Norman McLaren

Norman McLaren , nado en Stirling, Escocia en 1914 e finado en Montreal, Canadá en 1987 é considerado un dos pais da animación experimental.

Norman McLaren

Biografía
Nacemento	11 de abril de 1914 Stirling, Reino Unido
Morte	27 de xaneiro de 1987 (72 anos) Montreal, Canadá
Educación	Escola de Arte de Glasgow - scenic design (en) Stirling High School (en)
Actividade
Campo de traballo	Animação direta (pt) , pixilation (pt) , filme experimental (pt) e Animación
Lugar de traballo	Montreal Canadá
Ocupación	director de fotografía (década de 1930–década de 1930), director de cinema, realizador, guionista, animador, produtor
Período de actividade	1933 - 1972
Empregador	UNESCO (década de 1950–década de 1960) National Film Board of Canada (pt) (1941–) Fundação Solomon R. Guggenheim (pt) GPO Film Unit (en)
Alumnos	Ryan Larkin e René Jodoin (en)
Representante	Light Cone
Compañeiro profesional	Evelyn Lambart (en)
Premios
(1986)  honorary Royal Designer for Industry (en) (1985)  Cabaleiro da Orde Nacional do Quebec (1982)  Prix Albert-Tessier (pt) (1975)  Premio Windsor McCay (1972)  Prêmio Molson (pt) (1951)  Óscar á mellor curtametraxe documental, premiado polo traballo Neighbours (pt)  Compañeiro da Orde do Canadá
Descrito pola fonte	UbuWeb Obálky knih,

Traxectoria

Formación

Na Escola de Belas Artes de Glasgow descubriu o cinema soviético -Eisenstein, Pudovkin, etc.- e decatouse da capacidade expresiva dos recursos que lle ofrecía o medio. Comezou a súa carreira na General Post Office Film Unit de Londres, onde comezou a explorar a animación tradicional e experimental, pintando directamente sobre celuloide.

Traballo na guerra

Traballou como cámara durante a guerra civil española e, co estalido da segunda guerra mundial, emigrou aos Estados Unidos. Dous anos máis tarde, marchou ao Canadá, aceptando a invitación do National Film Board of Canada.

Obra

Comezou a traballar na NFB do Canadá e nesa institución desenvolveu o groso do seu traballo.

McLaren realizou até 59 obras, explorando arte abstracta, arte figurativa e imaxe real, e foi un dos pioneiros na aplicación do son sintético (pintado directamente na banda sonora) ás súas obras. En todos os seus campos, o director investigou multitude de técnicas, dende a modificación de cadros en pastel até a animación de imaxes reais fotograma a fotograma, dende a pintura directa sobre celuloide até as figuras recortadas en papel.