گرت فون روندشتت: تفاوت میان نسخه‌ها
ویژگی پیوندهای پیشنهادی: ۲ پیوند افزوده شد. |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|تاریخ مرگ = {{مرگ و سن|۱۹۵۳|۲|۲۴|۱۸۷۵|۱۲|۱۲}} |
|تاریخ مرگ = {{مرگ و سن|۱۹۵۳|۲|۲۴|۱۸۷۵|۱۲|۱۲}} |
||
|محل دفن = |
|محل دفن = |
||
|وفاداری = [[پرونده:Flag of the German Empire.svg|22px]] [[امپراتوری آلمان]] (تا ۱۹۱۸){{سخ}}{{flagicon|Germany}} [[جمهوری وایمار]] (تا ۱۹۳۳){{سخ}}[[پرونده:Flag of Nazi Germany (1933-1945).svg|22px]] [[ |
|وفاداری = [[پرونده:Flag of the German Empire.svg|22px]] [[امپراتوری آلمان]] (تا ۱۹۱۸){{سخ}}{{flagicon|Germany}} [[جمهوری وایمار]] (تا ۱۹۳۳){{سخ}}[[پرونده:Flag of Nazi Germany (1933-1945).svg|22px]] [[رایش سوم]] |
||
|branch = [[پرونده:Balkenkreuz.svg|22px]] [[نیروی زمینی آلمان (۱۹۴۵-۱۹۳۵)|نیروی زمینی]] |
|branch = [[پرونده:Balkenkreuz.svg|22px]] [[نیروی زمینی آلمان (۱۹۴۵-۱۹۳۵)|نیروی زمینی]] |
||
|سال‌های خدمت = ۱۸۹۲–۱۹۳۸{{سخ}}۱۹۳۹–۱۹۴۵ |
|سال‌های خدمت = ۱۸۹۲–۱۹۳۸{{سخ}}۱۹۳۹–۱۹۴۵ |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|امضاء = Gerd von Rundstedt Signature.svg |
|امضاء = Gerd von Rundstedt Signature.svg |
||
}} |
}} |
||
'''کارل رودولف گرت فن روندشتت''' {{آلمانی|Karl Rudolf Gerd von Rundstedt}} (۱۲ دسامبر ۱۸۷۵ – ۲۴ فوریه ۱۹۵۳) یک نظامی و [[فیلدمارشال]] [[آلمان]]ی در دوره |
'''کارل رودولف گرت فن روندشتت''' {{آلمانی|Karl Rudolf Gerd von Rundstedt}} (۱۲ دسامبر ۱۸۷۵ – ۲۴ فوریه ۱۹۵۳) یک نظامی و [[فیلدمارشال]] [[آلمان]]ی در دوره [[رایش سوم]] بود که در طول [[جنگ جهانی دوم]] فرماندهی یگان‌های مختلف را بر عهده داشت. |
||
== سال‌های اولیه == |
== سال‌های اولیه == |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
=== شوروی === |
=== شوروی === |
||
در جریان [[طرح عملیاتی بارباروسا|طرح‌ریزی برای تهاجم به شوروی]]، |
در جریان [[طرح عملیاتی بارباروسا|طرح‌ریزی برای تهاجم به شوروی]]، ماه مه سال ۱۹۴۱، ضمن ابراز تشکیک در قصد برنامه‌ریزان، با توجه به گستردگی اراضی، تحقق پیروزی تنها با یک عملیات تابستانه را غیرممکن دانست و خواهان آماده شدن برای یک جنگ طولانی مدت شد.{{sfn|Anderson|Clark|Walsh|2001|p=۱۳}} |
||
با آغاز [[عملیات بارباروسا]] در ۲۲ ژوئن سال ۱۹۴۱، فرماندهی [[گروه ارتش جنوب]] را بر عهده داشت. در نبرد کیف یکی از بزرگترین عملیات‌های محاصره تاریخ را فرماندهی کرد اما به دنبال عقب‌نشینی در روستوف و پس از درگیری با هیتلر بر سر استراتژیهای نظامی، او در دسامبر ۱۹۴۱ از خدمت کنار گذاشته شد. ماه مارس سال ۱۹۴۲ مجدداً به عنوان فرمانده کل جبهه غرب انتخاب شد. همراه با فیلدمارشال [[اروین رومل]]، [[دیوار آتلانتیک]] را پیش از حمله متفقین ارزیابی نمود. معتقد بود که حمله متفقین از منطقه