پرش به محتوا

امانوئل مکرون

ویرایش پیوندها
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از امانوئل ماکرون)
امانوئل مکرون
مکرون در سال ۲۰۲۴
بیست و پنجمین رئیس‌جمهور فرانسه
آغاز به کار
۱۴ مه ۲۰۱۷
نخست‌وزیرادوار فیلیپ
ژان کاستکس
الیزابت بورن
گابریل اتل
پس ازفرانسوا اولاند
وزیر اقتصاد، صنعت و امور دیجیتال
دوره مسئولیت
۲۶ اوت ۲۰۱۴ – ۳۰ اوت ۲۰۱۶
نخست‌وزیرمانوئل والس
پس ازآرنو مونتبورگ
پیش ازمیشل ساپین
اطلاعات شخصی
زاده
امانوئل ژان-میشل فردریک مَکْرون

۲۱ دسامبر ۱۹۷۷ ‏(۴۶ سال)
آمین، فرانسه
حزب سیاسیحزب رنسانس (۲۰۱۶–اکنون)
دیگر عضویت‌های سیاسی
همسر(ان)بریژیت تروینو (ا. ۲۰۰۷)
محل تحصیل
جایزه‌هافهرست مدال‌ها و افتخارات
دو شاهزاده آندورا
سلطنت۱۴ مهٔ ۲۰۱۷ – اکنون
پیشینفرانسوا اولاند
مکرون در حال سخنرانی برای شرکت‌کنندگان چهل و سومین نشست مشورتی پیمان جنوبگان
ضبط ۲۴ ژوئن ۲۰۲۱
این مقاله بخشی از این مجموعه است:
سیاست در فرانسه
جمهوری
دولت
مجلس
قوه قضائیه
تقسیمات کشوری
انتخابات
روابط خارجی
موضوعات مربوطه
درگاه:فرانسه
نشان درگاه درگاه فرانسه

امانوئل ژان-میشل فردریک مَکْرون یا ماکرون[۱][۲][۳][۴] (فرانسوی: Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron; فرانسوی: [ɛmanɥɛl makʁɔ̃]؛ زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۹۷۷) بانکدار سرمایه‌گذاری سابق و سیاستمدار فرانسوی است که از مه ۲۰۱۷ به عنوان رئیس‌جمهور فرانسه فعالیت می‌کند.[۵]

او متولد آمین است؛ در دانشگاه پاریس غربی نانتر فلسفه خواند و در سال ۲۰۰۴ از مدرسه ملی اداری فارغ‌التحصیل شد. او بازرس مالیه، سربازرس مالی فرانسه و سپس در بانک روتشیلد و شرکا، بانکدار سرمایه‌گذاری شد. مکرون که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ عضو حزب سوسیالیست بود در سال ۲۰۱۴ در کابینه دوم والس به عنوان وزیر اقتصاد، صنعت و امور دیجیتال فرانسه منصوب شد.[۶] او در ۳۰ اوت ۲۰۱۶،[۷] به منظور رقابت به عنوان یک لیبرال اجتماعی[۸][۹][۱۰] در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷ استعفا داد.[۱۱] مکرون در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۶ رقابت خود را به عنوان نامزد حزب مستقل آن مارشه![۱۲][۱۳] برای انتخابات اعلام کرد. پس از برگزاری دور اول انتخابات، او به دور دوم رسید که در نهایت با کسب بیش از شصت و شش درصد آرا به عنوان رئیس‌جمهور جدید فرانسه برگزیده شد.[۱۴]

مکرون در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۲ برای دومین بار به عنوان رئیس‌جمهور فرانسه انتخاب شد. پس از بیست سال، او اولین رئیس‌جمهوری است که دوبار به ریاست جمهوری برگزیده شده است.[۱۵]

رئیس‌جمهور فرانسه

[ویرایش]
مکرون در مراسم روز باستیل

مکرون پس از برگزاری دور نخست انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه در ۲۳ آوریل ۲۰۱۷ به دور دوم رسید. او در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۷) در ۷ مه، با نتیجهٔ قاطع برنده شد[۱۶] و بر نامزد جبههٔ ملی، مارین لو پن غلبه کرد.[۱۷] او در ۳۹ سالگی جوان‌ترین رئیس‌جمهور تاریخ فرانسه و جوان‌ترین رئیس کشور فرانسه از زمان ناپلئون بناپارت لقب گرفته است.[۱۸][۱۹] او همچنین نخستین رئیس‌جمهور فرانسه است که بعد از تأسیس جمهوری پنجم فرانسه (در ۱۹۵۸) متولد شده است.

