Carlos Hugo de Borbón-Parma
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2018.) |
Carlos Hugo de Borbón-Parma, duque de Borbón-Parma, nado o 8 de abril de 1930 en Madrid e finado o 18 de agosto de 2010 en Barcelona, foi o xefe da casa ducal de Parma e pretendente carlista á coroa de España co nome de Carlos Hugo I.
  | |
| Nome orixinal | (fr) Charles-Hugues de Bourbon-Parme |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 8 de abril de 1930 16º distrito de París, Francia |
| Morte | 18 de agosto de 2010 (80 anos) Barcelona, España |
| Causa da morte | cancro |
| Lugar de sepultura | Sanctuary of Santa Maria della Steccata (en)  |
| Relixión | Igrexa católica |
| Educación | Universidade de Oxford |
| Actividade | |
| Ocupación | político, aristócrata |
| Empregador | Universidade Harvard |
| Outro | |
| Título | Hereditary Duke of Parma (en) (1977–2010) Príncipe (1974–1977) Prince of Parma (en) (1974–2010)Príncipe de Bourbon-Parma (pt) (1930–1974) |
| Familia | Casa de Bourbon-Parma (pt) |
| Cónxuxe | Irene dos Países Baixos (1964–1981), divorcio |
| Fillos | Carlos de Bourbon de Parme, Margarida, Condessa de Colorno, Jaime de Bourbon de Parme, Carolina de Bourbon de Parme |
| Pais | Xavier, Duque de Parma e Madeleine de Bourbon-Busset |
| Irmáns | Sixto de Borbón Françoise de Bourbon-Lobkowicz María Teresa de Borbón Parma Princess Cécile of Bourbon-Parma Princess Marie des Neiges of Bourbon-Parma |
 | |
   | |
Traxectoria
editarFillo de Xavier de Borbón-Parma e de María de Borbón-Busset, obtivo o bacharelato en Montreal,[1] estudou ciencias económicas na Universidade de Oxford e traballou no Deutsche Bank. En 1957 entrou en España pola primeira vez e participou no acto de Montejurra dese ano representando ao seu pai. Realizou varias viaxes máis por España, e entrou en contacto coa AET e MOT, os sectores máis progresistas do carlismo, e no verán de 1962 traballou de incógnito nunha mina asturiana. O 29 de abril de 1964 casou en Roma coa princesa holandesa Irene de Orange-Nassau. En 1968 o réxime franquista expulsouno de España
O 8 de abril de 1975 ao abdicar o seu pai, Xavier, aos dereitos á Coroa española converteuse no pretendente carlista á coroa, ademais de ostentar a presidencia do Partido Carlista. En marzo de 1976 intentou entrar en España pero as autoridades non lle deu autorización para entrar e non puido saír do aeroporto de Barajas. A fins de 1977 puido regresar a España. Nas eleccións xerais de 1979 encabezou a candidatura do Partido Carlista en Navarra, conseguiu o 7.7% dos votos pero non conseguiu escano. Tras o fracaso electorial en novembro de 1979 renunciou á presidencia do PC e abril deixou a organización, en 1981, marchou aos Estados Unidos, onde exerceu como profesor na Universidade Harvard e dende 1999 viviu en Bruxelas.
Obras
editar- Qué es el Carlismo (1976)
- La vía carlista al socialismo autogestionario (1977)
- ↑ Bernier Arcand, Philippe (2022). "Les Bourbon-Parme dans les institutions d’enseignement du Québec". Histoire Québec (en francés) 28 (1): 24–28. ISSN 1201-4710.