پرش به محتوا

بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶

مختصات: ۵۲°۳۲′۱۰٫۷۸″ شمالی ۱۳°۰′۳۳٫۲۰″ شرقی / ۵۲٫۵۳۶۳۲۷۸°شمالی ۱۳٫۰۰۹۲۲۲۲°شرقی / 52.5363278; 13.0092222
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از المپیک برلین)
شهر میزبانبرلین، آلمان
شعار!I Call the Youth of the World
(زبان آلمانی: Ich rufe die Jugend der Welt)
کشورهای شرکت‌کننده۴۹
شمار ورزشکاران۳٬۹۶۳ (۳٬۶۳۲ مرد، ۳۳۱ زن)
رویدادها۱۲۹ در ۱۹ ورزش۱۲۹ در ۱۹ ورزش (۲۵ رویداد)
افتتاحیه۱ آگوست
اختتامیه۱۶ آگوست
افتتاح‌کننده
صدر اعظم آدولف هیتلر[۱]
مشعل
فریتس شیلگن[۱]
ورزشگاهورزشگاه المپیک برلین
تابستانی
زمستانی

المپیک تابستانی ۱۹۳۶ (در انگلیسی: Games of the XI Olympiad) که به‌طور رسمی با نام «بازی‌های المپیاد یازدهم» شناخته می‌شود، از ۱ اوت تا ۱۶ اوت ۱۹۳۶ میلادی در شهر برلین، در آلمان و با حضور ۳٬۹۶۳ ورزشکار زن و مرد از ۴۹ کشور جهان و در ۱۹ رشته ورزشی برگزار شد و کشور آلمان در این مسابقات به مقام قهرمانی رسید. این تنها دورهٔ المپیک است که آلمان در آن موفق به کسب مقام قهرمانی شده‌است. کارگردان مشهور لنی ریفنشتال که هیتلر نیز بسیار به کارهای او علاقه داشت فیلمی در خصوص این بازی‌ها به نام المپیاد ساخت، در ساخت این فیلم نخستین بار از تکنیک‌هایی استفاده شد که امروزه به عنوان تکنیک‌های متداول فیلم‌های ورزشی از آن‌ها استفاده می‌شود. نکتهٔ مهم در خصوص این دوره از مسابقات المپیک اجرای سیاست‌های نژادی توسط نازی‌ها بود.[۲]

انتخاب محل بازی‌ها

[ویرایش]
دروازهٔ استادیوم المپیک، ۲۰۰۴

در این دوره تنها دو کشور آلمان و اسپانیا نامزد میزبانی مسابقات المپیک بودند که سرانجام آلمان با کسب ۴۳ رأی در مقابل ۱۶ رأی اسپانیا توانست میزبانی این دوره را از آن خود کند.[۳]

تأثیر نازی‌ها

[ویرایش]
آدولف هیتلر و هرمان گورینگ در حال تماشای رخدادها در ورزشگاه المپیک برلین

اوج مسائل ورزشی در آلمان نازی را می‌توان مسابقات المپیک تابستان ۱۹۳۶ دانست که البته مسائل سیاسی نیز در آن نقش پررنگی داشت به خصوص آنکه نازی‌ها این مسابقات را تبلیغی برای برتری نژاد آریایی می‌دانستند. انتخاب ورزشکاران آلمانی پیش از آنکه به مهارت آن‌ها در ورزش اهمیت داشته باشد به چهرهٔ آریایی آن‌ها اهمیت داشت. در این دوره از بازی‌ها یهودیان و کولی‌ها از شرکت در مسابقات محروم بودند.[۴]

حضور سیاه‌پوستان در المپیک

[ویرایش]

