Francos: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m Reemplazos con Replacer: «expulsaron aos» |
||
| (Non se amosan 4 revisións feitas por 3 usuarios.) | |||
Liña 34:
Os estudosos modernos dedicados ao período das [[migracións]] suxeriron que o pobo franco podería xurdir da unificación de grupos [[pobos xermánicos]] anteriores máis pequenos ([[Usipetes]], [[Tenchteri]], [[Sugambri]] e [[Bructeri]]), que habitaban o [[val do Rin]] e os territorios situados inmediatamente ao leste. Esta unión podería estar relacionada co aumento do caos e as insurreccións acontecidas na zona como resultado da guerra entre [[Roma]] e os [[marcomanos|marcomanni]], que comezara no ano [[166]]; así como os conflitos derivados desta durante a segunda metade do [[século II]] e o [[século III]]. Pola súa banda, Gregorio afirma que os francos viviron orixinalmente en [[Panonia]], pero que máis tarde se asentaron ás beiras do Rin. Existe unha rexión ao nordeste da actual [[Países Baixos|Holanda]] (ao norte do que unha vez foi a fronteira romana) que leva o nome de Salland, e podería recibir ese nome dos salios.
Cara ao ano [[250]], un grupo de francos, aproveitándose da debilidade do Imperio Romano, chegou ata [[Tarragona]] (en [[Hispania]]), ocupando esta rexión durante unha década antes de que as forzas romanas os dobregasen e expulsasen de territorio romano. Uns corenta anos despois, os francos tomaron o control da rexión de [[Scheldt]], interferindo nas rutas marítimas
==== As etnias da liga dos francos ====
Liña 65:
Esta estabilidade, con todo, non se estendía á vida cotiá durante a era merovinxia. Aínda que en tempos dos romanos existía un certo grao de violencia (sobre todo na etapa final), a introdución da práctica xermánica de recorrer á violencia para liquidar disputas e conflitos legais levou a un certo grao de anarquía. Isto afectou ao comercio, que se chegou a ver interrompido ocasionalmente, dificultando de xeito crecente a vida cotiá, o que desembocou nunha progresiva fragmentación e localización da sociedade en [[vila]]s. A alfabetización, á parte das igrexas e mosteiros, era practicamente nula.
Os soberanos merovinxios, seguindo a tradición xermánica, tiñan o costume de dividir as súas terras entre os seus fillos. Isto resultaba nunha constante división, reunificación e nova división dos territorios, o cal á súa vez desembocaba no asasinato e a guerra entre as principais familias. Así que, aínda que Clodoveo expulsou
Tras unha reunificación temporal dos reinos separados baixo o reinado de [[Clotario I]], os territorios francos volveron dividirse en [[561]] en [[Neustria]], [[Austrasia]] e [[Borgoña]], que foran anexionadas polos francos por medio de matrimonios e invasións.
Liña 75:
=== Os Carolinxios ===
{{Artigo principal|Carolinxios|Imperio Carolinxio}}
Tradicionalmente considérase que o reinado carolinxio comeza coa deposición do último rei merovinxio, co consentimento do [[Papa]], e a ascensión ao poder en [[751]] de [[Pipino o Breve]], pai de [[Carlomagno]]. Pipino sucedera ao seu pai, [[Carlos Martel]], como maior de palacio dun reino franco reunido e reconstruído a partir das partes anteriormente independentes.
| |||