Le Sacre du printemps: Diferenzas entre revisións

| título = Весна священная<br />Le Sacre du printemps

Stravinskii era un compositor novo e practicamente descoñecido cando Diagilev o recrutou para crear obras para os Ballets Russes. ''Le Sacre du printemps'' foi o terceiro proxecto deste tipo, despois do aclamado ''[[L'oiseau de feu]]'' (1910) e ''[[Petrushka]]'' (1911).<ref name= Hartog52/> O concepto detrás de ''Le Sacre du printemps'', desenvolvido por Rerikh a partir da idea dun bosquexo de Stravinskii, é suxerida polo seu subtítulo, «Imaxes da Rusia pagá en dúas partes»; no escenario, despois de varios rituais primitivos que celebran a chegada da primavera, unha moza é escollida como vítima dun sacrificio e baila ata a morte. Despois dunha recepción mixta por parte da crítica na súa forma orixinal e unha pequena xira por [[Londres]], o ballet non volveu ser representado ata a década de 1920, cando unha versión coreografiadacoreografada por [[Léonide Massine]] substituíu áa orixinal de Nizhinskii.<ref name=White177 /> A de Massine foi a precursora de moitas producións innovadoras dirixidas polos principais mestres de ballet do mundo, coas que a obra gañou aceptación en todo o mundo. Na década de 1980, a coreografía orixinal de Nizhinskii, que durante moito tempo se pensou que estaba perdida, foi reconstruída polo [[Joffrey Ballet]] nos [[Os Ánxeles|Ánxeles]].<ref name="Fink299"/>

[[Igor Stravinskii]] era o fillo de [[Fedor Stravinskii]], o principal [[baixo (voz)|baixo]] da [[Teatro Mariinsky|Ópera Imperial]] de [[San Petersburgo]], e Anna, nada Kholodovskaia, unha cantante afeccionada competente e pianista dunha antiga familia rusa. A asociación de Fedor con moitas figuras importantes da música rusa, entre as que se inclúen [[Nikolai Rimskii-Korsakov|Rimskii-Korsakov]], [[Aleksandr Borodin|Borodin]] e [[Modest Musorgskii|Musorgskii]], fixo que Igor medrase nun fogar intensamente musical.<ref>{{Cita web |apelidos=Walsh |nome=Stephen |título=Stravinsky, Igor, §1: Background and early years, 1882–1905 |url=http://www.oxfordmusiconline.com/subscriber/article/grove/music/52818pg1#S52818.1 |páxina-web=Grove Music Online |ano=2012 |dataacceso=15 de outubro de 2014 |lingua=en}}</ref> En [[1901]] Stravinskii comezou a estudar dereito na [[Universidade Estatal de San Petersburgo|Universidade de San Petersburgo]], mentres tomaba clases particulares de harmonía e [[contrapunto]]. Tendo impresionado a Rimskii-Korsakov con algúns dos primeiros esforzos compositivos, Stravinskii traballou baixo a guía do vello compositor. No tempo da morte do seu mentor en [[1908]] Stravinskii tiña realizado varias obras, entre elas a [[Sonata para piano en Fa sostidodíese menor (Stravinskii)|Sonata para piano en Fa sostidodíese menor]] ([[1907]]), que el mesmo catalogou como «Opus 1», e en 1908 unha pequena peza orquestral, ''[[Feu d'artifice]]'' ("Fogos de artificio").<ref>{{Cita web |apelidos=Walsh |nome=Stephen|título=Stravinsky, Igor, §2: Towards ''The Firebird'', 1902–09 |url=http://www.oxfordmusiconline.com/subscriber/article/grove/music/52818pg2#S52818.2 |páxina-web=Grove Music Online |ano=2012|dataacceso=15 de outubro de 2014 |lingua=en}}</ref><ref>{{Cita web |título=Stravinsky, Igor, §11: Posthumous reputation and legacy: Works |url=httphttps://www.oxfordmusiconline.com/subscribergrovemusic/article_worksview/grove10.1093/musicgmo/52818pg119781561592630.001.0001/omo-9781561592630-e-0000052818#S52818.12 omo-9781561592630-e-0000052818-div1-13|lingua=en|subscrición=si|páxina-web=Grove Music Online |anodata-acceso=2012 |dataacceso=158 de outubroabril de 2014 |lingua=en2020}}</ref>

| align="center" | RondasRoldas primaverais

[[Ficheiro:Bakst daighilevDiaghilev.jpg|miniatura|[[Sergei Diagilev]], director dos ''[[Ballets Russes]]'' entre 1909 e 1929, retratado por [[Leon Bakst]].]]

