chemical element)
2. gold medal
3. object made of gold (especially tableware); gold plate

Declension

Declension of złoto

	singular	plural
nominative	złoto	złota
genitive	złota	złot
dative	złotu	złotom
accusative	złoto	złota
instrumental	złotem	złotami
locative	złocie	złotach
vocative	złoto	złota

Derived terms

adjectives

• złocisty
• złociutki
• złotawy
• złotniczy
• złotonośny
• złotooki
• złoty

 

noun

• białe złoto

 

verbs

• ozłocić
• pozłocić
• wyzłocić
• złocić

 

Adverb

złoto (not comparable)

1. goldenly

   Synonyms: złocisto, złociście

Further reading

• złoto in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• złoto in Polish dictionaries at PWN

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *zolto, from Proto-Indo-European *ǵʰl̥tóm.

Noun

złoto n

1. gold