رندی گاردنر (رکوردار بی خوابی)
رندی گاردنر (متولد ۱۹۴۶) دارنده رکورد طولانی‌ترین مدت بیداری عمدی و بدون خواب با استفاده از انواع محرک را دارا می‌باشد. در سال ۱۹۶۴ گاردنر، یک دانش آموزی دبیرستانی در سن دیگو، کالیفرنیا برای ۲۶۴٫۴ ساعت (۱۱ روز ۲۵ دقیقه) بیدار ماند.[۱] این مدت زمان از بیخوابی باعث شکست رکورد قبلی از ۲۶۰ ساعت برگزار شده توسط سوارکار اسب دوانی دیسک تام دور از هونولولو شد.[۲]
در این تلاش وی در رکورد یادشده دکتر ویلیام سی. دِمِنت محقق دانشگاه استنفورد حضور داشت. نظارت بر سلامت گاردنر توسط سرهنگ Cmdr. John J. Ross انجام می‌شد. یک گزارش توسط دو همکلاسی وی از دبیرستان پوینت لوما با نام‌های بروس مک آلیستر و جو Marciano جونیور نگهداری می‌شد.[۳] تجربه بیخوابی وی و پاسخ‌های پزشکی به‌طور گسترده‌ای در میان جوامع پژوهشی پیرامون خواب معروف شد.[۴][۵][۶]
گزارش سرهنگ Cmdr. John J. Ross که سلامت گاردنر تحت نظارت وی بود، گزارش‌های جدی شناختی و تغییرات رفتاری را شامل می‌شد. این شامل افسردگی، مشکلات تمرکز و حافظه کوتاه مدت با پارانویا و توهم بود. در روز یازدهم، هنگامی که از او خواسته شد از عدد صد، هفت تا هفت تا کم کند و هر بار نتیجه را بگوید، پس از مدت کوتاهی در عدد ۶۵ متوقف شد؛ وقتی دلیل این توقف از وی پرسیده شد، او پاسخ داد «فراموش کردم که چه کاری انجام می‌دادم».
ریکاوری
خواب گاردنر جهت ریکاوری و جبران کم خوابی وی توسط محققان مستند شد که مبتنی بر تغییرات رفتاری در خواب وی بود.[۷][۸]
پس تکمیل و ثبت رکورد وی، گاردنر به مدت ۱۴ ساعت و ۴۰ دقیقه خوابید و به صورت طبیعی در حدود ساعت ۸:۴۰ بعد از ظهر بیدار شد و تا ساعت ۷:۳۰ بعدازظهر روز بعد، که به مدت ۱۰ ساعت و نیم دیگر خوابید، بیدار ماند. پس از اینکه خواب وی برای هفته‌های اول، ششم و دهم نیز مستند شد و نتایج، هیچ تغییر قابل توجهی را شامل نمی‌شد، به نظر رسید که گاردنر بی خوابی خود را جبران کرده. هیچ تأثیرات روانی و فیزیکی بر روی وی در دراز مدت پدیدار نشد.[۹]
منابع
- ↑ کیتینگ، سارا (۲۰۱۸-۰۲-۰۲). «ماجرای پسری که ۱۱ روز نخوابید». BBC Persian. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۲-۰۲.
- ↑ Coren, Stanley (1 March 2000). "Sleep Deprivation, Psychosis and Mental Efficiency". Psychiatric Times. 15 (3). Archived from the original on 17 July 2012. Retrieved 2013-11-28.
- ↑ Phil McHahan with George P. Hunt, Managing Editor (1964). "No Sleep for 11 Days". LIFE. 56 (7): 71–72.
{{cite journal}}:|author=has generic name (help) - ↑ Eleven days awake بایگانی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine, Extract from "Elephants on Acid: And Other Bizarre Experiments," by Alex Boese.
- ↑ Elephants on Acid: And Other Bizarre Experiments, Alex Boese, شابک ۰−۱۵−۶۰۳۱۳۵−۳, Harvest Books, 5 Nov 2007
- ↑ Neurological Findings After Prolonged Sleep Deprivation, Ross J. (1965), Archives of Neurology 12:399-403.
- ↑ Psychiatric and EEG observations on a case of prolonged (264 hours) wakefulness, G. Gulevich et al., Arch Gen Psychiatry, Vol. 15, Issue 1, 29-35, 1 July 1966
- ↑ Sleep Patterns Following 205 Hours of Sleep Deprivation, Anthony Kales et al., Psychosomatic Medicine, Vol 32, No. 2, March–April 1970
- ↑ Dement, William C. The Promise of Sleep.
برای مطالعهٔ بیشتر
- Sigrid Veasey; Raymond Rosen; Barbara Barzansky; Ilene Rosen & Judith Owens (2002). "Sleep Loss and Fatigue in Residency Training". JAMA. 288 (9): 1116–1124. doi:10.1001/jama.288.9.1116. PMID 12204082.
- McGrann, S; et al. (2008). "Sleep deprivation effects within a non zeitgeiber environment: A Grounded theory Analysis". British Journal of Psychology. 14 (3).
- The Sleepwatchers, William C. Dement, Nychthemeron Press, 1996, شابک ۹۷۸−۰−۹۶۴۹۳۳۸−۰−۴
- "How long can humans stay awake?". Scientific American. 25 Mar 2002.
پیوند به بیرون
- خواب چیست؟ از BBC
- محرومیت از خواب، روان پریشی و روان بهره‌وری بایگانی‌شده در ۲۹ اوت ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine - مقاله از بار روانی اشاره کرد گاردنر و تریپ موارد
- است خواب ضروری است ؟ با بررسی شواهد موجود از، آیا خواب ضرورت بیولوژیکی.