طی مسابقات المپیک تابستانی برلین تعدادی از دوندگان سیاه‌پوست آمریکایی نیز به دریافت مدال المپیک نائل شدند. روزنامه‌های آمریکایی برنده شدن مدال توسط دوندگان سیاه‌پوست و دریافت مدال توسط مقامات عالی‌رتبهٔ آلمان و همچنین تشویق آن‌ها از طرف تماشاگران آلمانی را ردی بر فرضیهٔ نژادپرستی نازی‌ها دانستند. البته موضوع مهم دیگری در خصوص سیاه‌پوستان ماجرای دست ندادن هیتلر با دوندهٔ سیاه‌پوست آمریکایی جسی اونز *[۱] است. رسانه‌های مخالف دولت هیتلر تبلیغات وسیعی بر روی این موضوع انجام دادند. اما در حقیقت آن روز هیتلر به دستور کمیتهٔ برگزاری المپیک و به دلیل تسریع در امر مراسم اهدای جوایز از دست دادن با هر ورزشکاری چه آلمانی و چه غیر آلمانی منع کرده بود[۵] [نیازمند منبع] با این‌حال به‌گفتهٔ برخی منابع، هیتلر از پیشنهاد عکس انداختن با اونز به‌شدت خشمگین شد و استفادهٔ آمریکاییان از سیاه‌پوستان در المپیک را خجالت‌آور خوانده بود.[۶][۷][۸][۹] اونز اما مدعی شد که هیتلر به او احترام گذاشته و دست تکان داد، درحالی‌که رئیس‌جمهور آمریکا حتی به وی یک تلگراف نزد.[۱۰][۱۱] آمریکا در این سالیان دوران جدایی نژادی خود را می‌گذراند و بنابراین دیدگاه اونز تعجب‌آور نیست. اونز از هیتلر به عنوان مردی «متین» یاد می‌کرد[۱۲] و بنابراین توسط برخی یک طرفدار هیتلر نیز نامیده شده، اما دیدگاه‌های شخصی او را سیاه‌پوستان دیگر لزوماً نداشتند.[۱۳]

تحریم بازی‌ها

[ویرایش]

در ابتدا برخی کشورها به خصوص ایالات متحده حضور در این بازی‌ها را به نوعی حمایت از دولت هیتلر دانستند اما با این حال در این مسابقات شرکت کردند. یهودیان آمریکا بیشترین مخالفت را با اعزام تیم‌های آمریکایی به آلمان نازی داشتند[۱۴] از طرف دیگر دولت چپ‌گرای اسپانیا با وجود عدم کسب رأی کافی برای میزبانی اقدام به راه‌اندازی بازی‌ها در شهر بارسلونا کرد، بازی‌های انجام شده در اسپانیا به دلیل جنگ داخلی نیمه‌تمام باقی‌ماند.

نوآوری

[ویرایش]

در این دوره از بازی‌های المپیک برای نخستین بار ۷۰ ساعت از بازی‌ها به صورت پخش زنده در برخی نقاط خاص شهر برلین و برخی نقاط کشور آلمان نازی پخش شد.[۱۵] در این دوره از بازی‌ها بسکتبال هم به‌طور رسمی جزء ورزش‌های المپیک قرار گرفت و ایالات متحده توانست نخستین قهرمانی این رشته را در المپیک به دست بیاورد.

کشورهای شرکت‌کننده

[ویرایش]
تعداد ورزشکاران
کشورهای شرکت‌کننده برای اولین بار به رنگ آبی نشان داده شده‌است

ورزش‌ها

[ویرایش]

جدول مدال‌ها

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: جدول مدال‌های بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶
 رتبه  کشورها طلا نقره برنز مجموع
۱  آلمان نازی ۳۳ ۲۶ ۳۰ ۹۹
۲  ایالات متحده آمریکا ۲۴ ۲۰ ۱۲ ۵۶
۳  مجارستان ۱۰ ۱ ۲ ۱۶
۴  ایتالیا ۸ ۹ ۵ ۲۲
۵  فنلاند ۷ ۶ ۶ ۱۹
۶  فرانسه ۷ ۶ ۶ ۱۹
۷  سوئد ۶ ۵ ۹ ۲۰
۸  ژاپن ۶ ۴ ۸ ۱۸
۹  هلند ۶ ۴ ۷ ۱۷
۱۰  بریتانیا ۴ ۷ ۳ ۱۴

نقل قول‌ها

[ویرایش]

" نبرد ورزشی و سلحشورانه برترین خصایص انسانی را بیدار می‌کند. رقابت‌کنندگان را از هم جدا نمی‌کند، بلکه در تفاهم و احترام متحد می‌کند. همچنین به اتحاد کشورها در سایه صلح کمک می‌کند. به همین دلیل است که مشعل المپیک نباید هرگز صصصص شود."

