آنتونیو سالییری

آنتونیو سالییری
پرترهٔ سالییری که توسط یوزف ویلیبرورد مِلِر‏ (۱۷۷۸–۱۸۶۰) کشیده شده‌است
اطلاعات پس‌زمینه
زاده	۱۸ اوت ۱۷۵۰، لنیاگو، جنوب ورونا، جمهوری ونیز
درگذشته	۷ آوریل ۱۸۲۵ (۷۴ سال)، وین
ژانر	کلاسیک
ساز(ها)	هارپسیکورد
استاد(ها)	کریستف ویلیبالد گلوک
شاگرد(ان)	لودویگ فان بتهوون، فرانتس شوبرت، فرانتس لیست
علت سرشناسی	آهنگسازی در دربارِ یوزف دوم، امپراتور مقدس روم در وین

آنتونیو سالییِری یا آنتونیو سالیِری (به ایتالیایی: Antonio Salieri)‏ (تلفظ ایتالیایی: [anˈtɔ:njo saˈljɛ:ri]) (زادهٔ ۱۸ اوت ۱۷۵۰ - درگذشتهٔ ۷ مهٔ ۱۸۲۵) آهنگساز، موسیقی‌دان، نوازندهٔ هارپسیکورد، و رهبر ارکستر اهل جمهوری ونیز بود که در جمهوری ونیز متولد شد، اما بخش عمدهٔ زندگی خود را در وین و در دستگاه حکومتیِ دودمان هابسبورگ گذراند.

سالییری شخصیت برجسته‌ای در گسترش موسیقی اپرا در اواخر سدهٔ هجدهم بود. به‌عنوان دانش‌آموز کریستف ویلیبالد گلوک، سالییری اپراهای زیادی به سه زبانِ ایتالیایی، فرانسوی، و آلمانی نوشته‌است. سالییری نقش به‌سزایی در شکل‌دادن بسیاری از ویژگی‌های ساختارهای اپرایی داشت و موسیقی او تأثیر چشمگیری بر روی موسیقی‌دانان بعد از خودش گذاشت.

سالییری همچنین چند اپرا برای خانهٔ اپرای ونیز، رُم، و لندن نوشت. آثار دراماتیک او در زمان حیاتش به‌طور گسترده در تمام اروپا اجرا می‌شد. سالییری همچنین یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین معلمان موسیقی بوده‌است. لودویگ فان بتهوون، فرانتس شوبرت، و فرانتس لیست در میان مشهورترین شاگردان او قرار دارند.

صفحهٔ آغازینِ اپرای پالمیرا، ملکهٔ ایران‌زمین، اثر سالییری

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Antonio Salieri». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در اسفند ۱۳۹۰.