Saltar ao contido

Artemis (proteína)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
DCLRE1C
Estruturas dispoñibles
PDBBuscar ortólogos: PDBe, RCSB
Identificadores
Nomenclatura
SímbolosDCLRE1C (HGNC: 17642) A-SCID, DCLREC1C, RS-SCID, SCIDA, SNM1C, DNA cross-link repair 1C
Identificadores
externos
LocusCr. 10 p13
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies
Humano Rato
Entrez
64421 227525
Ensembl
Véxase HS Véxase MM
UniProt
Q96SD1 Q8K4J0
RefSeq
(ARNm)
NM_001033 NM_001110214
RefSeq
(proteína) NCBI
NP_001029 NP_001103684
Localización (UCSC)
Cr. 10:
14.9 – 14.95 Mb
Cr. 2:
3.43 – 3.47 Mb
PubMed (Busca)
64421


227525

Artemis ou Ártemis é unha proteína que nos humanos está codificada no xene DCLRE1C (do inglés DNA cross-link repair 1C) do cromosoma 10.[1][2]

Función

Artemis é unha proteína nuclear que intervén na recombinación V(D)J e na reparación do ADN. A proteína ten actividade de endonuclease nas partes que sobresaen 5' e 3' do ADN e nas forquitas de ADN cando está en complexo con PRKDC.[3]

Resposta inmune

Artemis exerce un papel esencial na recombinación V(D)J, o proceso polo cal os xenes dos anticorpos producidos polas células B e os xenes do receptor de célula T se ensamblan a partir de segmentos xénicos individuais V (variable), D (diversidad), e J (de unión, joining en inglés).[4] Por exemplo, na unión dun segmento V cun segmento D, a nulcease RAG (xene activador da recombinación) corta ambas as febras do ADN adxacentes a un segmento V e adxacentes a un segmento D. O ADN intercalado entre os segmentos V e D lígase para formar unha molécula de ADN circular que se perde do cromosoma. En cada un dos dous extremos restntes, chamados extremos codificantes, as dúas febras do ADN únense para formar unha estrutura en forquita. A nuclease Artemis, en complexo coa proteína quinase dependente de ADN (DNA‑PK), únese a estes extremos do ADN e fai un só corte preto do extremo da forquita. Os extremos terminais 3' expostos son sometidos a eliminación e adición de nucleótidos por unha variedade de exonucleases e ADN polimerases, antes de que os segmentos V e D sexan ligados para restauar a integridade do cromosoma. O sitio exacto de corte da forquita por Artemis é variable, e esta variabilidade, combinada coa eliminación e adición de nucleótidos, proporciona unha enorme diversidadade aos xenes dos anticorpos resultantes e do receptor de células T, o que permite que o sistema inmune teña a capacidade de organizar unha resposta inmunitaria a virtuamente calquera antíxeno alleo.[5] En individuos con deficiencia de Artemis, a recombinación V(D)J queda bloqueada porque os extremos da forquita non se poden abrir, e así non se produce ningunha célula B ou T madura, unha condición chamada deficiencia inmune combinada grave. Artemis foi identificada primeiramente como o xene defectivo nun conxunto de pacientes con esta deficiencia inmunitaria que de forma pouco usual eran sensibles á radiación.

Reparación de roturas no ADN

Notas

  1. Moshous D, Callebaut I, de Chasseval R, Corneo B, Cavazzana-Calvo M, Le Deist F, Tezcan I, Sanal O, Bertrand Y, Philippe N, Fischer A, de Villartay JP (maio de 2001). "Artemis, a novel DNA double-strand break repair/V(D)J recombination protein, is mutated in human severe combined immune deficiency". Cell 105 (2): 177–86. PMID 11336668. doi:10.1016/S0092-8674(01)00309-9. hdl:11655/13789. 
  2. Li L, Drayna D, Hu D, Hayward A, Gahagan S, Pabst H, Cowan MJ (Mar 1998). "The gene for severe combined immunodeficiency disease in Athabascan-speaking Native Americans is located on chromosome 10p". Am. J. Hum. Genet. 62 (1): 136–44. PMC 1376812. PMID 9443881. doi:10.1086/301688. 
  3. "Protein Knowledgebase: Gene DCLRE1C - DNA cross-link repair 1C protein (Protein artemis)". Consultado o 2 de xuño de 2011. 
  4. de Villartay JP (2009). V(D)J recombination deficiencies. Advances in Experimental Medicine and Biology 650. pp. 46–58. ISBN 978-1-4419-0295-5. PMID 19731800. doi:10.1007/978-1-4419-0296-2_4. 
  5. Lu H, Schwarz K, Lieber MR (2007). "Extent to which hairpin opening by the Artemis:DNA-PKcs complex can contribute to junctional diversity in V(D)J recombination". Nucleic Acids Res. 35 (20): 6917–23. PMC 2175297. PMID 17932067. doi:10.1093/nar/gkm823. 

Véxase tamén

Bibliografía

Ligazóns externas