სეფი I: განსხვავება გადახედვებს შორის

სეფი I
ირანის შაჰი
მმართ. დასაწყისი:	28 იანვარი, 1629
მმართ. დასასრული:	12 მაისი, 1642
წინამორბედი:	აბას I
მემკვიდრე:	აბას II
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი:	1611
გარდ. თარიღი:	12 მაისი, 1642
შვილები:	აბას II
დინასტია:	სეფიანები
მამა:	მუჰამად ბაქერ მირზა
დედა:	დილარამ ხანუმი
რელიგია:	ისლამი
	სეფი I ვიკისაწყობში

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა

[შეუმოწმებელი ვერსია]

[შემოწმებული ვერსია]

← წინა ცვლილება შემდეგი ცვლილება →

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

ვიზუალურივიკიტექსტი

შიდახაზური

09:01, 6 მარტი 2017-ის ვერსია

შვილები

შაჰ სეფი ან სეფი I (სპარს. شاه صفی; დ. 1611 — გ. 1642) — სეფიანთა დინასტიის მეექვსე წარმომადგენელი, მუჰამედ ბაქერ მირზასა და დილარამ ხათუნის ვაჟი. აბას I-ის შვილიშვილი. ირანის შაჰი 1629-1642 წლებში.

აბას I-ის ანდერძის მიხედვით მისი ტახტზე ასვლა ხოსრო მირზამ უზრუნველყო. შაჰ სეფიმ შაჰის ტიტულის მიღებისთანავე მოიშორა ყველა, ვისაც კი შეეძლო მისთვის ძალაუფლება წაერთმია, სეფიანთა ყველა უფლისწული და ასევე, პოლიტიკური ფიგურები. 1633 წელს მისი ბრძანებით, ღალატის ბრალდებით, სიკვდილით დასაჯეს იმამყული-ხანი და უნდილაძეთა ოჯახის სხვა წარმომადგენლები. ის ნაკლებ ყურადღებას აქცევდა მთავრობასა და ბიზნესს. არ ჰქონდა ინტელექტუალური ინტერესები. არ იცოდა წერა-კითხა სწორად. იგი საკუთარ დროს ძირითადად ღვინის სმაში ხარჯავდა და გახდა დამოკიდებული თამბაქოზე (როგორც მისი ბაბუა). მისი მმართველობის პერიოდში უმნიშვნელოვანესი პოლიტიკური ფიგურა იყო დიდი ვეზირი მირზა მუჰამად თაქი, რომელიც ამ თანამდებობაზე სეფიმ 1634 წელს დანიშნა.

ირანის მტრებმა მალევე ისარგებლეს სეფის სისუსტით. მიუხედავად იმისა, რომ ოსმალეთმა იწვნია დამამცირებელი მარცხი ირან-ოსმალეთის 1623-1639 წლებში მიმდინარე ომის დასაწყისში, შაჰ აბასის დროს, შაჰ სეფის ტახტზე ასვლიდან ერთი წლის შემდეგ, მათ განაახლეს ომი ირანთან და 1634 წელს, მათ უკვე ეკავათ ერევანი, ჰამადანი და თავრიზი. 1638 წელს ოსმალეთის არმიამ მურად IV-ის მეთაურობით აიღო ბაღდადი. ბაღდადის აღებამ ირანი აიძულა ეთხოვა ზავი და 1639 წელს დაიდო ზუჰაბის ხელშეკრულება, რომლის მიხედვითაც აბას I-ის მიერ დაკავებული ტერიტორიები კვლავ ოსმალეთის იმპერიის ხელში გადავიდა. ამავე პერიოდში, დიდ მოგოლთა იმპერიამ იმპერატორ შაჰ-ჯაჰანის სარდლობით 1635 წელს დაიპყრო სპარსელების ხელში მყოფი ავღანეთის ნაწილი ქალაქ ყანდაარითურთ.

შაჰ სეფი გარდაიცვალა 1642 წლის 12 მაისს. გარდაცვალების მიზეზად სახელდება ალკოჰოლის ჭარბი რაოდენობით მოხმარება. მის შემდეგ ტახტზე ავიდა მისი უფროსი ვაჟი აბას II.

ვაჟები

აბას II

1632-1666 ირანის შაჰი 1642-1666 წლებში.

თამაზ მირზა

1634-1645 (მამის გარდაცვალების შემდეგ თვალები დათხარეს და ჰარამხანაში გამოკეტეს )

მაჰმუდ მირზა

1635-1648 (მამის გარდაცვალების შემდეგ თვალები დათხარეს და ჰარამხანაში გამოკეტეს )

ჰუსეინ მირზა

1637-1652 (მამის გარდაცვალების შემდეგ თვალები დათხარეს და ჰარამხანაში გამოკეტეს )

ჰამზა მირზა

1639-1644 (მამის გარდაცვალების შემდეგ თვალები დათხარეს და ჰარამხანაში გამოკეტეს )

ლიტერატურა

Newman, Andrew J. (2008). Safavid Iran: Rebirth of a Persian Empire. I.B.Tauris, გვ. 1–281. ISBN 9780857716613.
Babaie, Sussan (2004). Slaves of the Shah: New Elites of Safavid Iran. I.B.Tauris, გვ. 1–218. ISBN 9781860647215.
Roemer, H.R. (1986). „The Safavid period“, The Cambridge History of Iran, Volume 5: The Timurid and Safavid periods. Cambridge: Cambridge University Press, გვ. 189–351. ISBN 9780521200943.
Granlund, Lis (2004). „Queen Hedwig Eleonora of Sweden: Dowager, Builder, and Collector“. In Campbell Orr, Clarissa (ed.). Queenship in Europe 1660-1815: The Role of the Consort. Cambridge University Press. pp. 56–76. ISBN 0-521-81422-7.

