Hugo I de Francia

Hugo I de Francia ou Hug Capeto, nado en Dourdan en 940 e finado en Les Juifs, preto de Chartres, o 24 de outubro de 996, foi conde de París, duque de Francia (956 - 987), rei dos francos (987 - 996) e fundador da dinastía dos Capetos.

Hugo I de Francia

Nome orixinal	(fr) Hugues Capet
Biografía
Nacemento	940 Dourdan, Francia
Morte	24 de outubro de 996 (55/56 anos) Les Juifs, Francia (en)
Causa da morte	Varíola
Lugar de sepultura	Basílica de Saint-Denis
Rei dos francos
3 de xuño de 987 – 24 de outubro de 996 ← Lois V de Francia – Roberto II de Francia →
Actividade
Ocupación	realeza
Outro
Título	Duque
Familia	Dinastía dos Capetos
Cónxuxe	Adelaide da Aquitânia (969 (Gregoriano)–)
Fillos	Gisèle de France, Hedwig of France, Countess of Mons, Roberto II de Francia
Pais	Hugo o Grande (robertiano)   e Edviges da Saxônia
Irmáns	Beatriz de França Emma of Paris Henrique I de Borgoña Otto, Duke of Burgundy Erberto d'Auxerre
Sinatura
sen valor
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron The Nuttall Encyclopædia >>>:Hugh Capet Meyers Konversations-Lexikon, 4th edition (1885–1890) (en)

Traxectoria

Liñaxe

Hugo Capeto era o fillo de Hugo o Grande, duque dos francos, e a súa esposa Edwiga de Saxonia. Por liña paterna era neto do rei Roberto I de Francia, e por liña materna de Henrique I de Alemaña.

Hugo o Grande morreu o 16 de xuño de 956, cando aínda era menor o mozo Hugo, o irmán máis vello dos tres fillos do falecido duque. Os tres quedaron baixo a tutela do seu tío Bruno de Colonia, arcebispo de Colonia, mentres que as súas "honras" pasaron ás mans do Güelfo, Hugo o Abade.

Duque dos francos

Escudo de armas da dinastía Capeto

En 960 converteuse en duque dos francos, tamén foi conde de Orleans e abade laico de Saint-Martin, de Marmoutier, de Saint-Germain-des-Prés e de Saint-Denis.

Rei dos francos

Foi elixido rei por unha grande asemblea reunida en Senlis o 1 de xuño de 987 despois de que o rei carolinxio Lois V de Francia falecese sen sucesión por mor dun accidente de caza no 987. Foi coroado en Noyon o 3 de xullo de 987 polo arcebispo de Reims, co que se converteu en rei por dereito divino. O "rei do capuchón" inaugurou, así, a dinastía Capeto que durará ata 1328 -con ramas colaterais ata 1792-, e puxo fin á dinastía precedente aínda que o carolinxio Carlos de Lotarinxia tamén optase ao trono de Francia. Non obstante, tanto a intervención do arcebispo de Reims como o apoio do partido imperial, contrario á unión de Lorena co reino occidental, xa que se convertería nun reino demasiado poderoso que podería facer sombra á autoridade imperial, foron decisivos para que Hugo Capeto fose elixido rei malia a lexitimidade da candidatura de Carlos de Lorena.

Carolinxios e robertianos

Reinado de Hugo Capeto

Contorno económico

O seu reinado supuxo a feudalización da moeda. A debilidade do poder real levou a moitos bispos, señores e abadías a cuñaren a súa propia moeda e difundiuse a práctica de pesar as moedas para comprobar o seu valor.

Contorno eclesiástico

A dirección das abadías encoméndase a persoas laicas, coas que se relaxou a disciplina monástica e o nivel cultural dos sacerdotes caeu. En contraste, aqueles raros mosteiros que mantiveron unha conduta irreprochábel recibiron numerosas doazóns económicas a cambio de cartas de absolución, especialmente post mortem. Algúns mosteiros, coa súa fama, gañaran algo de autonomía, por exemplo Cluny, cuxo abade era amigo persoal do rei.