کاله خواهد بود و بیشتر نیروهای آلمانی را در آن منطقه متمرکز کرده بود. همزمان با پیاده شدن نیروهای متفقین در نرماندی، در ۲ ژوئیه ۱۹۴۴، [[گونتر فن کلوگه]] جایگزین او شد، اما پس از خودکشی فن کلوگه در پی [[کودتای ۲۰ ژوئیه]] در سپتامبر ۱۹۴۴، دوباره به فرماندهی نیروهای آلمانی در غرب رسید و تا مارس ۱۹۴۵ که کنار گذاشته شد، این مقام را در اختیار داشت. البته فرماندهی او بیشتر تشریفاتی بود و تصمیمات نظامی مهم را دیگران، خصوصاً هیتلر اتخاذ می‌کردند. از نقشه‌های مختلف نظامیان مخالف هیتلر آگاهی داشت اما از این اقدامات حمایت نمی‌کرد. |
با آغاز [[عملیات بارباروسا]] در ۲۲ ژوئن سال ۱۹۴۱، فرماندهی [[گروه ارتش جنوب]] را بر عهده داشت. در نبرد کیف یکی از بزرگترین عملیات‌های محاصره تاریخ را فرماندهی کرد اما به دنبال عقب‌نشینی در روستوف و پس از درگیری با هیتلر بر سر استراتژیهای نظامی، او در دسامبر ۱۹۴۱ از خدمت کنار گذاشته شد. ماه مارس سال ۱۹۴۲ مجدداً به عنوان فرمانده کل جبهه غرب انتخاب شد. همراه با فیلدمارشال [[اروین رومل]]، [[دیوار آتلانتیک]] را پیش از حمله متفقین ارزیابی نمود. معتقد بود که حمله متفقین از منطقه کاله خواهد بود و بیشتر نیروهای آلمانی را در آن منطقه متمرکز کرده بود. همزمان با پیاده شدن نیروهای متفقین در نرماندی، در ۲ ژوئیه ۱۹۴۴، [[گونتر فن کلوگه]] جایگزین او شد، اما پس از خودکشی فن کلوگه در پی [[کودتای ۲۰ ژوئیه]] در سپتامبر ۱۹۴۴، دوباره به فرماندهی نیروهای آلمانی در غرب رسید و تا مارس ۱۹۴۵ که کنار گذاشته شد، این مقام را در اختیار داشت. البته فرماندهی او بیشتر تشریفاتی بود و تصمیمات نظامی مهم را دیگران، خصوصاً هیتلر اتخاذ می‌کردند. از نقشه‌های مختلف نظامیان مخالف هیتلر آگاهی داشت اما از این اقدامات حمایت نمی‌کرد. |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
== پس از جنگ == |
== پس از جنگ == |
||
پس از جنگ دوم جهانی به |
پس از جنگ دوم جهانی به جنایات جنگی متهم شد اما به دلیل بیماری، محاکمه نشد.{{مدرک}} |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
نسخهٔ ۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۰
گرت فون روندشتت | |
|---|---|
 سپهبد فن روندشتت، ۱۹۳۲ | |
| زاده | ۱۲ دسامبر ۱۸۷۵ آشرسلیبن، امپراتوری آلمان |
| درگذشته | ۲۴ فوریهٔ ۱۹۵۳ (۷۷ سال) هانوفر، آلمان غربی |
| وفاداری | .svg){kind=small} امپراتوری آلمان (تا ۱۹۱۸) جمهوری وایمار (تا ۱۹۳۳).svg){kind=small} رایش سوم |
| شاخه نظامی |  نیروی زمینی |
| سال‌های خدمت | ۱۸۹۲–۱۹۳۸ ۱۹۳۹–۱۹۴۵ |
| درجه |  فیلدمارشال |
| جنگ‌ها و عملیات‌ها | |
| امضاء |  |
کارل رودولف گرت فن روندشتت (به آلمانی: Karl Rudolf Gerd von Rundstedt) (۱۲ دسامبر ۱۸۷۵ – ۲۴ فوریه ۱۹۵۳) یک نظامی و فیلدمارشال آلمانی در دوره رایش سوم بود که در طول جنگ جهانی دوم فرماندهی یگان‌های مختلف را بر عهده داشت.