حزب مکرون در انتخابات مجلس فرانسه (۲۰۱۷)، با کسب ۳۵۰ کرسی از مجموع ۵۷۷ کرسی، به اکثریت دست یافتند.[۲۰]

سیاست داخلی

[ویرایش]

مکرون در نخستین ماه‌های ریاست‌جمهوری، بسته‌ای از اصلاحات بازار کار را برای تصویب ارائه کرده است. بر اساس طرح او ۱۲۰٬۰۰۰ شغل از بخش دولتی فرانسه حذف شده و شرکت‌های فرانسوی از انعطاف‌پذیری بیشتری از نظر ساعت کار و پرداخت‌ها برخوردار خواهند شد. اصلاحات مکرون با مقاومت سندیکاها مواجه شده‌اند.[۲۱]

سیاست خارجی و دفاعی

[ویرایش]

مکرون در ۲۵ مهٔ ۲۰۱۷ در اجلاس ۲۰۱۷ بروکسل، که نخستین اجلاس ناتو در دورهٔ ریاست‌جمهوری‌اش بود، شرکت کرد و برای نخستین بار با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا، دیدار کرد.

مواضع سیاسی

[ویرایش]
امانوئل مکرون و ولادیمیر پوتین، ۲۹/۵/۲۰۱۷

برخی ناظران مکرون را لیبرالیسم اجتماعی[۲۲][۲۳][۲۴][۲۵][۲۶] و برخی دیگر او را یک سوسیال دموکرات توصیف کرده‌اند.[۲۷][۲۸][۲۹] او هنگام حضور در حزب سوسیالیست، (سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹) از جناح راست حزب حمایت می‌کرد،[۳۰] که گرایش سیاسیشان با سیاست‌های "راه سوم" که بیل کلینتون، تونی بلر و گرهارد شرودر آن را به پیش می‌بردند مرتبط بود، و سخنگوی کلیدیشان نخست‌وزیر مانوئل والس بود.[۳۱][۳۲][۳۳][۳۴] وی از ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ نیز در دولت اول فرانسوا اولاند معاون دبیرکل کاخ الیزه بود.[۳۵]

اقتصاد

[ویرایش]

مکرون از بازار آزاد و کاستن از کسری بودجه مالیه عمومی دفاع کرده است.[۳۶] او علناً در گفتگویی با لوموند در سال ۲۰۱۵ خود را لیبرال توصیف کرد. او افزود که «نه راست و نه چپی» است و از «یک همبستگی دسته جمعی» حمایت می‌کند.[۳۷][۳۸] او در بازدیدی از وانده در اوت ۲۰۱۶ گفت: «راستگویی مجبورم می‌کند بگویم سوسیالیست نیستم.» او گفت به این دلیل بخشی از دولت چپ بوده که می‌خواسته «به منافع عمومی کمک کند».[۳۹] او در کتابش در ۲۰۱۶ خود را هم چپگرا و هم لیبرال توصیف می‌کند.[۴۰]

سیاست خارجی

[ویرایش]

مکرون به طرز مجادله برانگیزی استعمار فرانسه بر الجزایر را به عنوان «جنایت علیه بشریت» محکوم کرد.[۴۱] او گفت این بخشی از گذشته ایست که باید بابت آن از کسانی که ما این اعمال را علیه‌شان انجام دادیم عذر بخواهیم.[۴۲] این مخالفت باعث پایین رفتن مکرون در نظرسنجی‌ها شد.[۴۳]

او می‌گوید فرانسه در قبال سوریه به سیاست متوازن تری از جمله گفتگو با بشار اسد نیاز دارد.[۴۴] به هر روی او در آوریل ۲۰۱۷ از سیاست‌های مداخله جویانه همچون اقدام نظامی حمایت کرد.[۴۵]

او از ادامه یافتن سیاست‌های رئیس‌جمهور اولاند در خصوص اسرائیل حمایت می‌کند، با جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل مخالف است، و از بیان موضع در قبال دولت فلسطین خودداری کرده است.[۴۶]

