Papa: Diferenzas entre revisións

{{Outros homónimos|este=o xefe da Igrexa Católicacatólica|para=o alimento|Papa (alimento)}}

'''Papa''' é ocomo títulose dadocoñece ao [[Bispobispo]] e Patriarcapatriarca de [[Roma]], supremo líder espiritual da [[Igrexa Católicacatólica|Igrexa católica]] e tamén xefe do Estado do [[Cidade do Vaticano|Vaticano]]. ''Papa'' é tamén o título dos Patriarcaspatriarcas da [[Igrexa Coptacopta]] e da [[Igrexa Armeniaapostólica armenia]].

* ''Sucesor do Príncipepríncipe dos Apóstolosapóstolos'',

* ''SupremoSumo Pontífice'',

* ''Arcebispo e Metropolitametropolita da Provinciaprovincia Romanaromana, ''

* ''Soberano do Estado do Vaticano '' e

* ''Servidor dos Servidoresservidores de Deus'',

aínda que no [[dereito canónico]] sexa apenas referido como ''Pontíficepontífice Romanoromano''.

Nos comezos da Igrexa, os [[Lista sucesoria dosde Papaspapas|sucesores]] de [[Pedro, papa|Sansan Pedro]] eran simplemente os ''bispos de Roma'' e vigairos de Pedro, a partir do [[495]] comeza a empregarse o título de vigairo de Cristo. O ''título'' de papa non existía antes de [[306]] e durante moito tempo foi tan só un título e de respecto e cortesía, ata [[325]], o vigairo de Pedro , co [[Primeiro Concilio de Nicea|Concilio de Nicea]] exercía tan só a función dun [[metropolita]] como ''bispo de [[Roma]]''. A fins do [[século VIII]] o título estaba xeneralizado para designar os bispos de Roma, pero non foi ata [[Gregorio IX, Papapapa|Gregorio IX]] ([[1073]] - [[1085]]) que se oficializou como o título formal para os sucesores de Pedro.

[[Ficheiro:Michelangelo_Caravaggio_038.jpg|miniatura|Pintura do martirio de Sansan Pedro - a Igrexa Católicacatólica considera o momento da súa fundación cando Pedro, despois bispo de Roma, foi elixido por Xesús como xefe dos Apóstolosapóstolos.]]

A tradición católica afirma que, o primeiro xefe da Igrexa Católicacatólica (o primeiro Papapapa) foi [[Pedro, papa|san Pedro]], a quen, Xesucristo dixo ''Ti es Pedro e sobre esta pedra construirei a miña Igrexa'' ([[Evanxeo segundo Sande Mateu|Mateu]] XVI:18-19).

O [[evanxeo]] reflicte a vontade de [[Xesús de Nazaret|Xesus]] de que os seus discípulos permanecesen unidos baixo a dirección de Pedro, a quen Cristo deu o nome nun momento solemne, levando os seus [[apóstolo]]s á cidade de Cesarea de Filipo: "''Ti és Pedro e sobre esta pedra, edificarei a miña Igrexa. A ti che darei as chaves do reino dos ceos; e todo o que ligares na terra será ligado nos ceos, e todo o que desligares na terra será desligado nos ceos" ([[Evanxeo de Mateu|Evanxeo segundo Sansan Mateu]], 16, 13-20).''

O goberno xerárquico da Igrexa Católicacatólica baseasebaséase posteriormente na autoridade dos sucesores dos Apóstolos, chamados [[Bispo]]s, reunidos en [[concilio]] baixo a autoridade do primaz de todos os Bispos, o Bispo de Roma, porque tanto Sansan Pedro como [[Paulo de Tarso|Sansan Paulo]] morreran en Roma, e de aí a igrexa da cidade ser recoñecida como cabeza das demais. Para o caso de Sansan Paulo, alén do testemuño das súas cartas desde a prisión en Roma, existen testemuños arqueolóxicos e escritos do seu martirio en Roma.