Seguindo a decisión de Diagilev de atrasar a estrea ata 1913, Stravinskii deixou ''Le Sacre du printemps'' a un lado durante o verán de 1912.<ref>{{Cita Harvard|Van den Toorn|1987|sp=sí|p=34}}</ref> A decisión do empresario obedecía a unha doenza de Nizhinskii, e levou ao compositor a compoñer a súa obra ''[[Les noces]]'' mentres acompañaba aos Ballets Russes na súa xira por [[Budapest]], [[Londres]] e [[Venecia]] para asistir ás representacións de ''L<nowiki>'</nowiki>oiseau de feu'' e ''Petrushka''.<ref name="OSG">{{Cita web |url=http://www.sinfonicadegalicia.com/wp-content/uploads/2014/03/Programa-18-abono_T-13-14_af.pdf |título=Programa 18 da tempada 2013-14 da OSG |páxina-web=[[Orquestra Sinfónica de Galicia]] |data=28 de marzo de 2014 |dataacceso=13 de novembro de 2014 |lingua=galego e castelán |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20140712141149/http://www.sinfonicadegalicia.com/wp-content/uploads/2014/03/Programa-18-abono_T-13-14_af.pdf |dataarquivo=12 de xullo de 2014 |urlmorta=siyes }}</ref> Nesta época gozou da tempada de [[París]], e acompañou a Diagilev ao [[Festival de Bayreuth]] para asistir a unha representación de ''[[Parsifal]]'', e asistiu a unha interpretación en [[Berlín]] de ''[[Pierrot Lunaire]]'' dirixida por [[Arnold Schönberg]], dúas pezas que influirían no seu proxecto.<ref name="OSG"/><ref>{{Cita Harvard|Stravinskii|1962|sp=sí|pp=37–39}}</ref> Stravinskii retomou o seu traballo en ''Le Sacre du printemps'' en outono; o libro de notas indica que terminara o bosquexo da danza do sacrificio final o [[17 de novembro]] de 1912.<ref name=VdT24 /> Durante os meses seguintes do inverno traballou na partitura orquestral completa, que asinou e datou «completada en Clarens, 8 e marzo, 1913».<ref name=VDT36 /> Ensinoulle o manuscrito a [[Maurice Ravel]], que quedou entusiasmado e predixo, nunha carta a un amigo, que a estrea de ''Le Sacre du printemps'' sería tan importante coma ''[[Pelléas et Mélisande (Dubussy)|Pelléas et Mélisande]]'' de Debussy.<ref>{{Cita libro |last=Orenstein |first=Arbie |title=Ravel: Man and Musician |url=https://archive.org/details/ravelmanmusician0000oren |location=Nova York |publisher=Columbia University Press |year=1975 |isbn=978-0-231-03902-4|lingua=en|páxina=[https://archive.org/details/ravelmanmusician0000oren/page/66 66]}}</ref> Despois de que a finais de marzo comezasen os ensaios da orquestra, Monteux chamou a atención do compositor en varias pasaxes que causaran problemas: trompas inaudibles, un solo de frauta afogado polos metais e as cordas, e numerosos problemas co balance entre os instrumentos da sección de metais durante as pasaxes en [[fortissimo]].<ref name=VDT36>{{Cita Harvard|Van den Toorn|1987|sp=sí|pp=36–38}}</ref> Stravinski modificou estas pasaxes, e aínda en abril estaba revisando e reescribindo os últimos compases da «Danse sacrale». A revisión da partitura non finalizou coa versión preparada para a estrea de 1913; máis ben, Stravinskii continuou a facer cambios durante os seguintes 30 anos ou máis. De acordo con Van den Toorn, «ningunha outra obra de Stravinskii se someteu a tal serie de revisións post-estrea».<ref name=VdT39>{{Cita Harvard|Van den Toorn|1987|sp=sí|pp=39–42}}</ref>