اتحادیه اروپا

[ویرایش]

امانوئل مکرون را برخی یوروفیل[۴۷][۴۸] و فدرالیست خوانده‌اند.[۴۹][۵۰] ولی او خود را نه اروپاگرا، نه شکاک نسبت به اروپا و نه فدرالیست به معنای کلاسیک آن معرفی می‌کند.[۵۱] حزب او اصلی‌ترین حزب حامی اتحادیه‌اروپا در فرانسه است.[۵۲]

امانوئل مکرون در سخنرانی اخیر خود به اتحادیه‌اروپا اخطار داد که یا باید اصلاحاتی را پذیرا باشند یا درغیر این صورت با احتمال «فرگزیت» (خروج فرانسه از اتحادیه اروپا) روبرو شوند. خروج بریتانیا از این اتحادیه به «برگزیت» مشهور شد.[۵۳]

مهاجرت

[ویرایش]

برخلاف بسیاری از سیاستمداران از جمله نخست‌وزیر سابق مانوئل والس، مکرون از سیاست درهای باز در قبال مهاجرین و پناهندگان همانند آنچه آنگلا مرکل در آلمان پی گرفت حمایت می‌کند.[۵۴]

سکولاریسم

[ویرایش]

مکرون حامی اصل سکولاریسم (لائیسیته) است. او همچنین گفته است «ما وظیفه داریم بگذاریم همگان با کرامت دین خود را داشته باشند.»[۵۵]

او اظهار داشته که «سکولاریسم طراحی نشده تا مروج یک دین جمهوری باشد» و در پاسخ به نظرات مانوئل وال و ژان-پیر شونمان در خصوص حضور اسلام در جامعه فرانسه این را که دین ورزی شهروندان نباید متظاهر و هویدا باشد محکوم کرده و بیان داشته «سابقه‌های تاریخی که ما در امور مذهبی خواستار عدم جلب توجه شدیم افتخاری نصیب جمهوری نکرد.»[۵۶]

در ۲ اکتبر ۲۰۲۰، او از برنامه ای به منظور دفاع از ارزش‌های سکولار فرانسه در برابر آنچه او «رادیکالیسم اسلامی» خواند رونمایی کرد. او گفت اسلام در سراسر جهان در بحران است که اعتراض فعالان مسلمان را برانگیخت. او اعلام کرد دولت در دسامبر طرحی را به منظور تقویت قانون ۱۹۰۵ که رسماً دین را از دولت جدا می‌کند ارایه خواهد کرد.[۵۷] پس از قتل ساموئل پتی، او از کاریکاتورهای محمد در مجله شارلی ابدو دفاع کرد که با اعتراض بیشتر مسلمانان مواجه شد. بسیاری از مسلمانان خواهان تحریم کالاهای فرانسوی در کشورهایشان شدند در حالی که رهبران اروپایی از او حمایت کردند.[۵۸]

اعتراضات در ایران

[ویرایش]

امانوئل مکرون در روز جمعه ۲۰ آبان ماه ۱۴۰۱، در کاخ الیزه با مسیح علی‌نژاد و رؤیا پیرایی، لادن برومند و شیما پیرایی دختر مینو مجیدی از دیگر فعالان ایرانی حقوق زنان دیدار کرد.[۵۹]وی خیزش جاری در ایران را انقلاب خواند که واکنش سخنگوی وزارت خارجه نظام جمهوری اسلامی را در پی داشت.[۶۰]

انتقادات

[ویرایش]

تظاهرات علیه امانوئل مکرون

[ویرایش]
همچنین ببینید: تظاهرات علیه امانوئل مکرون
تجمع اعتراضی جلیقه زردها در بلفور، ۱ دسامبر ۲۰۱۸.
تجمع «جلیقه زردها» در یک میدان شهر وزول، اوت-سون.