As revoltas dos vasalos

Ao nordés os inimigos do rei: o conde de Flandres, o conde de Vermandois e o conde de Blois. Os aliados do rei: o conde de Normandía, casado coa súa irmá Emma e o conde de Anjou

Hugo atopouse cos intentos de independencia dos seus vasalos na zona comprendida entre o Sena e o Loira. O conde Teobaldo I de Blois, que fora fiel ao seu pai, Hugo o Grande, e, a cambio, se lle encomendara o goberno da cidade de Laon, autoproclamouse conde de Blois, fortificou as principais cidades e buscou apoio de Chartres e Châteaudun.

Carlos de Lorena intentara ser elixido rei de Francia á morte do último dos carolinxios, Lois V de Francia, pero o bispo Adalberón de Reims desacreditárao nunha reunión cos grandes señores na que expuxo o carácter traizoeiro de Charles acusándoo de diferentes cargos: intento de usurpación da coroa (978), aliarse con Otón II e difamación da súa cuñada acusándoa de adulterio a raíña Emma de Italia. Durante o reinado de Hugo, Carlos fíxose forte en Laon e o rei tivo que montar un cerco á cidade. Entón morreu o bispo Adalberón e Hugo nomeou para substituílo a Arnoul, un fillo ilexítimo do falecido Lotario de Francia, coa esperanza de que estivese do seu lado, pero este entregou Reims a Carlos de Lorena. Hugo só recibiu o apoio de Eudes I de Blois. Unha vez que gañou a cidade, fixo xulgar a Arnoul nun concilio en Saint-Basle-de-Verzy (o 18 e o 19 de xuño de 991), que o depuxo e nomeou a Xerberto de Aurillac no seu lugar.

En 991 formouse unha coalición entre o rei, o conde de Anjou e o duque de Normandía para vencer a rebelión de Eudes de Blois. Entre todos gañaron a cidade de Melun, pero Eudes retomou as armas e apoderouse de Nantes, que sería liberado polo conde de Anjou Fulques Nerra.

Preocupados polas ansias de poder do conde de Anjou, Ricardo I de Normandía, Eudes de Blois e Balduíno IV de Flandres aliáronse contra el (995-996). O conflito veríase interrompido pola morte de Eudes en marzo de 996 e definitivamente pola morte de Hugo Capeto a finais de outubro do mesmo ano.

Os ducados silenciosos

Entre todas estas loitas contra o rei Hugo, houbo condados que se mantiveron á marxe.

• O Ducado da Bretaña porque gozaba de certo grao de autonomía.
• O condado de Aquitania tampouco causou problemas. A irmá do conde de Aquitania estaba casada con Hugo.
• O condado de Borgoña estaba dirixido polo irmán do rei Henrique Odón.

Matrimonio e descendencia

Hugo Capeto e Adelaida de Aquitania.

Hugo Capeto casou en 968 con Adelaida de Aquitania, filla de Guillerme III de Aquitania. Tres fillos naceron deste matrimonio.

• Xisela de Francia (970 - c 1000), casada con Hugo I de Ponthieu.
• Edwiga de Francia (969 - 1013), casada cara a 996 con Rainiero IV de Hainault e máis tarde con Hugo III de Dasbourg.
• Roberto o Piadoso (972 - 1031), rei de Francia.

Tivo un fillo ilexítimo coñecido como Guaslín de Francia (? - 1030 ), arcebispo de Bruxas.

Sucesión

Do mesmo xeito que o rei Lotario I, o primeiro capeto fixo escoller e coroou rei de todo o dominio real ao seu herdeiro, Roberto, a finais do ano 987, evitando así as loitas dinásticas entre irmáns que foran moi frecuentes durante as dinastías merovinxias e caroloxias. Hugo Capet morreu preto de Chartres, sendo posteriormente enterrado na catedral de Saint-Denis.

Véxase tamén