A relación de Stravinskii co seu outro principal colaborador, Nizhinskii, foi máis complicada. Diagilev decidira que o xenio de Nizhinskii como bailarín debía traducirse no papel de mestre de ballet, non foi disuadido cando o primeiro intento de Nizhinskii como coreógrafo, ''[[L'après-midi d'un faune (ballet)|L'après-midi d'un faune]]'' de Debussy, causou controversia e case un escándalo a causa dos novos movementos estilizados e os seus xestos abertamente sexuais ao final da obra.<ref>{{Cita Harvard|Stravinskii|1962|sp=sí|p=36}}</ref><ref>{{Cita Harvard|Kelly|2000|sp=sí|p=263}}</ref> Da correspondencia contemporánea despréndese que, canto menos inicialmente, Stravinskii viu os talentos de Nizhinskii con aprobación; unha carta que enviou a Findeyzen louva «o celo apaixonado e a completa modestia» do bailarín.<ref name=H109>{{Cita Harvard|Hill|2000|sp=sí|p=109}}</ref> Con todo, nas súas memorias de 1936 Stravinskii escribe que a decisión de contratar a Nizhinskii neste papel o encheu de aprehensión; aínda que admiraba a Nizhinskii como bailarín non confiaba nel como coreógrafo: «...&nbsp;o pobre rapaz non sabe nada de música. Non pode nin ler nin tocar ningún instrumento».<ref>{{Cita Harvard|Stravinskii|1962|sp=sí|pp=40–41}}</ref><ref>A irmá de Nizhinskii, Bronislava Nizhinska, posteriormente insistiu en que o seu irmán podía tocar varios instrumentos, entre os que incluía a [[balalaica]], o [[clarinete]] e o [[piano]]. {{Cita Harvard|Kelly|2000|pp=273–77}}</ref> Aínda máis tarde, Stravinskii ridiculizou ás bailarinas de Nizhinskii como «Lolitas patexas e trenzadas».<ref>{{Cita Harvard|Stravinskii|Craft|1981|sp=si|p=143}}</ref> Stephen Walsh, un destacado analista de Stravinskii, suxeriu que o tardío rexeitamento á coreografía de Nizhinskii, xunto coa negación das influencias da música popular, formaban parte dun intento por parte do compositor, daquela no exilio, de restar importancia ás raíces e influencias rusas da música.<ref>{{Cita web |apelidos=Walsh |nome=Stephen |título=Proms 2012: Programme note: Stravinsky&nbsp;– The Rite of Spring |url=http://www.bbc.co.uk/proms/whats-on/2012/analysis/139 |publisher=BBC |dataacceso=18 de outubro de 2014 |lingua=inglés }}{{Ligazón morta|data-arquivo=setembro19 de 2018abril de 2013 |url-arquivo=https://archive.today/20130419202213/http://www.bbc.co.uk/proms/whats-on/2012/analysis/139 |url-morta=yes }}</ref>

Despois de que a primeira parte do ballet recibira dous ensaios orquestrais completos en marzo, Monteux e a compañía partiron para actuar en [[Monte Carlo]]. Os ensaios continuaron cando regresaron; o número inusualmenteinfrecuentemente alto de ensaios —dezasete só orquestrais e cinco cos bailaríns— foron axustados na quincena anterior á estrea, despois de que Stravinskii chegara a París o 13 de maio.<ref name="Walsh 202">{{Cita Harvard|Walsh|1999|sp=si|p=202}}</ref> A música contiña tantas combinacións de notas inusuaisinfrecuentes que Monteux tivo que pedir aos músicos que deixasen de interromper cando pensasen que atoparan algún erro na partitura, dicindo que el lles diría se tocaran algo incorrecto. Segundo Doris Monteux, «Os músicos considerárona absolutamente tola».<ref name="Walsh 202"/> Nun momento dado, fortísimo dos metais culminante, a orquestra rompeu nunha [[risa]] nerviosa ante o son, facendo que Stravinskii interviñese iradamente.<ref>{{Cita Harvard|Kelly|2000|sp=sí|p=281}}</ref><ref>{{Cita Harvard|Walsh|1999|sp=si|p=203}}</ref><ref>Tanto Kelly como Walsh citan a Henri Girard, un membro da sección de contrabaixos. Segundo Truman Bullard, un membro da sección de dobre-baixos, a parte á que se refire é a conclusión de "Rondes printanières". {{Cita Harvard|Bullard|1971|pp=97–98}}</ref>

A estrea foi seguida de cinco representacións máis de ''Le Sacre'' no Théâtre des Champs-Élysées, a última delas o [[13 de xuño]]. Aínda que nestas ocasións foron relativamente pacíficas, algo do estado anímico da primeira noite se mantivo; o compositor [[Giacomo Puccini|Puccini]], que asistiu á segunda representación do [[2 de xuño]],<ref>{{Cita Harvard|Kelly|2000|sp=sí|p=294}}</ref><ref>{{Cita Harvard|Hill|2000|sp=sí|p=116}}</ref> describiu a coreografía como ridícula e a música cacofónica: «a obra dun home tolo. O público asubiou, riu e aplaudiu».<ref>{{Cita libro |last=Adami |first=Giuseppe|outros=Traducido por Makin, Ena |title=Giacomo Puccini: Letters |url=https://archive.org/details/lettersofgiacomo0000pucc_d4g6 |publisher=Harrap |location=Londres |year=1974 |isbn= 0-245-52422-3|lingua=en|p=[https://archive.org/details/lettersofgiacomo0000pucc_d4g6/page/251 251]}}</ref> Stravinskii, confinado na súa cama por [[febre tifoide]],<ref>{{Cita Harvard|Stravinskii|1962|sp=sí|p=49}}</ref> non se uniu á compañía cando foi a [[Londres]] para realizar catro representacións no [[Theatre Royal, Drury Lane]].<ref>{{Cita web |título= Diaghilev London Walk |url= http://www.vam.ac.uk/content/articles/d/diaghilev-london-walk/ |páxina-web=[[Victoria and Albert Museum]] |dataacceso=25 de outubro de 2014 |lingua=inglés}}</ref> Nunha recensión da produción de Londres, o crítico de ''[[The Times]]'' estaba impresionado de como os elementos diferentes da obra se unían para formar un todo coherente, mais era menos entusiasta sobre a música en si, opinando que Stravinskii sacrificara por completo a melodía e a harmonía en favor do ritmo: «Se M. Stravinskii tivera querido ser realmente primitivo, tería sido intelixente para..., escribir o seu ballet só para tambores».<ref>{{Cita publicación periódica|title= The Fusion of Music and Dancing|journal= The Times|date= 26 July 1913|page= p. 8}}</ref> O historiador do ballet Cyril Beaumont comentou sobre os «movementos lentos e groseiros» dos bailaríns, encontrándoos «en completa oposición ás tradicións do ballet clásico».<ref name=White177>{{Cita Harvard|White|1966|sp=si|pp=177–178}}</ref>