تظاهرات علیه امانوئل مکرون یک سری از تظاهرات است که پس از اعلام برنده شدن امانوئل مکرون در انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۷) در ۷ مارس سال ۲۰۱۷ آغاز شده است. این اعتراضات به‌طور عمده توسط اتحادیه‌های کارگری و فعالان جناح چپ در مخالفت با سیاست‌های نئولیبرالی امانوئل مکرون[۶۱][۶۲][۶۳] پشتیبانی در دیدارهای دولتی توسط دیگر رهبران،[۶۴][۶۵] مواضع او در اصلاح قانون کار[۶۶][۶۷][۶۸] و نظرات مختلف یا سیاست‌های پیشنهادی او پس از رئیس‌جمهور شدن صورت پذیرفته است.[۶۹][۷۰]

به گفته سازمان عفو بین‌الملل وضعیت اضطراری که از زمان حملات نوامبر ۲۰۱۵ پاریس برقرار بود، به همراه نیروهای اضطراری که برای سرکوب تظاهرات استفاده می‌شوند، ۵۷۴ بار به منظور متوقف کردن تظاهرات مربوط به اصلاحات قانون کار مورد استفاده قرار گرفته‌اند.[۷۱]

اعتراضات «جلیقه‌زردها»

موج جدید اعتراضات علیه سیاست‌های دولت امانوئل مکرون از روز شنبه ۱۷ نوامبر ۲۰۱۸ در اعتراض به تصمیم دولت به افزایش قیمت سوخت از سر گرفته شد. معترضان موسوم به «جلیقه‌زردها» در این روز بزرگ‌ترین بسیج عمومی‌شان متشکل از حدود ۲۸۷ هزار نفر را در ۲۰۳۴ منطقه در خیابان‌ها و جاده‌ها تشکیل دادند.[۷۲] با ادامه این اعتراضات در هفته بعد تجمعی ۸۱ هزارنفری در روز شنبه ۲۴ نوامبر توسط «جلیقه‌زردها» در خیابان شانزه‌لیزه به سمت کاخ ریاست‌جمهوری صورت گرفت.[۷۳] در این روز برخی معترضان سرود ملی فرانسه را می‌خواندند و عده‌ای دیگر با دزد خطاب‌کردن ماکرون در شعارهایشان، خواستار استعفای او از ریاست جمهوری فرانسه شدند. پلیس فرانسه که ۳۰ هزار تن از نیروهایش در پاریس را به حالت آماده‌باش درآورده بود، در درگیری با معترضان از گاز اشک‌آور و ماشین‌های آب‌پاش استفاده کرد.[۷۳] اعتراضات جلیقه‌زردها در فرانسه تا روز ۲۲ دسامبر، در مجموع ۱۰ کشته برجای گذاشته و طی آن ۴۳ هزار تن از جمله ۲۲۲ نیروی امنیتی زخمی و همچنین حدود ۴ هزار و ۳۴۱ نفر بازداشت شده‌اند.[۷۴]

زندگی شخصی

[ویرایش]

مکرون با بریژیت تروینو که ۲۴ سال از او بزرگ‌تر است[۷۵] و در دبیرستان لا پروویدانس در آمین (شهر) معلم او بوده ازدواج کرده است.[۵][۷۶] این زوج نخستین بار وقتی مکرون ۱۵ ساله و شاگرد تروینوی ۴۰ ساله بود یکدیگر را ملاقات کردند و زمانی که مکرون ۱۸ ساله شد وارد رابطه شدند.[۷۷]

والدین او ابتدا سعی کردند با فرستادن او به پاریس برای اتمام سال آخر مدرسه این زوج را از هم جدا کنند چرا که فکر می‌کردند جوانی او این رابطه را نامناسب کرده،[۷۷] ولی این زوج پس از فارغ‌التحصیلی او با هم ماندند و در سال ۲۰۰۷ ازدواج کردند.

این زوج هم‌اکنون با سه فرزند تروینو از ازدواج قبلیش زندگی می‌کنند. مکرون از خود فرزندی ندارد.

