Narcolepsia
A narcolepsia[1] (do grego nárke, «entumecemento, estupor», e lepsis, «posesión»), tamén coñecida como síndrome de Gelineau, é unha doenza autoinmune cuxa prevalencia na poboación é moi baixa.[2] Caracterízase pola presenza de accesos de somnolencia irresistible durante o día. Pode causar cataplexía (parálise ou debilidade extrema bilateral dun conxunto muscular), alucinacións hipnagóxicas (visións fugaces na transición vixilia-sono) ou hipnopómpicas (transición sono-vixilia); mesmo pode haber parálise do sono, e interrupción do sono nocturno. De acordo con estudos epidemiolóxicos, a prevalencia deste trastorno neurolóxico do sono na poboación adulta sitúase entre un 0,02 e un 0,16 %, afectando en forma semellante a homes e mulleres.[3]
Narcolepsia | |
---|---|
Clasificación e recursos externos | |
Preparación para efectuar polisomnografía nun paciente pediátrico. | |
OMIM | 161400 |
MedlinePlus | 000802 |
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. |
Inmunoxenética: asociación MHC-narcolepsia
editarO carácter xenético da narcolepsia xa se intuíu dende a primeira observación de Westphal en 1877, pois a nai do seu paciente padecía os mesmos problemas que o fillo.[6] A causa desta doenza é descoñecida, aínda que todos os pacientes estudados presentan haplotipos HLA específicos, o que suxire unha orixe xenética. A narcolepsia aparece coa mesma frecuencia en ambos os sexos; algúns pacientes teñen antecedentes familiares do trastorno. Recoñeceuse un vínculo significativo entre este e alelos específicos do complexo maior de histocompatibilidade (MHC). Obsérvase unha asociación especialmente forte con HLA-DR2, é dicir, co alelo 2 do locus HLA-DR. Os individuos co marcador DRB11501 (alelo máis específico do antíxeno DR2) teñen unha probabilidade de desenvolver a enfermidade moi superior á dos que carecen do mesmo: estabeleceuse que tal probabilidade é cen veces maior nas persoas con DR2 respecto daquelas sen DR2 (risco relativo aproximado).[7] Máis recentemente, as investigacións centráronse noutros alelos específicos de HLA (sobre todo, DQB10602 e DQA10102), os cales tamén predispoñen para a enfermidade (e fano en forma máis significativa que DR2).
Así mesmo, reportáronse achados consistentes cun patrón de herdanza dominante (con penetrancia incompleta) dun hipotético xene de susceptibilidade para a enfermidade.[8] Sinaláronse, en particular, tres loci do mapa xenético asociados coa narcolepsia:
- En 21q22.3 — NLC1A, Narcolepsy candidate region gene 1A.[9]
- En 17q21 — HCRT, OX Hypocretin.[10]
- En 4p13-q21 — NRCLP2 Narcolepsy 2.[11]
Porén, a verdadeira causa da enfermidade segue sen coñecerse, e pénsase que deben intervir outros factores. A homocigosidade para o alelo DQB10602 aumentaría a susceptibilidade para padecer a doenza pero non a súa gravidade. Tampouco se puido verificar para este trastorno un comportamento fisiopatolóxico similar ó das enfermidades autoinmunes clásicas, malia que estas se asocien menos ó HLA que a propia narcolepsia.
Notas
editar- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para narcolepsia.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 15 de xaneiro de 2014. Consultado o 09 de febreiro de 2018.
- ↑ DSM-IV TR, Manual Diagnóstico y Estadístico de los problemas psicologicos Mentales, American Psychiatric Association (APA), 4a edición (xuño de 2000) ISBN 0-89042-025-4]
- ↑ Siebold C, et al. "Crystal structure of HLA-DQ0602 that protects against type 1 diabetes and confers strong susceptibility to narcolepsy." ProcProc Natl Acad Sci U S A. 2004 feb 17;101(7):1999-04. PMID 14769912
- ↑ Chen J, et al. "MMDB: Entrez's 3D-structure database." Nucleic Acids Res. 2003 en;31(1):474-7.
- ↑ Westphal C. «Eigenthumliche mit Einschafen verbundene Anfalle.» Arch. Psychiat. Nervenkr. 1877;7:681-83.
- ↑ Langdon N, et al. "Genetic markers in narcolepsy." Lancet. 1984 nov 24;2(8413):1178-80. PMID 6150235
- ↑ Mueller-Eckhardt G, et al. "HLA and narcolepsy in a German population." Tissue Antigens. 1986 sep;28(3):163-9. PMID 3641479
- ↑ Online 'Mendelian Inheritance in Man' (OMIM) 610259
- ↑ Online 'Mendelian Inheritance in Man' (OMIM) 602358
- ↑ Online 'Mendelian Inheritance in Man' (OMIM) 605841