O inicio da [[Primeiraprimeira Guerraguerra Mundialmundial]] en agosto de 1914 interrompeu o circuíto da xira prevista, que incluía países agora en bandos opostos, e provocou que moitos dos bailaríns, incluíndo a Fokin, regresasen aos seus países. Diagilev reconciliouse co reempregado Nizhinskii, tanto como bailarín coma coreógrafo, mais Nizhinskii fora posto baixo arresto domiciliario en [[Hungría]] como cidadán ruso inimigo. A súa liberación foi conseguida por Diagilev nun intercambio de prisioneiros cos [[Estados Unidos]] en [[1916]], por unha xira alí, mais a súa saúde mental diminuíu de xeito constante e deixou de participar no ballet profesional despois de [[1917]]. En [[1920]], cando Diagilev decidiu revivir ''Le Sacre'', encontrouse con que xa ninguén lembraba a coreografía.<ref>{{Cita Harvard|Buckle|1979|sp=si|p=366}}</ref> Despois de pasar a maior parte do tempo que durou a guerra en [[Suíza]], e converténdose nun exiliado permanente do seu país despois da [[Revolución Rusa de 1917]], Stravinskii continuou a súa relación con Diagilev cando a guerra rematou. En decembro de 1920 [[Ernest Ansermet]] dirixiu unha nova produción en París, coreografiadacoreografada por [[Léonide Massine]], cos deseños conservados de [[Nikolai Rerikh]]; a bailarina principal foi [[Lydia Sokolova]].<ref name=White177/> Nas súas memorias, Stravinskii é equívoco sobre a produción de Massine; o xove mestre de ballet, escribiu, amosaba «talento incuestionable», mais había algo «forzado e artificial» na súa coreografía, que carecía da necesaria relación orgánica coa música.<ref>{{Cita Harvard|Stravinskii|1962|sp=sí|pp=92–93}}</ref> Sokolova, nos seus informes posteriores, lembrou algunhas tensións que rodearon á produción, con Stravinskii, «levando unha expresión que asustaría a cen Virxes Escollidas, facendo cabriolas arriba e abaixo polo corredor central» mentres Ansermet ensaiaba coa orquestra.<ref name=H86>{{Cita Harvard|Hill|2000|sp=sí|pp=86–89}}</ref>

O ballet foi mostrado por primeira vez nos Estados Unidos o [[1 de abril]] de [[1930]], cando a versión de Massine de 1920 foi interpretada pola [[Philadelphia Orchestra]] en [[Filadelfia]] baixo a dirección de [[Leopold Stokowski]], con [[Martha Graham]] bailando o papel da Escollida.<ref name=Juillard>{{Cita publicación periódica|apelidos=Berman |nome=Greta |título=Painting in the Key of Color: The Art of Nicholas Roerich |url=http://www.juilliard.edu/journal/painting-key-color-art-nicholas-roerich |obra=the Juilliard Journal Online|data=maio de 2008 |dataacceso=27 de outubro de 2014 |lingua=en}}</ref> A produción trasladouse a [[Nova York]], onde Massini se sentiu aliviado ao encontrar ao público receptivo, un signo, pensou, de que os neoiorquinos estaban finalmente a tomar en serio o ballet.<ref name=J233>{{Cita Harvard|Johnson|1992|sp=si|pp=233–234}}</ref> A primeira produción deseñada en América, en [[1937]], foi a que fixo o expoñente da [[Danza contemporánea|danza moderna]] [[Lester Horton]], cuxa versión substituíu aosos pagáns rusos por un fondo do «[[Far West]]» e empregou danzas [[Amerindio|amerindias]].<ref name=J233 />

