Atlas Coelestis
O Atlas Coelestis é un catálogo estelar publicado postumamente en 1729, baseado en observacións feitas polo primeiro astrónomo real, John Flamsteed.[1]
| Atlas Coelestis | |
|---|---|
 Páxina de título (copia de propiedade do Derby Museum and Art Gallery). | |
| Título orixinal | Atlas Coelestis |
| Autor/a | John Flamsteed |
| Ilustrador/a | James Thornhill |
| Orixe |  Inglaterra |
| Lingua | lingua inglesa |
| Tema(s) | astronomía |
| Xénero(s) | star atlas |
| Data de pub. | 1729 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O Atlas - o máis grande que xamais se publicara -[2] contén 26 mapas das principais constelacións visibles dende Greenwich, con debuxos feitos no estilo rococó por James Thornhill. Tamén se presentan dous planisferios deseñados por Abraham Sharp.[1]
Historia
editar_3993.jpg)
Primeiro atlas estelar baseado en observacións telescópicas, o «Atlas Coelestis» só se publicou dez anos despois da morte de Flamsteed, pola súa viúva, coa asistencia de Joseph Crosthwait e Abraham Sharp. Foi precedido pola obra «Stellarum inerrantium Catalogus Britannicus» (ou simplemente Catálogo británico, publicado en 1725, con 2919 estrelas).[3]
Unha das principais motivacións de Flamsteed para producir o Atlas, foi para corrixir a representación das figuras das constelacións, como feitas por Bayer na súa Uranometría (1603). Bayer representaba as figuras vistas de detrás (non de fronte, como era feito dende a época de Tolomeo), invertendo as posicións das estrelas e creando unha confusión innecesaria.[2]
-
Orión, como se ve no Atlas Coelestis de Flamsteed. -
Orión, como se ve na Uranometría de Bayer.
A publicación tivo un éxito inmediato, converténdose no estándar de referencia para os astrónomos profesionais por case un século. Aínda así, foron levantadas tres obxeccións con respecto a el: o alto prezo, gran tamaño (facéndoo difícil de manexar) e a baixa calidade artística (moitas críticas facíanse aos debuxos de James Thornhill, especialmente en canto á representación de Acuario).[3]
Isto levou ao dr. John Bevis a intentar mellorar o Atlas. En 1745, produciu a «Uranographia Britannica», con dimensións máis pequenas, observacións actualizadas e imaxes máis artísticas. Non obstante, este atlas nunca foi publicado oficialmente e na actualidade, só hai 16 copias coñecidas.[4]
O «Atlas Fortin-Flamsteed»
editarFinalmente, os cambios nas posicións das estrelas (as observacións orixinais foron feitas na década de 1690), conduciron a unha actualización realizada na década de 1770 polo enxeñeiro francés Nicolas Fortin, supervisado polos astrónomos Le Monnier e Messier, da Real Academia de Ciencias en París.[3]
A nova versión, chamada «Atlas Fortin-Flamsteed», tiña 1/3 do tamaño do orixinal, pero mantivo a mesma estrutura de táboas. Tamén se deron retoques artísticos a algunhas ilustracións (na súa maioría, Andrómeda, Virgo e Acuario).[3]
Os nomes das constelacións están en francés (non en latín) e incluían algunhas nebulosas descubertas despois da morte de Flamsteed.[3]
En 1795 publicouse unha versión actualizada, producida por Méchain e Lalande, con novas constelacións e moito máis nebulosas.[3]
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 Davide Neri. "John Flamsteed, Atlas coelestis". Consultado o 08-05-2011.
- ↑ 2,0 2,1 Linda Hall Library (ed.). "Flamsteed, John. Atlas coelestis. London, 1729.". Arquivado dende o orixinal o 27-09-2011. Consultado o 12-05-2011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Giangi Caglieris (2002). "On-line Flamsteed - Fortin Atlas Celeste - 1776". Consultado o 08-05-2011.
- ↑ Michael Oates (17-02-2007). "Atlas Celeste". Arquivado dende o orixinal o 02-04-2012. Consultado o 08-05-2011.
Ligazóns externas
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Atlas Coelestis  |
- Atlas coelestis - dixitalización da 2ª edición (na «National Library of Australia»)
- Atlas Celeste Flamsteed - Fortin