@@ ხაზი 31: / ხაზი 31: @@
 '''შაჰ სეფი''' ან '''სეფი I''' ({{lang-fa|شاه صفی}}; დ. [[1611]] — გ. [[1642]]) — სეფიანთა დინასტიის მეექვსე წარმომადგენელი, მუჰამედ ბაქერ მირზასა და [[დილარამ ხათუნი]]ს ვაჟი. [[აბას I (ირანი)|აბას I]]-ის შვილიშვილი. ირანის შაჰი [[1629]]-[[1642]] წლებში.
-[[აბას I]]-ის ანდერძის მიხედვით მისი ტახტზე ასვლა [[ხოსრო მირზა]]მ უზრუნველყო. შაჰ სეფიმ [[შაჰი]]ს ტიტულის მიღებისთანავე მოიშორა ყველა, ვისაც კი შეეძლო მისთვის ძალაუფლება წაერთმია, სეფიანთა ყველა უფლისწული და ასევე, პოლიტიკური ფიგურები. [[1632]] წელს მისი ბრძანებით, ღალატის ბრალდებით, სიკვდილით დასაჯეს [[იმამყული-ხანი]] და უნდილაძეთა ოჯახის სხვა წარმომადგენლები. ის ნაკლებ ყურადღებას აქცევდა მთავრობასა და ბიზნესს. არ ჰქონდა ინტელექტუალური ინტერესები. არ იცოდა წერა-კითხა სწორად. იგი საკუთარ დროს ძირითადად ღვინის სმაში ხარჯავდა და გახდა დამოკიდებული თამბაქოზე (როგორც მისი ბაბუა). მისი მმართველობის პერიოდში უმნიშვნელოვანესი პოლიტიკური ფიგურა იყო დიდი ვეზირი მირზა მუჰამად თაქი, რომელიც ამ თანამდებობაზე სეფიმ [[1634]] წელს დანიშნა.
+[[აბას I]]-ის ანდერძის მიხედვით მისი ტახტზე ასვლა [[ხოსრო მირზა]]მ უზრუნველყო. შაჰ სეფიმ [[შაჰი]]ს ტიტულის მიღებისთანავე მოიშორა ყველა, ვისაც კი შეეძლო მისთვის ძალაუფლება წაერთმია, სეფიანთა ყველა უფლისწული და ასევე, პოლიტიკური ფიგურები. [[1633]] წელს მისი ბრძანებით, ღალატის ბრალდებით, სიკვდილით დასაჯეს [[იმამყული-ხანი]] და უნდილაძეთა ოჯახის სხვა წარმომადგენლები. ის ნაკლებ ყურადღებას აქცევდა მთავრობასა და ბიზნესს. არ ჰქონდა ინტელექტუალური ინტერესები. არ იცოდა წერა-კითხა სწორად. იგი საკუთარ დროს ძირითადად ღვინის სმაში ხარჯავდა და გახდა დამოკიდებული თამბაქოზე (როგორც მისი ბაბუა). მისი მმართველობის პერიოდში უმნიშვნელოვანესი პოლიტიკური ფიგურა იყო დიდი ვეზირი მირზა მუჰამად თაქი, რომელიც ამ თანამდებობაზე სეფიმ [[1634]] წელს დანიშნა.
 ირანის მტრებმა მალევე ისარგებლეს სეფის სისუსტით. მიუხედავად იმისა, რომ ოსმალეთმა იწვნია დამამცირებელი მარცხი ირან-ოსმალეთის [[1623]]-[[1639]] წლებში მიმდინარე ომის დასაწყისში, შაჰ აბასის დროს, შაჰ სეფის ტახტზე ასვლიდან ერთი წლის შემდეგ, მათ განაახლეს ომი ირანთან და [[1634]] წელს, მათ უკვე ეკავათ [[ერევანი]], [[ჰამადანი]] და [[თავრიზი]]. [[1638]] წელს ოსმალეთის არმიამ [[მურად IV]]-ის მეთაურობით აიღო [[ბაღდადი]]. ბაღდადის აღებამ ირანი აიძულა ეთხოვა ზავი და [[1639]] წელს დაიდო [[ზუჰაბის ხელშეკრულება]], რომლის მიხედვითაც აბას I-ის მიერ დაკავებული ტერიტორიები კვლავ ოსმალეთის იმპერიის ხელში გადავიდა. ამავე პერიოდში, [[დიდ მოგოლთა იმპერია]]მ იმპერატორ [[შაჰ-ჯაჰანი]]ს სარდლობით [[1635]] წელს დაიპყრო სპარსელების ხელში მყოფი [[ავღანეთი]]ს ნაწილი ქალაქ ყანდაარითურთ.