Máis importante é o caso de Sansan Pedro, de quen propiamente se considera que suceden os outros [[Lista sucesoria dosde Papaspapas|264 Papaspapas]]. Das escavacións arqueolóxicas realizadas na segunda metade do [[século XX]] por baixo do altar maior da [[Basílicabasílica de San Pedro]] no Vaticano parece probarse que o túmulo principal alí situado, xunto a varias inscricións co nome "Petrus", contén vestixios do [[século I]]. Existen adicionalmente testemuños escritos. De entre os máis importantes están:

* A carta de [[Clemente I, Papapapa|Clemente Romano]] (terceiro sucesor de Pedro), dirixida no ano [[98]] aos fieis de [[Corinto antiga|Corinto]]. Nela mencionase o martirio de Pedro en Roma no ano [[64]], e tamén o de Paulo. O feito de que se dirixa con autoridade a unha Igrexa distante (grega) deixa claro que os cristiáns recoñecían a autoridade do sucesor de Pedro.

Hoxe en día, o papel político do Papapapa tradúcese principalmente no exercicio dun cargo cerimonial, relixioso e diplomático, aínda que ata [[1870]] a autoridade temporal do Papapapa se exercía sobre un territorio no centro de [[Italia]], denominado ''[[Estados Pontificios]]'', aos que os Papaspapas non quixeron renunciar ata seren forzados cando a reunificación italiana.

A antigüidade do estatuto secular e de condución de asuntos de estado do Papapapa é demostrada xa na confrontación do Papapapa [[León I, Papa|León I]] con [[Atila]] en [[452]] e aumentou substancialmente en [[754]], cando o líder dos francos [[Pipino, o Breve]] doou ao Papapapa un territorio que formaría a base dos futuros [[Estados Papais]]. No ano [[800]], o Papapapa [[León III, Papa|León III]] coroou a [[Carlomagno|Carlos Magno]] como Emperador, paso decisivo no camiño para o Sacro Imperio Romano. Desde esa data tornouse unha tradición a coroación dos Emperadoresemperadores polo Papapapa, ata [[Carlos I de España|Carlos V]]. [[Napoleón Bonaparte]] fixo revivir esa tradición facéndose coroar do mesmo modo.

Conxuntamente coa posición do Papapapa como rexente territorial e príncipe da Cristiandade (especialmente preeminente cos Papaspapas do [[Renacemento]] como [[Alexandre VI, Papapapa|Alexandre VI]] e [[Xulio II, Papapapa|Xulio II]]), e como líder espiritual do Sacro Imperio Romano (máis relevante con Papaspapas como [[Gregorio VII, Papapapa|Gregorio VII]] e [[Alexandre III, Papapapa|Alexandre III]]), o Papapapa, como [[Supremosupremo Pontíficepontífice]], ten autoridade política e temporal. Algúns dos exemplos ao longo da historia son a [[bula]] ''Laudabiliter'' en [[1155]] (que autoriza a [[Henrique II de Inglaterra]] a invadir [[Irlanda]]), a bula ''Manifestus Probatum'' que recoñece a independencia de [[Portugal]], a bula ''Inter Caeteras'' en [[1493]] (que conduce ao [[Tratado de Tordesillas]] no ano seguinte, dividindo o mundo entre [[Portugal]] e [[España]]) ou a bula ''Inter Gravissimas'' de [[1582]] (que establece o [[calendario gregoriano]], actualmente en uso).

O Papapapa dispón, para os católicos, de autoridade relixiosa en materia de fe. É igualmente quen aproba e preside ás cerimonias de [[beatificación]] ou [[canonización]], e á nomeación de Cardeais. O [[Concilio do Vaticano I]] de [[1869]]-[[1870]] definiu o dogma da "[[Infalibilidade Papal]]", polo cal pronunciamentos solemnes ("ex-catedra") do Papapapa a respecto da fe e da moral non presentan posibilidade de erro. Desde que foi establecida, a infalibilidade papal só foi usada unha vez, polo Papapapa Pío XII, nos anos 50.

* [[Lista sucesoria dos Papas|Lista sucesoria dos papas]]

[[Categoría:Títulos eclesiásticos da Igrexa católica]]