En [[1944]] Massine comezou unha nova colaboración con Rerikh, quen antes da súa morte en [[1947]] fixera numerosos bosquexos para unha nova produción que Massine realizou con éxito en [[Teatro alla Scala|La Scala]] de [[Milán]] en [[1948]].<ref name=Juillard /> Isto anunciou unha serie de producións significativas de posguerra en Europa. [[Mary Wigman]] en Berlín ([[1957]]) seguiu a Horton en destacar os aspectos eróticos do sacrificio da virxe, como fixo [[Maurice Béjart]] en [[Bruxelas]] ([[1959]]). A representación de Béjart substituíu o sacrificio culminante por unha representación do que o crítico Robert Johnson describiu como «coito cerimonial».<ref name=J233 /> A [[Le Sacre du printemps (MacMillan)|produción de 1962]] do [[Royal Ballet]], coreografiadacoreografada por [[Kenneth MacMillan]] e deseñada por [[Sidney Nolan]], foi representada por primeira vez o [[3 de maio]] e foi un éxito de crítica. Permaneceu no repertorio da compañía durante máis de 50 anos; despois do seu renacemento en maio de [[2011]], o crítico do ''[[Daily Telegraph]]'' Mark Monahan considerouna un dos maiores logros do Royal Ballet.<ref>{{Cita novas|apelidos=Monahan |nome=Mark |título=Covent Garden and Salisbury Playhouse, review |url=http://www.telegraph.co.uk/culture/theatre/dance/8546035/Covent-Garden-and-Salisbury-Playhouse-review.html |xornal=The Telegraph |data=30 de maio de 2011 |dataacceso=27 de outubro de 2014 |lingua=en}}</ref> A cidade de [[Moscova]] viu por primeira vez ''Le Sacre'' en [[1965]], nunha versión coreografiadacoreografada para o [[Ballet do Bolshoi]] por [[Natalia Kasatkina]] e [[Vladimir Vasiliev (bailarín)|Vladimir Vasiliev]]. Esta produción mostrouse en [[San Petersburgo|Leningrado]] catro anos máis tarde, na [[Teatro Mikhaylovsky|Ópera Maly]],<ref name=Balletmag>{{Cita publicación periódica|first= Elena|last= Solominskaya|title= The Ballet Time|url= http://www.russianballet.ru/eng/archives/jan-feb03/covers2.htm|journal= Ballet magazine|date= xaneiro-febreiro de 2003|accessdate= 27 de outubro de 2014|lingua= en|apelidos= |data-arquivo= 25 de xuño de 2013|url-arquivo= https://web.archive.org/web/20130625225322/http://www.russianballet.ru/eng/archives/jan-feb03/covers2.htm|url-morta= yes}}</ref> e presentou un argumento que proporcionou á Elixida un amante que inflixiu vinganza contra os anciáns despois do sacrificio. Johnson describe a produción como «un produto do ateísmo de estado [...] propaganda soviética no seu mellor momento».<ref name=J233 />

O 30 de setembro de 1987, o [[Joffrey Ballet]] de [[Os Ánxeles]] representou ''Le Sacre'' baseado nunha reconstrución da coreografía de Nizhinskii de 1913, que ata aquela pensábase que permanecía perdida no recordo. A representación foi o resultado de anos de investigación, primeiro por [[Millicent Hodson]], quen reconstruíu a coreografía a partir dos libros orixinais dispoñibles, bosquexos e fotografías da época, e os recordos de Marie Rambert e outros sobreviventes.<ref name="Fink299">{{Cita publicación periódica|last= Fink|first= Robert|title= The Rite of Spring and the Forging of a Modern Style|journal= Journal of the American Musicological Society|volume= 52|issue= 2|date= Verán de 1999|pages= p. 299|jstor= 832000|doi= 10.1525/jams.1999.52.2.03a00030|lingua=inglés}}</ref> A versión de Hodson xa foi realizada polo [[Ballet do Mariinsky|Ballet Kirov]], no [[teatro Mariinsky]] en 2003 e posteriormente ese mesmo ano no Covent Garden.<ref>{{Cita web |título=The Joffrey Ballet Resurrects The Rite of Spring |url=http://web.archive.org/web/20120504055414/http://nea.gov/about/40th/joffrey.html |páxina-web=National Endowment for the Arts |dataacceso=1 de novembro de 2014 |lingua=inglés |data-arquivo=04 de maio de 2012 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20120504055414/http://nea.gov/about/40th/joffrey.html |url-morta=unfit }}</ref><ref>{{Cita publicación periódica|last= Kennedy|first= Maev|title= Kirov revive Nijinsky's wonder|url= http://www.guardian.co.uk/uk/2003/aug/05/arts.artsnews|journal= The Guardian|date= 5 de agosto de 2003|accessdate=1 de novembro de 2014|lingua=inglés}}</ref> Na súa tempada 2012-13, o Joffrey Ballet realizou centenares de representacións en numerosos lugares, entre eles a [[Universidade de Texas]] os días 5 e 6 de marzo de 2013, e na [[Universidade de Massachusetts]] o 14 de marzo de 2013.<ref>{{Cita web |url=http://texasperformingarts.org/season/joffrey-ballet-rite-of-spring |título=The Joffrey Ballet: The Rite of Spring |páxina-web=The University of Texas at Austin |dataacceso=1 de novembro de 2014 |lingua=inglés |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20130305095111/http://www.texasperformingarts.org/season/joffrey-ballet-rite-of-spring |dataarquivo=05 de marzo de 2013 |urlmorta=siyes }}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.masslive.com/entertainment/index.ssf/2013/03/joffrey_ballet_performing_rite.html |título=Joffrey Ballet to perform Rite of Spring and other works at UMass Fine Arts Center |páxina-web=University of Massachusetts |data=10 de marzo de 2013 |dataacceso=1 de novembro de 2014 |lingua=inglés}}</ref>