سال‌های اولیه
در آشرسلیبن نزدیکی هاله در خاندانی محافظه‌کار و سلطنت‌طلب قدیمی از مکلنبورگ به دنیا آمد. پدرش یک زمین‌دار و نظامی بلندپایه پروسی بود. در ۱۷ سالگی به عنوان دانشجو به هنگ ۸۳ پیاده‌نظام در کاسل ملحق شد. در سال ۱۸۹۳ با درجه ستوان دومی به هنگ ۱۷۱ پیاده‌نظام پیوست. در سال ۱۹۰۷ وارد ستاد کل شد. در طول جنگ جهانی اول در جایگاه‌های مختلف ستادی از جمله ریاست ستاد سپاه ۱۵ به خدمت پرداخت. پس از جنگ، با درجه سرهنگ دومی در ستاد به مدت سه سال از ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۳ به مطالعه دلایل شکست آلمان پرداخت. اواسط دهه ۱۹۲۰ با درجه سرهنگی در سرکوب کمونیست‌ها و سایر گروه‌های چپ در تورینگن مشارکت داشت. مدتی بعد به ریاست ستاد منطقه نظامی شماره ۲ در اشتتین منصوب گشت. با داشتن رابطه نزدیک با ژنرال فن شلایشر، در سال ۱۹۲۸ به فرماندهی لشکر دوم سواره‌نظام در برسلاو رسید. در سال ۱۹۳۲ با درجه سرلشکری فرماندهی منطقه نظامی شماره ۳ به او سپرده شد. اندکی بعد به درجه سپهبدی ترفیع یافت و به فرماندهی گروه ارتش یکم در برلین منصوب گشت.[۱]
ورماخت
شش سال بعدی نقش پررنگی در بازسازمان‌دهی و تسلیح مجدد نیروهای پیاده‌نظام آلمان ایفا کرد. او تأکید ویژه‌ای بر موتوریزه‌سازی، افزایش قدرت آتش و آموزش انفرادی داشت. بر خلاف برخی از هم‌دوره‌ای‌های خود هیچگاه نسبت به نیروهای زرهی خوش‌بین نبود و عمیقاً معتقد بود این نیروها باید در همکاری نزدیک با پیاده‌نظام به‌کارگرفته شوند و توسعه آن‌ها نباید به ضرر سایر نیروهای زمینی تمام شود. به هر صورت او به عنوان یک نیروی پیاده‌نظام سنتی در شناسایی ارزش و کارایی نیروهای زرهی کند بود. ماه مارس سال ۱۹۳۸ به درجه ارتشبدی نائل آمد و به یکی از ارشدترین نفرات نیروی زمینی بدل گشت. با حمایت از فن فریچ و اعتراض به تمایل رهبران آلمان به جنگ، جایگاه او در نزد حاکمان متزلزل شد. ماه نوامبر سال ۱۹۳۸ به همراه چندین ژنرال ارشد دیگر، از مقام خود کناره‌گیری کرد تا بازنشسته شود.[۲]
جنگ جهانی دوم
لهستان
بازنشستگی او مدت زیادی به طول نینجامید و در ۱ ژوئن سال ۱۹۳۹ مجدداً به خدمت فراخوانده شد. با وجود این که با جنگ با بریتانیا مخالف بود، اعتقاد به از بین بردن لهستان و کریدور دانتسیش، موجب بازگشت او به ورماخت شد. ماه اوت پیش از تهاجم آلمان به لهستان، فرماندهی گروه ارتش آ با بیش از نیم میلیون نفر نیرو به او سپرده شد. با آغاز جنگ نیروهای او تحت عنوان گروه ارتش جنوب، در یک عملیات کوتاه‌مدت موفقیت‌های خارق‌العاده و تعیین‌کننده‌ای کسب کردند.[۳]
فرانسه
