لاجوردی
| لاجوردی | |
|---|---|
 مختصات رنگ | |
| رنگ‌های وب | #0047AB |
| sRGBB (سرخ، سبز، آبی) | (۰، 71، 171) |
| HSV (فام، s، درخشش) | (215°، 100%، 67%) |
| منبع | [بدون منبع] |
| B: نرمال‌شده به [۰–۲۵۵] (بایت) H: نرمال‌شده به [۰–۱۰۰] (صد) | |
لاجوردی یکی از سایه‌های رنگ آبی است که به رنگ سنگ لاجورد است. رنگ لاجوردی در معماری ایرانی و کشورهای محدودهٔ حوزهٔ خلیج فارس رنگی رایج است.[نیازمند منبع] آبی لاجوردی، از سنگ لاجورد که در معادن ایران و افغانستان وجود دارد رنگ می‌گیرد.[نیازمند منبع] رنگ آبی نیلی نیز از این مادهٔ معدنی گرفته می‌شود. رنگ آبی شیشه‌های رنگی در بسیاری از ابنیهٔ قدیمی لاجوردی است.
لاجوردی را در زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و بسیاری از زبان‌های دیگر، «آبی ایرانی» (انگلیسی: Persian blue؛ فرانسوی: bleu persan) می‌نامند. این رنگ برای اولین بار در سال ۱۶۶۹ میلادی در انگلستان، «آبی ایرانی» نامیده شد.[نیازمند منبع]
سایه‌های لاجوردی
- لاجوردی: رنگ کاملاً آبی
- لاجوردی ملایم: آبی لاجوردی که همراه با سایه‌هایی از رنگ خاکستری و نیلی است.
- لاجوردی تیره: که به آن «آبی عمیق» نیز می‌گویند. به این رنگ در طراحی وب، «آبی نیلی» یا «آبی پرطاووسی» نیز گفته می‌شود.
لاجوردی در فرهنگ و هنر
معماری
در تزئینات داخلی بسیاری از مسجدها در ایران، مانند مسجد امام در اصفهان، از کاشیهای لاجوردی استفاده شده‌است.
نیروهای نظامی
لاجوردی تیره، که به‌ندرت آن را «آبی هنگ» نیز می‌نامند، برای اولین بار در سال ۱۹۱۲ به‌عنوان رنگ رسمی لباس نیروهای دریایی توسط کشورهای مختلف انتخاب شد. دلیل انتخاب لاجوردی تیره، آسان و ارزان بودن رنگرزی پارچه‌ها و دوام آن بود.
قالی ایرانی
لاجوردی روشن، یکی از رنگ‌های پرکاربرد در قالی‌های ایران است.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Persian Blue». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ بهمن ۱۳۹۱.