Carlos IV de Francia
Carlos IV, nado en Clermont o 18/19 de xuño de 1294 e finado en Vincennes o 1 de febreiro de 1328, alcumado o Fermoso (francés: le Bel) foi conde de Champagne, rei de Navarra (como Carlos I) e rei de Francia, o derradeiro da liña directa Capeta, desde 1322 ata a súa morte.
Nome orixinal | (fr) Charles IV de France |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 18 de maio de 1294 Creil, Francia |
Morte | 1 de febreiro de 1328 (33 anos) Vincennes, Francia |
Causa da morte | tuberculose |
Lugar de sepultura | Basílica de Saint-Denis |
Rei de Francia | |
3 de xaneiro de 1322 – 1 de febreiro de 1328 ← Filipe V de Francia – Filipe VI de Francia → | |
Rei de Navarra | |
3 de xaneiro de 1322 – 1 de febreiro de 1328 ← Filipe V de Francia – Xoana II de Navarra → | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Francia |
Relixión | Cristianismo |
Actividade | |
Ocupación | monarca |
Lingua | Lingua francesa |
Outro | |
Título | Rei de Navarra Rei de Francia |
Familia | Dinastía dos Capetos |
Cónxuxe | Xoana de Évreux (1324–1328) Maria do Luxemburgo (1322–1324) Branca da Borgonha (1308–1322) |
Fillos | Marie of France (en) () Xoana de Évreux Branca de França (pt) () Xoana de Évreux |
Pais | Filipe IV de Francia e Xoana I de Navarra |
Irmáns | Sabela de Francia, Lois X de Francia e Filipe V de Francia |
Parentes | João I da Boémia (pt) (cuñado) |
Traxectoria
editarCarlos foi o terceiro fillo de Filipe IV. Desde 1323 tivo que facer fronte á revolta campesiña en Flandres e, en 1324, foi sen éxito candidato á monarquía electiva xermánica. Como duque de Aquitania, Eduardo II de Inglaterra foi vasalo de Carlos, pero este se negou a render homenaxe a outro rei, e como consecuencia estoupou a coñecida como Guerra de San Sardos (1324) durante a que Carlos conquistou o ducado pero no tratado de paz, Eduardo II aceptou xurar lealdade e pagar un tributo, como consecuencia, Carlos devolveulle o ducado pero cun territorio máis reducido.
Á morte de Carlos IV sen herdeiro masculino, quedou extinguida a liña directa da dinastía dos Capetos, sucedéndolle o seu primo Filipe de Valois, pero a súa lexitimidade cuestionada foi unha das causas que conduciron á Guerra dos Cen Anos.