مدال‌ها و افتخارات

[ویرایش]

افتخارات ملی

[ویرایش]
تصویر مدال نوع افتخار تاریخ و توضیح
گرند مستر و گرند کراس ملی فرمانده از لژیون دونور ۱۴ مه ۲۰۱۷ – به صورت خودکار پس از تصدی پست ریاست جمهوری
گرند مستر و گرند کراس از مدال ملی لیاقت ۱۴ مه ۲۰۱۷ – به صورت خودکار پس از تصدی پست ریاست جمهوری

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ «تلاش مکرون برای به‌دست آوردن رأی روستاییان». خبرگزاری ایلنا. ۲۰۱۷-۰۵-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۰۸.
  2. ↑ «دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه آغاز شد». رادیو فردا. ۲۰۱۷-۰۵-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۰۸.
  3. ↑ مختلف، زبانهای (۲۰۱۷-۰۵-۰۱). «یک هفته تا دور نهایی انتخابات فرانسه؛ لوپن فاصله با مکرون را کمتر کرد». صدای آمریکا. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۰۸.
  4. ↑ «پیروزی امانوئل مکرون در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه». BBC Persian. ۲۰۱۷-۰۵-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۰۸.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Emmanuel Macron - The new French minister of the economy". Cosmopolis. 27 August 2014.
  6. ↑ Sylvie Corbet and Elaine Ganley " French gov't reshuffle expels dissident ministers », آسوشیتد پرس، 26 August 2014
  7. ↑ Julien Licourt; Yohan Blavignat (30 August 2016). "EN DIRECT - Macron évite soigneusement d'évoquer sa candidature" (به فرانسوی). Le Figaro.
  8. ↑ «L'Hebdo - Emmanuel Macron: portrait d'un social-libéral». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۷ ژانویه ۲۰۱۷.
  9. ↑ Le Figaro - - Le social-libéralisme d'Emmanuel Macron représente... 6% du corps électoral - Alexandre Devecchio - 31/08/2016
  10. ↑ «Marianne - La démonstration de force du social-libéral Emmanuel Macron - Samedi 10 décembre 2016». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۷ ژانویه ۲۰۱۷.
  11. ↑ "Macron quits to clear way for French presidential bid". BBC. 30 August 2016.
  12. ↑ "France's Macron joins presidential race to 'unblock France'". BBC News.
  13. ↑ "France's Macron shapes his party for 2017 election and beyond". Firstpost.
  14. ↑ «ناکامی بزرگ تندروها در میدان فرانسه». ایران آنلاین. ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶.
  15. ↑ Chadwick, Lauren (2022-04-24). "Live: Emmanuel Macron re-elected French president". euronews (به انگلیسی). Retrieved 2022-04-24.
  16. ↑ Plowright, Adam (7 May 2017). "Emmanuel Macron: a 39-year-old political prodigy". MSN. Archived from the original on 4 July 2018. Retrieved 14 February 2018.
  17. ↑ "En direct, Emmanuel Macron élu président: " Je défendrai la France, ses intérêts vitaux, son image "". Le Monde. 7 May 2017. Retrieved 7 May 2017.
  18. ↑ Leicester, John; Corbet, Sylvie. "Emmanuel Macron becomes France's youngest president". Toronto Sun. Associated Press. Archived from the original on 29 July 2017. Retrieved 14 May 2017.
  19. ↑ "Macron the mould-breaker – France's youngest leader since Napoleon". Reuters. 7 May 2017. Archived from the original on 6 July 2017. Retrieved 2 July 2017.
  20. ↑ "Election results".
  21. ↑ Jennifer Thompson & Madison Marriage, Macron's reform agenda faces resistance, Financial Times.
  22. ↑ "Macron ou la "révolution passive" des élites françaises". Slate.fr. 2016-05-29. Retrieved 2017-02-01.
  23. ↑ Un mot à ajouter ? (2014-08-27). "Valls II: social-démocrate ou social-libéral ? - Libération". Liberation.fr. Retrieved 2017-02-01.
  24. ↑ "Emmanuel Macron, un banquier social-libéral à Bercy - Le Parisien". Leparisien.fr. 2014-08-26. Retrieved 2017-02-01.
  25. ↑ Pascal JALABERT. "France - Monde | La ligne social libérale passe par Macron". Estrepublicain.fr. Retrieved 2017-02-01.