موفقیت‌های او در نبرد فرانسه در سال ۱۹۴۰ ادامه پیدا کرد. در ابتدا نیروهای او در گروه ارتش آ نقش تهاجم پشتیبانی به منظور حمایت از تهاجم اصلی توسط گروه ارتش ب را بر عهده داشتند اما در نهایت با تلاش‌ها و نظرات اریش فن مانشتاین، رئیس ستاد گروه ارتش آ و پشتیبانی فن روندشتت، این نقش‌ها معکوس شد. با وجود نگرانی‌های اولیه فن روندشتت از تهدید ضد حمله نیروهای فرانسوی در جناح چپ، بر این اساس نیروهای گروه ارتش آ با گذر از جنگل‌های آردن، پیروزی مافوق تصوری کسب کردند.[۴]
شوروی
در جریان طرح‌ریزی برای تهاجم به شوروی، ماه مه سال ۱۹۴۱، ضمن ابراز تشکیک در قصد برنامه‌ریزان، با توجه به گستردگی اراضی، تحقق پیروزی تنها با یک عملیات تابستانه را غیرممکن دانست و خواهان آماده شدن برای یک جنگ طولانی مدت شد.[۵]
با آغاز عملیات بارباروسا در ۲۲ ژوئن سال ۱۹۴۱، فرماندهی گروه ارتش جنوب را بر عهده داشت. در نبرد کیف یکی از بزرگترین عملیات‌های محاصره تاریخ را فرماندهی کرد اما به دنبال عقب‌نشینی در روستوف و پس از درگیری با هیتلر بر سر استراتژیهای نظامی، او در دسامبر ۱۹۴۱ از خدمت کنار گذاشته شد. ماه مارس سال ۱۹۴۲ مجدداً به عنوان فرمانده کل جبهه غرب انتخاب شد. همراه با فیلدمارشال اروین رومل، دیوار آتلانتیک را پیش از حمله متفقین ارزیابی نمود. معتقد بود که حمله متفقین از منطقه کاله خواهد بود و بیشتر نیروهای آلمانی را در آن منطقه متمرکز کرده بود. همزمان با پیاده شدن نیروهای متفقین در نرماندی، در ۲ ژوئیه ۱۹۴۴، گونتر فن کلوگه جایگزین او شد، اما پس از خودکشی فن کلوگه در پی کودتای ۲۰ ژوئیه در سپتامبر ۱۹۴۴، دوباره به فرماندهی نیروهای آلمانی در غرب رسید و تا مارس ۱۹۴۵ که کنار گذاشته شد، این مقام را در اختیار داشت. البته فرماندهی او بیشتر تشریفاتی بود و تصمیمات نظامی مهم را دیگران، خصوصاً هیتلر اتخاذ می‌کردند. از نقشه‌های مختلف نظامیان مخالف هیتلر آگاهی داشت اما از این اقدامات حمایت نمی‌کرد.
ترفیع درجات:
پس از جنگ
پس از جنگ دوم جهانی به جنایات جنگی متهم شد اما به دلیل بیماری، محاکمه نشد.[نیازمند منبع]
پانویس
- ↑ Brett-smith 1976, p. 15–16.
- ↑ Brett-smith 1976, p. 16–17.
- ↑ Brett-smith 1976, p. 17.
- ↑ Brett-smith 1976, p. 18–19.
- ↑ Anderson, Clark & Walsh 2001, p. 13.
منابع
- Brett-smith, Richard (1976). Hitler's Generals. Osprey Publishing. ISBN 0-85045-073-X.
.svg){kind=small}
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
- اشراف اهل آلمان
- اعضای نیروی زمینی پروس
- افراد آلمانی اوگنوتبار
- افراد در عملیات اورلرد
- افراد عضو ارتش آلمان در جنگ جهانی اول
- افسران هیر
- اهالی آشرزلبن
- اهالی استان زاکسن
- پادشاهیخواهان اهل آلمان
- درگذشتگان ۱۹۵۳ (میلادی)
- دریافتکنندگان صلیب آهنین
- دریافتکنندگان صلیب شوالیه آهنین با برگهای بلوط و شمشیرها
- دریافتکنندگان صلیب شوالیه
- زادگان ۱۸۷۵ (میلادی)
- فیلدمارشالهای ورماخت
- نازیهای خدمتکرده در جنگ جهانی اول
- نظامیان آلمانی در جنگ جهانی اول