კეიკო
| იმპერატორი კეიკო | |
|---|---|
| 景行天皇 | |
 | |
| იაპონიის იმპერატორი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 71 |
| მმართ. დასასრული: | 130 |
| წინამორბედი: | სუინინი |
| მემკვიდრე: | სეიმუ |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | 12 |
| გარდ. თარიღი: | 130 |
| მამა: | იმპერატორი სუინინი |
იმპერატორი კეიკო (იაპონ. 景行天皇; დ. 12 — გ. 130) — იაპონიის იმპერატორი [1] მემკვიდრეობის ტრადიციული წესის მიხედვით. [2] ისტორიკოსები იმპერატორ კეიკოს მოიხსენიებენ, როგორც ლეგენდარულ პიროვნებას.
იმპერატორის ცხოვრების და მმართველობის წელი უცნობია.[3] ადრეული ხანის იმპერატორების პირობითი სახელები არ იყო მიღებული „ტრადიციული წესით“ იმპერატორ კამუს მმართველობამდე, რომელიც იამატოს დინასტიის 50-ე მონარქი იყო.[4]
ისტორიკოსების აზრით კეიკო უდავოდ ლეგენდის ნაწილია. კოძიკი მის შესახებ მარტო სახელს და გენეოლოგიას წერს.
მეუღლეები და შვილები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]იმპერატორ კეიკოს 2 მეუღლე და 8 ხარჭა ჰყავდა.
- იმპერატორის პირველი მეუღლე ჰარიმა ნო ინაბი ონ ოირაცუმე, რომელიც პრინც კუსიცუნოვაკეს, პრინც ოუსუს და პრინც ტაკერუს (იმპერატორ ტიუმაის მამა) იყო;
- იმპერატორის მეორე მეუღლე იასაკაირიჰიმე, რომელიც კეიკოს 12 შვილის დედა იყო: იმპერატორი სეიმუ, პრინცი იოკირიჰიკო, პრინცი ოსინოვაკე, პრინცი ვაკაიამატონეკო, პრინცი ოსუვაკე, პრინცესა ნუნოსინოჰიმე, პრინცესა იოკირიჰიმე, პრინცესა კაგოიორიჰიმე, პრინცესა კაგოიორიჰიმე, პრინცი ისაკირიჰიკო, პრინცი კიბინეოჰიკო, პრინცესა ტაკაგირიჰიმე და პრინცესა ოტოჰიმე;
- მუძუჰანოირატუმე, რომელიც პრინცესა იონონოს დედა იყო;
- იკავაჰიმე, რომელიც პრინც კამუკუშის და ინასეირიჰიკო დედა იყო;
- აბე ნო ტაკადაჰიმე, რომელიც პრინც ტაკეკუნიკორივაკეს დედა იყო;
- ჰიმუკა ნო კამინაგაუტანე, რომელიც პრინც ჰიმუკა ნო სოცუჰიკოს დედა იყო;
- სონოტაკეჰიმე, რომელიც პრინც კუნიტივაკეს, პრინც კუნისევაკეს და პრინც ტოიოტოვაკეს დედა იყო;
- ჰიმუკა ნო მიჰაკასიჰიმე, რომელიც პრინც ტოიოკუნივაკეს დედა იყო;
- ინაბინოვაკაირაცუმე, რომელიც პრინც მავაკას და პრინც ჰიკოჰიტოეს დედა იყო;
- იგოტჰიმე, რომელიც პრინც იგოტოჰიკოს დედა იყო.
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- William George Aston(1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. 10-ISBN 0-520-03460-0; 13-ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Chamberlain, Basil Hall. (1920). The Kojiki. Read before the Asiatic Society of Japan on April 12, May 10, and June 21, 1882; reprinted, May, 1919. OCLC 1882339
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Isaac Titsingh (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. 10-ISBN 0-231-04940-4; 13-ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō), 安寧天皇 (3); retrieved 2011-10-19.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 4; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, p. 251; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 89; Nussbaum, Louis-Frédéric. (2002). "Traditional order of Tennō" in Japan encyclopedia, pp. 962-963.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 29.
- ↑ Aston, William George. (1896). Nihongi, pp. 109.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