  26. ↑ "Macron, l'anti-Montebourg" (به فرانسوی). leJDD.fr. Retrieved 2017-02-01.
  27. ↑ "Nommé à Bercy, l'ancien banquier Emmanuel Macron fait consensus - Le Point". Lepoint.fr. 2014-08-27. Retrieved 2017-02-01.
  28. ↑ Un mot à ajouter ? (2014-08-26). "Valls et les jeunes loups hollandais - Libération". Liberation.fr. Retrieved 2017-02-01.
  29. ↑ "Ils ont marqué 2012: Emmanuel Macron, l'enfant prodige de l'Elysée - 28 décembre 2012 - L'Obs". Tempsreel.nouvelobs.com. 2012-12-28. Retrieved 2017-02-01.
  30. ↑ "Gauche, droite, centre... qui peut s'allier à Macron?". Bfmtv.com. Retrieved 2017-02-01.
  31. ↑ "C'est la confiance des entreprises que Manuel Valls doit vraiment obtenir". Slate.fr. 2014-09-17. Retrieved 2017-02-01.
  32. ↑ "«Manuel Valls, c'est le blairisme, mais plus à droite encore» - 29 août 2014 - L'Obs". Tempsreel.nouvelobs.com. 2014-08-29. Retrieved 2017-02-01.
  33. ↑ "Les droites en France à l'horizon de 2017". Archive.wikiwix.com. Archived from the original on 3 April 2021. Retrieved 2017-02-01.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  34. ↑ "Valls and Macron have much in common...apart from their poll ratings". ft.com. 2016-01-12. Retrieved 2017-02-08.
  35. ↑ Kaplan, Renee (2 September 2014). "Who is the hot new French Economy Minister". Frenchly. Archived from the original on 9 September 2016. Retrieved 14 April 2017.
  36. ↑ "Portrait A 34 ans, le secrétaire général adjoint de François Hollande est en première ligne sur les questions économiques". Archive.wikiwix.com. 2012-09-17. Archived from the original on 20 September 2012. Retrieved 2017-02-01.
  37. ↑ "Emmanuel Macron: " Le libéralisme est une valeur de la gauche "". Le Monde. Retrieved 2017-02-01.
  38. ↑ "Emmanuel Macron, l'homme qui excelle pour ne pas répondre aux questions" (به فرانسوی). Marianne.net. 2016-09-04. Archived from the original on 16 October 2016. Retrieved 2017-02-01.
  39. ↑ "Macron: " L'honnêteté m'oblige à vous dire que je ne suis pas socialiste "". BFMTV. Retrieved 2017-02-01.
  40. ↑ Jade Toussay (2016-11-23). "Les premiers extraits de "Révolution", le livre d'Emmanuel Macron, dévoilés". Huffingtonpost.fr. Archived from the original on 18 February 2017. Retrieved 2017-02-01.
  41. ↑ "Emmanuel Macron loses lead in French election polls after remarks on colonial Algeria and gay marriage spark outrage". The Daily Telegraph. 18 February 2017.
  42. ↑ "French presidential hopeful Macron calls colonisation a ‘crime against humanity’". France 24. 16 February 2017.
  43. ↑ "Emmanuel Macron loses lead in French election polls after remarks on colonial Algeria and gay marriage spark outrage". Telegraph.
  44. ↑ "France's presidential hopeful Macron pushes for Syria talks". FOX News. 24 January 2017.
  45. ↑ "Le Pen 'Shocked' By Trump's Decision to Hit Syria, Macron Urges Military Intervention". TheIssue. 7 April 2017. Archived from the original on 19 April 2017. Retrieved 21 April 2017.
  46. ↑ "Emmanuel Macron: " Faire de la destitution d'Assad un préalable à tout a été une erreur "". Lemonde.fr. 2017-01-24. Retrieved 2017-02-01.
  47. ↑ "L'offre politique d'Emmanuel Macron au défi des classes populaires". Lefigaro.fr. Retrieved 2017-02-01.
  48. ↑ "Emmanuel Macron se pose en europhile assumé –". Euractiv.fr. 2016-07-13. Retrieved 2017-02-01.
  49. ↑ "François Bayrou réaffirme sa prééminence au centre". La Croix. Retrieved 2017-02-01.
  50. ↑ "Macron veut une Europe à deux vitesses" (به فرانسوی). leJDD.fr. 2015-05-31. Archived from the original on 18 November 2016. Retrieved 2017-02-01.