— سخنرانی آدولف هیتلر در بازی‌های المپیک ۱۹۳۶[۱۷]

"ورزش آلمان تنها یک وظیفه دارد: تحکیم خوی مردم آلمان، آغشتن آن با روح جنگندگی و همراهی استواری که در نزاع‌ـاش برای بقا بدان نیاز دارد."

— یوزف گوبلز، وزیر تبلیغات و روشنگری مردم

نگارخانه

[ویرایش]
  • ورزشکاران حامل مشعل المپیک
    ورزشکاران حامل مشعل المپیک
  • مڪشعل المپیک
    مڪشعل المپیک
  • استادیوم المپیک
    استادیوم المپیک
  • رژه ورزشکاران
    رژه ورزشکاران

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Factsheet - Opening Ceremony of the Games f the Olympiad" (PDF) (Press release). International Olympic Committee. 13 September 2013. Archived (PDF) from the original on 14 August 2016. Retrieved 22 December 2018.
  2. ↑ The Facade of Hospitality بایگانی‌شده در ۹ اکتبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine United States Holocaust Memorial Museum. "In a move to "clean up" Berlin before the Olympics, the German Ministry of Interior authorized the chief of the Berlin Police to arrest all Gypsies prior to the Games. On July 16, 1936, some 800 Gypsies were arrested and interned under police guard in a special Gypsy camp in the Berlin suburb of Marzahn."
  3. ↑ «"Olympic Vote History"». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ مه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۵ دسامبر ۲۰۱۰.
  4. ↑ «Nazification of Sport». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۵ دسامبر ۲۰۱۰.
  5. ↑ نبوغ هیتلر، حمیدرضا نیک‌بخش، بخش ۳، بخشی از موفقیت‌ها و اصلاحات اجتماعی هیتلر، صفحه ۶۹، ۷۰
  6. ↑ African Americans and Popular Culture: Theater, film, and television. Volume 1. Todd Boyd. Publisher ABC-CLIO, 2008. ISBN 0-275-98923-2 pp.173
  7. ↑ Hitler, 1936-45: nemesis. Ian Kershaw. Publisher W. W. Norton & Company, 2001. ISBN 0-393-32252-1 pp.7
  8. ↑ "All governments lie": the life and times of rebel journalist I.F. Stone. Myra MacPherson. Publisher Simon and Schuster, 2006. ISBN 0-684-80713-0 pp.148
  9. ↑ Jesse Owens: Junior world biographies. Richard Scott Rennert. Publisher Chelsea Juniors, 1991. ISBN 0-7910-1570-X pp.79
  10. ↑ Triumph: the untold story of Jesse Owens and Hitler's Olympics. Jeremy Schaap. Publisher Houghton Mifflin Harcourt, 2007. ISBN 0-618-68822-6 p.211
  11. ↑ Runner's World. "The Olympian and The Dictator". Mar 2007. Vol. 42, No. 3 ISSN 0897-1706 Published by Rodale, Inc. pp.121
  12. ↑ Jesse Owens: an American life Sport and society. William J. Baker. University of Illinois Press, 2006. ISBN 0-252-07369-X pp.289
  13. ↑ Nazi games: the Olympics of 1936. David Clay Large. Publisher W. W. Norton & Company, 2007. ISBN 0-393-05884-0 pp.233
  14. ↑ «The Nazi Olympics (August 1936)». www.jewishvirtuallibrary.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۰-۰۱.
  15. ↑ «Olympic flame - Everything2.com». www.everything2.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۰-۰۱.
  16. ↑ Included Korea and Taiwan.
  17. ↑ http://www.huffingtonpost.com/chris-weigant/the-olympic-torch-relays_b_96648.html Hitle's quote.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ موجود است.


برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بازی‌های_المپیک_تابستانی_۱۹۳۶&oldid=40403912»