Os editores musicais [[Boosey and Hawkes]] estimaron que dende a súa estrea, o ballet foi obxecto de canto menos 150 producións, moitas das cales se converteron en clásicos e foron representadas en todo o mundo.<ref name=BH /> Entre as interpretacións máis radicais se encontra a versión de [[Glen Tetley]] de 1974, na que a elixida era un mozo novo.<ref>{{Cita web |título=The Rite of Spring |url=http://www.pnb.org/AboutPNB/Repertory/TheRiteofSpring.aspx |páxina-web=Pacific Northwest Ballet |dataacceso=1 de novembro de 2014 |lingua=inglés |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20120319004727/http://www.pnb.org/AboutPNB/Repertory/TheRiteofSpring.aspx |dataarquivo=19 de marzo de 2012 |urlmorta=siyes }}</ref> Máis recentemente houbo versións de danza en solitario ideadas por [[Molissa Fenley]]<ref>Kisselgoff, Anna. "In 'State of Darkness', a Dancer's Rite of Passage", ''The New York Times'', 8 de outubro de 1988.</ref><ref>D'Aoust, Renée E. "Lowenberg en Pacific Northwest Ballet & School", The Dance Insider. Xullo de 2007.</ref> e [[Javier de Frutos]], unha interpretación de punk rock de [[Michael Clark (bailarín)|Michael Clark]],<ref name= BH>{{Cita web |título=Stravinsky: towards The Rite of Spring's centenary |url=http://www.boosey.com/cr/news/Stravinsky-towards-The-Rite-of-Spring-s-centenary/12217 |páxina-web=Boosey & Hawkes |data=marzo de 2011 |dataacceso=1 de novembro de 2014 |lingua=inglés}}</ref> e ''Rites'' (2008), de [[The Australian Ballet]] en colaboración con [[Bangarra Dance Theatre]], que representa percepcións aborixes dos elementos da terra, aire, lume e auga.<ref>{{Cita web |título=Aboriginal ballet hits Paris stage |url=http://www.abc.net.au/news/2008-09-30/aboriginal-ballet-hits-paris-stage/527590 |páxina-web=Australian Broadcast Company |data=3 de outubro de 2008 |dataacceso=1 de novembro de 2014 |lingua=inglés}}</ref>

Stravinski dirixiu por primeira vez a obra en [[1926]], nun concerto ofrecido pola [[Koninklijk Concertgebouworkest]] en [[Ámsterdan]];<ref name=VdT39 /><ref>{{Cita Harvard|Stravinskii|1962|sp=sí|p=129}}</ref> dous anos despois levouna á [[Salle Pleyel]] de París, onde realizou dúas interpretacións baixo a súa batuta. Sobre estas ocasións posteriormente escribiría que «grazas á experiencia que gañara con todo tipo de orquestras [...] chegara a un punto no que podía obter exactamente o que eu quería, como eu quería».<ref>{{Cita Harvard|Stravinskii|1962|sp=sí|p=137}}</ref> Os comentaristas están de acordo en termos xerais en que a obra tivo un maior impacto nas salas de concerto que no escenario; moitas das revisións que Stravinski fixo da música foron realizadas para a sala de concertos máis que para a mentalidade do teatro.<ref>{{Cita web |apelidos=Freed |nome=Richard |título=The Rite of Spring: About the work |url=http://www.kennedy-center.org/calendar/?fuseaction=composition&composition_id=2841 |páxina-web=The Kennedy Center |data=20 de novembro de 2004 |dataacceso=1 de novembro de 2014 |lingua=inglés}}</ref> A obra converteuse nunha peza fundamental nos repertorios de todas as principais orquestras, e foi descrita por [[Leonard Bernstein]] como «a máis importante obra musical do século XX».<ref name=Bernstein>{{Cita web |título=The Rite of Spring at 100; The History |url=https://www.theriteofspringat100.org/the-history/ |páxina-web=Carolina Performing Arts: The University of North Carolina |lingua=inglés }}{{Ligazón morta|data-acceso=setembro12 de outubro de 2014 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20181214094235/https://www.theriteofspringat100.org/the-history/ |dataarquivo=14 de decembro de 2018 |urlmorta=yes }}</ref>

