انوشتکین
انوشتکین نیای بزرگ خوارزمشاهیان، غلام-جنگاوری ترک نژاد از اهالی غرجستان بود که توسط سپهسالار کل سپاه خراسان در زمان سامانیان به خدمت گرفته شد. انوشتکین در دوران فرمانروایی سلجوقیان به سبب استعداد سرشار و کفایتی که از خود نشان داد به زودی مدارج ترقی را طی کرد و به مقامات عالی رسید تا این که سرانجام به مقام شحنه (فرماندار نظامی) و سپس با عنوان سنتی خوارزمشاه به حکومت خوارزم برگزیده شد. انوشتکین صاحب ۹ پسر بود که بزرگترین آنها، قطب الدین محمد نام داشت.
انوشتکین غرچه | |||||
---|---|---|---|---|---|
شحنه خوارزم | |||||
سلطنت | ۱۰۷۷ الی ۱۰۹۷ میلادی | ||||
پیشین | حکومت مستقیم سلجوقی | ||||
جانشین | اکینچی | ||||
زاده | غرجستان | ||||
درگذشته | ۱۰۹۷ میلادی | ||||
فرزند(ان) | قطبالدین محمد و ۸ پسر دیگر | ||||
| |||||
دودمان | دودمان انوشتکین | ||||
پدر | نامعلوم | ||||
مادر | نامعلوم |
پس از انوشتکین، در سال ۴۷۶ خورشیدی، برای مدت کوتاهی اکینچی حکمرانی کرد و در همان سال با جریان مرگ اکینچی توسط برخی امرای سلجوقی شورشی، پسر ارشد انوشتکین، قطبالدین محمد به شاهی خوارزم رسید.
منابع
ویرایشتاریخ ایران، میترا مهرآبادی، دنیای کتاب، تهران، ۱۳۷۴