  51. ↑ "Macron l'EuropĂŠen prĂ´ne la ÂŤ transgression Âť". Lesechos.fr. 2016-04-19. Retrieved 2017-02-01.
  52. ↑ "A Berlin, Macron veut " restaurer la confiance avec les Allemands en faisant des réformes sérieuses "". Lemonde.fr. Retrieved 2017-02-01.
  53. ↑ [۱]
  54. ↑ "Accueil des réfugiés: "Un devoir" pour Macron - Le Parisien". Leparisien.fr. Retrieved 2017-02-01.
  55. ↑ Rose, Michel (18 October 2016). "Macron outlines vision of French Islam, drops more ambition hints". Reuters. Retrieved 25 April 2017.
  56. ↑ "Emmanuel Macron: "La République est ce lieu magique qui permet à des gens de vivre dans l'intensité de leur religion"" (به فرانسوی). Marianne.net. 1 October 2016. Archived from the original on 29 January 2017. Retrieved 1 February 2017.
  57. ↑ https://www.aljazeera.com/news/2020/10/2/macron-announces-new-plan-to-regulate-islam-in-france
  58. ↑ https://www.cnn.com/2020/10/26/europe/france-boycott-muslim-countries-macron-intl/index.html
  59. ↑ رادیو فردا - دیدار رئیس‌جمهوری فرانسه با فعالان زن درباره اعتراضات در ایران
  60. ↑ روزنامه همشهری - پاریس،محور فتنه برای انقلاب خودخوانده
  61. ↑ "France: Struggle over workplace rights looms as Macron secures power". Green Left Weekly (به انگلیسی). 2017-07-01. Archived from the original on 23 July 2018. Retrieved 2017-07-22.
  62. ↑ Haddad, Tareq (2017-05-07). "French riot police fire gas canisters in face-off with anti-capitalist groups". International Business Times UK (به انگلیسی). Retrieved 2017-07-22.
  63. ↑ "Ready to use those tough negotiating skills, Monsieur Macron?". Mail Online. Retrieved 2017-07-22.
  64. ↑ "Anti-Trump protests erupt in Paris as President attends Bastille Day rally". The Independent (به انگلیسی). 2017-07-14. Retrieved 2017-07-22.
  65. ↑ "Protesters in Paris rally against Israeli PM's visit". www.aljazeera.com. Retrieved 2017-07-22.
  66. ↑ "Macron vs unions vs other unions". POLITICO (به انگلیسی). 2017-06-29. Retrieved 2017-07-22.
  67. ↑ "Teenagers protest at candidates Macron and Le Pen". BBC News (به انگلیسی). 2017-04-27. Retrieved 2017-07-22.
  68. ↑ "French unions move quickly to resist Macron's labour reforms". Financial Times. Retrieved 2017-07-22.
  69. ↑ "LGBT activists protest French president Emmanuel Macron over asylum plan". Attitude Magazine (به انگلیسی). Archived from the original on 6 December 2017. Retrieved 2017-07-22.
  70. ↑ Williams, David (2017-07-16). "Wine, protest and Macron: why southern French wine producers are so angry". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Retrieved 2017-07-22.
  71. ↑ "France: Unchecked clampdown on protests under guise of fighting terrorism". www.amnesty.org (به انگلیسی). Retrieved 2017-07-22.
  72. ↑ «دومین روز اعتراض «جلیقه زردها» در فرانسه؛ مقاومت در برابر دولت ادامه دارد». یورونیوز. ۱۸ نوامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۸.
  73. ↑ ۷۳٫۰ ۷۳٫۱ «اعتراض ۸۱ هزار نفری جلیقه زردها؛ درگیری پلیس با معترضان در پاریس». یورونیوز. ۲۴ نوامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۸.
  74. ↑ «افزایش شمار کشته شدگان در اعتراضات فرانسه به ۱۰ نفر». سازمان رادیو و تلویزیون دولتی ترکیه. ۲۲ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸.
  75. ↑ "Sex and the French Elections". New York Times. 2 February 2017.
  76. ↑ Serhan, Yasmeen (8 February 2017). "Emmanuel Macron's Unexpected Shot at the French Presidency". آتلانتیک (مجله). Retrieved 8 February 2017.
  77. ↑ ۷۷٫۰ ۷۷٫۱ "Brigitte Macron - Trogneux: le rôle essentiel de la femme d'Emmanuel Macron" (به فرانسوی). Retrieved 2017-01-27.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ امانوئل مکرون موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=امانوئل_مکرون&oldid=40587885»