As innovacións máis destacadas da obra están relacionadas co ritmo, e tiveron unhas implicacións tan radicais como o abandono da tonalidade. Unha técnica rítmica constante na obra é a superposición de múltiples ostinatos con diferentes valores rítmicos de duracións distintas, o que dá como resultado unha estrutura rítmica de varios niveis. Tamén relacionado co ritmo, salienta a acentuación de pequenos fragmentos melódicos que posúen unha simplicidade similar á das cancións folclóricas e que se combinan para producir unidades máis complexas e extensas, unha característica que comparte con ''Petrushka''. Un trazo significativo de ''Le Sacre'' son osas pasaxes nosnas que as medidas cambian case de xeito constante, cuxo exemplo máis extremo é o inicio da ''Danse sacrale'',<ref>Nos compases 1-10 emprega os compases de 3/16 (compás 1), 2/16 (compás 2), 3/16 (compases 3 e 4), 2/8 (compás 5), 2/16 (compás 6), 3/16 (compases 7 e 8), 2/8 (compás 9), e 3/16 (compás 10)</ref> que mostra outra das consecuencias da técnica familiar de Stravinskii de unir unidades musicais individuais en cadeas máis longas a través de combinacións irregulares.<ref name="Morgan1"/>

A primeira danza, «Les Augures printaniers», está caracterizada por un repetitivo acorde nas trompas e nas cordas, con base en Mi♭ superposto a unha [[tríade (música)|tríade]] de Mi, Sol♯ e Si.<ref>{{Cita Harvard|Van den Toorn|1987|sp=sí|p=138}}</ref> White suxire que esta combinación bitonal, que Stravinskii consideraba o punto central de toda a obra, foi ideado no piano, xa que os acordes constituíntes son cómodos para as mans no teclado.<ref>{{Cita Harvard|White|1961|sp=si|p=57}}</ref> O ritmo do acorde é perturbado polo constante desprazamento do [[acento (música)|acento]], dentro e forafóra do pulso,<ref>{{Cita Harvard|Ross|2008|sp=si|p=75}}</ref> antes de que a danza finalice nun derrubamento, como polo cansazo.<ref name=Berger /> O alto grao de disonancia e cromatismo existente debido á repetición do acorde que abre a sección, contribúe á omnisciente rixidez da obra.<ref name="Morgan1"/> O «Jeu du rapt» que lle segue é descrito por Hill como «a máis terrible das cacerías musicais».<ref>{{Cita Harvard|Hill|2000|sp=sí|p=67}}</ref> Conclúe nunha serie de trinostrilos da frauta que dan paso a «Rondes printanières», na que un lento e laborioso tema ascende gradualmente ata un disonante fortissimo, unha «caricatura horrible» da melodía principal do episodio.<ref name=Berger>{{Cita audiovisual

Entre os compositores máis influenciados por ''Le Sacre du printemps'' se encontra o case contemporáneo de Stravinskii, [[Edgard Varèse]], quen asistiu á estrea en 1913. Varèse, segundo Ross, foi particularmente atraído polas «crueis harmonías e ritmos estimulantes» de ''Le Sacre'', que el mesmo empregou completamente na súa obra de concerto ''[[Amériques]]'' (1921), escrita para unha grande orquestra coa adición de efectos de son entre os que se encontran o ruxido dun león e o xemido dunha serea.<ref>{{Cita Harvard|Ross|2008|sp=si|p=137}}</ref><ref>{{Cita web|last= May|first= Thomas|title= Varèse: Amériques|url= http://www.laphil.com/philpedia/music/ameriques-edgard-varese|publisher= The Los Angeles Philharmonic|accessdate= 19 de agosto de 2012|urlarquivo= https://web.archive.org/web/20121202075517/http://www.laphil.com/philpedia/music/ameriques-edgard-varese|dataarquivo= 02 de decembro de 2012|urlmorta= siyes}}</ref> [[Aaron Copland]], para quen Stravinskii foi unha inspiración particular nos seus días de estudante, consideraba ''Le Sacre'' unha obra mestra que creara «a década do acento desprazado e o acorde politonal».<ref>{{Cita audiovisual notas

