Nabateeërs
De Nabateeërs of Nabateeën wiene in folk dat yn de iere Aldheid fan it Midden-Easten libbe. Harren keninkryk besloech dielen fan it hjoeddeiske Jordaanje, Syrje, Saûdy-Araabje en Israel. Hja stiene bekend as in hannelsfolk.
Fia de ferskillende karavaanrûtes waard troch harren hannele. Benammen de hannel yn wijreek nei Jemen wie foar harren wichtich. De haadstêd fan de Nabateeërs wie de stêd Petra. Oare stêden fan de Nabateeërs wienen Oboda (Avdat), Elusa (Halutza), Nessana (Nitzana), Subeita (Shivta) en Kurnub (Mamshit) yn de Negev, Bosra yn Syrje en Hegra in wat no Saûdy-Araabje is.
De Nabateeërs hienen in eigen religy. Dêryn stie sintraal de ferearring fan rotsen. Dêrneist hiene sy ferskillende goaden yn harren panteon. Ien fan de wichtichste goaden wie Dusharra, de soan fan Allāt.
De Nabateeërs hawwe ûndergrûnse wetterkanalen of kwanaten oanlein, dy't fan (ûndergrûnse) boarnen yn de bergen fia tunnels nei drûge lânbougrûnen laten.
Under lieding fan keizer Trajanus hawwe de Romeinen yn 106 it keninkryk fan de Nabateeërs oermastere en oan harren ryk tafoege.
Sjoch ek
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]Keppeling om utens
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]- (in) Nabataeans, beskriuwing by Livius.org
 |
Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Nabateans fan Wikimedia Commons. |