Tinocóridos

A dos tinocóridos (Thinocoridae) é unha familia de aves da orde dos caradriformes e suborde dos escolopacios, propia de Suramérica.

Trátase de pequenos limícolas gregarios que se adaptaron a unha dieta herbívora.

Taxonomía

Descrición

A familia foi descrita en 1845 polo médico sueco, dedicado á zooloxía, Carl Jakob Sundevall.

Etimoloxías

O nome científico da familia está formado, como é a norma, sobre a base da raíz do nome do seu xénero tipo, Thinocorus, coa adición dos sufixo do latín científico -ĭdae, propio dos nomes das familias de animais.

En canto Thinocorus, está formado pola unión dos elementos Thin- e -corus (cun -o- epentético parta facilitar a pronuncia). O primeiro está tomado do grego antigo θιν-, thin-, "esta beira", "banco de area", e o latín vulgar -corus, derivado irregular do grego antigo κόρυς kórys "helmo", "casco", "cabeza".

Casificación

A familia consta de dous xéneros, con dúas especies cada un:

Imaxe	Xéneros	Especies
	Attagis (Saint-Hilaire & Lesson, 1831)	Attagis gayi (Saint-Hilaire & Lesson, 1831) Attagis malouinus (Boddaert, 1783)
	Thinocorus Eschscholtz, 1829	Thinocorus orbignyanus (Saint-Hilaire & Lesson, 1831) Thinocorus rumicivorus Eschscholtz, 1829

Distribución e hábitat

A familia ten unha distribución suramericana, nas rexións andina e patagónica.

Habitan nunha variedade de ambientes, incluíndo prados, estepas herbáceas, desertos semiáridos e hábitats alpinos. A especie Attagis gayi chega até o límite da neve (5 500 m).

Características

Teñen cabezas pequenas e picos curtos. Aínda que son herbívoros as sementes non son unha parte importante da súa dieta. Porén, sábese que a especie Thinocorus rumicivorus se alimenta dos pétalos carnosos das flores de Calceolaria uniflora, unha especie da familia das escrofulariáceas. No proceso de alimentárense destes apéndices, ricos en azucre, contribúen á polinización das flores.

Teñen unha aparencia semellante á da pita do monte, á do paspallás e ás perdices, pero teñen as ás máis longas. As especies do xénero Thinocorus son máis pequenas, o seu tamaño vai desde o dun pardal común até o dunha becacina cabra, mentres que as do xénero Attagis son máis grandes, do tamaño dunha perdiz. Teñen as patas curtas, pero cos dedos longos. A cor da súa plumaxe é xeralmente críptica. Hai certo dimorfismo sexual na plumaxe das especies de Thinocorus: os machos teñen a cara, o pescozo e o peito grises.

As femias poñen 2 ou 3 ovos nun niño consistente nun oco pouco profundo escavado no chan.

Relacións filoxenéticas

As relacións con outras familias dentro da orde dos caradriformes son incertas. Suxeriuse que a especie Pedionomus torquatus das chairas de Australia, as dúas especies do xénero Jacana e os rostratúlidos son os seus parentes máis próximos. Pedionomus torquatus en particular ten unha ecoloxía alimentaria similar, aínda que difire notabelmente na bioloxía da reprodución.

Véxase tamén

Bibliografía

• del Hoyo, Josep, Andrew Elliott & Jordi Sargatal, eds. (1996): Handbook of the Birds of the World. Volume 3. Hoatzin to Auks. Barcelona, España: Lynx Edicions. ISBN 978-84-8733-420-7.
• Harrison, Colin J. O. (1991): Encyclopaedia of Animals: Birds. Londres, Reino Unido: Merehurst Press. ISBN 1-8539-1186-0.

Outros artigos

• Caradriformes
• Escolopacios

Ligazóns externas

• Seedsnipes. Thinocoridae na EOL.