A primeira publicación da partitura foi o arranxo para piano a catro mans (Edition Russe de Musique, RV196), en 1913. O inicio da [[Primeiraprimeira Guerraguerra Mundialmundial]] en agosto de 1914 impediu a publicación da partitura orquestral completa. Logo do renacemento da obra en 1920, Stravinskii, que non escoitara a música en sete anos, realizou numerosas revisións da partitura, que foi finalmente publicada en 1921 (Edition Russe de Musique, RV 197/197b. large and pocket scores).<ref name=VdT39 /><ref name=Craft />

A [[Paul Sacher|Paul Sacher Foundation]], en asociación con Boosey and Hawkes, anunciou en maio de [[2013]], como parte das celebracións polo centenario de ''Le Sacre du printemps'' a súa intención de publicar a partitura autógrafa orixinal de 1913, e empregada nas primeiras representacións. Despois de permanecer en Rusia durante décadas, o manuscrito foi adquirido por Boosey and Hawkes en 1947. A compañía presentou a partitura a Stravinski en 1962, no seu 80 aniversario. Despois da morte do compositor en 1971 o manuscrito foi adquirido pola Paul Sacher Foundation. Así como a partitura de orquestra manuscrita, publicaron tamén o manuscrito da partitura para piano a catro mans.<ref>{{Cita Harvard|Van den Toorn|1987|sp=sí|p=36|texto=note 30}}</ref><ref>{{Cita web|url= http://www.paul-sacher-stiftung.ch/en/collections/p_t/igor_strawinsky.html|title= Collections: Igor Strawinsky|publisher= Paul Sacher Foundation|accessdate= 29 de agosto de 2012|urlarquivo= https://web.archive.org/web/20141018090002/http://www.paul-sacher-stiftung.ch/en/collections/p_t/igor_strawinsky.html|dataarquivo= 18 de outubro de 2014|urlmorta= siyes}}</ref><ref>{{Cita web|url=http://www.boosey.com/cr/news/Stravinsky-Rite-of-Spring-centenary-publications-announced/100069"| title= Stravinsky: Rite of Spring centenary publications announced|publisher= Boosey & Hawkes|accessdate= 3 de abril de 2013}}</ref>

En 2000, [[Kalmus]] Music Publishers levou a cabo unha edición que o antigo arquiveiro da Philadelphia Orchestra, Clint Nieweg realizara con 21&nbsp;000 correccións da partitura xeral e das partes. Dende aquela unha lista de erratas publicada engadiu algo máis de 310 correccións, e é considerada a versión máis exacta da obra na actualidade.<ref>{{Cita web|url=http://www.artsjournal.com/slippeddisc/2013/05/the-absolutely-right-rite-of-spring.html| title= The Absolutely Right Rite Of Spring|data-acceso=12 de outubro de 2014|data-arquivo=13 de xuño de 2013|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20130613144753/http://www.artsjournal.com/slippeddisc/2013/05/the-absolutely-right-rite-of-spring.html|url-morta=yes}}</ref>

* {{Cita libro |first=Richard |last=Buckle |year=1979 |title=Diaghilev |url=https://archive.org/details/diaghilev0000buck_x6n8 |isbn=0-297-77506-5 |publisher=Weidenfeld e Nicholson |location=Londres|lingua=en|ref=harv}}

* {{Cita libro |last=Canarina |first=John |year=2003 |title= Pierre Monteux, Maître |url=https://archive.org/details/pierremonteuxmai00cana |location=Pompton Plains, Nova Jersey |publisher=Amadeus Press |isbn=1-57467-082-4|lingua=en|ref=harv}}

* {{Cita libro |last=Hodson |first=Millicent |year=1996 |title=Nijinsky's Crime Against Grace: Reconstruction of the Original Choreography for Le sacre du printemps |url=https://archive.org/details/nijinskyscrimeag0000hods |publisher=Pendragon Press |lingua=en|ref=harv}}

* {{Cita libro |last=Kelly |first=Thomas Forrest |year=2000 |title=First Nights: Five Musical Premieres |url=https://archive.org/details/firstnightsfivem0000kell |location=New Haven |publisher=Yale University Press |isbn=0-300-07774-2|lingua=en|ref=harv}}

* {{Cita libro |last=Morrison |first=Richard |year=2004 |title=Orchestra |url=https://archive.org/details/orchestralsocent0000morr |location=Londres|publisher=Faber e Faber |isbn=0-571-21584-X|lingua=en|ref=harv}}

* {{Cita libro |last1=Stravinskii|first=Igor |last2=Craft |first2=Robert |title=Conversations with Igor Stravinsky |url=https://archive.org/details/dli.ernet.151251|publisher=Doubleday |location=Nova York |year=1959 |oclc=896750|lingua=en|ref=harv}}